Postępowanie terapeutyczne:

Ogólne zasady leczenia
Celem terapii winno być obniżenie globalnego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych, poprzez kontrolę współistniejących czynników ryzyka sercowo-naczyniowego i obniżenie ciśnienia do wartości poniżej 140/90 mm Hg (jeżeli stan chorego na to pozwala). W przypadku chorych z cukrzycą zaleca się obniżenie ciśnienia nawet poniżej 130/85 mm Hg.

Leczenie niefarmakologiczne
Leczenie niefarmakologiczne (zmiana stylu życia) stanowi nieodłączny element terapii nadciśnienia tętniczego, a dołączenie farmakoterapii nie zwalnia od zalecania równolegle leczenia niefarmakologicznego. W skład leczenia niefarmakologicznego wchodzi przede wszystkim:

• redukcja nadwagi,

• ograniczenie spożycia soli i tłuszczów zwierzęcych,

• zaprzestanie palenia papierosów,

• zwiększenie aktywności fizycznej,

• ograniczenie spożywania alkoholu.

Leczenie farmakologiczne
Obecna strategia leczenia kładzie duży nacisk na jego indywidualizację, co zakłada wybór optymalnego dla danego pacjenta postępowania leczniczego. Obecne zalecenia wyróżniają 6 grup leków służących temu celowi.
Leki zalecane w monoterapii nadciśnienia

Leki moczopędne Leki beta-adrenolityczne Antagoniści wapnia (1) Inhibitory konwertazy angiotensyny (IKA) Leki alfa-1-adrenolityczne (2) Antagoniści receptora angiotensyny II

(1) dotyczy preparatów o przedłużonym działaniu lub długim okresie pozostawania we krwi
(2) ukazało się doniesienie o wzroście częstości występowania niewydolności serca u pacjentów leczonych doksozosyną

U chorego z powikłaniami narządowymi, niezależnie od wartości ciśnienia tętniczego, leczenie farmakologiczne włączamy zawsze bezzwłocznie, podobnie, jak wówczas, gdy podczas wielokrotnych pomiarów ciśnienie skurczowe przekracza wartość 180 mm Hg lub ciśnienie rozkurczowe wartość 110 mm Hg.

Nadciśnienie tętnicze w wieku podeszłym
Częstość nadciśnienia tętniczego rośnie z wiekiem: w populacji Polski, w wieku od 70 roku życia ponad 60% osób ma nadciśnienie tętnicze. Korzyści ze stosowania leczenia hipotensyjnego w tej grupie pacjentów są zdecydowanie największe, a podstawowe zasady leczenia niefarmakologicznego i farmakoterapii są podobne, jak w młodszych grupach wieku. Zwraca się szczególna uwagę na konieczność leczenia izolowanego skurczowego nadciśnienia tętniczego, gdzie lekami pierwszego wyboru są diuretyki i długo działający antagoniści wapnia.

Edukacja chorych z nadciśnieniem tętniczym
Edukacja pacjentów z nadciśnieniem, realizowana w ramach programów edukacyjnych, prowadzi do lepszej kontroli ciśnienia tętniczego, uzyskania pożądanego efektu hipotensyjnego przy stosowaniu mniejszej liczby i niższych dawek leków, zmniejszenia ryzyka rozwoju powikłań sercowo-naczyniowych oraz zmniejszenia umieralności spowodowanej chorobami układu krążenia chorych z grupy wysokiego ryzyka.

SCHEMAT:

---