W.1
Wśród wszystkich nauk zajmujących się człowiekiem najważniejsza jest antropologia.
Istotą człowieka jest człowiek jako całość psychofizyczna. Filozofia jako nauka istnieje od czasów starożytności. Ojcami filozofii byli Platon i Arystoteles, to oni uporządkowali myślenie człowieka, zdefiniowali człowieka, sprecyzowali względnie co to takiego człowiek, doszli do wspólnego wniosku, że człowiek to dusza i ciało.
Platon -stworzył jeden sposób myślenia o człowieku -myślenie idealistyczne o człowieku i dużo innych uczonych poszło w jego ślady. Postrzegał człowieka nie jako realnie istniejący byt ale twierdził, że najpierw jest jakaś idea, myśl a potem korzysta z niej człowiek.
Arystoteles -drugi sposób myślenia o człowieku -myślenie realistyczne o człowieku, jednak to myślenie zostało zaprzeczone. Uważał, że najpierw istnieje realny człowiek i to on wszystko tworzy. Człowiek jest czymś realnym. Rodzimy się, żyjemy, dorastamy, jesteśmy naprawdę.
Platon uważał, że najpierw powstają jakieś myśli, inspiracje i one powodują że człowiek coś robi, że istnieje. To myślenie kontynuował Kartezjusz „myślę, więc jestem”. Ale jak nie myślimy to też jesteśmy i nie znikamy.
Jeden i drugi nurt miał swoich zwolenników i przeciwników. Do okresu średniowiecza coś się zmieniło. Rodziło się chrześcijaństwo, upadło cesarstwo Rzymskie, a to co po nim zostało to chrześcijaństwo. Pierwszym papieżem był św. Piotr
W średniowieczu chrześcijaństwo, kościół było bardzo dobrze zorganizowana instytucją, ta instytucja próbowała zdobyć władzę w Europie. Istota chrześcijaństwa była oparta na doktrynie czyli na zbiorze zasad, sformułowanie ostatecznej doktryny poproszono filozofów.
Filozofia wyjaśnia człowieka a religia Boga. Tymi filozofami byli św. Augustyn i św. Tomasz
Św. Augustyn za Platonem a św. Tomasz za Arystotelesem.
Augustyn -stworzył obraz człowieka skromnie żyjącego, który czekał na nagrodę po śmierci.
Tomasz -uważał, ze jeśli jesteśmy realni mamy prawo do życia i szczęścia do cieszenia się tym wszystkim co mamy, co stworzyliśmy.
Ostateczna doktrynę stworzono na pomyśle Augustyńskim.
Dzisiejsze humanistyczne nauki oparte są na myśleniu platońskim i po platońskim. Kwintesencja wiedzy o człowieku opiera się na tworzeniu norm ideałów do których dopasowuje się człowiek
To, że żyjemy przejawia się przez relacje z innym człowiekiem, czł. jest stworzony do współżycia z innymi ludźmi. Jeżeli mamy realna wiedzę to wola dobrze działa. Wykształcenie i wiedza to nie wszystko, najważniejsze jest rozumienie podanej wiedzy, wtedy wola dobrze działa, wtedy jest możliwość wyboru.
Edukacje powinno zaczynać się od wychowania. Wychowanie jest ważniejsze, bo wiąże się z relacjami z innymi a wykształcenie z sucha wiedzą. Człowiek czego nie rozumie tego nie czuje, to istnienie wpływa na istotę.
W.2
Antropologia ukonstytuowała się w XIX wieku. Obszar którym się zajmuje to kultura ludzka od jej powstania czyli istnienia człowieka. Początek ludzkiej kultury to czasy wynalezienia jakiegoś przedmiotu, który czemuś służył. Antr. jest tak stara jak stary jest człowiek i jego świat, obrastała w swoje treści wraz z tokiem rozwoju człowieka.
Polska -doktryna komunizmu wspierała się na filozofii marksistowskiej, ta zakładała ateistyczne podejście do świata. W człowieku nie widziano duszy, widziano człowieka jako materię i potrzeby, które trzeba zaspokajać, żeby istnieć. Nie rozpatrywano człowieka jako jednostki liczyło się społeczeństwo. Ważne było zaspokajanie potrzeb ludzkości ponieważ one warunkowały dobra i wydajna pracę. Odrzucano inne filozofie. Fil. Marksistowska wykluczała istnienie Boga, była fil. ateistyczną. Edukowane jednostki takie jak były potrzebne, nie uczono religii, myślenia, filozofii itp. Edukacja szła bardzo wolnym tempem, liczyła się tylko praca. Kiedy runął system polityczny myślenie polityczne zmieniło się tylko pozornie.
Dzisiejsze społeczeństwo nadal myśli w kategoriach komunistycznych, nauczono ich, że wiele rzeczy się po prostu należy, nie potrafią zrozumieć, że już tak nie jest. Modne więc stały się nauki o człowieku. System edukacji jest chaotyczny, kompilacyjny, ni wychowuje ani nie kształci. Wiedza która jest nam przekazywana jako zlepki, jako elementy, jest nie skorelowana, a wszystkie nauki łączą się w sposób naturalny ponieważ są one elementami całości -kultury.