POJĘCIA ZWIĄZANE Z TURYRTYKĄ, TURYSTYKA KWALIFIKOWANA.
Turystyka - To forma aktywnego wypoczynku poza miejscem zamieszkania.
Jej cele: odpoczynek, krajoznawstwo, sport, zarobek (turystyka biznesowa).
Cechy turystyki:
-podróż, przemieszczanie
-pobyt w nowej miejscowości
-tymczasowość podróży i pobytu
-element subiektywny (człowiek z jego przyczynami wyjazdu)
-element obiektywny (korzystanie z infrastruktury turystycznej)
Definicja World Touristic Organizatnion - turystyka obejmuje ogół
czynność, osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych,
zawodowych, lub innych nie dłużej niż przez rok bez przerwy poza swoim
codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów w których głównym celem jest
działalność zarobkowa.
Aspekt społeczno socjologiczny:
Turystyka stanowi specyficzny sposób różnych realizacji aktywności
ludzkich. Jest to:
-zmiana środowiska przyrodniczego,kulturowego, społecznego
-zmiana codziennego rytmu życia
-wchodzenie w styczność osobistą z przyrodą, kulturą, ludźmi.
Cele turystyki:
-zarobkowy
-pracy twórczej
-załatwiania spraw rodzinnych
-kultu religijnego
-uczestnictwa w konferencjach
-sportowy
-zdrowotny
-poznawczy
-rekreacyjny (wypoczynkowy)
Odwiedzający - każda osoba podróżująca do miejsca poza jej codziennym
otoczeniem na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeśli podstawowym celem
wyjazdu nie jest podjęcie działalności zarobkowej, wynagradzanej w
odwiedzanej miejscowości.
Odwiedzający:
-turysta - osoba zatrzymująca się co najmniej na jedną noc
-odwiedzający jednodniowy - osoba nie korzystająca z zakwaterowania w odwiedzanej miejscowości
Podziały i ich kryteria w turystyce:
1.formy turystyki wg WTO:
O krajowa
O wyjazdowa
O przyjazdowa
2.ze względu na charakter przemieszczania się i rodzaj odwiedzanych miejscowości:
O pobytowa
O wędrowna
3.ze względu na powszechność uczestnictwa:
O masowa
O kwalifikowana
4.ze względu na czas trwania
O krótkoterminowa
O długoterminowa
5.ze względu na formę organizacji:
O zorganizowana
O niezorganizowana
6.ze względu na ilość uczestników:
O indywidualna
O grupowa
7. ze względu na środek transportu:
O drogowa
O wodna
O kolejowa
O samolotowa
O kosmiczna
8.ze względu na okres wyjazdu i porę roku
9.ze względu na koszty i sposób finansowania
10.ze względu na cel wyjazdu
Funkcje współczesnej turystyki:
-społeczno - gospodarcza
-społeczno - wychowawcza
-rekreacyjno - zdrowotna
Cechy turystyki kwalifikowanej:
-najwyższa forma specjalizacji
-sprawność i wydolność na max
-opanowanie sprzętu specjalistycznego
-wiedza o środowisku odwiedzanym i samodzielne jej zdobywanie
-element współzawodnictwa
Rodzaje walorów w turystyce kwalifikowanej:
-poznawczy
-emocjonalny
-utylitarny
-zdrowotny
-wychowawczy
Dyscypliny turystyki kwalifikowanej:
-turystyka piesza: nizinna, górska
-turystyka narciarska: zjazdowa, biegowa
-turystyka kolarska
-turystyka wodna
-turystyka konna
ODZNAKI TURYSTYCZNE I ZASADY ICH UZYSKIWANIA
1.rodzaje odznak turystycznych:
-organizacyjne
-odznaki turystyki kwalifikowanej
-odznaki krajoznawcze
-odznaki kadr PTTK
2.zasady uzyskiwania odznak:
-wielostopniowy system odznak turystycznych (sześć stopni: wstępny - popularny, trzy małe - brązowa, srebrna, złota i dwie duże - srebrna i złota, oraz w niektórych dyscyplinach za wytrwałość)
3. Odznaki w poszczególnych dyscyplinach turystyki kwalifikowanej:
A: odznaki turystyki kolarskiej:
O Kolarska Odznaka Turystyczna (KOT) od 1952r
O Kolarska Odznaka Pielgrzyma
O Kolarska Odznaka - Szlakami Zamków W Polsce
O Kolarska Odznaka - Szlak wielkiej Wojny 1409 - 1411
O Kolarska Odznaka - Raj Dookoła Polski
B: odznaki turystyki narciarskiej:
O Popularna Odznaka Narciarska PTTK
O Narciarska Odznaka Młodzieżowa PTTK
O Górska Odznaka Narciarska PTTK
O Górska Odznaka Narciarska PTTK od 1951
O Nizinna Odznaka Narciarska
O Narciarska Odznaka Turystyczna - Za wytrwałość
O Narciarska Odznaka Wysokogórska PTTK
C: odznaki turystyki jeździeckiej:
O Jeździecka Odznaka Turystyczna górska i nizinna
D: odznaki turystyki pieszej i nizinnej:
O Odznaka - Siedmiomilowe Buty
O Popularna Odznaka Turystyki pieszej
O Mała Odznaka Turystyki Pieszej
O Duża Odznaka Turystyki Pieszej
O Odznaka - Za wytrwałość w Turystyce Pieszej
O Odznaka - Dla Najwytrwalszych
E: odznaki turystyki pieszej górskiej:
O Górska odznaka Turystyczna od 1935r
F: odznaki turystyki żeglarskiej:
O Żeglarska Odznaka Turystyczna
G: odznaki turystyki krajowej:
O Odznaka Turysty PZK
O Międzynarodowa Odznaka Turystyczna
O Dziecięca Odznaka Kajakowa PTTK - kiełbik
O Turystyczna Odznaka Kajakowa TOK
O Górska Odznaka Kajakowa
H: odznaki turystyki motorowej:
O Motorowa Odznaka Turystyczna
Kadry w turystyce kwalifikowanej
1.Przodownicy PTTK
a - prawa
o organizowanie szkoleń
o udział w zlotach i spotkaniach przodowników
o noszenie odznaki przodownika
o używanie pieczątki przodownika przy potwierdzaniu i rejestracji zdobytych norm, weryfikacje odznak
o pierwszeństwo w przyjmowaniu na kursy PTTK
b - obowiązki
o propagowanie idei PTTK
o popularyzowanie turystyki kwalifikowanej
o czynny udział w wycieczkach i imprezach oraz życiu organizacyjnym koła, klubu czy oddziału PTTK
o propagowanie zasad racjonalnego uprawiania turystyki, dbanie o ochronę środowiska
o weryfikowanie punktów na właściwą odznakę turystyczną, opiniowanie budowy tras turystycznych, potwierdzanie książeczek wycieczek
o ciągłe pogłębianie i uzupełnianie własnych kwalifikacji
o nadsyłanie sprawozdań, uwag i spostrzeżeń obejmujących ruch turystyczny
2. Przewodnicy
a - podział przewodników (górscy, miejscy, terenowi, zakładowi)
3. Organizatorzy turystyki
4. Instruktorzy kształcenia kadr PTTK
BEZPIECZEŃSTWO ORAZ NORMY W TURYSTYCE KWALIFIKOWANEJ
1. Rodzaje niebezpieczeństw w TK:
- niebezpieczeństwo obiektywne (zewnętrzne, przedmiotowe) - jest niezależne od turysty ale można go uniknąć przez unikanie strefy zagrożenia. Czynniki niebezpieczeństwa obiektywnego: konfiguracja terenu, trudności terenowe, temperatura, wiatr, wilgotność powietrza, mgła, burze, opady, lawiny
Niebezpieczeństwo subiektywne (zależne od samych turystów).
Czynniki niebezpieczeństwa subiektywnego: nieznajomość podstawowych zasad bezpieczeństwa i higieny turystycznej, nieznajomość niebezpieczeństwa obiektywnego, niesprawna organizacja imprez turystycznych, brak dyscypliny, brak przygotowania kondycyjnego i umiejętności posługiwania się sprzętem turystycznym, nieodpowiedni ekwipunek i sprzęt, nadużywanie alkoholu oraz innych używek, brawura.
Grupy przyczyn występowania nieszczęśliwych wypadków w turystyce:
PRZYCZYNA WYSZCZEGÓLNIENIE PRZYCZYNY
1. niewłaściwa organizacja
2.lekceważenie zasad organizowania i prowadzenia imprez
3.brak znajomości przepisów i zasad prowadzenia imprez
4.zbyt liczebne grupy
5.niedostateczna opieka nad imprezami
6.brak dyscypliny
7.zły stan obiektów, urządzeń i sprzętu
8.uchybienia w budownictwie obiektów turystycznych
9.niewłaściwe użytkowanie obiektów
10.niewłaściwe wykonanie, konstrukcja lub dobór sprzętu, odzieży, obuwia4. zły stan tras turystycznych
10.Niedyspozycja
11.niedostateczne przygotowanie psychiczne i fizyczne
12.nadmierne zmęczenie i przemęczenie
13.stosowanie niewystarczających przerw między etapami i na samych etapach
14.udział w imprezie podczas niedyspozycji chorobowej
15.niewłaściwe żywienie
16.nadużywanie napojów alkoholowych, palenie tytoniu
17.nagłe wystąpienie niedyspozycji
18.nieprzestrzeganie higieny osobistej
19.Złe warunki pogodowe
20.niesprzyjający przebieg zjawisk meteorologicznych
21.występowanie gwałtownych kataklizmów hydrologicznych
22.niespodziewane wystąpienie powierzchownych zjawisk osuwiskowych
23.Niedoskonały poziom wyszkolenia
24.niewłaściwe bądź źle wyszkolone kierownictwo imprez
25.brak umiejętności bądź niedostateczne opanowanie technik turystycznych
26.zanik sprawności fizycznej spowodowany dłuższymi przerwami w uprawianiu turystyki
27.lekceważenie niebezpieczeństw, nieuwaga, wybieranie zbyt ambitnych planów, przecena swoich możliwości
28.niebezpieczne zachowanie i popełnianie poważnych błędów
29.Przyczyny losowe
30.ukąszenia, niewypały, zatrucia
31.Uwarunkowania społeczne
32.nieprzestrzeganie norm, przepisów,
instrukcji, itp.
Ekwipunek osobisty turysty:
I grupa - ubiór osobisty
II grupa - przybory do spania
III grupa - przybory do jedzenia i gotowania
IV grupa - przybory ogólnego użytku
V grupa - przybory do mycia, higieny
Normy w turystyce kwalifikowanej:
1.normy orientacyjne dla wycieczek dzieci i młodzieży:
7 - 8 lat; 9 - 12 lat; 13 - 15 lat; 16 - 17 lat
Ogólna długość czasu trwania 2h; 3h; 5h; 6h
Ogólna długość drogi (km) 3 - 4; 4 - 6; 6 - 10; 10- 15
Wielkość jednego przemarszu bez przerw (km) 1 - 1,5; 1,5 - 2; 2 - 3; 3 - 4
Szybkość marszu (km/h) 2 - 2,5; 2,5 - 3; 3 - 4; 3,5
Długość przerw w marszu (min) 15; 15; 10; 10
Ciężar plecaka (kg) 0,8 - 1; 1,5 - 2; 2,5 - 3; 3 -4
2.Turystyka górska - średnio na jedną godzinę przyjmuje się około 4
km wędrowania, na każde 100 m wzniesienia dolicza się 20 min przy
podchodzeniu (przy schodzeniu 5 min)
-w terenie stosunkowo łatwym około 4,5 - 5h
-w terenie trudnym do 1000 m.n.p.m 3,5 - 4,5h
-w terenie powyżej 1000 .m.n.p.m 4,5 - 5,5h
tempo marszu ok. 3 %u2013 4,5 km/h
3.turystyka narciarska
-w terenie nizinnym ok. 12 - 25 km
-w terenie górskim ok. 10 - 20 km
tempo wędrówek narciarskich - 3,5 - 5 km/h
4.turystyka nizinna
-młodzież - do 12 km, tempo 3 - 4 km/h
-osoby starsze 10 - 20 km, tempo 4 - 5 km/h
5.turystyka kolarska
-młodzież - 10 - 20 km
-osoby starsze - 20 - 50 km tempo - 7 - 10 km/h
6.turystyka kajakowa
-wody stojące 8 - 25 km
-wody z prądem 10 - 30 km
-wody pod prąd 6 - 8 km, tempo wiosłowania 2,5 - 4,5 km/h
czas przebywania w wodzie około 5h
7.orientacyjne normy obciążenia w zależności od rodzaju dyscypliny turystycznej:
-turystyka piesza nizinna - 6 - 16,5 kg
-turystyka piesza górska - 4 - 14,5 kg
-turystyka kajakowa - 6 - 9 kg
-turystyka kolarska - 10 - 25 kg
8.normy ilości osób przypadające na jednego prowadzącego:
-turystyka piesza nizinna - 15 - 20 osób
-turystyka piesza górska - 7 - 10 osób
-turystyka wysokogórska - 7 - 10 osób (w tatrach 5 osób)
-turystyka kolarska - 12 osób
-turystyka kajakowa - 5 osób
-turystyka żeglarska - 16 %u2013 20 osób
-turystyka narciarska - 7 - 10 osób
-turystyka motocyklowa - 12 - 18 osób
ORGANIZACJA PLACÓWEK WYPOCZYNKU DZIECI I MŁODZIEŻY ORAZ WYCIECZEK SZKOLNYCH.
Placówka wypoczynku - to placówka opiekuńczo wychowawcza z której ze zbiorowego wypoczynku w różnych formach korzystają dzieci i młodzież, objęte w tym czasie opieką całkowitą przez personel zatrudniony w danej placówce publicznej lub niepublicznej.
Formy placówek wypoczynku dla dzieci i młodzieży:
wyjazdowe formy placówek to kolonie, obozy zdrowotne, obozy stałe, obozy łączące wypoczynek z pracą, sezonowe turnusy dydaktyczno wypoczynkowe, biwaki.
Formy w miejscu zamieszkania - półkolonie schemat obiegu dokumentów związanych z rejestracją placówki wypoczynku dla dzieci:
kurator oświaty w m-cu › kurator oświaty miejscowości
lokalizacji placówki › zamieszkania i siedziby organizatora. |
Organizator>Wójt lub burmistrz >Straż pożarna>Sanepid
Postępowanie wg kuratora oświaty właściwego ze względu na lokalizację placówki:
oznaczenie osoby - instytucji prowadzącej placówkę karta kwalifikacyjna obiektu dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych i kierownika placówki wypoczynku informacja na temat formy wypoczynku program pracy
przebieg trasy (obozy wędrowne)
Kierownik placówki:
kwalifikacje:
nauczyciel lub czynny instruktor harcerski lub inna osoba posiadająca co najmniej trzyletni staż pracy opiekuńczo - wychowawczej lub dydaktyczno - wychowawczej
zaświadczenie o ukończeniu kursu dla kierowników placówek wypoczynku (nie dotyczy dyrektorów szkół)
obowiązki:
kierowanie placówką wypoczynku zgodnie z przepisami; opracowywanie planu pracy oraz rozkładu dnia placówki i kontrola ich realizacji; ustalenie i przydzielenie szczegółowego zakresu czynności poszczególnym pracownikom; zapewnienie uczestnikom placówki wypoczynku, właściwej opieki i warunków bezpieczeństwa od momentu przejęcia ich od rodziców do czasu ponownego ich przekazania rodzicom; zapewnienie odpowiednich warunków zdrowotnych w placówce wypoczynku zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie stanu sanitarnego pomieszczeń i otoczenia; na wniosek rodziców informowanie o stanie zdrowia dzieci, młodzieży oraz ich wychowawców; nadzór nad przestrzeganiem zasad racjonalnego żywienia
Wychowawca placówki wypoczynku dzieci i młodzieży:
Kwalifikacje: nauczyciel; student szkół wyższych kierunków i specjalności których program obejmuje przygotowanie pedagogiczne po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia; osoby posiadające zaświadczenie o ukończeniu kursu dla wychowawców koloni ;instruktorzy harcerscy od stopnia przewodnika włącznie; przewodnicy turystyki kwalifikowanej oraz instruktorzy PTTK; trenerzy i instruktorzy sportowi
Obowiązki:
zapoznanie się z kartami kwalifikacyjnymi uczestników wypoczynku
prowadzenie dziennika zajęć
opracowanie planów pracy wychowawczej grupy
organizowanie zajęć zgodnie z rozkładem dnia
sprawowanie opieki nad uczestnikami grupy w zakresie higieny, zdrowia, wyżywienia i innych czynności opiekuńczych
zapewnienie bezpieczeństwa uczestnikom grupy
prowadzenie innych zajęć zleconych przez kierownika placówki wypoczynku
Wybrane placówki wypoczynku dzieci i młodzieży:
kolonie letnie - wczasy w miesiącach lipiec i sierpień dla dzieci i młodzieży
zimowiska - forma wczasów organizowana w czasie ferii zimowych dla dzieci i młodzieży
biwaki - odpoczynek lub nocleg z wykorzystaniem namiotu lub szałasu (lub pod gołym niebem) biwak przygotowany i nieprzewidziany
Organizacja wycieczek szkolnych:
określenie celu programu
przygotowanie uczestników zabezpieczenie wycieczki od strony organizacyjnej
przebieg wycieczki - przemarsz lub dojazd do przewidzianego miejsca, obiektu zwiedzania itp., oraz powrót
podsumowanie wycieczki
Cele działalności w zakresie krajoznawstwa i turystyki w szkole:
poznawanie kraju, jego środowiska przyrodniczego, tradycji zabytków, kultury i historii
poszerzenie wiedzy o różnych dziedzinach życia społecznego, kulturalnego i gospodarczego
wspomaganie rodziny i szkoły w procesie wychowania
upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży zasad ochrony środowiska
podnoszenie kondycji zdrowotnej oraz sprawności fizycznej
poprawa stanu zdrowia dzieci i młodzieży pochodzących z terenów zagrożonych ekologicznie
upowszechnianie form aktywnego wypoczynku
przeciwdziałanie patologii społecznej
Działalność w zakresie krajoznawstwa i turystyki w szkole:
wycieczki przedmiotowe - prowadzone przez nauczycieli w celu uzupełnienia obowiązującego programu nauczania, 30 osób na jednego prowadzącego; 15 na jednego prowadzącego w przypadku korzystania ze środków lokomocji
wycieczki turystyczno - krajoznawcze - nie wymagające przygotowania kondycyjno - umiejętnościowego
wycieczki turystyki kwalifikowanej i obozy wędrowne - w których udział wymaga od uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych i posługiwania się specjalistycznym sprzętem
imprezy krajoznawczo - turystycznej i turystyki kwalifikowanej (biwaki, konkursy, turnieje, złazy, rajdy, rejsy, spływy, zloty)
imprezy wyjazdowe - związane z realizacją programu nauczania, taki jak szkoły „zielone”, „zimowe”, „ekologiczne”.
OBIEKTY NOCLEGOWE W TURYSTYCE
Hotel (wg GUS) - to obiekt hotelarski zlokalizowany głównie w zabudowie miejskiej, dysponujący co najmniej 10 pokojami w większości jedno i dwu osobowymi, świadczący szeroki zakres usług związany z pobytem gości.
Motel (wg GUS) - to obiekt hotelarski zlokalizowany głównie przy trasach komunikacji drogowej, który poza usługami hotelarskimi ma możliwość świadczenia usług motoryzacyjnych i posiada parking. Motel posiada co najmniej 10 pokoi głównie jedno i dwuosobowych, oraz świadczy usługi gastronomiczne.
Pensjonat (wg GUS) - to obiekt hotelarski świadczący usługi hotelarskie razem z całodziennym wyżywieniem, posiadający co najmniej 7 pokoi.
Dom wycieczkowy (wg GUS) - to obiekt położony w obszarze zabudowanym lub w pobliżu, ma co najmniej 30 miejsc noclegowych, dostosowany jest do samoobsługi gości, a także świadczący minimalny zakres dotyczący pobytu klientów, w tym musi posiadać przynajmniej jedną
placówkę gastronomiczną
Schronisko (wg GUS) - to obiekt położony poza obszarem zabudowanym, przy szlakach turystycznych, świadczący minimalny zakres usług związany z pobytem gości, oraz posiadający co najmniej jedną placówkę gastronomiczną
Schronisko młodzieżowe (wg GUS) - to obiekt dla indywidualnej i grupowej turystyki młodzieżowej, dostosowany do samoobsługi gości, ma charakter samodzielnej jednostki lub zajmuje część obiektu np. szkoły, internatu czy innej placówki oświatowo - wychowawczej
Ośrodek wczasowy (wg GUS) - to obiekt lub zespół obiektów noclegowych które są przeznaczone do świadczenia wyłącznie lub głównie turystyki wczasowej
Ośrodek kolonijny (wg GUS) - stanowi obiekt lub zespół obiektów przeznaczonych do stosowania przede wszystkim usług kolonijnych
Ośrodek szkolno - wypoczynkowy (wg GUS) - to obiekt czy zespół obiektów noclegowych, które są przeznaczone do prowadzenia kursów, konferencji, szkoleń itp. Istnieje możliwość wykorzystania tego typu obiektów do świadczenia usług wczasowych
Dom pracy twórczej (wg GUS) - to obiekt gdzie zapewnione są odpowiednie warunki do wykonywania pracy twórczej oraz wypoczynku artystów. Obiekt taki wykorzystuje się często do organizowania wczasów
Zespól ogólnodostępnych domków turystycznych (wg GUS) - domki turystyczne, budynki nie podpiwniczone, posiadające nie więcej niż 4 pokoje, dostosowane do usług typowo hotelarskich
Kemping (wg GUS) - stanowi teren zwykle zadrzewiony, strzeżony, oświetlony, posiadający stałą obsługę recepcyjną, sanitarną, gastronomiczne i rekreacyjne, umożliwiające gościom nocleg w namiotach, przyczepach samochodowych, oraz przyrządzenie posiłków i parkowanie pojazdów samochodowych
Pole biwakowe (wg GUS) - obejmuje zadrzewione miejsce, nie strzeżone, ogrodzone, oznakowane, umożliwiające gościom nocleg w namiotach. Obiekt taki posiada punkty poboru wody pitnej , podstawowe urządzenia sanitarne i tereny rekreacyjne
Ośrodek wypoczynku sobotnio - niedzielnego i świątecznego (wg GUS) - zespól obiektów położony niedaleko od aglomeracji miejskiej, w bezpośrednim sąsiedztwie obszarów o walorach przyrodniczych wykorzystywanych dla rekreacji, w strefach z zapewnioną komunikacją środkami przewozu publicznego
Kwatera agroturystyczna (wg GUS) - obejmuje pokoje mieszkaniowe, budynki gospodarcze po adaptacji rolników które są wykorzystywane na noclegi dla gości
ŹRÓDŁA WIEDZY TURYSTYCZNO KRAJOZNAWCZEJ
Źródła wiedzy turystycznej: Wizualne; audialne; audio - wizualne
Źródła wiedzy:
przewodniki (po miastach, regionach, obiektach, szlakach turystycznych).Przewodniki dzielą się na część ogólną, opis miejscowości, opis znaków, tras turystycznych.inf turystyczne,słowniki, leksykony czasopisma turystyczne,mapy turystyczne,foldery,monografie,afisze,plakaty,ulotki,poradniki medyczne turystyczno - krajoznawcze,albumy turystyczno - krajoznawcze, kalendarze imprez turystycznych
przezrocza, filmy turystyczne, TV, radio,programy komputerowe, internet,prelekcje, odczyty, seminaria, wykłady.
Organizacja imprez turystycznych
1. Schemat etapów organizacji imprezy turystycznej
Impreza turystyczna:
1 Przygotowanie: a) Planowanie - pomysł; diagnoza osobnicza; diagnoza środowiskowa b)Programowanie- przygotowanie organizacyjne; gromadzenie funduszy; przygotowanie kondycyjne i techniczne
2Realizacja- BHP; wg zasad; realizacja programu
3Podsumowanie- sprawozdanie finansowe; sprawozdanie merytoryczne; spotkanie
2. Obóz wędrowny - wędrówka po terenie pieszo lub za pomocą lekkich
środków lokomocji, takich jak rower, kajak, żaglówka, narty z lekkim sprzętem obozowym: namiotami, przyborami kuchennymi oraz żywnością.
3. Faza I obozu - przygotowanie
a. planowanie
-pomysł;;
-diagnoza środowiskowa (poznanie terenu przyszłego obozu za pomocą różnorakich środków np. biura podróży, wiedza internetowa i książkowa, własne doświadczenia) w odniesieniu do celu i potrzeb obozowiczów;
-diagnoza osobnicza przyszłych uczestników obozu (poziom sprawności, kondycji, umiejętności oraz wiedzy krajoznawczej);
b. programowanie
•1 przygotowanie organizacyjne
- ułożenie planu pracy kierownika obozu;
- wyznaczenie celu i założeń programowych obozu;
- ustalenie czasu trwania, daty wyjazdu i przybycia na miejsce. terminu zakończenia obozu:
- ustalenie grup działania oraz podział zadań przygotowawczych:
A. grupa programowa (zadania)
- opracowanie regulaminu obozu;
- opracowanie programu obozu;
- opracowanie trasy obozu;
- szczegółowy podział tematyki krajoznawczej wśród obozowiczów, - ustalenie sposobu żywienia;
- opracowanie rozkładu dnia;
B. grupa finansowa
- opracowanie preliminarza;
- zamówienie usług turystycznych;
C. grupa sprzętowa
- kompletowanie i przygotowanie sprzętu turystycznego obozowego:
- nadzór nad kompletowaniem wyposażenia indywidualnego;
- przygotowanie apteczki lekarskiej ;
D. grupa sportowo-rekreacyjna
- zaplanowanie i prowadzenie treningu przygotowawczego do obozu wędrownego (biwaki);
- organizacja czasu wolnego;
- określenie ilości i terminów spotkań przyszłych obozowiczów dla diagnozy stopnia zaawansowania przygotowań do obozu:
- wyznaczenie funkcyjnych na obozie:
- ostateczne sprawozdanie z prac przygotowawczych grup działania;
- ostatnia odprawa przed obozem;
- zbiórka w dniu wyjazdu, sprawdzenie obecności, sprzętu uczestników oraz dokumentacji i obozu (dziennik zajęć, książka kasowa, lista uczestników, delegacje opiekunów, dowód ubezpieczenia uczestników, kserokopie potwierdzeń noclegów, rezerwacje i bilety, regulamin obozu, karta wycieczki-obozy młodzieżowe);
•2 przygotowanie treści poznawczych - wyznaczenie celu poznawczego;
- wybór obszaru i trasy {stopień dostępności terenu, liczba dni przyszłej wędrówki, pora roku i długość dnia. poziom znajomości terenu, zaawansowania turystycznego, dostępność noclegów, funduszy, sprzętu turystyczno-rekreacyjnego, wielkość ruchu turystycznego, możliwość realizacji i głównych celów i założeń programowych obozu):
- nawiązywanie współpracy z instytucjami i organizacjami turystycznymi;
- udział w prelekcjach, odczytach dotyczących danego obszaru obozu wędrownego;
- zbieranie materiałów krajoznawczych obejmujących tereny obozu wędrownego;
•3 gromadzenie funduszu
- określenie przedsięwzięć dla zdobycia środków pieniężnych {sponsorzy, organizacja festynów, zabaw, praca własna, itp..);
•4 przygotowanie kondycyjne i techniczne
4 Faza II obozu - przeprowadzenie;
cel- realizacja całego programu imprezy i stosowanie się do zasad uprawiania i bezpieczeństwa;
Elementy na które należy zwrócić uwagi to:
- zasady i metodyka pokonywania trasy; - organizacja dnia wycieczki;
- stosowanie się do norm;
- realizowanie programu obozu;
- stosowanie się do regulaminu;
- stosowanie się do nakazów i zakazów na terenie pobytu;
- wywiązywanie się z zadań (funkcyjni);
- samopoczucie obozowiczów;
- dokonywanie podsumowania obozu przed jego zakończeniem:
5. Faza III-podsumowanie
- opracowanie i w terminie oddanie sprawozdania z wyjazdu organizatorowi przez kierownika obozu;
- rozliczenie dokumentacji i finansowej obozu;
- przygotowanie archiwum;
- zorganizowanie spotkania poobozowego