Wykładowca: dr n. med. J. Dobrowolski
Fizjoterapia Ogólna 17.10.2010
(niedziela)
Kontynuacja wykładu
Skóra ma najważniejszą funkcję w procesie termoregulacji organizmu, tym samym w zachowaniu homeostazy (zdolność i dążność organizmu do utrzymania stałego stanu fizycznego i chemicznego składu wewnątrz organizmu człowieka).
Bacetriaemia - obecność drobnoustrojów we krwi.
Rola skóry w termoregulacji
Organizm chcąc obniżyć temperaturę wewnętrzną uruchamia regulację naczyniową ruchową skórną: dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych skórnych, skóra robi się czerwona, gorąca, organizm oddaje dużo ciepła na zewnątrz jak gorący grzejnik. Jeśli ma dojść do podwyższenia ciepłoty wewnętrznej ciała, np. gorączka, zachodzi zjawisko odwrotne. Naczynia skórne zwężają się. Skóra blednie, jest zimna, mamy poczucie dreszczy.
Dekapitulacja - pozbawienie głowy
Stridor - świst krtaniowy, który wskazuje na zawirowania przepływu powietrza przez częściowo zwężone drogi oddechowe zlokalizowane poza klatką piersiową.
Dystalny - dalszy
Proksymalny - bliższy
Układ ruchu
Zabezpiecza podstawowe potrzeby życiowe człowieka, jak i zdobywanie i przyjmowanie pożywienia, oddychanie, przyjmowanie i utrzymywanie różnych pozycji, poruszanie się i przemieszczanie, wykonywanie pracy, porozumiewanie się, udział w życiu kulturalnym, itp.
Układ ruchu realizuje prace układu oddechowego przez uruchamianie przepony oraz głównych i pomocniczych mięśni oddechowych tułowia.
W układzie ruchu rozróżniamy dwa systemy motoryki:
1. system motoryki duże = podporowej = osiowej = statycznej i dynamicznej, lokomocja
2. system motoryki małej = precyzyjnej, dot. precyzyjnych ruchów dystalnych i komunikowania się (mimika, mowa, gestykulacja)
Rekapitulacja - coś zwęzić podsumować
Dla prawidłowego i sprawnego działania układu ruchu nie wystarczy, że zdrowe są stawy, kości i mięśnie. Musi sprawnie działać też układ nerwowy, który steruje układem ruchu. Sprawnie więc musi działać część czuciowa jak i ruchowa układu nerwowego.
Osie
Oś pionowa = oś długa - biegnie od góry do dołu przez centralną część ciała. Oś pionowa jest osią główną. Axis Verticalis
Oś poprzeczna (czołowa) główna - od prawej ku lewej stronie ciała. Axis transversa lub transversalis
Oś strzałkowa główna - od przodu do tyłu. Axis Sagittalis
Płaszczyzny ciała
Strzałkowa - dzieli ciało na część lewą i prawą
Czołowa główna - dzieli ciało na część przednią i tylnią
Horyzontalna
Kierunki
W stosunku do tak określonych płaszczyzn określa się odpowiednie kierunki dotyczące położenia części ciała.
Kierunek boczny i przyśrodkowy - strzałkowy - lateralis i medialis - mówimy więc, że coś jest położone medialnie lub lateralnie.
W stosunku do płaszczyzny czołowej mamy położenie przednie (anterior) lub tylne (posterior). Brzusznie (ventralis) lub grzbietowo (dorsalis)
W stosunku do głównej płaszczyzny horyzontalnej określamy kierunki górny (superior) i dolny (inferior), zaś na tułowiu kierunki te można określać jako czaszkowy (cranialis) i ogonowy (candalis)
Pozycja anatomiczna zerowa to pozycja stania dwunożnego zrównoważonego z ustawieniem rąk i przedramion w supinacji.
Supinacja ręki
Powierzchnia przednia (dłoniowa) jest skierowana do przodu w pozycji anatomicznej zerowej. (Przy zgiętym łokciu powierzchnia ta skierowana jest do sufitu).
W pozycji supinacji ręki kości przedramienia są do siebie równoległe.
Pronacja - ustawienie przeciwne do supinacji. Kości przedramienia są skrzyżowane, powierzchnia dłoniowa ręki zwrócona do góry.
Supinacja - odwrócenie
Pronacja - nawrócenie
Stopa
Powierzchnia dłoniowa ręki - volamanus - wolarnie / wolarna strona
Powierzchnia podeszwowa stopy - plantapedis - plantarnie / plantarna strona
Grzbiet stopy to przednia powierzchnia stopy. Stopa nie ma powierzchni tylniej. Ma tylko powierzchnię podeszwową.
Stopa też ma pronację i supinację. Po pierwsze kości podudzia nie mają ruchomych stawów między sobą.
Pronacja stopy = koślawość stopy = obciążenie przyśrodkowego brzegu stopy
Supinacja stopy = odwrócenie stopy = obciążenie zewnętrznego brzegu stopy