307.Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru, Laboratoria + sprawozdania


Numer ćwiczenia:

307

Data ćwiczenia:

8.03.2009

Imię i Nazwisko:

Jakub Zmyslowski

Wydział:

Technologii Chemicznej

Semestr II ,

Rok I

Grupa 4

Prowadzący:

Dr Mirosława Bertrandt

Przygotowanie i Wykonanie:

Jakub Zmysłowski, Lidia Werbińska

Ocena:

Temat : Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji

przez roztwory za pomocą polarymetru.

  1. Wiadomości teoretyczne

1. Źródła naturalne emitują światło niespolaryzowane, tzn. drgania wektora świetlnego odbywają się we wszystkich możliwych płaszczyznach, na których kierunek promieni leży (patrz: rys 1.1). Ustawienie polaryzatora na drodze promieni, spowoduje, że przepuści on tylko te promienie, w których drgania odbywają się w jednej płaszczyźnie. Tak więc spolaryzuje je liniowo (końce wektorów świetlnych leżą na linii prostej). Linie równoległe na polaryzatorze (w rzeczywistości niewidoczne) przedstawiają charakterystyczne kierunki polaryzacji płytki.

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic

Istnieje kilka sposobów uzyskania światła spolaryzowanego liniowo:

  1. przy odbiciu światła od granicy dwóch ośrodków - zarówno promień odbity, jak i załamany zostają częściowo spolaryzowane. Stopień polaryzacji zależy od kąta padania. Jeśli dobierzemy go tak, aby kąt między promieniami odbitym i załamanym był prosty (Rys. 1.2; kąt ς P), wówczas promień odbity jest całkowicie spolaryzowany w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny padania, natomiast promień załamany jest spolaryzowany częściowo, z przewagą drgań w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny padania. Kąt ς P nazywamy kątem całkowitej polaryzacji lub katem Brewstera. Stopień polaryzacji wiązki załamanej można zwiększyć przepuszczając ją przez zespół płytek równoległych.

0x08 graphic

  1. poprzez zjawisko podwójnego załamania - przez kryształy anizotropowe padająca wiązka ulega rozdzieleniu na dwie: zwyczajną (o) i nadzwyczajną (e), posiadające wzajemnie prostopadłe płaszczyzny drgań. Wiązka nadzwyczajna nie spełnia prawa załamania światła (prawa Snella), gdyż promienie o i e mają różne prędkości. Prędkość Vo jest stała we wszystkich kierunkach kryształu, natomiast Ve zmienia się zależnie od właściwości kryształu. Kierunek w krysztale anizotropowym, dla którego Vo=Ve nazywamy osią optyczną kryształu. Promień biegnący w krysztale równolegle do osi optycznej nie ulega podwójnemu załamaniu. Jeżeli usuniemy jedną z wiązek, na wyjściu kryształu anizotropowego otrzymamy światło spolaryzowane liniowo (efekt pryzmat Nicola).

  2. przez polaroidy - niektóre podwójnie załamujące kryształy (lub duża ilość małych kryształków umieszczonych na płytce plastycznej, tak że ich osie optyczne są względem siebie równoległe) mają własność zwaną dichroizmem, polegającą na tym, że jedna ze składowych polaryzacji jest pochłaniana w krysztale znacznie silniej niż druga, która przechodzi z niewielkim osłabieniem.

Gdy na osi biegnącej wiązki światła ustawimy dwie płytki polaryzujące, jedna z nich będzie pełnić funkcję polaryzatora, a druga - analizatora. Obracając analizatorem stwierdzamy, że w pewnych położeniach układ nie przepuszcza prawie wcale światła, a w położeniach różniących się od tamtych o 90° natężenie światła jest maksymalne. Wiąże się to z kątem, jaki tworzą między sobą kierunki polaryzacji w obu polaroidach. Natężenie światła wychodzące z analizatora w funkcji wspomnianego kąta opisane jest prawem Malusa:

0x01 graphic
gdzie Im odpowiada kątowi ς=0

Światło spolaryzowane liniowo przechodząc przez niektóre substancje, zwane optycznie czynnymi, doznaje skręcenia płaszczyzny polaryzacji. Substancje czynne dzielimy na lewo i prawoskrętne (np. kwas winny, roztwory cukru itp.).

Kąt skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwór o stężeniu c określa wzór Biota:

0x01 graphic
gdzie [α] - właściwa zdolność skręcająca

L - długość drogi światła w roztworze

Szukany kąt skręcenia wynosi αc- αo - (skręcenie badanej cieczy minus skręcenie czystego rozpuszczalnika).

  1. Opis ćwiczenia

Podobnie postępujemy przy badaniu rurek z różnymi roztworami - każdorazowo obracamy analizatorem o przypadkowy kąt i na nowo ustalamy właściwe - równomierne pole widzenia.

Jeśli dwie połówki obrazu nie będą podzielone w pionie, lub będą nierównomierne - obróćmy badaną rurkę kilka razy. Powinno polepszyć to obraz.

  1. Wyniki pomiarów i Obliczenia

C1 =5,08 g/100ml

C2 =10,39 g/100ml

C3 =15,85 g/100ml

C4 =21,58 g/100ml

C5 =X g/100ml

Lp.

woda

C1 [0]

C2 [0]

C3 [0]

C4 [0]

C5 [0]

1

91,70

95,2

100,65

105,95

111,00

105,6

2

91,70

92,25

100,80

105,85

111,20

105,65

3

91,75

95,15

100,85

105,75

111,40

105,70

4

91,90

95,25

101,10

105,75

111,25

105,50

5

91,80

95,40

101,05

105,80

111,15

105,60

6

91,95

95,35

101,20

105,90

111,20

105,55

7

92,00

96,00

100,85

105,85

111,25

105,60

8

91,45

95,90

100,95

105,90

111,30

105,70

9

91,60

95,85

100,85

105,95

111,10

105,60

10

91,75

95,90

100,90

105,90

111,30

105,65

średnia

91,760

92,525

100,92

104,86

111,215

105,615

Odchylenie standardowe

0,052

0,110

0,051

0,656

0,036

0,020

α1 =3,765

α2 =9,16

α3 =13,1

α4 =19,455

α5 =13,855

Sporządzamy wykres α=f(c)

0x08 graphic

Obliczamy nieznane stężenmie na podstawie zebranych danych:

X= (5,08*13.855)/3,765

X=18.694 g/100ml

Długość kuwety L = 0,235 ± 0,0005 [m]

Korzystając z zależności wyznaczam właściwą zdolność skręcającą

0x01 graphic

po przekształceniu otrzymuje

0x01 graphic

α1 =3,150

α2 =3,751

α3 =3,517

α4 =3,836

α5 =3,153

Błąd obliczamy z różniczki i wynoszą one:

Δα1 =0,17

Δα2 =0,27

Δα3 =0,32

Δα4 =0,21

Δα5 =0,23

Ostateczne wyniki:

α1 =3,150 ± 0,17

α2 =3,751 ± 0,27

α3 =3,517 ± 0,32

α4 =3,836 ± 0,21

α5 =3,153 ± 0,23

Wnioski

Częściowy wpływ na wyniki pomiarów miała ostrość wzroku. Dodatkowe oświetlenie sąsiednich stanowisk w laboratorium też miało wpływ na wyniki.

polaryzator

Rys: 1.1

ς P

Rys. 1.2

0x01 graphic



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
1. 307 Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru
3. 307 Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru
307 Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru
Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru, 307
307?danie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru
Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru, FIZA307
Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru, LAB F307
2 07?danie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru
Sprawozdanie07 ?danie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru
5 07?danie skręcenia płaszczyzny polaryzacji przez roztwory za pomocą polarymetru
Badanie skręcenia płaszczyzny polaryzacji w roztworze cukru
Skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w roztworze cukru (4)
BADANIE SKRĘCANIA PŁASZCZYZNY POLARYZACJI ŚWIATŁA, Nauka, Fizyka, Zjawisko skręcenia płaszczyzny
Skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w roztworze cukru
O8 Pomiar skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła w roztworze cukru przy pomocy polarymetru
9 Polarymetria - obliczenia, Zależność kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji od stężenia roztworu s

więcej podobnych podstron