Pedagogika Egzystencjonalna-
Spotkanie to ten rodzaj relacji, która trafia „w rdzeń
istnienia”, w którą angażuje się nie tylko fizyczna
i psychiczna sfera człowieka lecz także jego sfera
duchowa czyli cała osoba. Spotkanie, to nie powierzchowny, niepełny kontakt, lecz taki, który może zaowocować zmianą, który będzie miał wpływ na ośrodek dyspozycyjno kierowniczy, od którego zależy podejmowanie i wykonywanie decyzji.: Zaangażowanie-Pochodzące z wolnego wyboru zupełne oddanie się pewnej sprawie lub osobie. Autentyczność- -Być sobą, Żyć świadomie i świadomie decydować o swoich czynach, Nie ulegać urzeczowieniu, Żyć aktywnie Dialog to proces, przez który dwa podmioty używają słowa w zamiarze osiągnięcia zrozumienia tego, co każdy z nich myśli, czym żyje oraz dzięki, któremu dochodzą w pewnej mierze do zbliżenia wzajemnego swoich punktów widzenia
i właściwego sobie sposobu bycia. To stała gotowość dążenia przez rozmowę /także przez inne środki/ do zrozumienia innych, zbliżenia się do nich i w miarę możliwości
współdziałania z nimi.
Pedagogika Humanistyczna-W pewnym sensie człowiek jest więc współtwórcą swojej osobowości. Naturalna tendencja do rozwoju, towarzysząca zdrowemu człowiekowi przez całe życie pobudza i ukierunkowuje jego aktywność. Niestety udział we własnym rozwoju nie jest każdemu zapewniony i to w jednakowym stopniu. Przeszkodą mogą być czynniki wrodzone, lub wpływ otoczenia, najczęściej jednak zakłócenia powstałe w wyniku niemożności zaspokajania szeroko rozumianych potrzeb. Podział wg. Maslowa:
-potrzeba samorealizacji -potrzeby poznawcze
-szacunku,akceptacji,uznania -afiliacji,miłości,przyjaźni
-potrzeba bezpieczeństwa -potrzeby przeżycia
Samorealizujący się człowiek A Maslowa to:
-mający trafną i użyteczną percepcję rzeczywistości;
-swobodny i spokojny w odnoszeniu się do innych i do siebie
-nie przygnieciony poczuciem winy, wstydu, ani lękiem
- względnie spontaniczny i naturalny
- ukierunkowany bardziej na problem niż na siebie”
Pedagogika Liberalna-Wolność -swobodny rozwój jednostek
Proces wychowania utożsamiany z twórczą aktywnością dziecka to jest z zaspokajaniem dziecięcych potrzeb jako istoty procesu wzrastania. Wychowanie opiera się na naturalnym procesie rozwoju istoty rosnącej-inspirowanie rozwoju , działań świadomych zamiast „bycia kierowanym”
Nowe Wychowanie-
-Uczenie się przez doświadczenie,
-Wspólny stosunek do dzieciństwa;
- Dzieciństwo jest nie tylko koniecznym etapem życia w przygotowaniu się do dorosłości, ale ma także swoistą wartość autonomiczną
-Zainteresowanie się prawami dzieci
1. Wybór odpowiedniego środowiska dla szkoły.
2. Konieczność zapoznania się z cechami indywidualnymi dziecka i jego predyspozycjami. 3. Szkoła na miarę dziecka. 4. Współpraca szkoły z rodzina oraz więź szkoły z życiem pozaszkolnym.
5. Selekcja uczniów według kryteriów psychologicznych, uwzględniający rozwój umysłowy, uzdolnienia i zainteresowania. 6. Dominacja zagadnień wychowawczych nad dydaktycznymi
7. Nauka oparta na aktywności dzieci, ich samodzielność i twórczość. 8. Samorządność organizowania się życia społecznego dzieci i młodzieży, szczególnie samorządności. 9.Wspieranie wychowania etycznego i moralnego powiązaniami z życiem codziennym 10. Koedukacja ? wychowanie wspólne dziewcząt i chłopców.
Pedagogika Personalistyczna-Osoba Ludzka
Osoba pełna indywidualna substancja natury intelektualnej, rządząca własnymi czynami, autonomiczna we właściwym znaczeniu tego słowa.
Wychowanie to, „Wydobywanie z dziecka wszystkiego co najlepsze w całościowym ujęciu jego istnienia, z pewnym poszanowaniem uzdolnień, skłonności, słabości, z uwzględnieniem emocji i popędów”. Podstawowe reguły wychowywania:
1. Pobudzać i wspierać podstawowe dyspozycje
Prawdziwa sztuka wychowanie polega na
uwrażliwieniu dziecka na jego własne
możliwości na własne zdolności do czynienia dobrze.
2.Uwewnętrznienie wartości etycznych„ Świat wartości wychowawcy staje się własnym dążeniem ucznia. Kiedy marzeniem ucznia jest bycie dobrym człowiekiem” Według J. Maritain nie stanie się to nigdy pod presją wywieraną na wolę czy w dyscyplinie przymusu. Niezbędny jest osobisty kontakt z uczniem, bowiem znaczną rolę odgrywają emocje podświadomość,
3 . Reguła jednoczenia Cała praca wychowawcza powinna zmierzać do jednoczenia, a nie do rozpraszania; powinna ustawicznie wzmacniać i żywic wewnętrzną jedność człowieka. /Przez wszystkie lata młodości ręce i umysł powinny pracować razem. Wychowanie i nauczanie powinno zaczynać się od doświadczenia, by zakończyć się na rozumie./
4.Reguła wyzwalania Nauczanie powinno prowadzić do wyzwalania umysłu przez zapanowanie rozumu nad rzeczami wyuczonymi.
Uczenie się- jest względnie trwałą zmianą w potencjalnym zachowaniu jednostki wywołaną przez nabywane doświadczenie
Efektywność procesu uczenia się uzależniona jest od wielu czynników. Wśród nich zwykle wyróżnia się:
-czynniki poznawcze, takie jak inteligencja, przetwarzanie czy kreatywność,
-czynniki afektywne to lęk i pojęcie siebie samego,
-czynniki rozwojowe, wiek uczącego się, zwyczaje dotyczące uczenia się, pochodzenie społeczne, pamięć motywację.