Caňon del Cobre (Miedziany Kanion) - jest jednym z cudów natury Ameryki Północnej. Kanion o wiele potężniejszy od Wielkiego Kanionu Kolorado nie jest tak dobrze znany. W wulkanicznej skale Sierra Madre Zachodniej rzeki wyżłobiły sześć kanionów. Pośród sosnowych lasów znajdują się widowiskowe wodospady, niesamowicie uformowane skały i spokojne jeziora. Niektóre z tych cudów widoczne są z okien pociągu, jaki przemierza budzące grozę północne rejony tego obszaru. Słabo zaludnione kaniony są siedzibą Indian Tarahumara i kryją relikty dawnej, dobrej koniunktury w górnictwie.
Mazatlán - położony tuż pod Zwrotnikiem Raka, jest najbardziej na północ wysuniętym wielkim kurortem Meksyku. Łagodny klimat i kilometry plaż czynią to miejsce wyjątkowo popularnym. Mówi się o nim, że pod względem wystawności zajmuje po karnawale w Rio i Nowym Orleanie trzecie miejsce na świecie.
Durango - Powiązania miasta z przemysłem filmowym, szczególnie z westernami, są jego największą atrakcją. Kinematograficzną przeszłość Durango nadal widać w wielu restauracjach i sklepach.
Monterrey - trzecie co do wielkości miasto Meksyku jest kwitnącym centrum przemysłowym, gdzie znaleźć można najśmielsze w kraju przykłady XX-wiecznej architektury. Półpustynne górzyste tereny na zachód od Monterrey zajmują jeden z największych w Meksyku parków narodowych - Parque Nacional las Cumbres de Monterrey.
ŚRODKOWY MEKSYK
Plaże i miasta kolonialne przyciągają turystów jak magnes. Wielkie i nadal rozwijające się Puerto Vallarta oraz mniejsze i nieco spokojniejsze Manzanillo to dwa główne kurorty leżące nad pięknym, długim brzegiem Pacyfiku. Wewnątrz lądu znajduje się Guadalajara, niegdyś miasto kolonialne, obecnie bardzo nowoczesna metropolia. Stare miasta - Zacatecas, San i Querětaro - zostały zbudowane dzięki fortunie zgromadzonej na wydobyciu złota i srebra.
W stanie Michoacán perełkami okresu kolonialnego są Pátzcuaro i Morelia. W Sierra Madre Zachodniej, z dala od przetartych szlaków, leżą wioski Indian Huichol i Kora, miasto-widmo Real de Catorce, placówki misyjne w niedostępnych Sierra Gorda, a także wspaniałe wodospady w pełnej zieleni Huasteca Potosina.
Puerto Vallarta - W latach 60-tych gwiazdy Hollywood odkryły uroki tropikalnego raju nad zatoką Banderas. Od tamtej pory Puerto Vallarta stał się jednym z głównych meksykańskich kurortów nad Pacyfikiem. Co roku około 1,5 miliona turystów przybywa tutaj, by rozkoszować się pięknymi plażami, przyjemną o każdej porze roku pogodą, sportami wodnymi i życiem nocnym. Ten nadmorski kurort ciągnie się aż 40 km wzdłuż zatoki, ale jego centrum to Viejo Vallarta, najstarsza dzielnica Puerto Vallarta. Zachowała ona pewne cechy typowej meksykańskiej osady, gdzie domy są kryte dachówką i pobielone wapnem, a brukowane uliczki prowadzą w kierunku porośniętych lasami gór. Na Isla Río Cuale, małej wyspie na rzece przecinającej miasto, jest ogród botaniczny, a także wiele butików i kafajek.
Manzanillo - najważniejszy na zachodnim wybrzeżu ośrodek morski oraz główny kurort stanu Colima, zyskał miano stolicy świata w łowieniu ryb z łodzi. Kolorowe domy starego portu przylegają do wzgórza górującego nad portem głównym. Większość restauracji i hoteli w Manzanillo ulokowana jest wzdłuż piaszczystych plaż Las Brisas i Playa Azul.
Guadalajara - Jeszcze kilkadziesiąt lat temu stolica stanu Jalisco, zwana “Perłą Zachodu”, a także “Miastem Róż”, była spokojnym, prowincjonalnym miastem. Późniejszy bardzo szybki rozwój przemysłu przekształcił Guadalajarę w drugą po mieście Meksyk metropolię tego kraju. Strefa przemysłowa i rozwijające się wciąż przedmieścia otaczają szerokim pierścieniem historyczne centrum miasta, które zachowało wiele elementów przeszłości. Nadal duszą Guadalajary są place zabudowane architekturą epoki kolonialnej. Dawne miejscowości, takie jak Tlaquepaque czy Zapopan ze wspaniałą bazyliką, dziś są atrakcyjnymi przedmieściami, które warto zwiedzić w wakacje.
Zacatecas - zostało założone w roku 1546, wkrótce po tym, jak w jego okolicach odkryto złoża kruszców i zaczęto wysyłać srebro do hiszpańskiej Korony. Miasto leży w wąskiej dolinie między urwistymi, dzikimi wzgórzami, gęsto zabudowanymi barokowymi domami z wapienia. Przy małych placach i uliczkach stoją arystokratyczne rezydencje, kościoły i klasztory.
Querětaro - Nowoczesne przedmieścia zawierają kolonialne skarby tego miasta. Położenie Querětaro przyniosło mu w czasach Nowej Hiszpanii dostatek, ale na początku XX w. miasto zaczęło podupadać. Proces ten został na krótko przerwany, kiedy w 1848 r. amerykański najeźdźca uczynił z niego stolicę Meksyku. To właśnie w Querětaro podpisano porozumienie oddające Stanom Zjednoczonym połowę meksykańskiego terytorium.
San Miguel de Allende - to zachwycające miasto. Jego wąskie, brukowane uliczki, charakterystyczne dla miast kolonialnych, zabudowane są wspaniałymi kościołami i bogatymi rezydencjami. Tutaj niegdyś krzyżowały się drogi, którymi transportowano srebro i złoto do stolicy, a z powrotem przywożono europejskie towary. Obecnie San Miguel de Allende jest atrakcyjnym miastem turystycznym. Jego urok jest wynikiem połączenia tutejszej tradycji z kosmopolityczną atmosferą, jaką wprowadzają mieszkający tu cudzoziemcy.
Guanajuato - najpiękniejsze na szlaku wyznaczonym złożami srebra miasto w Meksyku wyłania się z wąskiej doliny nagich gór, które niegdyś dostarczały jedną czwartą srebra wywożonego z Nowej Hiszpanii. Przy wąskich, wijących się uliczkach i pełnych uroku placach właściciele kopalń wznieśli wiele okazałych kościołów i majestatycznych rezydencji. W końcu XIX w. miasto wzbogaciło się o jeszcze kilka wspaniałych obiektów architektury. Aby usprawnić poruszanie się po mieście, współcześni inżynierowie wydrążyli sieć tuneli, dzięki której pokonano trudną topografię terenu. Centrum miasta zostało wyłączone z ruchu kołowego i w 1988 r. wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
Jezioro Pátzcuaro - Droga wokół jeziora wiedzie między wzgórzami. Popularnymi punktami turystycznymi są miejscowości Pátzcuaro, Tzintzuntzán i Quiroga. Mniej osób odwiedza zachodni brzeg jeziora oraz moczary położone po jego stronie południowej. To właśnie tam z wijącej się drogi można podziwiać malownicze jezioro oraz podziwiać codzienne życie Indian Purěpecha (Tarasków).
Morelia - stolica stanu Michoacán, została założona w 1541 r. pod nazwą Valladolid. Okoliczne żyzne ziemie były niegdyś pod panowaniem władców indiańskiego ludu Tarasków. Pierwszymi osadnikami, którzy położyli podwaliny pod nowe, kolonialne centrum, była hiszpańska arystokracja oraz zakony. Powstało miasto pałaców, kościołów i klasztorów wzniesionych wzdłuż brukowanych alej i wokół pałaców. Historyczne centrum przez wieki utrzymało hiszpański charakter i nawet nowe budowle mają kolonialne fasady z różowego wapienia. Nazwę miasta zmieniono w 1828 r., dla uhonorowania urodzonego tutaj Josě Maríi Morelosa, który odegrał główną rolę w uzyskaniu przez Meksyk niepodległości.
WYBRZEŻE ZATOKI MEKSYKAŃSKIEJ
Porośnięte bujną, tropikalną roślinnością równiny wokół Zatoki Meksykańskiej to miejsce, gdzie niegdyś rozwinęły się trzy główne kultury prekolumbijskie: Olmeków, uważana za źródło cywilizacji mezoamerykańskich, Totonaków w środkowej części stanu Veracruz oraz Huasteków. Wiele stuleci później wybrzeże ponownie stało się świadkiem najważniejszych wydarzeń w historii Meksyku - stąd pierwsi Hiszpanie wyruszyli na podbój imperium Azteków.
Ten pełen zieleni, żyzny obszar rozciąga się od Tampico i regionu Huasteków na północy do wilgotnego lasu równikowego położonego na południu, w przesmyku Istmo de Tehuantepec, który jest granicą między Ameryką Północną a Środkową.
Stąd pochodzi większość meksykańskiej trzciny cukrowej, owoców tropikalnych, kakao i kawy. Temperatura w głębi lądu spada w miarę zbliżania się do wielotysięczników Sierra Madre Wschodniej z najwyższym szczytem Meksyku, pokrytym śniegiem wulkanem Pico de Orizaba (5700 m n.p.m.).
Na wilgotnym wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej jest wiele prekolumbijskich zabytków. Przedmioty będące wytworem różnych kultur można zobaczyć w Jalapie, w jednym z najwspanialszych muzeów Meksyku. Natomiast w parku archeologicznym w Villahermosie eksponowana jest monumentalna sztuka cywilizacji olmeckiej. Warto również zwiedzić ruiny miasta El Tajín, poświęconego bogowi deszczu i gromu.
Inne miejsca często odwiedzane w tym regionie to tętniący życiem port Veracruz oraz urocze miasteczka kolonialne Tlacotalpan i Coatepec.
Najważniejsze zabytki w stolicy Meksyku:
Plaza de la Consitucion, powszechnie znany jako Zocalo, jest jednym z największych placów na świecie. Na środku tego rozległego, wyłożonymi płytami placu powiewa ogromna flaga narodowa. Górują tu dwie budowle: katedra i Palacio Nacional, ale mieszczą się też tutaj budynki publiczne, restauracje, sklepy i hotele.
Katedra w mieście Meksyk, największy kościół Ameryki Łacińskiej, stanowi serce najbardziej rozległej diecezji na świecie. Wieże wznoszą się 67 m. ponad poziom Zocalo, a ich budowa trwała trzy stulecia.
Palacio Nacional - Plac Narodowy stoi w miejscu pałacu Montezumy, w którym po podboju Meksyku rezydował Hernan Cortes. Dzisiaj mieszczą się tutaj urzędy prezydenckie.
Templo Mayor - ta ogromna świątynia zbudowana przez Azteków w XIV i XV w., znajdowała się w centrum Tenochtitlanu. Hiszpanie po zdobyciu miasta prawie całkowicie zniszczyli zespół świątynny, dopiero przypadkowe odkrycie niezwykłej rzeźby dało początek wykopaliskom archeologicznym, które odkryły pozostałości świątyń wznoszonych jedna na drugiej.
Kuchnia meksykańska - sztuka kulinarna Meksyku i okolic, łącząca tradycje tubylczych Indian i wpływów hiszpańskich konkwistadorów. Opiera się na m. in. kukurydzy i roślinach strączkowych (około 20 różnych gatunkach fasoli), mięsie i ostrych przyprawach (gł. papryce), pomidorach i innych warzywach.
Podstawowym surowcem w przygotowaniu wielu potraw jest masa lub też masa nixtamalera, rodzaj mączki kukurydzianej, otrzymanej z przemiału ziaren kukurydzy poprzednio moczonych w roztworze zasadowym, przeważnie wodzie wapiennej. Tradycyjnie, indianie meksykańscy moczyli ziarna kukurydzy w lugu wypłukanym z popiołu drzewnego. W kukurydzy poddanej takiemu procesowi kilka waznych aminokwasów, szczególnie lizyna staje się łatwiej przyswajalnych. Kukurydza poddana takiej obróbce chemicznej ma więc wiekszą wartość odżywczą i charakterystyczny smak, łatwo rozpoznawalny m.in. w plackach tortilla.
Wykorzystanie normalnej mąki kukurydzianej w przepisach na potrawy meksykańskie nie pozwoli więc na pełne odtworzenie charakterystycznych smaków tej kuchni.
Niektóre dania meksykańskie: tortilla, burritos, enchiladas, tacos, nachos, salsa.
Burrito - potrawa kuchni meksykańskiej. Rodzaj naleśnika (tortilli) z mąki pszennej (w odróżnieniu od tacos, którego tortilla zrobiona jest z mąki kukurydzianej) z farszem mięsno-warzywnym, podawanego z pikantnym sosem.
Enchilada, enchiladas - tradycyjne danie meksykańskie. Nazwa Enchilada pochodzi od czasownika enchilar znaczącego "dodać pieprz chili".
Enchilades zwykle przyrządza się z kukurydzianą tortillą, którą smaży się przez moment w gorącym oleju żeby zmiękła. Tortillę pokrywa się sosem, napełnia farszem i zwija w rurkę. Następnie umieszcza się kilka rurek w naczyniu żaroodpornym warstwowo, każdą warstwę pokrywając sosem i innymi dodatkami (np. serem lub cebulą).
Enchilades wypełnia się najczęściej mięsem, serem, warzywami, owocami morza, jajkami lub bananami, często też ziemniakami w połączeniu z twarogiem. Jako dodatek do dania podaje się: grillowany ser, śmietanę, sałatę, oliwki, siekaną cebulę, paprykę chili, kolendrę.
Wyróżnia się kilka rodzajów sosów do enchiladas:
tradycyjny (suszona papryka chili zmieszana z warzywami sezonowymi)
czerwony (na bazie pomidorów i czerwonej papryki chili)
zielony (na bazie miechunki pomidorowej i zielonej papryki chili)
mole (suszona papryka chili, orzechy, gorzka czekolada, pieczone liście awokado)
Tacos - jedno z popularniejszych dań kuchni meksykańskiej, składa się ono przeważnie z tortilli, mięsa wołowego, cebuli, czosnku i przypraw ( bazylia, oregano, pieprz, sól, chilli), pomidorów. Znajdują się z nim również charakterystyczne dla kuchni meksykańskiej warzywa : czerwona fasola lub kukurydza. Tacos w restauracjach najczęściej podaje się w formie przystawek. W smaku i przyrządzeniu jest bardzo podobne do buritos.
Nacho, nachos to placki tortilli pokryte rozpuszczonym serem. Do nachos podaje się różne dodatki:
mięso: kurczak lub mielona wołowina
papryka jalapeño
fasola, ugotowana i zmielona
sos salsa
guacamole (sos z awokado)
śmietana
oliwki
Salsa - potrawa kuchni meksykańskiej, rodzaj zimnego, pikantnego sosu ze zmiksowanych z przyprawami warzyw.
W zależności od składników wyróżniamy m. in. następujące rodzaje salsy:
salsa roja ("czerwona") - z gotowanych pomidorów, papryki, cebuli, czosnku i kolendry;
salsa cruda ("surowa") - z surowych pomidorów, cebuli, papryki i innych surowych warzyw;
salsa verde ("zielona") - z małych egzotycznych warzyw, zwanych w Meksyku "małymi pomidorami", zwykle gotowanych;
salsa brava ("dzika") - z sosem tabasco i majonezem, typowy dodatek do potrawy z ziemniaków patatas bravas;
guacamole - na bazie awokado
.