Czym jest HTLV?
HTLV to wirus ludzkiej białaczki z komórek T (Human T-cell Leukemia Virus). Jest retrowirusem wywołującym białaczkę i chłoniaka.
HTLV-I i HTLV-II
Wyróżniamy dwa typy HTLV. HTLV-I może wywoływać nowotwory (białaczkę i chłonniaka), natomiast HTLV-II nie jest bezpośrednio wiązany z żadnymi chorobami, chociaż podejrzewa się, że może wywoływać pewne schorzenia neurologiczne.
Sposób zarażenia HTLV
Wirusy HTLV przenoszone są przez krew, mleko matki oraz nasienie. Jako najczęstsze drogi zakażenia wskazuje się stosunek płciowy, karmienie piersią oraz używanie zakażonych igieł do strzykawek.
Leczenie i zapobieganie
Współczesna medycyna nie zdołała stworzyć szczepionki przeciwko HTLV. Jedyną metodą walki z wirusem jest odpowienia profilaktyka, która opiera się na tych samych założeniach co profilaktyka w HIV.
http://www.choroby-weneryczne.net/htlv.html
A kto powiedział, że u ludzi białaczka nie może być zaraźliwa?
Prawie nigdy nie wiadomo na 100%, co było bezpośrednia przyczyną
wystąpienia białaczki u konkretnego czlowieka, bo tez i mozliwych
powodów może byc wiele - na tym polu trwaja cały czas badania. Ale
wiadomo np., że jedną z odmian białaczki u ludzi, tzw. ostrą
białaczkę limfocytarną i chłoniaka limfocytarnego może wywołać jeden
z ludzkich retrowirusów, a mianowicie HTLV - czyli tłumacząc z
angielskiego jest to dokładnie "wirus ludzkiej białaczki z komórek
T".
wirus limfotropowy komórek T
HTLV (ang. human T-cell leukemia/lymphoma virus lub human T-lymphotropic virus) — wirus ludzkiej białaczki z komórek T (lub ludzki wirus T-limfotropowy) jest ludzkim jednoniciowym retrowirusem RNA, który wywołuje ostrą białaczkę z limfocytów T oraz chłoniaka z limfocytów T u dorosłych, a także może mieć udział w pewnych chorobach demielinizacyjnych (tropikalny spastyczny niedowład poprzeczny).
Spis treści [ukryj] |
HTLV I jest wirusem powiązanym z kilkoma rodzajami chorób, m.in.: mielopatią związaną z HTLV I, białaczką z powiązaniem wirusowym (zobacz: białaczka/chłoniak dorosłych z limfocytów T). Uważa się, że pomiędzy 4-5% zakażonych osób rozwija nowotwór w wyniku działania tego wirusa.
HTLV został odkryty w 1981 roku przez: Bernarda Poiesza i Roberta C. Gallo oraz ich współpracowników z NCI i był to pierwszy zidentyfikowany ludzki retrowirus. Zakażenie HTLV-I, prawdopodobnie jak w przypadku innych retrowirusów pozostaje na całe życie i może być potwierdzone poprzez wykazanie przeciwciał przeciw HTLV-1 w krwi.
Badania przeciwciał anty-HTLV-I wykazują, że wirus występuje endemicznie w południowej Japonii, na wyspach karaibskich i w Afryce.
Uważa się, że przenoszenie następuje z matki na dziecko, poprzez kontakty seksualne, kontakt z zakażoną krwią, transfuzje krwi lub używanie skażonych strzykawek. Przypuszcza się, że udział różnych dróg przenoszenia różni się w zależności od lokalizacji geograficznej. W Japonii infekcje występują w skupiskach i rzadko dochodzi do niezabezpieczonych kontaktów seksualnych, co sugeruje częstsze przenoszenie z matki na dziecko. W rejonie karaibskim rozkład geograficzny jest bardziej jednolity i zakażenie częściej występuje u ludzi z wieloma partnerami seksualnymi, wskazując na to, że droga przenoszenia przez kontakty seksualne jest bardziej powszechna.
Czas pomiędzy momentem zakażenia a rozpoczęciem procesu nowotworowego także różni się geograficznie. Wynosi on około 6 lat w Japonii i mniej niż 40 lat w regionie karaibskim.
HTLV-II jest blisko powiązany z wirusem HTLV-I i posiada z nim w 60% homologiczny genom. Występuje w przeważającej mierze u narkomanów, natywnych mieszkańców Ameryki, a także w grupach społecznych Karaibów oraz u Indian Ameryki Południowej. Nie ma pewnych związków wirusa HTLV-II z jakimikolwiek chorobami, ale wiąże się go z kilkoma przypadkami chorób neurologicznych, takich jak mielopatia i tropikalny spastyczny niedowład poprzeczny.
Te wirusy zostały odkryte w 2005 roku w wiejskim Kamerunie i były najwyraźniej przeniesione z małp na myśliwych, poprzez ugryzienia i zadrapania[potrzebne źródło]. HTLV-III jest podobny do wirusa STLV-III (Simian T-lymphotropic virus 3- małpi wirus T-limfotropowy), natomiast HTLV-IV nie przypomina żadnego ze znanych wirusów. Do tej pory nie wiadomo, do jakiego stopnia posunęło się przenoszenie zakażenia wśród ludzi i nawet czy te wirusy mogą wywoływać chorobę.
Nazwa HTLV-III była kiedyś nazwą wirusa HIV, ale wypadła od tamtego czasu z użycia z literatury o AIDS.
Poiesz BJ, Ruscetti FW, Reitz MS, Kalyanaraman VS, Gallo RC. Isolation of a new type C retrovirus (HTLV) in primary uncultured cells of a patient with Sezary T-cell leukaemia. Nature 1981;294(5838):268-71.
Cantor et al., 1991. HTLV I/II seroprevalence and HIV/HTLV coinfection among United States intravenous drug users. J. Acquired Immune Defic-iency Syndrome. 4, 460-7.
Clark J., Saxinger C., Gibbs WN., Lofters W., Lagranade L., Deceulaer K., Ensroth A., Robert-Guroff M., Gallo RC., Blattner WA. Seroepidemiologic studies of human T-cell leukemia/lymphoma virus type I in Jamaica.. „International journal of cancer. Journal international du cancer”. 1 (36), ss. 37-41 (lipiec 1985). PMID 2862109.
Ewald, Paul W. Evolution of Infectious Disease. New York: Oxford UP, 1994.
Tajima, K. 1988. The T-and B-cell malignancy study group. The third nation-wide study on adult T-cell leukemia and lymphoma (ATL) in Japan: Characteristic patterns of HLA antigen and HTLV-1 infection in ATL patients and their relatives. Int. J. Cancer 41, 505-12.
Wyszukiwarka