1(2b) Fotometryczne oznaczanie zawartości białka

metoda Lowr'yego i współpracowników - wykorzystuje się 2 cechy budowy białka: obecność wiązań peptydowych, oraz 2 aminokwasów aromatycznych - tyrozyny i tryptofanu, oraz siarkowego - cysterny. Reakcja biuretowa - (worzenie kompleksów przez wiązania peptydowe i jony miedziowe) jest wzmocniona w tej metodzie inną reakcją z odczynnikiem Folina i Ciocalteu, w której kwas fosforomolibdenowy i fosforowolframowy ulega redukcji do błękitu fosforomolibdenowego z udziałem tyrozyny, tryptofanu i cysterny

Cechy białek

1.Obecność azotu w składzie pierwiastkowym

2.obecność reszt aminokwasów aromatycznych w składzie aminokwasowym

3. występowanie wiązań peptydowych

4.występowanie wolnych grup aminowych

Metody fotometryczne - wykorzystują zjawisko pochłaniania promieniowania elektromagnetycznego przez różne substancje.

*******************************

2.(3b)Odsalanie białka

Chromatografia sita molekularnego - rozdział opiera się na różnej szybkości migracji poszczególnych związków przez złoże utworzone z granulek żelu o porach określonej wielkości. Szybkość jest uzależniona od wielkości cząstek rozdzielanych.

Żel Sephadex - zbudowany z łańcuchów alfa-D-glukozy połączonych ze sobą mostkami z epichlorohydryny. Od liczby mostków zależy wielkość porów, a od nich zdolność rozdzielacza żelu.

Zastosowanie Sephadexu - rozdzielenie mieszanin na kolumnie, odsalanie w roztworze substancji wysokocząsteczkowych, wyznaczanie mas cząsteczkowych, zagęszczenie roztworów substancji wysokocząsteczkowych.

*********************************

3.(15) fosfataza kwaśna

Aktywność enzymów

Stężenie substratu, temp., stężenie jonów w środowisku reakcji,

Reguła Van't Hoffa - podwyższenie temp. O 10 stopni powoduje 2x wzrost szybkości reakcji enzymatycznych. W określonej temp. Jest osiągnięte optimum działania enzymu a przy dalszym wzroście następuje spadek (denaturyzacja białka enzymu). Optymalna temp 30-50. zakres może się zmieniać w zależności od czasu trwania reakcji, zmian stężenia jonów wodorowych, wodorowych różnego stopnia zanieczyszczenia innymi białkami, Obecność substratu sprzyja utrzymaniu właściwej konformacji cząsteczki białka enzymu, Optymalne stężenie jonów wodorowych wpływając na stan zdysocjowania reszt aminokwasowych enzymu zapewnia zachowanie jego struktury przestrzennej.

Optimum pH (5-7) - najodpowiedniejsze stężenie jonów wodorowych tzn. takie, przy którym szybkość działania enzymu jest największa. Opti pH może ulegać zmianom zależnie od stopnia czystości preparatu enzymu i temp. środowiska.

Wpływ pH na aktywność enzymu zależy od wartości stałej dysocjacji: a) grup jonizujących w centrum aktywnym enzymu uczestniczących w wiązaniu substratu, b) g f w cząsteczce enzymu, od których zależy kataliza, innych g w cząsteczce enzymu, których stan zjonizowania może warunkować jego katalitycznie aktywną konformację.

Inhibicja - proces hamowania reakcji przez określoną substancję wywołującą zmiany w centrum aktywnym.

Inhibicja współzawodnicząca (odwracalna) - inhibitor współzawodniczy z substratem o centrum aktywne enzymu. Inhibitor musi być strukturalnie podobny do substratu.

Inhibicja nie współzawodnicząca (odwracalna) - nie można cofnąć przez zwiększenie stężenia substratu.

Inhibicja nieodwracalna - modyfikacja 1 lub kilku grup funkcyjnych centrum aktywnego enzymu. Np. czynniki alkilujące, np. jonoacetamid, wiąże grupy -SH.

Uraeza(ph7Temp40) katalizuje hydrolizę mocznika. CO(NH₂)₂+H₂O→CO₂+2NH₃

Aktywatory uraezy (redukują grupy disulfidowe) - H­­₂S,cysterna,glutation.

******************************

4.(14a)stała Michaelisa-Menten dla fosfatazy kwaśnej.

K_m = takie stężenie substratu w molach na litr, przy którym szybkość reakcji enzymatycznej osiąga połowę szybkości max.

Zależy od rodzaju enzymu, substratu, temp. i pH.

Jedn. Uniwersalna - taka ilość enzymu która katalizuję przemianę 1 milimola substratu w ciągu 1 min. W temp 30C i opt ph i stęż subst.

1 katal - taka ilość enzymu która w temp 30^oC i opt. pH i stęż. Substr. powoduje przemianę 1 mola substr.

******************************

5.(17a)Oznaczanie aktywności peroksydazy.

Cechy wspólne miejsc aktywnych enzymów

1. miejsca aktywne zajmują mało miejsca w enzymie, 2. miejsce aktywne jest układem przestrzennym złożonym z grup chemicznych leżących w różnych pozycjach - liniowe sekwencje aminokwasów, 3. w połączeniach substratów z enzymami biorą udział słabe wiązania, 4. miejsca aktywne są zagłębieniami lub szczelinami, 5. specyficzność wiązania zależy od precyzyjnie określonego ułożenia atomów w miejscu aktywnym.

Liczba obrotów enzymu oznacza liczbę cząstek substratu przekształconego w produkt reakcji na jednostkę czasu, w warunkach pełnego wysycenia enzymu substratem. Jest ona równa stałej kinetycznej K₃. Jeżeli stężenie miejsc aktywnych jest znane to szybkość maksymalna V_max ujawnia liczbę obrotów enzymów

Oznaczanie aktywności peroksydazy - na podstawie spadku stężenia H₂O₂, jak i donora wodoru. Zwykle stosowana jest 3 metoda opierająca się na pomiarze poziomu utworzonych produktów utlenienia. Przy oznaczaniu aktywności enzymów z reguły substraty stosuje się w nadmiarze, jednakże nadtlenek wodoru może być stosowany w niewielkim nadmiarze z uwagi na jego inaktywujące działanie (w wyższych stężeniach) na białka enzymów. Reakcja ma więc charakter zerowego rzędu tylko w krótkim czasie ze względu na wyczerpywanie się H₂O_2..

Reakcję przerywamy dodając kwasu siarkowego a dodając siarczan sodowy rozkładamy pozostający nadtlenek wodoru.

OKSYDOREDUKTAZY

- działają na grupę CH-OH w donatorach

- cytochrom jako akceptor

- tlen jako akceptor

- działają na grupę aldehydową lub ketonową

- działają na grupę CH-NH₂

- działają na grupę C-NH₂

TRANSFERAZY

- przenoszą grupy jednowęglowe

- przenoszą ugrupowania aldehydowe lub ketonowe

- acylotransferazy

- przenoszą grupy alkilowe lub pokrewne

- przenoszą grupy zawierające azot i fosfor

- 2'fosfotransferaza ATP:NAD (kineza NAD)

ATP+NAD→ADP+NADP

Fosfotransferaza ATP: pirogronian (kineza pirogronianowa)

ATP+Pirogronian→ADP+PEP

- przenoszą grupy zawierające siarkę

HYDROLAZY

- działają na wiązanie estrowe

- działają na związki glikozydowe 4-glukanohydrolaza

- hydrolizy peptydo-aminokwasowe

LIAZY

- liazy C-C: karboksykinaza 3-fosfoDglicerynianu

- liazy C-O hydroliza węglanu H₂CO₃→CO₂+H₂O

- liazy C-N

- liazy C-S

IZOMERAZY

- izomerazy cis i trans

- oksydoreduktazy wewnątrz cząsteczkowe: przekształcanie aldozy w ketozy i odwrotnie

- transferazy wewnątrz cząsteczkowe

- lizay wewnątrz cząsteczkowe

LIGAZY

- wytwarzające wiązania C-O

- wytwarzające wiązania C-S

- wytwarzające wiązania C-N

- wytwarzające wiązania C-C: ligała pirogronian: CO₂(ADP)

ATP + pirogronian +CO₂+H₂O→ADP+ortofosforan+szczawiooctan

******************************************

6.(7)Badanie składników kwasów nukleinowych.

1sposób - uprzednia hydroliza badanych związków do składników podstawowych (do kw. Fosforowego, pentozy i zasad azotowych) a następnie ich rozdział i identyfikacje.

Hydroliza chemiczna - frakcję kwasów nukleinowych traktuje się zasadami lub kwasami (0,3 mol wodorotlenek sodu, temp. 37, 6 mol kwasem solnym 100⁰C oraz 12 mol kw. Nadchlorowym. 100⁰C.

Hydroliza enzymatyczna - stosując nukleazy, nukleotydazy, nukleozydazy.

2sposób - wywoływanie reakcji barwnych w preparatach nie hydrolizowanych lub po hydrolizie, bez stosowania rozdziału składników podstawowych.

RNA i DNA nie hydrolizowane wykazują reakcję wspólną na obecność pentozy, r. BIAŁA. Natomiast reakcją odróżniającą oba kwasy od siebie jest r. Dischego na obecność b-D-2-deoksyrybozy. Hydrolizowane preparaty rozpoznajemy stosując reakcje na obecność fosforanów i tyminy.

Reakcja na obecność tyminy - wytworzenie przez tę zasadę z diazową pochodną kwasu sulfanilowego kompleksu o barwie czerwono brunatnej: dodatek hydroksyloaminy w środowisku zasadowym wzmacnia barwę kompleksu.

Na obecność fosforanów - łączenie się molibdenianu amonowego z jonem fosforanowym, tworzy się kompleks soli amonowej heteropolikwasu tetratrimolibdenianofosforowego o barwie żółtej

{wykład}{{Do syntezy łańcucha DNA potrzeba:

1. wszystkich 4 aktywowanych prekursorów 5'-trifosforanów deoksyrybonukleotydów: dATP, dGTP, dTTP, dDTP.

2. Odcinka startowego (primera) gdyż polimeraza DNA 1 dołącza deoksyrybonukleozydy do wolnej grupy 3'-hydroksylowej już istniejącego odcinka DNA

3. matrycy DNA - może być 1 lub 2 niciowe DNA

Do syntezy łańcucha RNA potrzeba:

1. wszystkich 4 aktywowanych prekursorów 5'-trifosforanów rybonukleozydów rATP, rGTP, rUTP, rCTP.

2. dwuwartościowego jonu metalu: efektywne są jony Mg²⁺, Mn²⁺

3. Matrycy - optymalną matrycą jest 2 niciowy DNA

Biosynteza białka

INICJACJA - przyłączenie tRNA inicjatorowego do kodu mRNA oznaczającego początek syntezy (kodon start), Inicjowany tRNA zajmuje na rybosomie miejsce P(peptydowe)

ELONGACJA - Przyłączenie aminoacylo - tRNA do rybosomu w miejscu A(aminoacytowe)

Utworzenie wiązania peptydowego między grupą aminową aminoacylo - tRNA i grupą karboksylową formylometioniny związanej z inicjatorowym dipeptydylo - tRNA zostaje przeniesiony z miejsca A do P, a inicjatorowy tRNA z miejsca P do E i opuszcza rybosom. Hydroliza GTP (energia potrzebna do przyłączenia tRNA, przeniesiona peptydylo - tRNA, przesunięcie się rybosomu względem mRNA o kolejny kodon. Następny aminoacylo - tRNA wiąże się z wolnym miejscem A na rybosomie i rozpoczyna się kolejny cykl elongacyjny, (to wszystko jest kosztowne energetycznie)

TERMINACJA - sygnał stop na mRNA odczytany przez czynnik uwalniający RF. Ukończony polipeptyd uwalniany z rybosomu.

tRNA

- musi być aby była biosynteza białka

- ma kształt liścia koniczyny

- jest sporo zmodyfikowanych nukleotydów (dokładniej zasad) na końcu 5' ufosforyzowany, koniec 3' wolna grupa hydroksylowa

- na końcu antykodon (pętla antykodonowa)

Antykodon leży naprzeciwko aminokwasu przyłączenia, antykodon ma 7 zasad (5'-pirmidyma-pirmidyna-X-Y-Z-zmodyfikowana uryna-zmienna zasada-3')

Kodony są rozpoznawane przez antykodony cząsteczek tRNA, a nie przez związane z nimi aminokwasy. Rozpoznanie to przeprowadza enzym syntetaza aminoacylo-tRNA

Reszty silnie stabilizujące(t_1/2≥20h) - Ala, Cys, Gly, Met, Pro, Ser, Thr, Val.

Reszty bezpośrednio destabilizujące(t_1/2=2-30min) - Arg, His, Ile, Leu, Lys, Phe, Trp, Tyr,

Reszty których destabilizujące działanie wymaga uprzedniej modyfikacji chemicznej(t_1/2=3-30min) - Asn, Asp, Gln, Glu

Naturalne substraty ubikwitynylowane - cyklina B, dekarboksylaza tryptofanowa, fitochrom, histony H2A, H2B, kalmodulina, reduktaza azotanowa,

Funkcje endoproteinaz:

- kontrola okresu półtrwania krótko żyjących enzymów,

- utrzymanie właściwego stosunku enzym/kofaktor,

- utrzymanie odpowiedniego poziomu białek regulatorowych,

- dostarczenie aminokwasów w celu utrzymania homeostazy komórkowej,

- usuwanie peptydów sygnalnych i tranzytowych,

- degradacja obcych białek

- programowanie śmierci komórki

- funkcje chaperoninowe - biogeneza rybosomów

- przekształcenie glikoksyzomów do peroksyzomów i etioplastów do chloroplastów.}}}

*************************************

7.(6b)oznaczanie zawartości glikogenu

GLIKOGEN - silnie rozgałęziony polisacharyd zapasowy zwierząt.

Zawartość glikogenu

1. w wątrobie 2-10%

2. w mięśniach 0.5-1.5% tkanki

Rozpuszcza się w wodzie na zimno dając opalizujący roztwór. (dzięki grupom hydroksylowym)

WYTRĄCANIE - 1. aceton lub alkohol - następuje znaczne zmniejszenie stałej dielektrycznej roztworu, co prowadzi do zmniejszenia uwodnienia grup hydroksylowych glikogenu i powoduje wytrącanie się, 2. sól obojętna (siarczan amonowy, chlorek sodu) - rozerwanie wiązań wodorowych między grupami -OH polisacharydu a cząsteczkami wody (dehydratacja) a samorzutnie tworzące się wewnątrz i międzycząsteczkowe wiązania prowadzą do agregacji cząsteczek glikogenu i wytrącania asocjatów z roztworu.

Glikogen jako polisacharyd nie wykazuje zdolności redukujących. Łatwo ulega hydrolizie kwasowej, oraz enzymatycznej z udziałem amylaz.

Metoda BENEDICTA - w środowisku alkalicznym pod wpływem glukozy jony miedziowe ulegają redukcji i z roztworu wypada żółty, pomarańczowy lub ceglastoczerwony osad tlenku miedziawego. Z barwy i ilości osadu można stwierdzić ~stężenie sacharydu w badanym roztworze.

Metoda SAMOGYI i NELSONA - glukoza w środowisku alkalicznym w obecności winianu sodowopotasowego redukuje jony Cu²⁺ do czerwonego tlenku miedziawego. Przy użyciu kwasu arsenomolibdenowego tlenek ten oznaczamy ilościowo. Który łatwo ulega redukcji do błękitu molibdenowego. Natężenie powstałej barwy niebieskiej jest proporcjonalne do ilości wytworzonego tlenku miedziawego, a tym samym do ilości glukozy.

***************************

8.(21a) Oznaczanie aktywności beta-amylazy słodowej metodą Bernfelda

Metoda Bernfelda - wykorzystuje się redukujące właściwości maltozy i innych cukrów, które w środowisku zasadowym redukują grupy nitrowe kwasu 3,5-dinitrosalicylowego DNS do grup aminowych. Powstałe pochodne aminowe mają barwę pomarańczową, której intensywność zależy od ilości w próbie cukrów redukujących (Beta-maltozy) uwalnianych podczas działania enzymu.

p1. α- i β-amylaza należą do klasy hydrolaz. Rozkładają skrobię i glikogen oraz pokrewne im oligo i polisacharydy

p3. β-amylaza dodana do skrobi.

a. szybki przyrost redukcyjności

b. nie występuje spadek lepkości

c. nie ma zabarwienia z jodem, gdyż jednym z produktów jest wysokocząsteczkowa dekstryna graniczna.

α-amylaza dodana do skrobi.

a. szybki spadek lepkości substratu

b. zmiana zabarwienia z jodem

c. powolny przyrost redukcyjności w mieszaninie reakcyjnej

glukoamylaza dodana do skrobi

a. szybki przyrost redukcyjności

b. powolna zmiana barwy z jodem

c. powolny spadek lepkości

p5. ENDOAMYLAZY - α-amylaza - katalizuje rozrywanie wyłącznie wiązań α-1,4-glikozydowych wewnątrz (ENDO)cząsteczki substratu.

EGZOAMYLAZY - β-amylaza - działa na substrat od strony nie redukującego końca łańcucha i dlatego (EGZO).

p4. Aktywność β-amylazy i glukoamylazy oznacza się stosując pomiar przyrostu redukcyjności.

SPOSÓB DZIAŁANIA AMYLAZ zależy od:

- od budowy centrum aktywnego i substratu

- pH

- temperatury

- obecności inhibitorów i aktywatorów.

Amylazy działają na substrat niezależnie od długości jego łańcucha i stopnia rozgałęzienia rozrywają wiązanie glikozydowe pomiędzy C glikozydowym a O wiązania glikozydowego.

α- β-amylaza - skiełkowane ziarna zbóż

glukoamylaza - drobnoustroje

Reakcja z jodem - cząsteczki skrobi zależnie od zawartości amylozy i amylopektyny dają z jodem zabarwienie niebieskie lub niebieskofioletowe.

********************

9.(23)oznaczanie aktywności aldolazy fruktozo-bis-fosforanowej

oznaczanie - metoda kolorymetryczna Sibley-Lehningera i zmodyfikowana przez Burnsa.

Powstałe produkty reakcji (triody) poddaje się hydrolizie alkalicznej (NaOH) w celu odłączenia reszt fosforanowych, utrudniających powstanie reakcji barwnej. Z kolei aldehyd glicerynowy i dihydroksyaceton traktuje się 2,4-dinitrofenylo hydrazyną w wyniku czego powstaje mieszanina 2,4-dinitrofenyloosazonów.

Oznaczanie przeprowadza się w obecności hydrazyny która powoduje powstawanie równych ilości trioz, a także z udziałem kwasu jodooctowego w celu zahamowania aktywności dehydrogenazy aldehydu 3-fosfoglicerynowego.

************************

10.(20) oznaczanie aktywności enzymów proteolitycznych.

Petydazy należą do klasy hydrolaz. Charakteryzują się niską specyficznością peptydaz stosunku do rozkładanego substratu, natomiast są wybiórcze peptydaz stosunku do położenia hydrolizowanego wiązania.

ENDOPEPTYDAZY - rozszczepiające wiązanie wewnątrz łańcucha polipeptydowego

EGZOPEPTYDAZY - działające na wiązanie peptydowe aminokwasów N-końcowych (aminopeptydazy), oraz aminokwasów C-końcowych (karboksypeptydazy)

DIPEPTYDAZY - mogą działać peptydaz sąsiedztwie grup naładowanych dodatnio jak peptydaz ujemnie.

PEPSYNA - rozszczepia te wiązania peptydowe peptydaz, których grup aminowych dostarczają aminokwasy aromatyczne peptydaz kwaśne.

TRYPSYNA - te wiązania peptydaz, których grupy karbonylowe należą do argininy lub lizany,

CHYMOTRYPSYNA - te wiązania, których grupy karbonylowe pochodzą peptydaz fenyloalaniny, tryptofanu, lub tyrozyny, peptydaz mniejszym stopniu peptydaz Lucyny peptydaz metioniny.

Podział peptydaz ze względu na ich lokalizację:

Enzymy pozakomórkowe (trawienne) - wydzielane do przewodu pokarmowego gdzie rozkładają spożywany pokarm białkowy. [pepsyna, podpuszczka, trypsyna, chymotrypsyna, aminopeptydazy, karboksypeptydazy, elastaza]

Enzymy wewnątrzkomórkowe (katepsyny) - utrzymują równowagę między poziomem białek i produktów ich hydrolizy w komórce.

TRYPSYNA - enzym należący do endopeptydaz, podpodklasy proteinaz serynowych jest enzymem trawiennym. Jest wydzielany przez trzustkę w formie nieaktywnego proenzymu - trypsynogenu. Proenzym uaktywnia się w jelicie cienkim.

Trypsyna stanowi pojedynczy łańcuch polipeptydowy, w centrum aktywnym występują 2 reszty seryny i histydyna jako aminokwasy kontaktowe.

AKTYWACJA TRYPSYNOGENU - polega na rozerwaniu wiązania peptydowego i odłączeniu niewielkiego peptydu, który blokuje centrum aktywne enzymu nie dopuszczając do kontaktu z substratem.(Dzieje się to z udziałem innej proteinaz - enteropeptydazy wytworzonej przez śluzówkę jelita cienkiego lub pod działaniem aktywnych cząstek trypsyna - autokataliza).

Metoda ANSONA - pomiar ilości tyrozyny zawartych w peptydach uwolnionych w trakcie hydrolizy, które nie wytrącają się 3% kwasem trichlorooctowym.

Miarą aktywności otrzymanego na ćwiczeniu preparatu trypsyny jest liczba µmoli tyrozyny zawarta w uwolnionych peptydach.

***************************

11.(18b) oznaczanie aktywności aminotransferazy asparaginianowej

Aminotransferazy należą do klasy transferaz.

Katalizują one przeniesienie grupy -NH2 razem z protonem i parą elektronów, zwykle z 2-L-aminokwasu na węgiel karbonylowy 2-oksokwasu. W wyniku powstaje nowy 2-L-aminokwas Aminokwas 2-oksokwasopochodna 2-L-aminokwasu, który był dawcą grupy aminowej. Jest to TRANSAMINACJA.

Istota transaminacji sprowadza się do zgromadzenia grup aminowych z różnych aminokwasów w formie 2-L-aminokwasu, zwykle kwasu 2-L-glutaminowego. 2 oksoglutaran jest więc wspólnym akceptorem grup aminowych od większości aminokwasów.

Wszystkie reakcje transaminacji przebiegają zgodnie z wspólnym mechanizmem i uczestniczy w nich zazwyczaj silnie związany z białkiem enzymu koenzym, pochodna wit. B₆ - 5-fosforan pirydoksalu.

Aminotransferazy mogą występować w komórce w postaci kilku izoenzymów - w cystolu, plastycy, mitochondria, peroksysomy, glioksysomy.

Aminotransferaza asparaginianowa - uczestniczy w przemianach aminokwasów, w procesie fotosyntezy C₄. występuje w liściach szpinaku są 4 izoenzymy tej aminotransferazy.

Metody oznaczania akt.

Wg Retmana i Frankela - część pwst. W reakcji transaminacji szczawiooctanu ulaga samorzutnej dekarboksylacji z wytworzeniem pirogronianu, a więc mieszanina inkubacyjna zawiera 3 różne 2-oksokwasy: 2-oksoglutaran, szczawiooctan i pirogronian. Każdy z nich tworzy z 2,4-dinitrofenylohydrazyną, w środowisku zasadowym 2,4-dinitrofenylohydrazony, wykazując max absorbancji przy różnych dł. fali.

**********************

12.(22) hydroliza lipidów mleka

Lipazy (hydrolizy estrów glicerolu) - należą do klasy hydroliz, podklasy esteraz.

Występują u zwierząt (trzustka, wątroba, ściana żołądka, jelita) oraz w nasionach i organach wegetatywnych roślin. Lipazy zapoczątkowują proces katabolizmu lipidów (tłuszczowców), rozszczepiają wiązania estrowe, np. triacyloglicerolu z przyłączaniem wody i uwolnieniem kw. tłuszczowego.

Specyficzność - niska sp. substratowa, gdyż katalizują rozkład estrów utworzonych przez kwasy tłuszczowe o różnej długości łańcucha, nasycone i nie. Oraz alkohole długo i krótko łańcuchowe, jedno lub wielo hydroksylowe.

Lipaza trzustkowa - działając na triacyloglicerole odszczepia kwasy tłuszczowe w pozycji 1 i 3 w wyniku powstają monoacyloglicerole.

Jednostki - Ilość uwolnionych kwasów tłuszczowych/czas

Aktywność lipazy trzustkowej wpływają: aktywatorami są Ca²⁺,cyjanek, związki zawierające grupę -SH, a inhibitorami ketony, aldehydy, oraz związki reagujące z grupami -SH. W przewodzie żółciowym aktywność wzmagają kwasy żółciowe, które obniżają napięcie powierzchniowe.

Zasada stosowanej metody - opiera się na pomiarze ilości uwolnionych kwasów tłuszczowych z lipidów mleka pod działaniem lipazy w temp.37 i pH 7,7, które z czasem maleje. Ilość uwolnionych kw. tłuszczowych oznacza się miareczkując mieszaninę inkubacyjną mianowanym roztworem wodorotlenku potasu wobec fenoloftaleiny.

Metody oznaczania aktywności lipazy.

- alkacymetryczne oznaczenie uwolnionych kwasów tłuszczowych w wyniku działania na estry rozpuszczalne w wodzie (tweed) lub nierozpuszczalne (lipidy).

- wytworzenie mydeł miedziowych. Związany z mydłem jon miedziowy oznacza się na podstawie reakcji z dietyloditiokarbaminianem.

______________________________________

---