Koncepcje zarzadzania strategicznego, Rok 2, Nauka o organizacji


  1. Koncepcje zarządzania strategicznego

Definicja, specyfika, cechy i fazy zarządzania strategicznego

ZARZĄDZANIE STRATEGICZNE - proces informacyjno-decyzyjny (wspomagany funkcjami: planowania, organizacji, motywacji i kontroli), którego celem jest rozstrzygnięcie o kluczowych problemach działalności przedsiębiorstwa, o jego przetrwaniu i rozwoju, uwzględniając oddziaływania otoczenia i potencjału własnego.

Działalność globalną możemy rozumieć w dwojaki sposób:

Globalizacja, jako całościowa działalność gospodarcza, jest naczelną i powszechną cechą zarządzania strategicznego, bez względu na to, czy dotyczy dużej lub małej firmy. Globalizacja w sensie orientacji światowej stanowi w istocie postulat rozwinięcia zarządzania strategicznego w kierunku tworzenia wizji, misji i celów firmy, a także do internacjonalizacji polityki firmy.

Poziomy zarządzania strategicznego

Specyfika zarządzania strategicznego polega na tym, że jest ono formowane na trzech poziomach:

Takie rozmieszczenie powoduje iż zakres zarządzania strategicznego zmienia się odpowiednio do poszczególnych jednostek. Odmienną jest strategia zarządzania oraz szczegółowe metody badań analitycznych i diagnostycznych. Definicja zarządzania strategicznego ma dwa charakterystycznych podejścia:

w drugim wykorzystuje fazę projekcyjną (formułowanie strategii zarządzania).

Cechy:

- zorientowanie na działalność globalną

- zorientowanie na newralgiczne sfery działalności

Specyfika:

Formowana na 3 poziomach:

-na poziomie całej firmy

-na poziomie strategicznych jednostek gospodarczych

-na poziomie funkcjonalnym

Fazy:

- faza diagnostyczna (analiza strategiczna)

- faza projekcyjna (formułowanie strategii zarządzania)

Odnosi się do zakresu działalności globalnej przedsiębiorstwa i jej sformalizowania na podstawie przyjętej wizji i misji.

Determinanty:

Wskazuje na kierownictwo, zespoły doradcze i komórki, które wykonują zadania zarządzania strategicznego na wszystkich szczeblach struktury organizacyjnej

Determinanty

Dotyczy struktury kierownictwa, zespołów doradczych i komórek, które tworzą organizację systemu zarządzania strategicznego przedsiębiorstwa

Determinanty:

Odnosi się do funkcjonowania systemu zarządzania strategicznego i określa go w ujęciu procesowym

Determinanty:

Wskazuje na zbiór narzędzi badawczych i aplikacyjnych, wykorzystywanych w pracach diagnostycznych, w projektowaniu strategii zarządzania oraz jej implementacji

Determinanty:

Minzberg:

  1. Szkoła projektowa: budowa strategii jest postrzegana na ogół jako akt nieformalnego projektowania, jako myślowy proces formułowania polityki

  2. Szkoła planistyczna: budowa strategii to formalny i systematyczny proces oparty na procedurach planowania.

  3. Szkoła pozycyjna: budowa strategii jest skoncentrowana głównie na wyborze właściwych strategii w swoistych dlań uwarunkowaniach, oparta na teorii taktyki w ujęciu militarnym

  4. Szkoła przedsiębiorczości: budowa strategii jest podporządkowana indywidualnej inwencji, strategia natomiast jest wizją przedsiębiorcy

  5. Szkoła poznawcza: budowa strategii jest rozumiana jako proces dochodzenia do określonej koncepcji zarządzania i jej zmiany

  6. Szkoła uczenia się: budowa strategii jest kreatywnym procesem adaptacji i „uczenia się” w obliczu zmienności otoczenia

  7. Szkoła polityczna: budowa strategii jest związana z władzą, jest to „gra sił” w granicach organizacji i w relacjach między organizacjami

  8. Szkoła kulturowa: budowa strategii jest podporządkowana wspólnemu systemowi wartości, tj. kulturze organizacji oraz kulturze reprezentowanej przez jej otoczenie

  9. Szkoła środowiskowa: budowa strategii jest zależna od otoczenia; jest to bierny proces zgodny z ekologiczną wizją organizacji

  10. Szkoła konfrontacyjna: budowa strategii jest zdeterminowana przez konfiguracje „archetypów” lub „form” zachowań integrujących wiele różnych szkół myślenia strategicznego

Obłój:

  1. Szkoła planistyczna

    1. Organizacje dzięki budowaniu planów strategicznych mogą i powinny swoją przyszłość kształtować w racjonalny i uporządkowany sposób

    2. W tworzeniu strategii najbardziej liczy się perspektywa prezesa firmy („głównego stratega”) lub szerzej - naczelnego kierownictwa

    3. Budowanie strategii jest zdyscyplinowanym, formalnym procesem

    4. Efektem procesu planowania powinna być gotowa do wdrożenia strategia - dokument, który mówi, co, kto i jak ma zrobić.

  2. Szkoła ewolucyjna

    1. Organizacje mają immanentną zdolność do uczenia się lub takową doskonalą z czasem

    2. Strategia jest spójnym wzorcem decyzji i działań, kształtującym się ewolucyjnie w trakcie działania firmy

    3. Formalne planowanie i nieformalne normy, wartości, przypadki, szanse i zagrożenia oraz osobowość lidera składają się na powstawanie w miarę spójnego wzorca działania. Wzorce, które prowadzą w jakimś okresie do sukcesów, są następnie utrwalane i powielane (wdrożenie strategii niezgodnej z utrwalonym wzorcem natrafi na ogromne opory)

  3. Szkoła pozycyjna

    1. Fundamentem szkoły pozycyjnej jest założenie, że istotą strategii jest osiąganie przewagi konkurencyjnej. Punktem wyjścia do budowy i analizy strategii jest otoczenie firmy.

    2. Funkcją strategii jest walka z konkurencją

    3. Istnieją dwie fundamentalne strategie prowadzące do sukcesu firmy: minimalizacja kosztów i zróżnicowanie.

  4. Szkoła zasobów, umiejętności i uczenia się

    1. Fundamentalną przesłanką szkoły zasobów jest założenie, że aby zrozumieć źródła sukcesu organizacji, trzeba zrozumieć konfigurację jej unikalnych zasobów i umiejętności.

    2. Cenność zasobów i umiejętności jest określona wedle dwóch orientacji: