HYDROFITY - rośliny przystosowane do życia w wodnym środowisku. Ich cechą charakterystyczną jest słabo rozwinięty system korzeniowy, pozbawiony włośników. Mają całkowicie lub częściowo zanurzone pędy. Do hydrofitów należą: elodeidy (rośliny całkowicie zanurzone w wodzie, które pobierają tlen i dwutlenek węgla z wody, np. strzałka wodna, rogatek), nimfeidy (rośliny o liściach i kwiatach pływających po powierzchni wody), helofity (rośliny częściowo wynurzone ponad powierzchnię wody; nie transpirują, pobierają tlen i dwutlenek węgla z wody).
Liść rośliny pływającej na powierzchni - okrągły, gruby, z powietrzem w aerenchymie (rodzaj miękiszu). Aparaty szparkowe na wierzchu liścia.
Korzeń rośliny pływającej po wodzie - nie zakorzenione w glebie (niekiedy są, ale rzadko).
Roślina żyjąca na powierzchni wody, ale w rzece - musi być zakorzeniona, żeby jej prąd nie porwał. Roślina rosnąca pod powierzchnią wody - nie są zielone tylko czerwone, czyli pobierają fale światła innej długości. Barwnik czerwony - karoten (prowitamina A). Barwnik brunatny - ksantofil.
Strzałka wodna - 3 rodzaje liści.
HIGROFITY - rośliny przystosowane do życia w warunkach dużej wilgotności, np. rośliny tropikalnych lasów (begonia, gloksynia), we florze polskiej niektóre rośliny dna cienistych lasów, jak szczawik zajęczy czy zawilec gajowy.
Aparaty szparkowe stale otwarte, słabo rozwinięty korzeń, cienkie liście. Rośliny z rozległymi korzeniami mają dziury w korzeniach - przetchlinki, służące do oddychania, np. są to rośliny żyjące przy brzegach np. cypryśnik błotny z wybrzeża USA.
MEZOFITY - rośliny przystosowane do warunków umiarkowanie wilgotnych klimatu umiarkowanego, mają typowo wykształcone liście właściwe o budowie grzbietobrzusznej, z miękiszem zróżnicowanym na palisadowy i gąbczasty. Są to formy pośrednie między higrofitami i kserofitami.
KSEROFITY - rośliny żyjące w klimacie suchym i gorącym (pustynie, stepy, skały) oraz w klimacie umiarkowanym, gdzie brak wody nie jest spowodowany warunkami klimatycznymi, lecz niską temperaturą czy dużym zasoleniem (rośliny piaskowe, zimozielone, słonorośla). Zaliczamy do nich sklerofity i sukulenty (aloes, agawa, rozchodnik, rojnik). Kserofity charakteryzują się powolnym wzrostem, bowiem dzięki umiejętności znoszenia długotrwałych okresów suszy nie grozi im konkurencja ze strony innych roślin.
Sukulenty gromadzą wodę, kserofity tylko zdobywają ale nie magazynują. Sukulenty dzielą się na liściowe (aloes, agawa), korzeniowe (pelargonia), łodygowe (kaktusy),podział ten jest ze względu na to, gdzie woda jest magazynowana w tej roślinie. Żeby nie transpirowały mają liście przekształcone w ciernie. Korzenie sukulentów są przeciętne. Skórka dość gruba, nazywa się kutikula. Rośliny te są pokryte woskiem.
Sklerofity - bardzo rozbudowany korzeń (na ogół), np. larea albo sosna, wrzos, kutner.
INTERAKCJE - ZADANIE.
Interakcja - aby mogło dojść do interakcji musi dojść do nałożenia się nisz ekologicznych. Jest to wzajemne oddziaływanie roślin i zwierząt na siebie.
Antagonistyczne -
nieantagonistyczne
obojętne
Co to jest nisza ekologiczna, czym się różni od siedliska. W DOMU!!!!!!