lepkość jest szczególnie kojarzona jako miara oporów stawianych przez materiał podczas płynięcia.

Polimery w stanie ciekłym płynów nie newtonowskich mają swoja krzywą płynięcia oraz przebieg zmian lepkości pozornej

W zakresie małych szybkości ścinania polimer zachowuje się jak płyn newtonowski o stałej lepkości η0 (jest ona równa tangensowi początkowego kąta (α1)

nachylenia krzywej płynięcia), dla którego obowiązuje prawo Newtona . Lepkość tał = η γ jest graniczną lepkością tworzywa przy szybkości ścinania dążącej do zera η0 = η(γ→0) Nazwano ją lepkością zerową.

Dla większości polimerów całkowite odkształcenie ε (dla tworzywa poddanego np. po rozciąganiu) jest sumą trzech odkształceń składowych:

ε= εspr+ εwel + εpl

εspr - odkształcenie sprężyste, powrotne natychmiastowe

εwel - odkształcenie wysokoelastyczne, przejawiające się opóźnionym powrotem poodkształceniowym

εpl - odkształcenie plastyczne, trwałe

Odkształcenia sprężyste powstają w wyniku zmiany odległości nie osiągać zbyt dużych wartości.

Odkształcenia wysokoelastyczne odwracalna zmiana struktury. Po odciążeniu materiału odkształcenia te praktycznie całkowicie zanikają. Największy udział odkształceń wysokoelastycznych (Tg<T<Tp).

Odkształcenia plastyczne powstają w wyniku nieodwracalnego przegrupowania łańcuchów. Odkształcenie zostaje po odciążeniu nie zmiania sie nawet przy nagrzewaniu tworzywa.

---