M. Jaworska- Witkowska, L. Witkowski

„Pedagogika filozoficzna: relacje między pedagogiką, filozofią...”

-pedagogika filozoficzna istnieje niezależnie od tego, czy sobie z tego zdajemy sprawę, czy nie

-jest najważniejszą perspektywą

-dlaczego pedagogika jest filozoficzna?-> ze względu na charakter (metodologia, sposób problematyzowania)

-nie można patrzeć na wychowanie z jednego punktu widzenia-> musimy filozofować

-pedagogiki filozoficznej nie można opisać- jest niewyraźna ale jednocześnie obecna w każdym przejawie wychowania ( sprzeczność---on sam o tym pisze.. )

-każdy filozofuje uprawiając wychowanie, więc po co o tym pisać

-pedagogika stała się scjentystyczna gdy zaczęto ją wykładać na uniwersytetach

a teraz mniej zrozumiałym językiem...

-w ujęciach relacji między filozofią i pedagogiką można wyróżnić różne stanowiska, perspektywy, warianty (ramka ze strony 17, mówił, że to jest najważniejsze..):

• GENETYCZNY- afirmujący jedynie pierwotne zakorzenienie w filozofii (jedynie na początku drogi rozwojowej pedagogiki)

• FUNKCJONALNY-podkreślający wagę obecności refleksji filozoficznej w pedagogice (nad założeniami programów wychowawczych)

• STRUKTURALNY-pozwala na wyodrębnienie pewnego pola dociekań pedagogicznych

• METODOLOGICZNY-nakazujący kojarzyć filozofię z „filozoficznym” typem rozważań przenikającym całość pedagogiki

-podejścia do pedagogiki filozoficznej:

*wąskie czy zawężone- interesujące historycznie, o ograniczonym zasięgu i skali przydatności

*rozmyte lub rozproszone-wyrażające się głównie troską o ilustrację , erudycyjność

*przezwyciężenia lub przesilenia narracyjnego- zamknięty etap dla ambicji naukowych w duchu pozytywistycznym

*integralne lub strategiczne- nieustanne otwarcie na wysiłek dojrzałej postawy intelektualnej

---