SPRAWOZDANIE Z GEODEZJI

Ćwiczenie numer 4.

Wykonał:

Marcin Zieliński

Gr. 11

Sekcja 22

Używany sprzęt: teodolit gradowy

POMIAR KĄTÓW POZIOMYCH:

• Kątem poziomym α nazywamy kąt dwuścienny mierzony między płaszczyznami pionowymi, z których każda zawiera punkt stanowiska instrumentu O i punkt celowania A i B.

• Pomiar konta poziomego za pomocą teodolitu polega na wykonaniu odczytów na kole poziomym, odpowiadających położeniu krawędzi wspomnianych płaszczyzn pionowych na płaszczyźnie poziomej limbusa.

• Pomiary kątowe rozpoczyna się od centrowania i poziomowania teodolitu nad punktem.

Przygotowanie teodolitu do pomiaru kątów poziomych:

• Ustawić teodolit centrycznie nad wierzchołkiem mierzonego konta.

• Doprowadzić oś obrotu instrumentu do położenia pionowego

• Sprawdzić centrowanie, a w razie potrzeby poprawić i ponownie spoziomować instrument

• Nastawić ostrość obrazu w mikroskopie odczytowym

• Nastawić ostrość krzyża kresek siatki celowniczej

• Nastawić ostrość obrazu celu

• Ustawić na punktach celowania tyczki miernicze

• pomiar pojedynczego kąta metodą kierunkową w jednej serii.

Pomiar kąta zazwyczaj wykonywany jest w dwóch położeniach lunety. W pierwszym położeniu celuje się na lewe ramię kąta, następnie na prawe. Czynności powtarzamy w drugim położeniu lunety, czyli obracając lunetę o 180° dookoła poziomej osi obrotu.

• pomiar kątów metodą kierunkową z zamknięciem horyzontu.

Jest to pomiar wiązki kierunków z jednego stanowiska. Należy wykonać następujące czynności:

• centrujemy teodolit nad punktem,

• w pierwszym położeniu lunety celujemy do poszczególnych punktów A,B,C,…,A. Robimy to zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Nasze odczytu stanowią dopiero połowę serii pomiaru. Odchyłka zamknięcia horyzontu nie powinna przekroczyć 2-3-krotnej dokładności odczytu instrumentu,

• w drugim położeniu lunety ponownie celujemy do punktów A,B,C,…,A, tym razem przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Ta seria pomiaru łącznie z poprzednią połową tworzy jedną pełną serię obserwacji.

Obliczamy wartości średnie z pierwszego i drugiego położenia lunety, a następnie wyrównujemy kierunki i je redukujemy.

Wyniki pomiarów:

Nr punktu	Odczyt poziomy I	Odczyt poziomy II	Wartość średnia	Średnia zredukowana
H9	361^g71^c	161^g71^c	361^g71^c	0
H18	51^g92^c	251^g92^c	51^g92^c	90^g 21^c
H24	179^g98^c	379^g98^c	179^g98^c	218^g 09^c
H9	361^g71^c	161^g71^c	361^g71^c	0

Urządzenia odczytowe w teodolitach:

• noniusz

• mikroskop kreskowy

• mikroskop skalowy - w polu widzenia mikroskopu jest widoczna na tle podziału głównego podziałka odczytowa, której długość jest równa interwałowi tego podziału. Jeżeli podział jest gradowy to noniusz jest opisany od 0 do 10. Jeżeli podział jest stopniowy to noniusz opisany jest od 0 do 60.

POMIAR KĄTÓW PIONOWYCH(w czasie zajęć pomiarów nie dokonywaliśmy)

Kąt pionowy - to kąt zawarty między płaszczyzną horyzontu a danym kierunkiem.

z

α +

α -

α - kąt pionowy horyzontalny

z - kąt pionowy zenitalny

• Kąty pionowe mierzymy na kole pionowym teodolitu, którego limbus umożliwia odczytanie kierunku pochylonej osi celowej lunety. Pomiar kątów na kole pionowym odbywa się względem płaszczyzny poziomej.

• Odczyty kierunków pochylonej osi celowej wykonuje się w dwóch położeniach lunety. I położenie KL jest w tedy, kiedy koło pionowe jest po lewej stronie lunety, natomiast II położenie KP w tedy kiedy koło pionowe jest po prawej stronie lunety.

• Pomiar kąta pionowego rozpoczyna się od naprowadzenia lunety w położeniu KL na cel, spoziomowania libeli kolimacyjnej i dokonaniu dwukrotnego odczytu koła pionowego. Następnie należy obrócić lunetę przez zenit, alidadę obrócić o 180 stopni i ponownie dwukrotnie odczytać koło pionowe.

---