Interakcja pomiędzy osobnikami różnych gatunków w której osobniki jednego gatunku żywią się osobnikami gatunku drugiego nazywana jest drapieżnictwem. Drapieżniki spełniają w danym ekosystemie ważną funkcję. Regulując liczebność populacji, którymi się żyją przyczyniają się do utrzymania równowagi w ekosystemie. Polując eliminują najczęściej osobniki najsłabsze, chore (funkcja sanitarna drapieżników).
Drapieżca jest gatunkiem, który zakłóca lub zmienia równowagę w ekosystemach.
Drapieżnictwo (relacje drapieżca-ofiara) to taki tym współzależności, który prowadzi do definitywnego usunięcia przez drapieżnika ofiary z populacji. Populacja drapieżnika musi być znacznie liczniejsza od populacji ofiary (bo drapieżca musi zabić w ciągu życia wiele ofiar) — tym różni się drapieżnictwo od pasożytnictwa i roślinożerności. Przeważnie też drapieżca jest większy, często znacznie, od swojej ofiary. Wpływ drapieżnika na liczebność ofiar jest trudny do udowodnienia, w przeciwieństwie do wyraźnego wpływu liczebności ofiar na liczebność populacji drapieżnika (cykle populacyjne). Natomiast niewątpliwie pozytywnie wpływa on na kondycję/stan zdrowotny populacji ofiar i na ich strukturę wiekową. Monofagia jest u drapieżników rzadka, przeważa polifagia jako bardziej dla nich korzystna, co powoduje jednocześnie, że niewyspecjalizowany drapieżnik wywiera dodatni wpływ na zróżnicowanie gatunkowe populacji ofiar w ekosystemie, poprzez zmniejszenie liczebności ich populacji i osłabienie przez to konkurencji międzygatunkowej. Drapieżnictwo jest ważnym motorem ewolucji, wymusza bowiem ciągły „wyścig zbrojeń” pomiędzy drapieżnikiem a ofiarą. W układzie drapieżca-ofiara zachodzi szybka ewolucja (koewolucja), ale przystosowania nie mogą być zbyt głębokie ze względu na niewielka specjalizację.