Wierzba całolistna (salix integra)
Forma kulista. Pędy czerwone w stanie bezlistnym. Bardzo ozdobne są pędy i liście biało-różowo-zielone, starzejąc się zielenieją.
Nie posiada owoców
Odporna na mrozy
Ponieważ najładniej wyglądają młode przyrosty należy ją mocno przycinać.
Osiąga ona niewielkie rozmiary ('miniatury') dlatego doskonale nadają się do sadzenia nawet w bardzo małych ogrodach.
W naturalnych środowiskach, (często górskich) tworzą formy krzaczaste lub płożące się.
Miniaturowe wierzby są najczęściej szczepione na grubych pędach gatunków silnie rosnących.
kwiaty męskie, zależnie od odmiany są srebrzyste, pomarańczowe, czerwone, czarne, a w czasie kwitnienia żółte.
Rosną na każdej glebie, byle wilgotnej i słonecznym stanowisku.
Pięknie wyglądają sadzone pojedynczo lub w grupach, w pobliżu zbiorników wodnych, jak i ogrodach skalnych. Można również uprawiać je w pojemnikach, wykorzystując do dekoracji tarasów, balkonów itp.
Wierzba pięciopręcikowa (salix pentada)
Rośnie dziko w Europie i Azji. W Polsce rośnie na całym niżu.
Krzew lub małe drzewo o kulistym pokroju. Osiąga wysokość do 13 m .
żyje do 80 lat
kotki długości 6 cm
Młode gałązki czerwonobrunatne, starsze gałęzie i pień szare. Pączki co 3-4 cm, nieco odstające, nagie i silnie połyskujące.
Lancetowate lub jajowato-eliptyczne o długości ok. 12 cm, szerokości 3-4 cm, gęsto rozmieszczone na pędach.
Na górnej stronie ciemnozielone i silnie połyskujące, spodem jasnozielone i matowe.
Rośnie na wilgotnych łąkach, rozlewiskach rzecznych, bagnach, torfowiskach. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby.
Kwitnie później, niż inne wierzby, bo dopiero pod koniec maja i w czerwcu.
Roślina lecznicza:
ze względu na swoje błyszczące, jakby lakierowane liście i gęsty pokrój bywa sadzona, jako roślina ozdobna.
Lubi wilgoć
wyjątkową cechą Salix pentandra jest późne zakwitanie i kwiatostany utrzymują się niekiedy przez całą zimę do wiosny!
Wierzba purpurowa (salix purpura)
Występuje w Azji (w Mongolii), Afryce Północnej (Algeria, Maroko, Tunezja) i w całej niemal Europie. Pospolity na całym niżu Polski.
Krzew o kulistej koronie, osiągający wysokość do 3 m.
Pędy wyprostowane, cienkie i bardzo elastyczne.
Wyrastają gęsto i zabarwione są na purpurowoczerwono,
tylko starsze gałęzie są szarozielone.
Jej pędy są gorzkie i wskutek tego nie są zjadane przez zwierzęta.
Odwrotnie lancetowate, matowe, na górnej stronie ciemnozielone, na spodniej o sinozielonym kolorze.
Mają długość 5 - 10 cm
i ustawione są na pędzie najczęściej skrętolegle, ale występują też liście ustawione naprzeciwlegle, co wśród wierzb jest cechą charakterystyczną wyłącznie dla tego gatunku.
Rośnie głównie w dolinach rzek, potoków, nad stawami, na mokrych łąkach.
Wymaga podłoża o dużej wilgotności
Rośnie na glebach ubogich, piaszczystych i żwirowych.
Kwitnie przed rozwojem liści, od marca do połowy czerwca.
Nasiona rozsiewane przez wiatr.
Jest jedną z głównych roślin wykorzystywanych w wikliniarstwie. Jest też często uprawiana w tym celu.
ze względu na swoje kolorowe pędy, piękne kwiatostany i gęsty pokrój jest uprawiana w różnych odmianach jako roślina ozdobna.
Wierzba trójpręcikowa Salix triandra
Występuje w Azji, Europie i Afryce Północnej (Algeria, Maroko, Tunezja). W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym obszarze, bardziej pospolita jest w Karpatach i na południu Polski.
Krzew, rzadziej małe drzewo o wysokości do 7 m i gałęziach wzniesionych i odstających.
Pędy długie i elastyczne
Liście wąsko eliptyczne, krótko zaostrzne o długości 5-10 m
O piłkowanych brzegach
Góra liścia ciemnozielona, po spodniej stronie jasno zielona
Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach; górą czarnych lub rdzawych, dołem jasnych.
Przysadki trwałe, pozostają na pędach do dojrzenia owoców. Kotki cienkie i luźnokwiatowe
Charakterystyczną cechą gatunkowa jest występowanie w kwiatach 3 pręcików. Są one w nasadzie gęsto owłosione.
Rośnie w Zarośla nadrzeczne, rowy, wilgotne obrzeża łąk. W górach do regla dolnego.
może być uprawiana na różnych rodzajach gleb;
lubi przede wszystkim gleby zasobne w wilgoć.
bardzo wrażliwa na przymrozki.
Wierzba wiciowa (salix viminalis)
Jest to pospolity gatunek euroazjatycki.
Wyniosły krzew lub drzewko osiągające do 5 metrów wysokości.
Gałązki cienkie i wiotkie, szare lub zielonawe, młode są srebrzyście owłosione.
Kwiatostany to walcowate kotki, męskie 3 × 1 cm, żeńskie mniejsze
Występuje w całym kraju
, w wilgotnych miejscach nad rzekami i strumieniami.
Gatunek ten łączy bardzo istotne cechy z punktu widzenia cech środowiska, tzn. odporność na skrajne warunki klimatyczne, choroby, małe wymagania glebowe,
duża dynamika wzrostu w kolejnych sezonach wegetacyjnych.
Nadaje się do nasadzeń nadwodnych, nieodpowiednia na suche gleby.
Możliwości wykorzystania są różnorodne. Roślina ta może odegrać rolę w ochronie środowiska przyrodniczego, do rekultywacji gruntów,
oczyszczania ścieków bytowych oraz jako pasy zieleni ochronnej,
ograniczających stopień zanieczyszczenia powietrza, a także znajduje szerokie zastosowanie do produkcji energii.