Literatura BiS: w aparacie

Ważne pozycje są pogrubione.

Podstawowy węzeł konstrukcyjny (p.w.k.)

Podstawowy węzeł konstrukcyjny tworzy pas poszycia (pas współpracujący, o szerokości s) oraz usztywnienie. S odpowiada odstępowi wręgowemu na statku.

Oś zginania x, jest to oś przechodząca przez środek pola przekroju zginanego. Parametrem określająym wytrzymałość na zginanie pasa poszycia z usztywnieniem jest wskaźnik wytrzymałości przektoju na zginanie W_x

W_x = I_x/y_max

I_x - moment bezwładności pola przekroju układu względem osi zginania x,

y_max - odległość skrajnego włókna przekroju od osi zginania

Wskaźnik W_x zależy od geometrii p.w.k. Wymiary w.k. dobiera się w taki sposób, aby wartości wskaźnika W_x nie były mniejsze od wartości wymaganych:

Wartości wskaźnika wymaganego (W_wym) oblicza się na podstawie przepisów klasyfikacyjnych. Zależą one od typu konstrukcji statku.

Usystematyzowanie wiązań kadłuba

W obecnym stanie rozwoju konstrukcji kadłubów okrętowych pożna przyjąc nastepujące usystematyzowanie ich wiązań:

1. Wiązania wewnętrzne:

1. Wiązania poprzeczne:

wiązania denne:

1. wiązania denne kadłubów bez dna wewnętrznego (dno pojedyncze);

wiązania denne kadłubów z dnem podwójnym, wiązania burtowe (usztywnienia burt biegną pionowo) wiązania pokładowe.

2. Wiązania wzdłużne:

wiązania denne:

1. wiązania denne kadłubów bez dna wewnętrznego (dno pojedyncze);

wiązania denne kadłubów z dnem podwójnym, wiązania burtowe wiązania pokładowe.

3. Grodzie i przegrody:

grodzie poprzeczne,

grodzie poprzeczne,

grodzie podłużne,

przegrody

gródź (wodo-, olejo-, gazoszczelna zapora)

przegroda (rozdzielenie np zbiorników balastowych)

4. Wiązania wewnętrzne uzupełniające: wiązania dziobowe (np. skrajnik

dziobowy), wiązania rufowe (np. skrajnik rufowy).

2. Wiązania zewnętrzne:

1. Poszycie kadłuba, tj. dna i burt.

2. Poszycie pokładów.

3. Konstrukcje uzupełniające:

1. Wiązania fundamentowe urządzeń maszynowych.

2. Tunele linii wałów.

3. Nadbudówki i pokładówki.

4. Nadburcia i bariery.

5. Burtochrony, stępki dokowe i stępki przechyłowe.

Stępka przechyłowa chroni przed przechyłem statku

Stępka dokowa ustawiona przy doku, stępka zewnętrzna dna

Układy wiązań kadłuba

W zależności od układu wiązań pokładu, burty i dna statku wyróżniamy następujące układy wiązań:

1) Poprzeczny - gdy pokład, burta i dno są zbudowane w poprzecznym układzie wiązań - stosowany dla małych statków, gdzie wytrzymałość wzdłużna nie stanowi szczególnego problemu.

Do rysunku z aparatu (układ wzdłużny):

5. pokładniki poprzeczne

4. wręgi burtowe poprzeczne (biegną pionowo)

3. denniki poprzeczne

2. wzłużniki

2) Wzdłużny - gdy pokład, burta i dno są zbudowane we wzdłużnym układzie wiązań - stosowany dla dużych statków, przede wszystkim zbiornikowców

3) Mieszany - występuje w dwóch wersjach:

- pokład wzdłużnym ukkłądzie wiązań, a burta i dno w poprzecznym

- pokład i dno we wzdłużnym układzie wiązań, burta w układzie poprzecznym

Skrajnik dziobowy i rufowy, niezależnie od układu wiązań całego statku jest budowany w poprzecznym układzie wiązań ze względu na charakter obciążenia tych stref kadłuba.

ELEMENTY KONSTRUKCYJNE W RÓŻNYCH UKŁADACH WIĄZAŃ

1. poprzeczny układ wiązań:

1. pokład: pokładniki poprzeczne (usztywnienia zwykłe, wykonane z profili hutniczych - 5), wzdłużniki pokładowe (usztywnienia ramowe, wykonane z profili spawanych - 7), poprzeczne usztywnienia ramowe.

2. burta: wręgi burtowe poprzeczne (usztywnienia zwykłe wykonane z profili hutniczych - 4 - biegną pionowo), wzdłużniki burtowe (usztywnienia ramowe, z profili spawanych - gdy na statku występują międzypokłady), pionowe usztywnienia ramowe (wykonane z profili spawanych - grubsze usztywnienie burtowe)

3. dno: denniki poprzeczne (usztywnienia zwykłe, najczęściej wykonane z blachy okrętowej, czasami z profilu hutniczego - 3), wzdłużniki denne* (usztywnienia ramowe, wykonane z profilu spawanego, jeśli występuje pojedyncze dno lub z blachy okrętowej w przypadku dna podwójnego - 2)

*istnieją wzdłużniki środkowe i boczne

---