DO*** (Aleksander Puszkin - przełożył Seweryn Pollak)

Pamiętam nagłe zachwycenie:

Niespodziewanie cię ujrzałem

Jak nieuchwytne przewidzenie,

Jak piękne bóstwa doskonałe.

W udręce żalu rozpaczliwej,

Pod niespokojnych trosk nawałem

Długo słyszałem głos twój tkliwy

I miłe rysy w snach widziałem.

Mijały lata. Burz porywy

Marzenia dawne potargały,

Uszedł z pamięci głos twój tkliwy

I wdzięk twych rysów doskonały.

W więzieniu, w mroku opuszczenia

Dni moje z wolna upływały,

Wyzbyte wiary, łez natchnienia,

Próżne miłości, próżne chwały.

Lecz przyszło duszy przebudzenie:

I oto znowu cię ujrzałem

Jak nieuchwytne przywidzenie,

Jak piękne bóstwo doskonałe.

I serce bije upojeniem,

I znów dla serca zmartwychwstały

Wiara i miłość, i natchnienie,

I łzy, i życie pełne chwały.

DO*** (Aleksander Puszkin - przełożył Wiktor Woroszylski)

Cudowne pomnę oka mgnienie,

Harmonią tknięty wzrok i słuch:

Zjawiłaś się jak przywidzenie,

Czystego piękna lotny duch.

Śród melancholii, śród udręki,

Śród krzątaniny płonnych dni,

Twojego głosu tkliwe dźwięki

I twarz niebiańska mi się śni.

Lecz idą lata, burz porywem

Najsłodszych marzeń płosząc rój.

I zapomniałem dźwięki tkliwe,

I zniknął widok miły twój.

I w głuszy, w mrokach zniewolenia

Leniwie czas znosiłem zły -

Dni bez miłości, bez natchnienia,

Bez bóstwa - ach, bez jednej łzy.

Aż wtem - jak duszy przebudzenie,

Harmonią tknięty wzrok i słuch:

Znów się zjawiłaś - przywidzenie,

Czystego piękna lotny duch.

I rośnie w sercu upojenie,

I w zmartwychwstałym znowu drży

Jak dawniej miłość i natchnienie,

I bóstwo żyje w nim, i łzy.

---