 | Pobierz cały dokument 041004.el.bieta.michalczuk.scenariusz.doc Rozmiar 44 KB |
SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI ZAKOŃCZENIA ROKU SZKOLNEGO UCZNIÓW KL. VI
Piosenka: „Och, co za ranek”
Och, co za ranek
Och, jaki cudny dzień
Och, co za ranek
Słońcem rozpoczął się .
Już ptaki głoszą swój hymn
na dzień dobry dźwięczny hymn.
Niech wszyscy im wtórują, niech wtórują im.
Och, ten dzień, ten cudny dzień
ten cudny blask o brzasku ranka.
Och, ten dzień
jak cudnie dziś zaczyna się.
UCZEŃ I:
Już szmat drogi przebytej za nami
bardzo długi, więc zegnać się trzeba .
Stąd pójdziemy każdy w inną stronę,
gdzie wskazówek i drogowskazów już nie ma.
Cały ciężar naszego życia
spocznie teraz na naszych ramionach.
UCZEŃ II:
Podziękujmy, więc naszej szkole, bo to właśnie ona
nauczyła dostrzegać piękno,
czynić dobro, szanować pracę.
UCZEŃ III:
Szkoło! Szkoło!
Gdy cię wspominam,
Tęsknota w serce się wgryza,
Oczy mam pełne łez.
Książko podarta!
Niejedną tobie rzuciłem obelgę,
A dzisiaj każda twa karta
słodkim wspomnieniem rani.
PROWADZĄCY I:
Nadszedł dzień, kiedy przyszło nam się pożegnać. Minęło 7 lat, odkąd wstąpiliśmy w mury tej szkoły. Siedem lat, podczas których stawaliśmy się dojrzalsi, starsi.
Dziś nadeszła chwila rozstania z nauczycielami, przyjaciółmi i beztroskimi latami dzieciństwa, które pozostaną na zawsze w tych murach.
PROWADZĄCY II:
Każdy z nas pozostawi w tej szkole cząstkę siebie. Tu przeżywaliśmy nasze pierwsze sukcesy i gorycz pierwszych porażek. Tu zawiązały się nasze pierwsze przyjaźnie, które teraz będą musiały przejść próbę rozłąki.
Czas bezlitośnie rozrzuci nas po świecie i powoli wymaże z pamięci wspólnie spędzone chwile, jednak będziemy musieli starać się nie zapominać o sobie.
PROWADZĄCY III:
Dziś nasze serca przepełnia nie tylko radość z otrzymania świadectwa ukończenia szkoły podstawowej, ale także smutek z powodu rozstania z tym, co stanowiło istotę naszego życia w ciągu 7 lat. I choć nieraz przysparzaliśmy wielu zmartwień naszym nauczycielom, chcielibyśmy, aby w ich pamięci pozostały tylko te lepsze chwile.
Na zakończenie chcemy powtórzyć za Gałczyńskim:
UCZEŃ IV:
„ Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych
Ile w trudzie nieustannym
Wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
Chciałbym wszystkie takie chwile
Ocalić od zapomnienia.”
 | Pobierz cały dokument 041004.el.bieta.michalczuk.scenariusz.doc rozmiar 44 KB |