Perm, szósty (najmłodszy) okres ery paleozoicznej. Początek ok. 280 mln lat temu, czas trwania 50 mln lat. Dzieli się na dwie epoki: perm dolny (czerwony spągowiec) i górny (cechsztyn).
W permie zakończyły się ruchy górotwórcze orogenezy hercyńskiej, przejawiające się jeszcze silną działalnością wulkaniczną i wylewami law, a jednocześnie uformował się wielki superkontynet Pangei. W permie dolnym trwały procesy intensywnego niszczenia górotworów wypiętrzonych podczas fałdowań, których produktem były lądowe osady okruchowe (piaskowce, zlepieńce, brekcje i arkozy) zabarwione na czerwono.
W permie górnym miał miejsce zalew dużej części obszarów lądowych przez płytkie, epikontynentalne morza, w których gromadziły się osady węglanowe (wapienie i dolomity), a także gipsy, anhydryty i sole. Z końcem okresu nastąpiła regresja morska związana z wypiętrzeniem się łańcucha Uralu. Na obszarach lądowych znajdujących się w pobliżu równika powstały złoża węgla kamiennego, w okolicach podbiegunowych rozwinęły się ogromne lądolody.
Wskutek zmian klimatycznych zmieniła się roślinność - wymarły kordaity, większość paproci, drzewiastych skrzypów i widłaków, wzrosło natomiast znaczenie roślin nagozalążkowych. W faunie szczytowy rozwój osiągnęły kotylozaury i gady ssakokształtne. Z końcem permu wiele grup zwierząt wymarło (m.in.: korale czteropromienne, trylobity, niektóre grupy ramienionogów).