pedagogika, Rola pedagogiki społecznej w społeczeństwie postindustrialny, Praca zaliczeniowa z WPROWADZENIA DO PEDAGOGIKI SPOŁECZNEJ


Praca zaliczeniowa z WPROWADZENIA DO PEDAGOGIKI SPOŁECZNEJ

Temat: Rola pedagogiki społecznej w społeczeństwie postindustrialnym

Na przełomie XIX i XX w. Zaczęto uważniej przyglądać się złożoności procesów wychowawczych. Prekursorem koncepcji pedagogiki społecznej był Emil Durkheim. Pojmował on wychowanie jako proces społeczny i uznał jego społeczną funkcję. Wcześniej również zajmowano się nauczaniem, ale uważano, że od nauki jest szkoła. Początki samej pedagogiki jako nauki datuje się na XVIII w.

W dzisiejszych czasach- w społeczeństwie postindustrialnym, terminem PEDAGOGIKA SPOŁECZNA, określa się wychowanie w czasie wolnym, w przeciwieństwie do PEDAGOGIKI OGÓLNEJ, zajmującej się nauczaniem (wychowywaniem) w szkole. Zainteresowania pedagogiki społecznej koncentrują się na środowiskowych zagrożeniach pomyślnego rozwoju, oraz kompensacji braków środowiska.

Oznacza to, iż pomoc w ramach pedagogiki społecznej, skierowana jest np. do dzieci z rodzin borykających się z problemem alkoholizmu, dorosłych którzy po przeprowadzce nie mogą się odnaleźć w nowym środowisku. Brak jakiejkolwiek pomocy, czy wsparcia ze strony przyjaciół, czy rodziny, może powodować np. załamania nerwowe.

Pomoc taka, nie może występować w oderwaniu a tym bardziej sprzeczności do założeń pedagogiki szkolnej. Musi między nimi występować współdziałanie, w końcu wspólnym zamierzonym efektem, jest wykształcenie w jednostkach objętych ich działaniem, zdolności do funkcjonowania zgodnie z normami obowiązującymi w społeczeństwie.

Prasa, media, internet, literatura, kino, teatr, biblioteki, kluby, świetlice, domy kultury- wszystkie te dziedziny życia objęte są planowym działaniem mającym na celu spełnienie funkcji pedagogiki społecznej. Przykładem może tu być cenzura, informująca w przypadku filmów wyświetlanych w kinie o wieku, od jakiego dany film może być oglądany, czy telewizyjnych seansów, gdzie w rogu ekranu pojawia się znaczek pozwalający łatwo stwierdzić rodzicom, do jakiej kategorii film się zalicza i czy nadaje się do oglądania dla ich pociech. Inną oczywiście sprawą, jest fakt sabotażu (bo tak tylko można to nazwać), ze strony samych rodziców, pozwalających np. pięciolatkom na oglądanie filmu, który jest dozwolony „tylko dla widzów o mocnych nerwach”. Łatwo można tutaj stwierdzić sprzeczność założeń pedagogiki społecznej i metod wychowawczych takich rodziców.

Biblioteki, czytelnie, czy świetlice szkolne- gdzie dzieci po zajęciach szkolnych mogą odrabiać lekcje, pod opieką nauczycieli, bawić się, brać udział w różnych pozalekcyjnych zajęciach itp. Pomaga to np. dzieciom mającym utrudnione warunki do zabawy, czy odrabiania lekcji w domu.

Mimo, iż głównym odbiorca działania pedagogiki społecznej są osoby zagrożony, to ze względu na szeroki (ogólnonarodowy) zasięg oddziaływania, trafia ona do całego społeczeństwa. Ma to swoje dobre strony, gdyż udaje się w ten sposób, zapobiegać różnego rodzaju sytuacjom trudnym, przed którymi społeczeństwo ma być chronione. Istnieje też pewien mankament takiej skali oddziaływania. Mianowicie im więcej odbiorców, tym więcej jest osób, którzy muszą całą tę machinę pedagogiczna obsługiwać.

Większość osób zaangażowanych w tę działalność wykonuje swe zadania zawodowo- nauczyciele, wychowawcy różnych zakładów, psychologowie, prezenterzy telewizyjni artyści i przedstawiciele innych profesji. Wspomagają ich natomiast np. bibliotekarze, wychowujący swoją pracę w tym zakresie z wewnętrznej potrzeby pomagania i w ramach swego wolnego czasu.

Działalność mającą na celu uświadamianie całego społeczeństwa, przeciwdziałanie powstawaniu zagrożeń dla rozwoju, można przyporządkować do zapoczątkowanego przez Helenę Radlińską gałęzi wiedzy, określanej przez nią, jako „przetwarzanie środowiska w imię ideału”.

Drugim kierunkiem w działalności pedagogiki społecznej jest tzw. Kompensacja, czyli wprowadzenie nowych układów, pozwalających na stworzenie warunków sprzyjających wychowaniu, wykluczenie niekorzystnych bodźców. Przykładem działalności kompensacyjnej, mogą być wspomniane już świetlice pomagające w odrabianiu lekcji, lub zlikwidowanie sporów i kłótni między małżonkami, co spowoduje wzrost poczucia bezpieczeństwa u dzieci.

W dzisiejszym społeczeństwie, gdzie planowe działania mają na celu jak najwłaściwsze wychowanie obywateli, gdzie podporządkowanych jest temu tak wiele dziedzin gospodarki i kultury, pedagogika społeczna ma niezwykle doniosłe znaczenie.



Wyszukiwarka