Rzut dyskiem - Technika: 1)ustawienie tyłem do kierunku rzutu(pozycja wyjściowa); 2)płaski ruch obrotowo-postępowy z jednostajnym przyśpieszeniem; 3)wyrzut dysku kończy się w pełnym wyproście wszystkich stawów przy jednoczesnym wyhamowaniu ruchu lewej strony ciała - osi obrotu(począwszy od palcówlewej nogi przez lewe biodro i lewy bark); Elementy składowe techniki: 1)trzymanie dysku; 2)ustawienie w kole; 3)przemachy i zamachy; 4)pozycja wyjściowa; 5)obrót; 6)pozycja wyrzutna i wyrzut; 7)pozycja po wyrzucie(utrzymanie równowagi); 8)lot dysku; Metodyka: 1)pokaz rzutu dyskiem z obrotu; 2)ćwiczenia oswajające z dyskiem; 3)nauka wypuszczania dysku z ręki; 4)nauczanie wyrzutu; 5)nauczanie obrotu; 6)rzut dyskiem z obrotu; 7)doskonalenie techniki; 8)utrwalenie techniki;POZYCJA WYJŚCIOWA RZUT DYSKIEM charakteryzuje się skrzyżowaniem osi bioder i barków:- kąt napięcia tworzy oś barków i oś ramienia, - kąt skupienia tworzy oś bioder z osią barków. Obrót 3 fazy 1. Wejście W obrót ( faza dwu i jedno podporowa) trwa od końcowej fazy pozycji wyjściowej do chwili oderwania lewej nogi od podłoża. 2. faza dwupodporowa - trwa od rozpoczęcia skrętu w lewo z pozycji wyjściowej do momentu oderwania nogi prawej od podłoża .faza jednopodporowa trwa od momentu skrętu pr. Stopy odepchnięcia i oderwania - ruch skrętny rozpoczyna się od skręcenia lewej stopy, ugiętego kolana, następnie całej nogi- po odepchnięciu się pr. Noga , przenosząc ją w przód ugiętą w st. kolanowym, biodrowym(jest to energiczny ruch w kierunku rzutu)po czym w wyniku odbicia się lewą nogą następuje zdecydowane przemieszczenie ciała w przód; - podczas całego wejścia w obrót dysk znajduje się stale nad pięta lewej nogi a kolano pr. Nogi po przeciwnej str. Niż dysk. Faza bezpodporowa z chwilą oderwania lewej nogi od podtorza zawodnik wykonuje w powietrzu przeskok nie obrót; - duża prędkość ruchu daje obrót o 120st. ;- lot w powietrzu powinien być płaski ;- prawa noga ugięta w st. kolanowym jest uniesiona w górę ze stopą skręconą w lewo, lewa noga po wykonaniu odbicia następuje wyprost w st. skokowym przemieszcza się szybkim ruchem w kierunku poprzedniej części koła. POZYCJA PO WYLĄDOWANIU: po przeskoku - obrocie ląduje najpierw na nogę pr. W okolicy środka koła ( faza jednopodporowa) a następnie stawia lewą nogę wew. Krawędzią stopy wew. Częścią koła ( faza dwupodporowa) co jest początkiem pozycji wyrzutowej Rzut dyskiem -technika: -ustawienie tyłem do kierunku rzutu, -płaski ruch obrotowo postępowy z jednostajnym przyśpieszeniem, -wyrzut dysku kończy się w pełnym wyproście wszystkich stawów przy jednoczesnym wyhamowaniu ruchu lewej strony ciała -osi obrotu.Trzymanie dysku: -płasko spoczywa na ostatnich paliczkach rozstawionych lekko palców od 2 do 5., -krawędź dysku w wyniku lekkiego skręcenia ręki w nadgarstku opiera się o przedramię, -kciuk swobodnie spoczywa na dysku.Ustawienie stóp w kole: -ustawienie bokiem do kier rzutu, -ust tyłem do kier rzutu z lewą stopą odstawioną lekko w tył, -ustaw tyłem do k rz stopy równolegle, -w rozkroku na szerokość barków, -ugięcie nóg w st. kolanowym i biodrowym, -ciężar rozłożony równomiernie Przedmachy i zamachy: -przedmach i zamach poprzedza obrót, -przedmach jest przygotowaniem do zamachu, następuje w nim skręt tułowia i płynne przeniesienie ramienia z dyskiem na lewą stronę przed sobą poniżej barku, -cięzar ciała częściowo przemieszcza się na lewą nogę, -po przedmachu przy płynnym ruchu następuje przeniesienie ramienia z dyskiem po obwodzie koła do tyłu, za siebie i jednoczesnym przeniesieniem ciężaru ciała na prawą nogę =to zamach, -po zamachu dysk znajduje się na wysokości barków, -zawodnik wykonuje kilka zamachów i przedmachów.100 METRÓW-FAZY-Faza podporu jest krótsza w sprincie /aktywna praca stóp, stawiamy stopę bliżej ogólnego środka ciężkości/-Faza odbicia /kat odbicia jest najostrzejszy w sprincie a faza odbicia jest skracana/-Faza lotu /zwiększa się w sprincie prędkość kątowa kończyny/, /występuje tu obszerniejsza praca kończyny górnej/ Bieg na 100 metrów składa się -start niski- służy uzyskaniu dużej prędkości początkowej /mocne pochylenie tułowia w przód/, - rozbieg startowy /odbywa się w mocnym wychyleniu zawodnika w przód, trwa od startu do 20-25 metrów/, - bieg na dystansie /prędkość stopniowo wzrasta do 50-60 metrów/, - atak linii mety /zakończenie biegu/. Zawodnicy praktykują rzut na taśmę, czyli w ostatnim kroku następuje gwałtowne wychylenie tułowia w przód.TRÓJSKOK polega na wykonaniu trzech, po sobie następujących skoków:pierwszy -odbicie z jednej nogi i lądowanie na nogę odbijającą drugi - lądowanie na nogę przeciwną, trzeci-lądowanie na piaszczystej skoczni obunóż. Zasady rozbiegu, odbicia, lądowania i mierzenia są identyczne jak w skoku w dal. Dwa pierwsze skoki odbywają się na twardej bieżni, trzeci skok kończy się na piasku.Skok: f.rozbiegu, f.przygotowania do odbicia2-3, f.odbicia właściwego, f.lotu 1ruchy kompensacyjne 2przygotowanie do lądowania, f.lądowania; Trójskok - technika biegowa: (typ szybkościowy) -mniejsza utrata szybkości poziomej w wyniku stosowania odbić o mniejszej amortyzacji i stawiania nogi bliżej pionowego rzutu środka ciężkości ciała, -niższe skoki 2i3, -proporcja skoków34 30 36%, -naturalna naprzemianstronna praca ramion, -większe możliwości utrzymania równowagi, -pionowe utrzymanie tułowia we wszystkich trzech skokach; Technika naturalna: (typ skocznościowy) -naturalna naprzemienna praca ramion, -proporcja skoków36 30 34%, -umiarkowana wysokość skoków, -dużymi możliwościami utrzymania równowagi; Metodyka: system ćwiczeń: wieloskoki z nogi na nogę z lekkiego biegu, -podskoki w dwurytmie w miejscu, -podskoki w miejscu w dwurytmie z przejściem do wieloskoku w dwurytmie, -podskoki w miejscu w rytmie trójskoku, -podskoki w miejscu w rytmie trójskoku z przejściem do wieloskoku w rytmie trójskoku, -trójskok ze skróconego rozbiegu Koordynacja ruchowa- wykonywane w określonym czasie i przestrzeni Koordynacja ruchowa- DEF-GILEWICZ- zdolność człowieka do wykonywania złożonych aktów ruchowych .Zdolność człowieka do przestawienia się z 1 ściśle skoordynowanych ruchów na 2 . Zdolność szybkiej realizacji nowych aktów ruchowych.Koordynacja ruchowa zależy od stanu centralnego systemu nerwowego. UZDOLNIENIA BIOMOTORYCZNE: Wytrzymałość- zdolność do wykonywania intensywnej pracy bez obniżenia jej wydajności Szybkość- zdolność do wykonywania ruchów w jak najmniejszych odcinkach czasu Siła mięśniowa-zdolność do wykonywania oporu zewnętrznego lub przeciwdziałania mu kosztem wysiłku fizycznego. Zręczność- Gilewicz- te ruchy które odbywają się w płynnym rytmie i są w swoim wykonywaniu ekomomiczne.Zwinność- zręczne ruchy potrafimy wykonać zwinnie i w bardzo szybkim czasie. Płotki -Pędzel płotkowy - czyli uproszczoną formę przechodzenia płotka - w terenie w czasie zabaw biegowych i na bieżni. Pędzel płotkowy stosujemy: na nogę atakującą, na nogę zakroczną i przez środek płotka NAUCZANIE BIEGU PRZEZ PŁOTKI -I faza- naturalne formy ruchowe ;naukę rozpoczynamy na blisko ustawionych płotkach 6-7m wys.50cm,dochodząc do ust. Normalnych.;wraz zwiększeniem odległości wzrasta szybkość;oswojenie się z płotkami (co 1 m uczniowie przechodzą w marszu z poprawnym prowadzeniem nogi; odległość zwiększamy do 2m przejścia w truchcie; można stosować tyt. Oswojenia wszelkiego rodzaju przeskoki na jedną lub drugą nogę naprzemianstronne) ; - płynne pokonanie paru płotków oznacza nabieranie w truchcie w trakcie nauki rytmiki biegu ;- w praktyce najczęściej stosuje się rytm 1-krok przy odległości 2m, 3-krokowy przy odległości - 6-9,14m lub 5-ktokowy 9,14-13m Bieg przez płotki 110m jest to pokaz wszechstronnego przygotowania łączącego w sobie harmonię pracy, ruchów, szybkości, skoczności i siłę, technikę i rytm. Na bieg prze płotki składa się: 1. start, 2. dobieg do pierwszego płotka, ustawionego 13,72 od linii startu 3. bieg z przejściem 10 płotków o wys. 106,7 cm 4. wybieg ( miedzy 10 a linią mety wynoszącego 14,02m) start i dobieg do I płotka: start ma olbrzymie znaczenie dla osiągnięcia dobrego wyniku, odległość od linii startu do pierwszego płotka pokonuje się w 7-8 kroków, przy starcie 7-krokowym noga atakująca będzie zajmowała w bloku przednie położenie, a zakroczna tylne, przy 8- krokowym odwrotnie I płotek 13,72m (pokonuje się 7-8 kroków, 7 -atakująca przód),wysokość 106,7 cm. Ostatni pł a meta 14,02m . rytm w płotkach:1 krok odległ 2 m, 3 kroki 6 -9,14m, 5 kr 9,14 -13m.kąt 40 44 stopnie. 110 ppł -atakująca, zakroczna, Technika Biegu między płotkami zejście nogi atakującej z płotka, 1,2,3 krok biegowy ;- zaatakowanie nogą nast. Przeszkody. FINISZ często decyduje o końcowym czasie;- przy ost. Płotku szybkie ściągnięcie nogi atakującej i dołożenia bardzo szybko drugiej, ściągniecie nogi zakrocznej;- niższa pozycja biegowa ;- szybkie odbicia TECHNIKA PŁOTKÓW : - ważny jest czas trwania fazy oporowej nogi zakrocznej ( im krócej trwa kontakt nogi z podłożem tym bieg jest bardziej naturalny);- w momencie ataku plotka sylwetka jest mocno wyciągnięta w przód w górę bez załamywania bioder;- noga atakująca rozpoczyna pracę udem, ciągnie je wysoko w górę, bez podsiadania na nodze zakrocznej;- dalej następuje szybkie wystrzelenie podudzia ponad listwę płotka. W tym momencie następuje pchnięcio-odbicie nogą zakroczną przesuwając linię bioder w kierunku płotka;- ręka dalsza nodze atakującej ruchem zdecydowanym ciągnąc dłoń w przód nad płotek, powinna znajdować się na wys. pięty Nogi atakującej a nawet nieco niżej; - ręka bliższa nodze atakującej wykonuje w tym czasie nieznaczny ruch łokciem w tylno-dolne położenie, niezbyt daleko odchodząc w bok od tułowia;- w momencie przechodzenia płotka wzrok skierowany powinien być na płotek nast.;- zejście z płotka rozpoczyna noga atakująca mocnym szybkim ruchem w dół i zejściem na śródstopie;- st. kolanowy pełni rolę amortyzatora i jest lekko zgięty; -biodra lekko zgięte powodują szybkie ściągnięcie nogi zakrocznej w przód, w górę przy mocnym ataku kolanem