ĆW. 2 - IZOLACJA KOMÓREK
Nerka głowowa- narząd krwiotwórczy
Nerka tułowiowa- narząd wydalniczy
Kolejność postępowania przy przygotowywaniu preparatu
-izolacja komórek,
- Powolne przecieranie przez sitko (delikatnie) / przeciskanie przez filtry pod ciśnieniem, rozbijanie ultradźwiękami, trypsyną
-barwienie błękitem trypanu
-określenie ilości komórek żywych (gdy więcej niż 15% martwych komórek- zawiesina nie nadaje się do hodowli)
Obliczanie liczby komórek
liczba komórek w komorze x komórek x 10 (odległość w μm pomiędzy szkiełkiem podstawowym a nakrywkowym) x 10 lub 5 (rozcieńczenie)
Ocena aktywności fagocytarnej
Ocena aktywności fagocytarnej- policzyć liczbę komórek, policzyć liczbę bakterii (na spektrofotometrze), na 1 neutrofil 100 bakterii
Erytrocyty, budowa błony
Erytrocyty- kształt dwuwklęsły, zwiększa powierzchnię w stosunku do objętości, możliwość przenikania gazów przez błonę cytoplazmatyczną erytrocytu np. O2, CO2, aniony Cl- ,HCO3-
błona erytrocytu
zbadana po raz pierwszy metodą elektroforezy.
Skład ilościowy |
białka |
tłuszcze |
cukrowce |
Erytrocyt |
60% |
33% |
7% |
Komórka glejowa |
33% |
60% |
7% |
|
|
|
|
Błona asymetryczna- ułożenie fosfolipidów
Zewnętrzna (od osocza) |
Wewnętrzna (od cytoplazmy) |
- sfingomielina, fosfatydylocholina |
Fosfatydyloketanoloamina, fosfatydyloseryna |
Mała płynność błony (więcej cholesterolu), długie łańcuchy tłuszczowe, mało wiązań nienasyconych |
Większa płynność błony długie łańcuchy tłuszczowe, mało wiązań |
płynność zależy od długości łańcuchów tłuszczowych i ilość wiązań nienasyconych
Białka
Zanalizowano je elektroforetycznie.
glikoforyna - 131 aminokwasów, ważne białko integralne, 1 domena hydrofobowa - odcinek peptydu który posiada boczne aminokwasy o właściwościach hydrofobowych 23 aminokwasy zakotwiczenie w 2 warstwie lipidowej. Długa część wystająca na zewnątrz. Przyłącza cukry
białka szczytu 3- największe białko, białko kanałowe, 14 od alfa helis- zakotwiczenie w błonie. Wolne końce w stronę cytoplazmy,
przechodzą aniony Cl- ,HCO3-
białka powierzchniowe - Po dolnej stronie błony (od cytoplazmy) między innymi spektryna, tworzy długie powrozy splatające się, rozgałęziające się. Biegną równolegle do błony, połączone są z innymi białkami (3 prążka, glikoforyna) w połączeniu uczestniczą mniejsze białka ankiryna, f-aktyna
Połączenia te są mocne- gwarantują kształt, niemożliwość odkształcenia
Błąd w syntezie spektryny powoduje zaburzenia w kształcie komórek następnie hemolizę a w efekcie niedokrwistość.
Leukocyty, budowa błony
-białka integralne fodryna, CD45 (szkielet białkowy błony). Zamocowane tak jak glikoforyna. Ma zdolnoćą przymocowywania cukrowców
-aktywacja leukocytu
Granulocyty
-eozynofile-ziarna owalne, ziarnistości przypominaj,ą ziarno kawy, barwią się na czerwono (jądro płatowate, okulary)
-bazofile- duże owalne, występuje histamina
-neutrofile- ziarnistości azurofilne (na elektronografie, większe i ciemne) i wtórne (swoiste, na elektronografie małe i jasne)
Trombocyty- kształt wrzecionowaty, duże pojedyncze ziarnistości, jedne jasne, duże ciemne (z serotonina) występują wiązki mikrotubul