Medycyna Ratunkowa Wykład 2. 24.02.2005

Zabiegi reanimacyjne ALS

Łańcuch ratunkowy:

• Pierwsza pomoc prowadzona przez ratownika:

natychmiastowe czynności ratujące życie wezwanie pomocy dalsza I pomoc

• Dalsze pomoc lekarska

pomoc sanitarna, transport pomoc szpitalna

Schemat pomocy ABC

A (AIR WAYS)

• udrożnienie dróg oddechowych, wołanie o pomoc,

• delikatne wyważenie żuchwy

• sprawdzenie oddechu poszkodowanego (przez 10 s)

• wezwanie pomocy telefonicznie

Wzywanie pomocy:

• wołanie o pomoc gdy nieprzytomny

• gdy jest 2 ratowników - jeden wzywa pomoc natychmiast

• wyjątki w których prowadzi się CPR przez 1 min przed wezwaniem pomocy:

• poszkodowane dziecko

• ofiara wypadku

• ofiara zatrucia

• tonący

B (BREATH)

• podawanie oddechu

• fizjologiczne unoszenie się klatki piersiowej 300 - 400 ml

• nie może przekraczać 400 ml

C (CIRCULATION)

• sprawdzenie tętna na tętnicy szyjnej

• 45% ratowników rozpoczyna CPR przy obecnym tętnie

• 15 % anestezjologów nie wyczuwa tętna przez 5 s pomimo jego obecności

• masaż pośredni serca gdy:

• brak tętna na tętnicy szyjnej

• brak połykania

• brak ruchów mimowolnych

• 100 uciśnięć / min, w dolnej połowie mostka, na 1/3 głębokości klatki piersiowej, prostopadle do klatki piersiowej poszkodowanego

KISS - Keep It Short and Simple

Patofizjologia zatrzymania krążenia i resuscytacji

• hipooksja

• kwasica oddechowa

• obniżenie saturacji

• kwasica

• oddechowa - retencja CO₂

• gromadzenie beztlenowych produktów przemiany materii

• ↓ obniżenie pH w sercu już po 10 min. niedotlenienia

• katecholaminy

• ↑ po reanimacji

• hiperglikemia

Defibrylacja elektryczna

• jedyna skuteczna metoda przywracania krążenia u pacjenta z migotaniem komór

• wygaszenie skurczów patologicznych

• jednoczesne zdepolaryzowanie miocytów

• możliwość defibrylacji lub kardiowersji

Czynniki warunkujące skuteczną defibrylację:

• impedancja klatki piersiowej

• żel, rozmiar elektrod, niewielki nacisk, krótkie odstępy między uderzeniami

• siła uderzenia

• próg minimalny 200 J

• sekwencja: 200 - 200 - 360 J

• defibrylatory dwufazowe

• mniejsza siła uderzenia

• dłuższa refrakcja

• metoda stosowana w defibrylatorach implantowanych

• pozycja elektrod

• 1. na linii przymostkowej prawej

• 2. na koniuszku serca

• BEZPIECZEŃSTWO!

Farmakoterapia w resuscytacji

• poprawa perfuzji organów

• ułatwienie defibrylacji

Drogi podania leków

• żyła obwodowa

• szybki, łatwy dostęp (zapewnienie dostępu do co najmniej dwu żył)

• szczytowe stężenie we krwi po 1 - 3 min. od podania

• przepł. 20 ml płynu

• nigdy glukoza

• żyła centralna

• gorszy dostęp

• natychmiastowe stężenie maksymalne

• powikłania w 14 % przypadków (?)

• większe stężenie wlewu

• dotchawicza

• dawka 2 - 2,5x większa niż dożylna

• rozcieńczenie do 10 ml

• adrenalina, atropina, lignokaina, naloxon, brethylium

• doszpikowa u dzieci do 6 r.ż.

• podawanie leków i płynów

Leki stosowane w resuscytacji:

• tlen - max w reanimacji, min w terapii

• adrenalina - 1 mg co 3 min.

• atropina - w asystoli 3mg, w bradykardii 0,1mg

• amiodaron - z wyboru przy komorowych zaburzeniach rytmu, 300mg i.v. w 20 ml glukozy, powtórna dawka 150 ml, wlew i.v. 1mg/min przez 6 h

• lignokaina - gdy brak amiodaronu, wspomaga działanie węzła zatokowo - przedsionkowego i formowanie prawidłowych impulsów

• NaHCO₃^- - wskazany w hiperkaliemii; ↑ podczas CPR; pogłębia kwasicę; pierwsza dawka 50 mEq po 20 min

Przeciwwskazania do reanimacji

• zatrzymanie krążenia w terminalnym stanie choroby nie poddającej się leczeniu

• brak szans na przywrócenie funkcji OUN

• nieodwracalna śmierć serca (~ 30 min w temp. 37º C) po wyczerpaniu

• technik podstawowych

• farmakoterapii

• defibrylacji

• DNR (zastrzeżenie że pacjent nie chce być reanimowany)

π 3/3

---