 | Pobierz cały dokument tlenek.wegla.uczelnia.awf.pierwsza.pomoc.doc Rozmiar 61 KB |
Zatrucie tlenkiem węgla
Tlenek węgla jest bezbarwnym i bezwonnym gazem. W bardzo dużych stężeniach (75-100% obj.) ma znikomy zapach czosnku, powstaje podczas niepełnego spalania węgla, drewna itp.:
- każdy płomień i każde urządzenie, w którym zachodzi spalanie
- jest składnikiem, czadu, gazów spalinowych,
- domowa instalacja gazowa i niesprawne piece węglowe
- zatrucia celowe - samobójcze lub zbrodnicze
Tlenek węgla wnika do ustroju przez płuca ( zatrucie wziewne) w ilości zależnej od jego stężenia w powietrzu, czasu narażenia oraz aktywności osoby zatrutej. Tą samą drogą wydychany jest głównie w niezmiennej postaci.
Wnikać on może przez skórę, błony śluzowe - jednakże są to śladowe ilości nie mające znaczenia dla przebiegu zatrucia. Tlenek węgla wykazuje 210 razy większe powinowactwo do hemoglobiny niż tlen. Powoduje niedotlenienie organizmu i anoksję tkankową wskutek konkurencyjnego w stosunku do tlenu łączenia się z hemoglobiną. Oprócz tego obecność tlenku węgla zwiększa stabilność połączenia hemoglobiny z tlenem - uniemożliwia oddanie tkankom przenoszonej przez hemoglobinę ilości tlenu. Po połączeniu tlenu z hemoglobiną tworzy się karboksyhemoglobina. Poza znacznym powinowactwem tlenku węgla do hemoglobiny wiąże się on z mioglobiną mięśni oraz z niektórymi enzymami. Ludzie wykazują znaczne różnice w wrażliwości na działanie tlenku węgla. Większą podatność wykazują alkoholicy, osoby ze schorzeniami dróg oddechowych, układu krążenia i serca oraz osoby starsze. W podwyższonej temperaturze i wilgotności zwiększa się również wrażliwość na działanie tlenku węgla.
Obraz kliniczny - przebieg zatrucia
Zależność pomiędzy stężeniem karboksyhemoglobiny a objawami klinicznymi można określić tylko w pewnym przybliżeniu. tab.
