1. M. czworoboczny
2. M. najszerszy grzbietu
3. Prostownik grzbietu
4. Piersiowy większy
5. M. zębaty przedni
6. M. prosty brzucha
7. M. skośny zew.
8. Mm. między żebrowe zew. i wew.
9. Przepona
10. M. mostkowo - obojczykowo - sutkowy
11. M. pośladkowy większy, średni, mały
12. M. czworogłowy uda
13. M. tylny uda : m. półścięgnisty, półbłoniasty, dwugłowy uda
14. M. gęsiej stopki
15. M. trójgłowy łydki
16. M. piszczelowy przedni
17. M. strzałkowy długi i krótki
18. M. naramienny i ramienny
19. M. dwugłowy ramienia
20. M. trójgłowy ramienia
21. M. przywodziciel wielki
22. M. ramienno - promieniowy
23. Zginacz powierzchniowy palców
24. Prostownik palców
1. m. czworoboczny (m. trapesius) - należy do mięśni kolcowo - ramiennych, płaski, szeroki, kształt trójkątny, wierzchołkiem skierowany do okolicy barku, pokrywa okolicę karku i górną część grzbietu (leży najbardziej powierzchownie ze wszystkich mięśni). Przyczep początkowy - ciągnie się od kości potylicznej do 12 kręgu piersiowego. Na kości potylicznej przymocowuje się do kresy karkowej górnej i guzowatości potylicznej zew. W odcinku szyjnym biegnie wzdłuż więzadła karkowego, a następnie przyczepia się do wyrostka kolczystego 7 kręgu szyjnego i więzadła karkowego. W odcinku piersiowym przyczepia się do wyrostków kolczystych i więzadła nadkolcowego.
Przyczep końcowy - można podzielić na 3 części : górna - przyczepia się do końca barkowego obojczyka, środkowa - kończy się na wyrostku barkowym łopatki, dolna - zakończona na grzebieniu łopatki. Czynności mięśnia : cofa barki, zbliża łopatki do kręgosłupa, dźwiga bark ku górze, zgina głowę w bok i pochyla głowę do tyłu. Obniża również bark, unosi tułów (np. podczas zwisu), zbliża łopatkę do kręgosłupa.
Unerwienie : pochodzi od nerwu dodatkowego i gałęzi splotu szyjnego.
2. m. najszerszy grzbietu (m. latisimus dorsi) - znajduje się w dolnej okolicy grzbietu i w bocznej okolicy klatki piersiowej. Kształt trójkątny, podstawą zwrócony do kręgosłupa, a wierzchołkiem skierowany do dołka pachowego. Jest największym z mięśni. Przyczep początkowy (w 4 miejscach) :
1. część kręgowa znajduje się na wyrostkach kolczystych dolnych kręgów piersiowych, wszystkich kręgów lędźwiowych i na grzebieniu pośrodkowym
2. część biodrowa bierze początek na wardze zew. grzebienia biodrowego
3. część żebrowa odchodzi od 4 ostatnich żeber (zew. pow.)
4. część łopatkowa odchodzi od pow. kąta dolnego łopatki.
Przyczep końcowy - biegnie w kierunku dołu pachowego i przyczepia się do guzka mniejszego kości ramiennej
Mięsień ten wykonuje : opuszcza uniesione ramie, przywodzi i tyłozgina i nawraca. Unosi tylne żebra. M. ten bierze udział podczas kaszlu i odksztuszania.
3. m. prostownik grzbietu (m. erector spinae) - największy spośród głębokich mięśni, biegnie z okolicy krzyżowej do okolicy karku. Rozpoczyna się masą mięśniowo - ścięgnista na pow. kości krzyżowej, na grzebieniu biodrowym i więzadłach krzyżowo - biodrowych oraz na wyr. kolczystych kręgów lędźwiowych. Czynność : dwa pasma - boczne (mięsień biodrowo - żebrowy, przyśrodkowe (m. najdłuższy).
4. m. piersiowy większy (m. pectoralis major) kształt trójkąta, podstawą zwrócony do mostka, wierzchołkiem do dołu pachowego. Przyczep początkowy : dzieli się na 3 części, obojczykowy, mostkowo - żebrowy, brzuszny. Część obojczykowa - przymocowany do końca mostkowego obojczyka
Część mostkowo - żebrowa - pow. przednia mostka i chrząstek żeber prawdziwych
Część brzuszna - przednia blaszka pochewki mięśnia prostego brzucha.
Przyczep końcowy - grzebień guzka większego kości ramiennej. Włókna obojczykowe przebiegają w bok i do dołu i kończą się na grzebieniu guzka większego. Część mostkowo - żebrowa przebiega w kierunku kości ramiennej i swoim przyczepem końcowym biegnie wzdłuż grzebienia guzka większego. Ścięgno końcowe mięśnia piersiowego większego składa się z dwóch warstw : grubszej - przedniej (utworzonej przez włókna części obojczykowej i części mostkowo - żebrowej), cieńszej - tylnej (włókna odchodzące od części mostkowo - żebrowej i całej części brzusznej). Czynność : równoczesny skurcz - przyciąga ramię do przodu (przywodzi) do przedniej ściany klatki piersiowej a także nawraca ramię. Gdy ramię jest ustalone - dźwiga ciało ku górze (wspinanie po linie). Również wysuwa ramię w przód i przywodzi ramię w płaszczyźnie czołowej. Unerwienie pochodzi od splotu ramiennego.
5. m. zębaty przedni (m. serratus anterior) płaski mięsień o dużych rozmiarach, leży w bocznej części klatki piersiowej. Przyczep początkowy : zew. pow. 9 górnych żeber. Przyczep końcowy : przebiega ku tyłowi przylegając do bocznej ściany klatki piersiowej. Część górna - kończy się na kącie górnym łopatki, część środkowa kończy się na brzegu przyśrodkowy, cześć dolna kończy się na kącie dolnym łopatki. Czynność : przyciska łopatkę do ściany klatki piersiowej, przesuwa łopatkę do przodu i w bok. Przy ustalonej kończynie górnej unosi żebra. Jest m. wdechowym. Pociąga bark ku dołowi i do przodu. Pociąga również dolny kąt łopatki do przodu i dzięki temu ramie może być odwiedzione. Głębokie mięśnie klatki piersiowej
6. m. prosty brzucha (m. rectus abdominis) leży po obu stronach kresy białej. Przyczep początkowy : rozpoczyna się na pow. przedniej od 5 - 7 chrząstki żebrowej i wyrostku mieczykowatym mostka. Przyczep końcowy : włókna biegną w dół i są w swym przebiegu poprzedzielane są przez 3-4 smugi ścięgniste na odcinki. U dołu mięsień zwęża się i przechodzi w płaskie ścięgno i przyczepia się do gałęzi górnej kości łonowej i do przedniej pow. spojenia łonowego. Mięsień ten otoczony jest dwuścienną pochewką (vagina m. recti abdominis). Czynność : działając obustronnie zgina tułów do przodu. Gdy tułów jest ustalony unosi miednicę. Opuszcza dolne żebra - jest mięśniem wydechowym. Jest najsilniejszym antagonistą mięśnia prostownika grzbietu. Mięsień bierze udział w wytwarzaniu tłoczni brzusznej. Unerwienie : nerwy międzyżebrowe od 6 do 12.
7. m. skośny zew. brzucha (m. obliquus externus abdominis) szeroki, płaski kształtu czworokątnego leży w bocznej i przedniej okolicy powłok brzucha. Przyczep początkowy : na zew. pow. od 5 - 12 żebra., zachodząc w górnej części między zęby przyczepu początkowego mięśnia zębatego przedniego, a w dolnej części a w dolnej części między wiązki mięśnia najszerszego grzbiety. Przyczep końcowy : część górna mięśnia przechodzi w płaskie, szerokie rozcięgno, które przebiega przed mięśniem prostym brzucha, włókna ścięgniste krzyżują się z włóknami strony przeciwnej. Przyczep kończy się w kresie białej. Dolna część mięśnia przechodzi w więzadło pachwinowe, zaś włókna mięśnia kończą się na wardze zew. grzebienia biodrowego. Czynność : obustronny skurcz mięśnia powoduje zgięcie kręgosłupa lędźwiowego wraz z klatka piersiową do przodu. Również unosi miednicę. Pociąga dolne żebra ku dołowi i jest wtedy mięśniem wydechowym. Również zgina kręgosłup i klatkę piersiową w stronę boczną. Unerwienie : pochodzi od nn. Międzyżebrowych
8. m. międzyżebrowe zew. (mm. intercostales extreni) są płaskie, cienkie, krótkie. Przyczep początkowy : dolna krawędź wyżej położonego żebra. Przyczep końcowy : włókna kierują się przyśrodkowo w dół i kończą na górnym brzegu żebra niżej położonego. Występują one tylko w międzykostnych przestrzeniach międzyżebrowych. Pomiędzy chrząstkami żebrowymi biegną błony międzyżebrowe zew. (membrane intercostales externae). Czynność : unoszą żebra, są m. wdechowymi
m. międzyżebrowe wew. (mm. intercostales interni) są położone w przestrzeniach międzyżebrowych od katów żeber do mostka. Przyczep początkowy : wew. pow. żebra niżej położonego. Przyczep końcowy : kończą się na dolnym brzegu żebra położonego wyżej. Czynność : to mięśnie wydechowe, obniżają żebra (zmniejszają objętość jamy klatki piersiowej)
9. Przepona (diaphragma) przegroda oddzielająca jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej. Przepona wywołuje ruchy oddechowe (zwiększając podłużny wymiar jamy klatki piersiowej). To mięsień który podobnie jak m. sercowy pracuje przez całe życie. Gdy nastąpi porażenie nerwu przeponowego uniemożliwi to wykonywanie głebokich wdechów. Przepona - to nerw cienki, płaski o kształcie nerkowatym. Składa się z obwodowej części mięśniowej oraz ze środka ścięgnistego. Przeponę dzielimy na 3 części : lędźwiową, żebrową i mostkową. Przyczep początkowy (część lędźwiowa) pars lumbalis - najgrubsza i najsilniejsza część przepony. Rozpoczyna się odnoga prawą i lewą. Odnoga prawa (crus dextrum) przymocowuje się do przednich pow. trzonów 3-4 pierwszych kręgów lędźwiowych. Odnoga lewa (część przyśrodkowa) (crus sinistrum) przymocowuje się do 3 pierwszych kręgów lędźwiowych.
Przyczep początkowy (cześć żebrowa) (pars costalis) - rozpoczyna się sześcioma wiazkami od wewnętrznej powierzchni chrząstek szesciu dolnych żeber
Przyczep początkowy( część mostkowa) ( pars sternalis) - rozpoczyna się na wewnętrznej powierzchni wyrostka mieczykowatego mostka
Przyczep końcowy- włókna mięśniowe przechodzą we włókna ścięgniste i wytwarzają tzw. środek ścięgnisty. Jest on wspólnym ścięgnem końcowym wszystkich trzech części przepony. Środek ścięgnisty ma kształt trójlistnej konieczny i wyróżniamy w nim: płatek przedni- tu spoczywa serce w worku osierdziowym, płatki boczne- do których przylega część przyśrodkowa powierzchni podstawnych płuc
W środku ścięgnistym znajduje się otwór żyły głównej
Czynność- to mięsień wdechowy, podczas skurczu przepony następuje obniżenie mięśnia, wzrasta pojemność jamy klatki piersiowej. Przy wdechu kopuły przepony obniżają się o około 2cm. Przepona to mięsień tłoczni brzusznej.
Unerwienie- nerw przeponowy odchodzący ze splotu szyjnego.
10. m. mięsień mostkowo - obojczykowo - sutkowy (m. sternocleidomastoideus) dzieli szyję na 2 okolicę : przyśrodkową i boczną. Przyczep początkowy - głowa przyśrodkowa zaczyna się na rękojeści mostka, głowa boczna zaczyna się na końcu mostkowym obojczyka, przyczep końcowy. Dwie części mięśnia łączą się ze sobą i przyczepiają się do wyr. sutkowego kości skroniowej i kresy karkowej kości potylicznej. Czynność : jednostronnie - pochylenie głowy w te samą stronę, z jednoczesnym obrotem głowy w przeciwna stronę, zwrócenie twarzy ku górze, w pozycji leżącej mięsień unosi głowę. Mięsień ten w pozycji ustalonej unosi mostek i jest mięśniem pomocniczym wdechowym. Unerwienie : nerw dodatkowy (accessorius) i gałązki splotu szyjnego.
11. m. pośladkowy większy (m. gluteus maximus) jest bardzo duży i pokrywa wszystkie mięśnie tej grupy. Przyczep początkowy : rozpoczyna się wzdłuż linii podłużnej na pograniczu kości biodrowej i krzyżowej.
1. Na pow. pośladkowej talerza biodrowego do tyłu od kresy pośladkowej tylnej
2. Na bocznym brzegu kości krzyżowej i guzicznej
3. Na więzadle krzyżowo - guzowym
Przyczep końcowy : znajduje się w 2 miejscach :
1. Włókna części górnej mięśnia kierują się do boku, przechodzą nad krętarzem większym kości udowej i włączają się w pasmo biodrowo - piszczelowe powięzi szerokiej uda
2. Włókna dolnej części przyczepiają się do guzowatości pośladkowej (tuberosistas glutea) kości udowej. Czynność : utrzymuje postawę ciała w pionie podczas stania i chodzenia, jest najsilniejszym prostownikiem stawu biodrowego i antagonistą mięśnia biodrowo - lędźwiowego. Obustronny skurcz mięśni pośladkowych wielkich wysuwa miednicę ku przodowi, a skurcz jednostronny - w bok. Jest również najsilniejszym odwracaczem i przywodzicielem uda. Unerwienie : jest unerwiony przez nerw pośladkowy dolny
m. pośladkowy średni (m. gluteus medius) gruby i silny leży pod mięśniem pośladkowym wielkim. Przyczep początkowy : pow. pośladkowa talerza biodrowego (między kresą pośladkową przednia a tylną). Przyczep końcowy : włókna biegną ku dołowi i mięsień kończy się krótkim ścięgnem na krętarzu większym kości udowej.
m. pośladkowy mały (m. gluteus minimus) Przyczep początkowy : rozpoczyna się wachlarzowato na pow. pośladkowej talerza kości biodrowej (między kresą pośladkową dolną i przednią). Przyczep końcowy : kończy się na krętarzu większym kości udowej. Czynność jest wielostronna i podobna u średniego i małego, odwodzenie uda, przy ustalonej kończynie dolnej pochylają miednicę w stronę boczną. Unerwienie : pochodzi od nerwu pośladkowego górnego (n. gluteus superior). Porażenie nerwu - chód kaczkowaty.
12. m. czworogłowy uda (m. mquadriceps femoris) największy mięsień w ustroju człowieka, leży na przedniej pow. uda. Przyczep początkowy : dzieli się na 4 głowy
Najbardziej powierzchowna głowa to mięsień prosty uda, który jest dwustawowym i niezależnym.
1. Mięsień prosty uda (m. rectus femoris) wrzecionowaty, gruby. Przyczep początkowy rozpoczyna się na kolcu biodrowym przednim dolnym i na torebce stawu biodrowego. Przyczep końcowy : brzusieć mięśniowy przechodzi w grube wspólne ścięgno dochodzące do rzepki.
Trzy pozostałe głowy to : mięsień obszerny boczny, mięsień obszerny przyśrodkowy, mięsień obszerny pośredni
2. Mięsień obszerny boczny (m. fastus lateralis) najsilniejsza część mięśnia czworogłowego uda i zajmuję boczną pow. trzonu kości udowej. Przyczep początkowy : na krętarzu większym, kresie międzykrętarzowej i wardze bocznej kresy chropawej kości udowej. Przyczep końcowy : włókna biegną łukowato w kierunku przyśrodkowym i w dół i przechodzą we wspólne ścięgno.
3. Mięsień obszerny przyśrodkowy (m. vastus medialis) leży po stronie przyśrodkowej i przedniej uda. Przyczep początkowy : wzdłuż wargi przyśrodkowej kresy chropawej kości udowej. Przyczep końcowy : włókna biegną równolegle w kierunku bocznym i przechodzą we wspólne ścięgno końcowe
4. Mięsień obszerny pośredni (m. vastus intermedius) przylega do przedniej i bocznej pow. trzonu kości udowej. Przyczep początkowy : przednio boczna strona trzonu kości udowej - poniżej kresy międzykrętarzowej. Przyczep końcowy : przechodzi we wspólne ścięgno.
Wspólne ścięgno końcowe m. czworogłowego uda przyczepia się do podstawy i brzegów rzepki i następnie przechodzi w więzadło rzepki i kończy się na guzowatości piszczeli. Część włókien ścięgna końcowego rozchodzi się ku dołowi jako troczek boczny i przyśrodkowy rzepki. Czynność : jest to jedyny i silny prostownik stawu kolanowego, trzykrotnie przewyższa swą siłą mięśnie zginacze tego stawu. Unerwienie : liczne gałązki od nerwu udowego (m. femoralis). Przy porażeniu tego mięśnia - brak odruchu rzepkowego.
13. m. tylne uda :
m. półścięgnisty (m. semitendinosus) położony w tylnej okolicy uda. Przyczep początkowy : na guzie kulszowym biegnie w dół, w połowie długości uda przechodzi w ścięgno końcowe. Przyczep końcowy : znajduje się poniżej kłykcia przyśrodkowej piszczeli tzw. gęsiej stopce (pes anserinus). Czynność : prostownik i słaby przywodziciel uda w stawie biodrowym. Natomiast w stawie kolanowym pomaga w zginaniu i nawracaniu goleni
m. półbłoniasty (m. semimembranosus) Przyczep początkowy : zaczyna się płaskim ścięgnem na guzie kulszowym. Następnie przechodzi w szeroki brzusiec, który ogranicza dół podkolanowy (fossa poplitea). Przyczep końcowy : ścięgno końcowe kieruje się ku dołowi. Przechodzi do tyłu od nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej i na wysokości kłykcia przyśrodkowego piszczeli dzieli się na 3 odnogi :
1. kończy się na pow. kłykcia przyśrodkowego piszczeli
2. przechodzi w więzadło podkolanowe skośne
3. kieruje się ku dołowi i przechodzi do powięzi goleni
Czynność : silny prostownik i przywodziciel stawu biodrowego, w stawie kolanowym - zgina i nawraca.
m. dwugłowy uda (m. biceps femoris) mięsień długi, położony na tylnej pow. uda. Przyczep początkowy : wyróżnia się głowę długa i krótką. Głowa długa (caput longum) rozpoczyna się na guzie kulszowym. Głowa krótka (caput breve) rozpoczyna się na środkowej 3-ciej części wargi bocznej kresy chropawej. Przyczep końcowy : obie głowy łączą się i tworzą górną i boczną granicę dołu podkolanowego. Czynność : na staw biodrowy działa tylko głowa długa mięśnia dwugłowego. Jest on prostownikiem tego stawu. Przywodzi i odwraca udo.
14.
15. m. trójgłowy łydki (m. triceps surae) największy mięsień grupy tylnej. Ze względu na przyczepy początkowe dzieli się na dwa mięśnie : m. brzuchaty łydki i m. płaszczkowaty. Czynność : zarówno brzuchaty łydki jak i m. płaszczkowaty są najsilniejszymi mięśniami zginającymi stopę w kierunku podeszwowym. M. trójgłowy łydki przyciska stopę do podłoża, umożliwia stawanie na palcach czyli jest czynnie zaangażowany podczas chodzenia, biegu lub skoków.
m. brzuchaty łydki (m. gastrocnemius) Przyczep początkowy głowy bocznej : powyżej kłykcia bocznego. Przyczep początkowy głowy przyśrodkowej : powyżej kłykcia przyśrodkowego kości udowej na pow. podkolanowej. Przyczep końcowy : obie głowy łączą się w środkowej części goleni, gdzie przechodzą w płaskie, szerokie ścięgno. To ścięgno łączy się ze ścięgnem mięśnia płaszczkowatego tworząc ścięgno piętowe, zwane ścięgnem Achillesa (tendo Achillis), który przymocowuje się do guza piętowego.
m. płaszczkowaty (m. soleus) płaski, gruby. Przyczep początkowy : tylna pow. głowy strzałki i górnej części trzonu strzałki (na kresie mięśnia płaszczkowatego). Przyczep końcowy : brzusiec mięśniowy przechodzi w ścięgno, oba ścięgna łączą się powyżej kości piętowej tworząc wspólne ścięgno piętowe (tendo calcaneus), które przymocowuje się do guza piętowego.
16. m. piszczelowy przedni (m. tibialis anterior) wchodzi w skład mięśni przednich goleni. Przyczep początkowy : kłykieć boczny górnej pow. trzonu kości piszczelowej oraz na błonie międzykostnej goleni. Przyczep końcowy : włókna biegną w dół, przechodzą w mocne ścięgno, które biegnie po stronie przedniej piszczeli nad stawami skokowymi, biegną przez górny i dolny troczek mm. prostowników. W połowie długości stopy ścięgno owija się na jej brzegu przyśrodkowym i kończy na stronie podeszwowej kości klinowatej i 1 kości śródstopia. Czynność : zginanie grzbietowe stopy, silny prostownik, bierze udział w zginaniu grzbietowym stopy, przywodzi i odwraca stopę, przy ustalonej stopie pochyla goleń do przodu.
17. m. strzałkowy długi (m. peroneus longus) należy do bocznych mięśni goleni. Przyczep początkowy : kłykieć boczny piszczeli, głowa strzałki, na torebce stawu piszczelowo - strzałkowego i na pow. bocznej trzonu strzałki. Przyczep końcowy : ścięgno biegnie w dół po tylnej stronie kostki bocznej, następnie zmienia kierunek, przebiega wzdłuż bocznej pow. kości piętowej i biegnie do brzegu bocznego stopy. Następnie na wysokości kości sześciennej ścięgno przebiega na stronę podeszwową stopy. Kończy się obok przyczepu końcowego m. piszczelowego przedniego.
m. strzałkowy krótki (m. peronues brevis) leży poniżej mięśnia strzałkowego długiego. Przyczep początkowy : rozpoczyna się na środkowej trzeciej części pow. bocznej trzonu strzałki. Przyczep końcowy : znajduje się na guzowatości 5 kości śródstopia. Czynność : mięsień długi i krótki są nawracaczami, równocześnie ją odwodzą, zginają stopę w kierunku podeszwowym.
18. m. naramienny (m. deltoideus) - mięsień kształtu trójkątnego, podstawa ku górze, wierzchołkiem w dół. Przyczep początkowy : rozpoczyna się końcu barkowym obojczyka, na wyr. barkowym i na grzebieniu łopatki. Przyczep końcowy : pęczki mięśni kierują się ku dołowi i kończą się na guzowatości naramiennej kości ramiennej. Mięsień ten dzieli się na 3 części : cześć przednia - obojczykowa (pars clavicularis), część środkowo - barkowa (pars acromialis), część tylko - grzebieniowa (pars spinalis). Czynność : skurcz równoczesny - odwidzi ramię (najsilniejszy ze wszystkich odwodzicieli). Samodzielny skurcz wraz z częścią obojczykową mięśnia obojczykowego wysuwa do przodu i nawraca ramię. Również pociąga ramię ku tyłowi i odwraca je. Skurcz części obojczykowej pociąga odwiedzione ramię do przodu, zaś skurcz części grzebieniowej i barkowej - ku tyłowi. Unerwienie : pochodzi od nerwu pachowego.
m. ramienny (m. brachialis) Pokryty jest przez mięsień dwugłowy ramienia. Przyczep początkowy : przednia pow. trzonu kości ramiennej poniżej przyczepu końcowego mięśnia naramiennego. Przyczep końcowy : włókna biegną ku dołowi, pokrywają torebkę stawu łokciowego i kończą się silnym ścięgnem na guzowatości ości łokciowej. Czynność : mięsień jednostawowy, silnie zgina przedramię w stawie łokciowym.
19. m. dwugłowy ramienia (m. biceps brachii) Przyczep początkowy : składa się z dwóch głów - głowa długa rozpoczyna się na guzku nadpanewkowym łopatki leżącym w jamie stawu ramiennego. Ścięgno tej głowy biegnie nad głową kości ramiennej, przebija błonę włóknista torebki staw. i wydostaje się na zewnątrz stawu bruzda międzyguzkową. Otoczone wypustką błony maziowej zwaną pochewką maziową międzyguzkową (vagina synovialis intertubercularis). Głowa krótka - przyczepia się do wyr. kruczego łopatki razem z mięśniem kruczo - ramiennym. Przyczep końcowy : obie głowy łączą się na wysokości połowy ramienia i tworzą wspólny brzusiec. Brzusiec ten przechodzi w mocne ścięgno, przyczepia się na guzowatości kości promieniowej. Jest to mięsień dwustawowy. Najważniejsza funkcja : działanie na staw łokciowy. W stawie tym zgina i odwraca przedramię. Posiada również takie czynności jak : zgina ramię w stosunku do przedramienia, bierze udział w odwodzeniu ramienia. Głowa krótka stawu dwugłowego ramienia wraz z mięśniem kruczo - ramiennym zgina ramię. Bierze udział przy dźwiganiu ciężkich przedmiotów.
20. m. trójgłowy ramienia (m. triceps brachii) Przyczep początkowy : trzy głowy - długa, boczna, przyśrodkowa. Głowa długa rozpoczyna się na guzku podpanewkowym łopatki i leży między mięśniem obłym mniejszym i większym. Głowa boczna rozpoczyna się na tylnej pow. trzonu kości ramiennej (w części górno - bocznej. Głowa przyśrodkowa rozpoczyna się na tylnej pow. trzonu kości ramiennej. Przyczep końcowy : wszystkie trzy głowy razem kończą się płaskim ścięgnem na wyr. łokciowym kości łokciowej. Bardzo silny prostownik stawu łokciowego. Głowa długa tego mięśnia bierze również udział w czynnościach stawu ramiennego : prostuje i przywodzi ramie
21. m. przywodziciel wielki (m. adductor magnus) największy z mięśni grupy przyśrodkowej. Przyczep początkowy : przednia pow. gałęzi dolnej kości łonowej, na gałęzi kosci kulszowej i na części guza kulszowego. Przyczep końcowy : składa się z 2 części. Włókna mięśnia rozpoczynają się na gałęzi dolnej kości łonowej i na gałęzi kosci kulszowej, kończą się wzdłuż wargi przyśrodkowej kresy chropawej kości udowej. Włókna mięśnia odchodzące swym przyczepem początkowym od guza kulszowego przechodzą samodzielny brzusiec zakończony obłym ścięgnem, które przyczepia się do nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej. Między przyczepami końcowymi obu części mięśni znajduje się kanał przywodzicieli (canalis aductorius). Czynność : najsilniejszy przywodziciel uda, odwraca i zgina udo. Część m. kończąca się na nadkłykciu przyśrodkowym kości udowej nawraca i prostuj udo w stawie biodrowym. Unerwienie : ma dwa źródła
1. nerw zasłonowy 2. nerw piszczelowy
22. m. ramienno - promieniowy (m. brachioradialis) Przyczep początkowy : brzeg boczny kości ramiennej. Przyczep końcowy : biegnie wzdłuż kości promieniowej, kończy się na wyr. rylcowatym kości promieniowej. Czynność : zgina przedramię w stawie łokciowym, a nawrócone przedramię odwraca, a odwrócone nawraca.
23. m. zginacz powierzchowny palców (m. flexor digitorum superficialis) Przyczep początkowy : nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej, wyr. dziobiasty kości łokciowej, przednia pow. kości promieniowej. Przyczep końcowy : dzieli się na 4 brzuśce, które przechodzą w 4 ścięgna końcowe. Dwa ścięgna dochodzą do podstaw paliczków środkowych 3 i 4 palca, dwa następne ścięgna dochodzą do palca 2 i 5. Następnie wszystkie 4 ścięgna przechodzą przez kanał nadgarstka i razem ze ścięgnem mięśnia zginacza głębokiego palców objęte są pochewką maziową wspólną. Następnie każde z 4 ścięgien rozszczepia się tworząc szczelinę, przez którą przechodzi ścięgno końcowe mięśnia zginacza głębokiego palców. Czynność : mięsień wielostawowy zgina wszystkie stawy nad którymi przebiega. Zgina dłoniowo rękę i stawy śródręczno - paliczkowe i międzypaliczkowe bliższe.
24. m. prostownik palców (m. extensor digitorum) Przyczep początkowy : nadkłykieć boczny kości ramiennej i więzadło poboczne promieniowe. Przyczep końcowy : brzusiec przechodzi w 4 ścięgna końcowe, które przechodzą w rozcięgno grzbietowe i kończą się na podstawach dalszych paliczków palców trójczłonowych. Czynność : prostuje i zgina grzbietowo rękę, prostuje palce i odwodzi w stawach śródręczno paliczkowych.