Pytanka na LOOS
Podać i narysować 5 metod sprawdzenia tokarki
Sprawdzenie płaskości prowadnic, stołów, płyt i tarcz
Sprawdzenie prostoliniowości i równoległości prowadnic
Sprawdzenie względnego położenia dwóch powierzchni
Sprawdzenie względnego położenia osi i płaszczyzny
Sprawdzenie względnego położenia dwóch osi
Sprawdzenie bicia promieniowego, osiowego i czołowego
Rodzaje sztywności
Ze względu na złożony - pod względem konstrukcyjnym - układ obrabiarki, pojęcie sztywności tym przypadku staje się skomplikowane. W celu prawidłowej analizy zjawiska należy wyróżnić następujące składowe rodzaje sztywności:
Sztywność postaciowa (sztywność sprężysta lub właściwa) - jest ona wynikiem sprężystych własności, z których zbudowane są poszczególne elementy układu.
Sztywność stykowa - wynikająca z odkształceń sprężystych w miejscach styku dwóch elementów połączonych mechanicznie. Zależy od luzów istniejących lub powstałych pod wpływem wytłaczania warstwy smaru, od chropowatości i sposobu wykonania powierzchni styku oraz materiałów stykających się.
Wykres uzyskany na laborce narysować i omówić (sztywność)
Szlifowanie metodą kształtowa
Zaletą metod kształtowych jest głównie to , ze można nadać zarysowi zębów dowolny kształt. Należy przy tym przypomnieć że przy bardzo silnie obciążonych kołach zęby uginają się w momentach zazębienia, wskutek czego w kole napędzanym wydłuża się podziałka, zaś w napędzającym skraca się podziałka, tak że w momencie wchodzenia w pracę drugiej pary zębów następują przyspieszenia i inne związane z tym zaburzenia ruchu. Aby tego uniknąć należy cofnąć nieco zarys u wierzchołka zęba w kole napędzanym. Drugą przyczyną dla której powstały metody kształtowe szlifowania jest umożliwienie szlifowania zębów w kołach u uzębieniu wewnętrznym. Wadami metody kształtowej są:
trudność ustawienia ściernicy względem szlifowanego koła, wskutek czego nie opłaca się szlifować pojedynczych sztuk, lecz tylko większe serie
konieczność stosowania dokładnych mechanizmów podziałowych
ściernica styka się ze szlifowanym zębem na całej jego wysokości, przeto istnieje niebezpieczeństwo odpuszczenia powierzchni zahartowanej lub nawet pęknięć powierzchniowych zwłaszcza, zę przy tym szlifowaniu stosuje się obfite chłodzenie: stąd też wynika ograniczenie co do wielkości modułu, jaki może być szlifowany.
Dokładność otrzymanego zarysu zęba zależy od staranności ustawienia diamentów służących do kształtowania ściernic. Do ustawienia diamentów służą specjalne, bardzo kosztowne przyrządy.
Dłutownica Magga
Narzędzie wykonuje jedynie ruch roboczy dłutujący, natomiast obrabiane koło wykonuje obydwa składowe ruchy toczne.
Położenie I odpowiada momentowi, gdy narzędzie rozpoczyna nacinać ząb pierwszy, przy czym nacinane koło jakby przetacza się po zębatce, wykonując jednocześnie przesunięcie w kierunku strzałki B oraz obrót w kierunku A.
Położenie II odpowiada końcowemu stanowi tj. gdy koło przesunęło się dokładnie o 1 podziałkę, a jednocześnie obróciło o kąt odpowiadający tej jednej podziałce, a więc ząb został w części obrobiony.
W położeniu III narzędzie zatrzymało się u góry (nad nacinanym kołem) samo zaś koło przesuwa się (bez obrotu) wstecz o 1 podziałkę w kierunku strzałki C i w ten sposób następuje podział.
Po dokonaniu podziału następuje drugi cykl ruchów, a więc narzędzie rozpoczyna ruch roboczy, a nacinane koło ruchy toczne i w ten sposób zostanie obrobiony następny ząb itd. aż zostaną nacięte wszystkie zęby.
Narysować wykresy dla tokarki i frezarki
Metody wyznaczania strat mocy