MODELE PROFESIONALENEJ PRAKTYKI NAUCZYCIELA(1), Studia, Pedagogika pracy


MODELE PROFESIONALENEJ PRAKTYKI NAUCZYCIELA*

Model techniczno-racjonalny

Model profesjonalnego artyzmu

  • Zainteresowanie zasadami, prawami, procedurami.

  • Zainteresowanie efektywnością, systemami i analizą zadań.

  • Wiedza jest trwała. Teoria poprzedza praktykę i powinna być stosowana w praktyce.

  • Zainteresowanie tym co widoczne, „powierzchowne”.

  • Testowanie kompetencji - szczególnie umiejętności, zainteresowanie standaryzacją, pomiarem i kontrolą.

  • Kontrola i nadzór nad szkołami.

  • Zmiany w szkołach następują pod wpływem czynników tkwiących poza profesją nauczycielską.

  • Jakość = to co może być zmierzone.

  • Dobre nauczanie jest ważne, cel nie jest tak istotny.

  • Stawanie się nauczycielem poprzez trening umiejętności.

  • Mistrzostwo!

  • Nacisk na to, by „wiedzieć”.

  • „Przemysłowy” trening i zarządzanie.

  • Umiejętności.

  • Nauczanie jest rzemiosłem.

  • Doskonalenie umiejętności.

  • Dobre wyniki na pisemnych egzaminach.

  • Odwoływanie się do badań z „innego świata”, by uzyskać wiedzę o klasie.

  • Wiedza o tym co robić, pochodzi z planu - podążanie za planem.

  • Podejmując ryzyko można zaszkodzić dzieciom.

  • Każdy przypadek jest inny, stąd nie można mieć reguł. Podobnie jak artyści interpretujemy, nie rozkładamy czynników sytuacji na elementarne składniki, ale postrzegamy je jako całość.

  • Zainteresowanie nie efektywnością, ale twórczością -prawo do błędu.

  • Wiedza jest tymczasowa i problematyczna.

  • Istnieje coś więcej pod powierzchnią - na przykład myślenie nauczyciela.

  • To, co możemy zmierzyć jest najczęściej trywialne.

  • Profesjonalistom należy ufać.

  • Zmiana pochodzi od nauczycieli.

  • Jakość = pochodzi z głębokiego wglądu na własne wartości i działanie.

  • Badanie, refleksja.

  • Stawanie się nauczycielem poprzez edukacje.

  • Misterium!

  • Szukać raczej niż wiedzieć.

  • Liberalny humanizm.

  • Zdolności.

  • Nauczanie jest sztuką.

  • Podejmowanie ryzyka.

  • Uczenie się przez działanie i refleksję przed, w trakcie i po.

  • Zadawanie pytań o własne działania.

  • Rozwiązywanie problemów, improwizacja.

  • Dzieci muszą uczyć się podejmowania ryzyka.

* opracowano na podstawie materiału przygotowanego przez E. Cramera, który otrzymali uczestnicy programu TEMPUS JEP ADEPT w Kopenhadze. Por. także: Fish i Broekman 1992, ss. 25-26



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Arkusz samooceny nauczyciela, studia pedagogika, magisterka, semestr IV, praktyki, dokumenty - szabl
AUTORYTET I JEGO ZNACZENIE W PRACY NAUCZYCIELA, Studia Pedagogika, metodologia
techniki badan, Studia, Pedagogika pracy
wpływ podwójnego wiązania na rozwój dziecka, Studia, Pedagogika pracy

więcej podobnych podstron