PEDAGOGIKA PORÓWNAWCZA
TEMAT ZAJĘĆ: Kształtowanie się społeczeństwa uczącego się.
(na podstawie S. Kwiatkowski ,,Uczenie się przez całe życie”- Memorandum Komisji Europejskiej).
Memorandum Komisji Europejskiej zwraca uwagę na dążenie do zintegrowania trzech podstawowych typów kształcenia (form organizacyjnych kształcenia):
1) typ kształcenia formalnego- dominuje on w praktyce edukacyjnej
to system kształcenia oparty na stałych pod względem czasu i treści nauki formach (klasy, stopnie, szkoły, programy, podręczniki)
system ten prowadzi od szkoły podstawowej do Uniwersytetu
2) typ kształcenia nieformalnego- kształcenie pozaszkolne, realizowane w postaci kursów, szkoleń i seminariów; jego znaczenie wzrasta wraz z tworzeniem się nowego rynku pracy, technologii, zawodów i specjalności.
3) typ kształcenia incydentalnego- przywiązuje się do niego najmniejszą wagę, jest rezultatem codziennej aktywności człowieka, wpływów środowiska i mediów (wszechobecnych).
Dzięki integracji tych 3 form- proces kształcenia zyskuje wymiar całościowy. Łączenie kształcenia formalnego, nieformalnego i incydentalnego umożliwia:
przenikanie struktur organizacyjnych systemu edukacyjnego
ułatwia zdobywanie kwalifikacji zawodowych
prowadzi do uznawalności dyplomów itd..
,,Uczenie się przez całe życie” jest elementem polityki społecznej, przesłanie to wynika z treści podstawowych celów kształcenia ustawicznego, które są sformułowane w ,,Memorandum of lifelong learning”.
CELE:
Cel 1- NOWE PODSTAWOWE UMIEJĘTNOŚCI DLA WSZYSTKICH
Aktywne uczestnictwo w życiu zawodowym i społecznym wymaga opanowania pewnych podstawowych umiejętności, ich zbiór nie jest stały (zamknięty), ale zmienia się wraz z rozwojem techniki i technologii, z nowymi formami uczestnictwa w życiu społecznym, kulturowym i rodzinnym.
Do umiejętności podstawowych zaliczmy: (tj. bardzo ważne- będzie na kolokwium)
zastosowanie technologii informacyjnych
efektywne komunikowanie się w językach obcych
umiejętności interpersonalne, a ponadto znaczenie kultury technicznej i specyficznych umiejętności, które pozwalają funkcjonować w społeczeństwie
Można powiedzieć, że są to umiejętności podstawowe, nowej generacji w odróżnieniu od umiejętności podstawowych, takich jak: czytanie, pisanie, rachowanie. Jednocześnie są traktowane jako pozornie nowe, nowością jest fakt zaliczenia ich do zbioru umiejętności podstawowych.
Cel 2- ZWIĘKSZENIE INWESTYCJI W ,,ZASOBY LUDZKIE”
Rada Europy zaleciła opracowanie wielowariantowych koncepcji inwestowania w tym obszarze (zwiększenie inwestowania w człowieka):
zwiększenie rocznych dochodów per capita (na różne formy kształcenia)
wypracowanie mechanizmów motywacyjnych, które zachęcają do uczenia się przez całe życie
umożliwienie zatrudniania w niepełnym wymiarze godzin (w przypadku deklarowania chęci do podjęcia nauki)
Praktyczna realizacja tych zaleceń wymaga uświadomienia korzyści, jakie niesie inwestowanie w ucznia, studenta i pracownika. Jest to trudne ze względu na odroczone efekty, które są widoczne po upływie pewnego czasu.
W jaki sposób można ułatwić realizację tych założeń?
Poprzez wprowadzenie elastycznych godzin pracy, dofinansowanie, udzielanie urlopów szkolnych, przejście na pół etatu (jeżeli oczywiści dana osoba tego chce) itd…
E- learning- przeznaczony jest dla osób chorych, niepełnosprawnych, daleko mieszkających, kobiet po urlopach wychowawczych itd…
Cel 3- INNOWACYJNE METODY NAUCZANIA I UCZENIA SIĘ
(odchodzenie od metod dialogicznych- podających na rzecz metod aktywizujących; polegających na zwiększeniu udziału jednostki, wykorzystujących nowoczesne środki dydaktyczne np. komputery, rzutniki).
Dużą rolę odgrywają metody heurystyczne, które odwołują się do badania, poszukiwania rozwiązań. Innowacyjność nie ogranicza się do szerokiego stosowania metod heurystycznych, chodzi o właściwe relacje między stosowaniem reguł heurystycznych i algorytmicznych. W praktyce relacje mogą przybierać formę procedury rozwiązywania zadań problemowych.
Zadanie
Metody heurystyczne
Rozwiązanie
Uporządkowane procedury
Algorytm
Nowoczesne, innowacyjne metody nauczania i uczenia się rozpatruje się zwykle łącznie ze środkami dydaktycznymi, ułatwiającymi, a często wręcz warunkującymi właściwe ich zastosowania. Środki te nazywane są mediami umożliwiającymi tworzenie racjonalnych strategii dydaktycznych (strategii multimedialnych).