Obłoki perłowe i srebrzyste

Obłoki perłowe, zwane nocnymi obłokami świecącymi w stratosferze, znajdują się na wysokości 15-20 km. Można je podziwiać na szerokościach geograficznych 45° obu półkul. Oświetla je światło słoneczne dobrze po zachodzie lub długo przed wschodem Słońca, gdy niżej leżące chmury ogarnia jeszcze ciemność. Kolor obłoków jest taki jak barwa nieba podczas zachodu Słońca, którego natężenie zmienia się od pasma do pasma. Barwy obłoków powstają w wyniku dyfrakcji światła słonecznego na cząsteczkach lodu. Najczystsze występują wtedy, gdy wszystkie cząsteczki mają tę samą wielkość. Kolorowe obłoki perłowe powstają w wyniku ruchów powietrza prowadzących do gwałtownego zamarzania pary wodnej.
Obłoki srebrzyste leżą na dużych wysokościach wynoszących 80-85km nad powierzchnią Ziemi, w warstwie atmosfery zwanej mezosferą. Można je dostrzec między 45° a 60° szerokości geograficznej. Pojawiają się nieoczekiwanie, a występują zaledwie przez kilka tygodni wokół
przesilenia letniego, kiedy noc nie zapada na dobre. Obłoki te mają srebrzystobiały lub lekko żółtawy kolor i są najlepiej widoczne o północy, gdy wznoszą się nad zorzą wieczorną, rozciągając się ku biegunowi. Przypominają leżące niżej cirrusy, ale podobnie jak obłoki perłowe powstają jako efekt ruchów w najwyższych warstwach atmosfery. Obłoki srebrzyste są bardzo efemeryczne, jaśnieją jednej nocy, a następnej zupełnie znikają. Obłoki srebrzyste są bardzo cienkie i występują zazwyczaj jako faliste, włókniste warstwy, niemal niewidoczne, gdy znajdujemy się bezpośrednio pod nimi. Oddalony obserwator dostrzega jaśniejsze fragmenty obłoków, gdyż promień widzenia przebiega przez większą liczbę cząsteczek obłoków. Nie jest do końca wyjaśniony mechanizm powstawania obłoków srebrzystych.
Opracowano na podstawie książki: Storm Dunilop, Will Tirion "Niebo - ilustrowany przewodnik".

---