DZIEJE USTROJÓW SZKOLNYCH - 09:
Pedagogika międzykulturowa.
Terminy:
- Multicultural education (USA, Anglia, Kanada, Australia)
- Intercultural ducation (Europa)
- Interethnic / multiethnic education (USA, rzadko Europa)
- International education, global education
Geneza pedagogiki międzykulturowej:
początki w latach 60 XX wieku
w USA (lata 50-60) rasowe i etniczne problemy na tle nierówności dostępu do oświaty Afroamerykanin, Indian, itp. w porównaniu z białymi amerykanami. USA jest krajem kulturowego pluralizmu.
Wychowanie Międzykulturowe - cześć oficjalnej polityki oświatowej; w tym programów kształcenia Culturally sensitive curriculum.
Problemy krajów Europy Zachodniej z masową imigracją innych narodowości (Niemcy z Turkami; Francuzi z Afrykanami; Anglia z Azjatami, itp.)
Definicje:
Wychowanie wielokulturowe - przygotowanie do społecznych, politycznych, ekonomicznych rzeczywistości, której uczniowie doświadczają w kulturowo odmiennych relacjach międzyludzkich.
Wychowanie Międzykulturowe - podejmuje zadania wynikające ze sposobu życia określonego narodu z obcokrajowcami.
Podtrzymuje tolerancję i umiejętność porozumienia, a odrzuca myślenie etnocentryczne.
Akcentuje znaczenie jego ojczystego w psychospołecznym i kognitywnym rozwoju dzieci imigrantów oraz wspiera dwujęzyczne kształcenie.
Edukacja międzykulturowa - jeśli wielokulturowość jest faktem społecznym to międzykulturowość jest zadaniem i wyzwaniem edukacyjnym. Międzykulturowość wymaga wzajemnego uczenia się.
Edukacja międzykulturowa - proces oświatowo-wychowawczy, którego celem jest kształcenie rozumienia odmienności kulturowych - od subkultur we własnej społeczności począwszy, aż po kultury odległych przestrzennie społeczeństw - oraz przygotowanie do dialogowych interakcji z przedstawicielami innych kultur. Dzięki krytycznej refleksji ma wzmocnić własną tożsamość kulturową.
Globalizacja:
Nigdy dawniej nie istniało jedno tak potężne centrum wpływające na losy całej planety i nie było narzędzi komunikacji, które pozwalałyby człowiekowi, znajdującym……
Modele Globalizacja:
Globalizacja finansów - deregulacja rynków finansowych, międzynarodowa maleńkość kapitału, wzrost fuzji i akwizycji.
Globalizacja rynków i strategii - w szczególności konkurencji, integracja działalności gospodarczej na skalę światową, ustanowienie zintegrowanych działań poza swoimi granicami, globalne poszukiwania kompetentów, alianse strategiczne.
Globalizacja technologii (szczególnie technologii informacji i telekomunikacji) - rozwój badań, rozwoju oraz wiedzy umożliwiający rozwój globalnych sieci.
Globalizacja stylów życia i modeli konsumpcji oraz globalizacja kultury - są efektem roli mediów i prowadzą one do zrównania modeli, transformacji u produktów i wzorców kulturowych.
Globalizacja rządzenia i regulacji prawnych - redukująca rolę rządów i parlamentów narodowych, prowadząca do stworzenia nowej generacji przepisów i instytucji globalnych rządów.
Polityczne ujednolicenie świata w globalny polityczny i ekonomiczny system, któremu będzie przewodzić dominująca siła.
Globalizacja postrzegania i świadomości - wyrażająca się w społeczno-kulturowych procesach skoncentrowanych na „jednej ziemi”, to aktywizacja ruchów globalistycznych, obywateli świata.
Globalizacja etniczna, globalna etyka - nie ma żadnych granic zewnętrznych czy wewnętrznych, nie ma wrogów i obcych, gdyż moralne współobcowanie ze sobą odwołuje się do całej ludzkości.
Może być tylko etyka globalna, czyli przekaz wartości partykularnych i uniwersalnych zarazem, indywidualnych i ogólnych dialektyczny proces etycznej refleksji nad równowagą pomiędzy ludzkością a globalizmem.
Wymiary globalizacja:
- globalizacja - pęd ku globalności i partykularności.
- fraktegracja - jednoczesne integrowanie i rozpadanie się świata.
- chaorder - chaos i porządek w jednym.
Nieodwracalność procesu globalizacja???
- wszyscy mieszkańcy kuli ziemskiej podlegają globalizacja, więc także dzieci są „globalizowane”.
- co z tego końca geografii wynika dla ludzi, co szczególnie niesie z sobą ten proces dla dzieci.
Wyzwania dla pedagogiki:
w jakim stopniu proces ten uruchamia w odzwierciedleniu do dzieci dodatkowe czynniki, jak marginalizacji, a w jakim zakresie sprzyja ich rozwojowi.
w jakim stopniu rzutuje na sytuację dzieci w świcie??
Czy można w niej dostrzec tak negatywne jak i pozytywne strony??
Sytuacja dzieci:
W wielkich miastach - ok. 40 mln dzieci nie posiada własnego domu.
Wśród pozbawionych dzieciństwa - ok. 1 mln dzieci osieroconych w momencie narodzin.
1 mln zatrudnionych w azjatyckim seks-biznesie.
1 mln dzieci jest nosicielem wirusa HIV
12 mln - umiera przed 5 rokiem życia rocznie.
Ok. 12 mln dzieci III świata utrzymuje się przy życiu dzięki niewolniczej pracy.
W krajach europejskich zaś dzieci są rozwinięte ponad swój wiek, nie zapadają już prawie na żadne choroby fizyczne, są bardzo dobrze rozwinięte intelektualnie, ale przy tym są mniej ruchliwe i beztroskie.
Restrafikacja społeczna:
Następstwo globalizmu, wynikające z nowego podziału władzy, suwerenności i wolności działania.
Stan nowej hierarchii społeczno-kulturowej pociągający za sobą nowe przywileje, ujawniający nowe podziały na dobrobyt i nędzę, dostęp do bogactw i władzy albo niemoc czy ograniczenie swobody.
Globalizacja:
Odsłania złożone aspekty nędzy, przeraźliwe warunki mieszkaniowe, choroby, analfabetyzm, agresję, rozpad rodzin, osłabienie więzów rodzinnych i społecznych, brak przyszłości i bezproduktywność.
Nierówność digitalna:
- dotyczy osób będących analfabetami informacyjnymi.
Sprzyja jednak także obniżaniu poziomu ubóstwa w wielu krajach rozwijających się, stwarzając ich mieszkańcom szansę na dołączenie do krajów wysoko rozwiniętych.
Globalne bogactwo nie wyklucza lokalnego ubóstwa, ale też samo w sobie nie powoduje biedy.
Edukacja globalna:
Orientuje cele kształcenia i wychowania na wyposażenie młodego pokolenia w „globalną świadomość” przez przekonywanie, że ludzi łączy wspólny status biologiczny, historyczny, potrzebny psychologiczne oraz problemy egzystencjalne.
Rozpoznawanie uniwersalnych elementów kultury kształcenia postrzegania siebie samego jako część ekosystemu ziemskiego i całej ludzkości.
Rozwijanie umiejętności rozpatrywania siebie samego czy też własnej grupy społecznej jako uczestników życia międzynarodowego.
Wykształcenie zdolności ujmowanie cywilizacji w perspektywie „globalnego banku kultury” - jako wytworu całego gatunku ludzkiego.
Uświadomienie, iż ludzie żyjący w różnych kulturach odbierają i wartościują problemy światowe opierając się na różnych założeniach.
Dwie koncepcje wychowania międzykulturowego:
Wychowanie Międzykulturowe - proces, za pośrednictwem którego jednostki mają pozytywnie postrzegać i oceniać odmienne kulturowo systemy od ich własnej kultury i na tej podstawie mają regulować swoje postępowanie wobec innych kultur.
Wychowanie Międzykulturowe - konkretny program kształcenia zabezpieczający uczniom z etnicznych, rasowych, religijnych i innych mniejszości takie środowisko edukacyjne i takie treści kształcenia, które będą przystosowane do specyficznych potrzeb językowych, psychicznych i kulturowych tych uczniów.
Międzykulturowe kompetencje:
Formowanie określonych dyspozycji (percepcyjnych, wartościowania ich, postaw, komunikacyjnych) komunikacyjnych uczniów na bazie konkretnej wiedzy umiejętności w ramach poszczególnych przedmiotów.
Otwieranie się na różnice, na obcość jako cechę kształtowania w ramach dynamiki więzi międzyludzkich.
Otwartość, ciekawość kulturowa, redukcja dystansu i tendencji do marginalizacji, doskonalenie kontaktów między wymianą kulturową.
Prezentowanie i poszanowanie obcych języków i kultur wewnątrz całej grupy.
Otwartość na obcość:
- gotowość do kontaktowania się z ludźmi innej kultury i przyjmowanie treści obcego z pochodzenia, informacji i wartości.
- traktowanie obcych ze stosunkowo niewielkim dystansem.
Kategoria obcości i obcego:
- obcy - „wędrowiec” (dziś przychodzi jutro odchodzi)
- obcy - „przybysz” (pozostaje w kontaktach przez dłuższy czas, ale określony czas).
- obcy - „mieszkaniec” (decyduje się na stały pobyt w danym miejsce)
- obcy - „zewnętrzni” i „wewnętrzni”
- obcy - „od zawsze” i „od niedawna”
- obcy -„dalecy” i „bliscy”
Obcość:
- egzystencjonalna, społeczna, płciowa, generacyjna, etniczna, i kulturowa
to
- uobecnienie odmienności, różnicy
- wyzwanie do otwarcia się na odmienność
- szansa na spotkanie z samym sobą.