anatomia wsio


Szkielet osiowy

Kręgosłup

Odcinki kręgosłupa:

Krzywizny kręgosłupa:

Budowa kręgów:

żnice w budowie kręgów:

Kręgi szyjne:

Otwór wyrostka poprzecznego szeœciu górnych kręgów szyjnych zawiera tętnice kręgowe

Wyrostek kolczysty jest rozdwojony na końcu

Wcięcie kręgowe dolne jednego kręgu i wcięcie kręgowe górne kręgu leżącego poniżej wraz z krązkiem międzykręgowym ograniczają otwór międzykręgowy przez który przechodzi nerw kręgowy

Pierwszy krąg szyjny (szczytowy)

Dołki górne łączą się z czaszką (z kłykciami potylicznymi) tworząc staw szczytowo-potyliczny (staw górny głowy), umożliwiający potakujące ruchy głowy

Dołki kręgowe dolne łączą się z powierzchnią kręgową górną kręgu obrotowego tworząc stawy szczytowo-obrotowe boczne

Staw szczytowo-obrotowy poœrodkowy przedni tworzą: dołek zęba na pow. tylnej łuku szczytowo-obrotowego i pow. stawowa zęba.

Staw szczytowo -obrotowy poœrodkowy tylny tworzą: pow. stawowa tylna zęba i wiązadło poprzeczne kręgu szczytowego

Siódmy krąg szyjny

Kręgi piersiowe:

Żebra łączą się z kręgami piersiowymi za poœrednictwem stawów żebrowo-kręgowych.

Dołki żebrowe na pow. bocznej trzonu położone są na jego brzegu górnym i dolnym i z sąsiednimi kręgami tworzą panewkę dla stawu głowy żebra

Dołek żebrowy wyrostka poprzecznego tworzy staw żebrowo-poprzeczny z guzkiem żebra

Żebra 1,11,12 łączą się samodzielnie z jednoimiennymi kręgami (1,11,12)

Kręgi lędŸwiowe:

Bardzo masywny trzon

Wyrostek poprzeczny = wyrostek żebrowy

Kręgi krzyżowe:

Po 20-25 roku życia kręgi krzyżowe zrastają się w jedną koœć krzyżową

Budowa koœci krzyżowej

Koœć guziczna:

Żebra

Podział żeber:

Budowa żeber:

Mostek

Budowa mostka:

Kostna klatka piersiowa

Połączenia kręgów

Kończyna górna

Koœciec obręczy

Obojczyk

Łopatka

Grzebień łopatki, który bocznie i do przodu przedłuża się w wyrostek barkowy, na jego przyœrodkowej str. znajduje się pow. stawowa barkowa

Powyżej i poniżej grzebienia znajduje się dół nad- i podgrzebieniowy

Na brzegu górnym łopatki znajduje się wcięcie łopatkia bocznie od niego wyrostek kruczy łopatki

Na bocznym kącie łopatki znajdują się wydrążenia stawowe (panewka stawu ramiennego) a powyżej i poniżej niego guzek nad- i podpanewkowy

Koœci częœci wolnej kończyny

Koœć ramienna

Koœć łokciowa

Koœć promieniowa

Koœci ręki

Koœci nadgarstka

Koœci œródręcza

Koœci palców ręki (paliczki)

Stawy kończyny górnej

Kończyna dolna

Koœciec obręczy

Koœć miedniczna:

Koœć biodrowa - składa się z talerza i trzonu koœci, który podobnie jak trzony pozostałych koœci miednicznych tworzy panewkę stawu biodrowego;
Na talerzu występują:

Koœć łonowa - składa się z trzonu i dwóch gałęzi, górnej i dolnej

Koœć kulszowa - składa się z trzonu i gałęzi koœci

Panewka stawu biodrowego utworzona jest z trzonów wszystkich koœci wchodzących w skład koœci miednicznej, w jej obrębie znajduje się obwodowo położona pow. księżycowata, przedzielona wcięciem panewki i centralnie położony dół panewki.

Koœć miedniczna jako całoœć:

Koœci częœci wolnej kończyny

Koœć udowa

Koœć piszczelowa

Koœć strzałkowa

Koœci stopy

Na str. górnej koœci skokowej znajduje się bloczek koœci skokowej zawierający pow. stawową górną oraz pow. kostkowe przyœrodkową i boczną. Pow. te tworzą z pow. stawową końców dalszych koœci goleni staw skokowo-goleniowy ?skokowy górny. Na pow. dolnej koœci skokowej znajdują się pow. stawowe piętowe: przednia, œrodkowa i tylna, dla połączenia z pow. stawowymi skokowymi pow. górnej koœci piętowej, w stawie skokowym dolnym. Głowa koœci skokowej wytwarza z przodu pow. stawową łódkowatą (dla połączenia z koœcią łódkowatą w stawie skokowo-łódkowym). Staw skokowy dolny to inaczej staw skokowo-piętowo-łódkowy ?połączenie koœci skokowej, piętowej i łódkowej.

Pow. górna - jak wyżej

Ku tyłowi koœć piętowa wytwarza bardzo wyraŸną wyniosłoœć kostną - guz piętowy.

Na przedniej str. koœci piętowej znajduje się pow. stawowa szeœcienna dla połączenia z koœcią szeœcienną.

Skład koœci stępu: koœć szeœcienna, łódkowata, trzy koœci klinowate: przyœrodkowa, poœrednia boczna (piętowa i skokowa)

Koœci œródstopia

Stawy stępowo-œródstopne

Koœci palców

Stawy kończyny dolnej

Więzadła stawu kolanowego: więzadła krzyżowe przednie i tylne - œródstawowe przyczepiające się do pól międzykłykciowych przedniego o tylnego oraz pow. wewnętrznej kłykci koœci udowej.

Więzadła rzepki i troczki rzepki.

Więzadła poprzeczne.

Czaszka

Mózgoczaszka

Koœć potyliczna

Składa się z: częœci podstawnej

parzystych częœci bocznych

nieparzystej częœci łuskowej

Powyżej guzowatoœci potylicznej zew. przebiega poprzecznie kresa karkowa najwyższa, a poniżej kresa karkowa dolna.

W ten sposób powstaje tzw. wyniosłoœć krzyżowa oddzielająca od siebie zagłębienia dolne dla półkul móżdżku i dla płatów potylicznych muzgu.

Koœć klinowa

Składa się z trzonu i parzystych skrzydeł mniejszych, większych i wyrostków skrzydłowatych.

Koœć skroniowa

Składa się z częœci łuskowej, sutkowej, bębenkowej i skalistej

Częœć łuskowa - na pow. zewnętrznej leży wyrostek jarzmowy, który łączy się z wyrostkiem skroniowym koœci jarzmowej tworząc łuk jarzmowy.
Na pow. zewnętrznej znajduje się dół żuchwowy oraz leżący do przodu od niego guzek stawowy - obie te struktury zawierają pow. stawowe stawu skroniowo-żuchwowego.
Częœć bębenkowa w dole żuchwowym oddzielona jest od częœci łuskowej szczeliną tylną, skalisto-bębenkową i przednią, skalisto-łuskową. Przez szczelinę skalisto-bębenkową wychodzi z jamy bębenkowej struna bębenkowa.
Na pow. wewnętrznej częœci łuskowej znajdują się bruzdy tętnicy oponowej œrodkowej.

Częœć skalista - piramida (trójœcienna)
Pow. przednia - wyniosłoœć łukowata
- rozwór kanału nerwu skalistego większego - stanowi zakończenie kanału nerwu skalistego większego, przedłuża się na pow. przedniej w bruzdę nerwu skalistego większego.
Bocznie leży rozwór kanału i bruzda nerwu skalistego mniejszego
- wycisk nerwu trójdzielnego (dla zwoju nerwu trójdzielnego - nerw V)
- kanał mięœniowo-trąbkowy podzielony przegrodą kanału mięœniowo trąbkowego na częœć górną i dolna - półkanał trąbki słuchowej
Pow. tylna zawiera otwór słuchowy wew. prowadzący do przewodu słuchowego wew. i kończący się bocznie dnem przewodu słuchowego wewnętrznego. Otwór i przewód słuchowy wewnętrzny zawiera nerw VII - twarzowy, nerw VIII - przedsionkowo-œlimakowy, nerw XIII - poœredni, dół podłukowy i otwór zew. wodociągu przedsionka.
Pow. dolna - dół szyjny, w którym leży opuszka górna żyły szyjnej wew.
Otwór zew. kanału tętnicy szyjnej, który przedłuża się w kanał tętnicy szyjnej w szczycie piramidy koœci skroniowej. Kanał ten zawiera tętnicę szyjną wew. wchodzącą do jamy czaszki.
Dołek skalisty zawiera otwór dolny kanalika bębenkowego prowadzącego do jamy bębenkowej nerw bębenkowy - gałąŸ nerwu IX (językowo-gardłowego), otwór zew. kanalika œlimaka, wyrostek rylcowaty i ku tyłowi od niego otwór rylcowo-sutkowy będący zakończeniem kanału nerwu twarzowego rozpoczynającego się na dnie przewodu słuchowego wew.

Częœć bębenkowa - stanowi stanowi blaszkę kostną ograniczającą od przodu, dołu i w dolnej częœci od tyłu otwór i przewód słuchowy zew.
Częœć bębenkowa tworzy tylny fragment dołu żuchwowego lecz nie zawiera pow. stawowych.

Częœć sutkowa - wyrostek sutkowy - przyczep mięœnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Na pow. przyœrodkowej - bruzda zatoki esowatej (przedłużenie bruzdy zatoki poprzecznej)
Częœć sutkowa jest koœcią pneumatyczną - zawiera tzw. kom. Sutkowe, z których największa - jama sutkowa łączy się z jamą bębenkową.
Koœć skroniowa to koœć narządu słuchu i równowagi, jej częœci biorą udział w tworzeniu ucha zew. (otwór i przewód słuchowy zew.) ucha œrodkowego - jamy bębenkowej oraz ucha wew. leżącego w obrębie częœci skalistej koœci skroniowej.

Koœć czołowa

Składa się z łuski, parzystych częœci czołowych i nieparzystej częœci nosowej.

Łuska czołowa oddzielona jest od częœci oczodołowej brzegiem nadoczodołowym.

Na granicy wszystkich koœci czołowych leży zmiennej wielkoœci zatoka czołowa.

Koœć ciemieniowa

Parzysta, płaska koœć czaszki.

Koœć sitowa

Składa się z blaszki pionowej, sitowej, bocznej, przyœrodkowej i błędnika sitowego.

Trzewioczaszka

Szczęka

Składa się z trzonu, wyrostka czołowego, jarzmowego, podniebiennego i zębodołowego.

Koœć podniebienna

Składa się z blaszki pionowej i poziomej.

Żuchwa

Koœć nieparzysta. Składa się z trzonu i parzystych gałęzi.

- pow. boczna

Koœć jarzmowa

Składa się z trzonu oraz wyrostka czołowego i skroniowego.

Małżowina nosowa dolna

Leży na œcianie bocznej jamy nosowej ograniczając przewód nosowy dolny. Przedni i tylny koniec tej koœci łączy się z grzebieniem małżowinowym trzonu szczęki i blaszki pionowej koœci podniebiennej.
Na brzegu górnym od przodu do tyłu leżą 3 wyrostki:


Lemiesz

Stanowi tylno - dolny fragment kostnej przegrody nosa.

Koœć łzowa

Stanowi fragment przyœrodkowej œciany oczodołu, wzdłuż brzegu przedniego posiada bruzdę łzową, która z bruzdą łzową wyrostka czołowego szczęki tworzy dół woreczka łzowego, przedłużający się w kanał nosowo-łzowy.

Koœć nosowa

Koœć parzysta, stanowi podłoże kostne i przedni fragment sklepienia jamy nosowej. Ich brzeg dolny wraz z wcięciem nosowym szczęki ogranicza otwór gruszkowaty.

Koœć gnykowa

Leży na szyi powyżej krtani. Składa się z trzonu, rogów większych i mniejszych.




KOŃCZYNA GÓRNA

1.Mięœnie obręczy kończyny górnej:

ł pachowy - zagłębienie skóry na granicy między klatką piersiową a ramieniem, ograniczone od przodu fałdem pachowym przednim (brzeg mięœnia piersiowego większego) od tyłu fałdem pachowym tylnym (brzeg mięœnia najszerszego grzbietu)

Jama pachowa - leży ponad dołem pachowym, oddzielona od niego skórą oraz powięzią pachową, od przodu ograniczona jest przez mięœnie piersiowe większy i mniejszy, z tyłu przez mięœnie: podłopatkowy, obły większy i najszerszy grzbietu. Przyœrodkowo jamę pachową ogranicza mięsień zębaty przedni, bocznie głowa i szyjka chirurgiczna koœci ramiennej, mięsień kruczo ramienny i głowa krótka mięœnia dwugłowego.

Jama pachowa zawiera:

Otwory œciany tylnej jamy pachowej łączą ją z przestrzenią podnaramienną.

2.Mięœnie ramienia

3. Mięœnie przedramienia

Unerwienie: nerw poœrodkowy z wyjątkiem zginacza łokciowego nadgarstka i zginacza

głębokiego palców.

Unerwienie: nerw promieniowy

Unerwienie: nerw promieniowy

ł łokciowy - przyœrodkowo ograniczony jest przez mięsień nawrotny obły, bocznie

przez mięœnie: ramienno-promieniowy i prostownik promieniowy nadgarstka długi i

krótki. Dno dołu stanowi mięsień odwracacz, od przodu zamyka go powięŸ łokciowa.

Zawiera on naczynia ramienne i nerw poœrodkowy i promieniowy.

Kanał nadgarstka - powstaje przez zamknięcie bruzdy nadgarstka przez troczek zginaczy.

Kanał nadgarstka zawiera:

4. Krótkie mięœnie ręki

Unerwienie: nerw poœrodkowy, z wyjątkiem przywodziciela i głowy głębokiej zginacza

krótkiego - nerw łokciowy.

Unerwienie: nerw łokciowy

Unerwienie: nerw łokciowy z wyjątkiem 1. i 2. m. glistowatego - nerw poœrodkowy

NACZYNIA

Tętnica podobojczykowa - odchodzi symetrycznie:

Przebiega ona łukiem wypukłym nad szczytem płuca (osklepkiem opłucnym) do szczeliny tylnej mięœni pochyłych i w trójkącie łopatkowo-obojczykowym (szyi) kończy się na brzegu zew. pierwszego żebra przedłużając się w tętnicę pachową.
Gałęzie tętnicy podobojczykowej:

Tętnica pachowa - rozpoczyna się na brzegu zew. pierwszego żebra (jako przedłużenie tętnicy podobojczykowej) przebiega w jamie pachowej i kończy się na dolnym brzegu mięœnia piersiowego większego przedłużając się w tętnicę ramienną.

Gałęzie tętnicy pachowej unaczyniają œcianę boczną klatki piersiowej, łopatkę i mięœnie

obręczy kończyny górnej oraz koniec bliższy koœci ramiennej.

Tętnica ramienna - rozpoczyna się na dolnym brzegu mięœnia piersiowego większego jako przedłużenie tętnicy pachowej. Przebiega w bruŸdzie przyœrodkowej mięœnia dwugłowego, wchodzi do dołu łokciowego i kończy się oddając tętnice promieniową i łokciową.

Tętnica ramienna oddaje:

kończą się w sieci tętniczej stawu łokciowego)

Tętnica łokciowa - jest gałęzią końcową tętnicy ramiennej, odchodzi od niej w dole łokciowym. Biegnie po str. łokciowej przedramienia, w korze mięœni zginaczy i po przejœciu na dłoń kończy się w łuku dłoniowym powierzchownym.

Unaczynia ona mięœnie gr. przedniej i tylnej (tętnica międzykostna wspólna: przednia i tylna) oddaje gałąŸ wsteczną do sieci stawu łokciowego, do nadgarstka gałąŸ grzbietową i dłoniową oraz gałąŸ dłoniową głęboką, która zespala się z końcowym odcinkiem tętnicy promieniowej tworząc łuk dłoniowy głęboki.

Tętnica promieniowa - to druga gałąŸ tętnicy ramiennej. Po wyjœciu z dołu łokciowego przebiega między mięœniami gr. przedniej po str. promieniowej przedramienia, po czym przechodzi na grzbiet ręki i przez pierwszą przestrzeń międzykostną kieruje się na dłoń i kończy się w łuku dłoniowym głębokim.

Unaczynia: łokieć, nadgarstek (grzbiet i str. dłoniową), oraz oddaje gałąŸ dłoniową powierzchowną, która zespala się z końcowym odcinkiem tętnicy łokciowej tworząć łuk dłoniowy powierzchowny.

Łuk dłoniowy powierzchowny - powstaje z końcowego odcinka tętnicy łokciowej, który łączy się gałęzią dłoniową powierzchowną tętnicy promieniowej. Leży on pod rozcięgnem dłoniowym, w połowie długoœci koœci œródręcza.

Oddaje tętnice dłoniowe palców wspólne, od których odchodzą tętnice dłoniowe palców właœciwe, unaczyniające 3,5 palca od str. łokciowej.

Kciuk i promieniową str. wskaziciela unaczynia tętnica Głowna kciuka, będąca gałęzią tętnicy promieniowej.

Łuk dłoniowy głęboki - powstaje z końcowego odcinka tętnicy promieniowej i gałęzi dłoniowej głębokiej tętnicy łokciowej.

Oddaje tętnice œródręcza dłoniowe, które uchodzą do tętnic dłoniowych palców wspólnych.

Leży głęboko pod œcięgnami mięœni zginaczy w pobliżu podstaw koœci œródręcza.

Żyła odpromieniowa - powstaje z żyły odpromieniowej kciuka i łuku żylnego grzbietowego œródręcza. Przebiega na tylnej, a potem na przedniej pow. œródręcza i po przejœciu przez okolicę zgięcia łokciowego wchodzi do bruzdy bocznej mięœnia dwugłowego, po czym w bruŸdzie i trójkącie naramienno-piersiowym i kończy się uchodząc do żyły pachowej.

Żyła odłokciowa - powstaje z żyły odłokciowej palca małego i łuku żylnego grzbietowego

œródręcza. Na przedramieniu przebiega od str. łokciowej - na pow. tylnej, potem przedniej w

okolicy zgięcia łokciowego zespala się z żyłą odpromieniową i wchodzi do bruzdy

przyœrodkowej mięœnia dwugłowego, przebija powięŸ ramienia i uchodzi do jednej z żył

ramiennych.

NERWY

Nerw rdzeniowy - powstaje z korzenia brzusznego i grzbietowego, odchodza one z bruzdy przedniobocznej i tylnobocznej rdzenia kręgowego. Łączą się w tzw. pień nerwu rdzeniowego, który przez otwór międzykręgowy wychodzi z kanału kręgowego i dzieli się na gałąŸ białą i szarą (ze zwojem pnia współczulnego) oraz gałąŸ oponową - unerwia oponę twardą kanału kręgowego.

Splot ramienny - powstaje z gałęzi brzusznych (od 5. nerwu szyjnego do 1. nerwu piersiowego). Leży on w trójkącie łopatkowo-obojczykowym (częœć nadobojczykowa) oraz w jamie pachowej (częœć podobojczykowa).

Oddaje on gałęzie krótkie do mięœni obręczy kończyny górnej, karku o mięœni klatki piersiowej, a z częœci podobojczykowej gałęzie długie:

Nerw mięœniowo-skórny - przebiega między mięœniami gr. przedniej ramienia

(unerwiając je) i kończy się jako nerw skórny przedramienia boczny.

Nerw promieniowy - biegnie w bruŸdzie nerwu promieniowego na pow. tylnej koœci ramiennej, po czym wchodzi do dołu łokciowego podzielony na gałąŸ powierzchowną i głęboką.

Na ramieniu unerwia gr. tylną mięœni

Oddaje nerw skórny ramienia i przedramienia tylne

Nerw poœrodkowy - biegnie w bruŸdzie przyœrodkowej mięœnia dwugłowego i razem z tętnicą ramienną wchodzi do dołu łokciowego.

Nerw skórny ramienia przyœrodkowy i nerw skórny przedramienia przyœrodkowy to gałęzie długie

splotu ramiennego unerwiające skórę odpowiednich okolic kończyny górnej.

Nerw poœrodkowy - z bruzdy przyœrodkowej mięœnia dwugłowego wchodzi do dołu łokciowego po czym biegnie między mięœniami gr. przedniej przedramienia i przez kanał nadgarstka wchodzi na dłoń.

Oddaje gałęzie mięœniowe (patrz mięœnie)

Na dłoni zaopatruje jej promieniową str. i okolicę dłoniową 3,5 palca od str. promieniowej.

Nerw łokciowy - odchodzi w jamie pachowej z częœci podobojczykowej splotu ramiennego. Przez przegrodę międzymięœniową przyœrodkową przechodzi do komory prostowników (biegnie na głowie przyœrodkowej mięœnia trójgłowego) a następnie w bruŸdzie nerwu łokciowego, na pow. tylnej nadkłykcia przyœrodkowego koœci promieniowej.

Na przedramieniu przebiega między mięœniami gr. przedniej po str. łokciowej i w dolnej częœci przedramienia oddaje gałąŸ dłoniową i grzbietową ręki.

Unerwia mięœnie (patrz mięœnie) oraz skórę dłoni po str. łokciowej i okolicę dłoniową 1,5 palca od str. łokciowej.

Unerwia tez skórę grzbietu ręki i okolice 2,5 palca od str. łokciowej.

Nerw promieniowy - gałąŸ głęboka unerwia mięœnie przedramienia gr. bocznej i tylnej.

GałąŸ powierzchowna zaopatruje grzbiet ręki po str. promieniowej i grzbiet 2,5 palca od str. promieniowej.

KOŃCZYNA DOLNA

1.Mięœnie obręczy kończyny dolnej

Otwór kulszowy większy - powstaje przez zamknięcie wcięcia kulszowego większego przez

więzadło krzyżowo-kolcowe.

Zawiera on mięsień gruszkowaty, gałęzie długie splotu krzyżowego oraz naczynie

poœladkowe górne i dolne i sromowe wew.

Otwór kulszowy mniejszy - powstaje przez zamknięcie wcięcia kulszowego mniejszego

przez więzadła krzyżowo-kolcowe i krzyżowo-guzowe.

Zawiera on œcięgno zasłania cza wew. oraz nerw sromowy i naczynia sromowe wew.

2.Mięœnie uda

Unerwienie: Nerw udowy

Unerwienie: Nerw zasłonowy

Unerwienie: Nerw kulszowy

Rozstęp wspólny - przestrzeń wcięcia biodrowo-łonowego miednicy zamknięta przez

więzadło pachwinowe.

Łuk biodrowo-łonowy - oddziela boczną częœć rozstępu wspólnego - rozstęp mięœni

(mięsień biodrowo-lędŸwiowy i nerw udowy) od częœci przyœrodkowej - rozstęp naczyń

(naczynia udowe i gałąŸ udowa nerwu płciowo-udowego)

PowięŸ szeroka - obejmuje œciœle mięœnie uda i w górnej trzeciej częœci uda przyœrodkowo

od mięœnia krawieckiego rozdziela się na 2 blaszki: powierzchniową i głęboką ograniczające

dół biodrowo-łonowy (jego dno stanowią mięsień biodrowo-lędŸwiowy i mięsień

grzebieniowy)

Kanał udowy - przestrzeń potencjalna. Rozpoczyna się pierœcieniem udowym głębokim, a

kończy rozworem odpiszczelowym. Stanowi on przyœrodkowy fragment dołu biodrowo

łonowego, bocznie ograniczony przez żyłę udową.

Kanał przywodzicieli - bocznie ogranicza głowa przyœrodkowa mięœnia czworogłowego, a

przyœrodkowo przywodziciel wielki, od przodu blaszka œcięgnista.

Zawiera on naczynia udowe, nerw udowo-goleniowy.

Prowadzi do dołu podkolanowego.

3.Mięœnie goleni

Unerwienie: Nerw strzałkowy głęboki

Unerwienie: Nerw strzałkowy powierzchowny

Œcięgna tej gr. przechodzą przez kanał kostki przyœrodkowej.

Unerwienie: Nerw piszczelowy

ł podkolanowy - kształtu rombu znajduje się na str. tylnej kończyny na granicy uda i goleni

Ograniczony: od góry i przyœrodkowo - m. półbłoniasty, bocznie - m. dwugłowy; od dołu - 2 łowy m.

brzuchatego łydki.

Zawiera on naczynia podkolanowe oraz nerw piszczelowy i strzałkowy wspólny.

4.Mięœnie stopy

Unerwienie: Nerw strzałkowy głęboki

Unerwienie: Nerw podeszwowy przyœrodkowy i boczny

NACZYNIA

Tętnica biodrowa wspólna - jest końcową gałęzią aorty brzusznej, rozpoczyna się na poziomie L4 (4

krąg lędŸwiowy) a kończy na poziomie wzgórka koœci krzyżowej oddając gałęzie końcowe - tętnicę

biodrową zew. i wew.

Tętnica biodrowa zew. - przebiega na mięœniu lędŸwiowym większym do rozstępu naczyń i na

wysokoœci więzadła pachwinowego przedłuża się w tętnicę udową.

Tętnica biodrowa zew. oddaje:

Tętnica biodrowa wew. - kieruje się do miednicy mniejszej i po krótkim przebiegu dzieli się na pień

przedni i tylny.

Pień przedni oddaje gałęzie œcienne i trzewne.

Pień tylny oddaje tylko gałęzie œcienne:

Tętnica udowa - rozpoczyna się pod więzadłem pachwinowym jako przedłużenie tętnicy biodrowej

zew., biegnie pomiędzy przywodzicielami a mięœniem obszernym przyœrodkowym i przez kanał

przywodzicieli wchodzi do dołu podkolanowego, jako tętnica podkolanowa.

Oddaje tętnicę głęboką uda, która zaopatruje udo oraz gałęzie powierzchowne:

- tętnice sromowe zew.

- tętnica nadbrzuszna powierzchowna

- tętnica okalająca biodro powierzchowna

- tętnica zstępująca kolana (wspólnie z nerwem udowo-goleniowym przebija blaszkę przednią

przywodzicieli i unaczynia okolice kolana)

Tętnica podkolanowa - przebiega w dole podkolanowym od jego konta górnego go dolnego i kończy

się na poziomie łuku œcięgnistego mięœnia płaszczykowatego oddając końcowe gałęzie - tętnicę

piszczelową przednią i tylną.

Tętnica podkolanowa oddaje:

Tętnica piszczelowa przednia - jest gałęzią tętnicy podkolanowej, przez otwór górny błony

międzykostnej przechodzi do prostowników przednich i biegnie ku dołowi wzdłuż mięœnia

piszczelowego przedniego. Na poziomie troczka dolnego prostowników kończy się przedłużając w

tętnicę grzbietową stopy.

Tętnica piszczelowa przednia oddaje:

Tętnica grzbietowa stopy - przebiega na koœciach stępu do pierwszej przestrzeni międzykostnej

gdzie kończy się tętnicą œródstopia grzbietową pierwszą i tętnicą podeszwową głęboką.

Tętnica grzbietowa stopy oddaje:

Tętnica piszczelowa tylna - przebiega ku dołowi między głębokimi mięœniami gr. tylnej goleni po

czym wchodzi do kanału kostki przyœrodkowej dzieląc się na tętnicę podeszwową przyœrodkową i

boczną.

Tętnica piszczelowa przednia oddaje:

Tętnica podeszwowa przyœrodkowa - kieruje się wzdłuż przyœrodkowego brzegu stopy i unaczynia

mięœnie wyniosłoœci przyœrodkowej.

Tętnica podeszwowa boczna - kieruje się do bocznego brzegu stopy po czym zawraca przyœrodkowo

i łączy się z gałęzią podeszwową głęboką (od tętnicy grzbietowej stopy) tworząc łuk podeszwowy.

Oddaje on tętnice œródstopia podeszwowe od których odchodzą tętnice podeszwowe palców właœciwe.

NERWY

Splot lędŸwiowo-krzyżowy - tworzą go 2 nerwy lędŸwiowy i krzyżowy.

Splot lędŸwiowy - powstaje z gałęzi brzusznych 4 górnych nerwów rdzeniowych lędŸwiowych.

Leży na tylnej œcianie brzucha pomiędzy powierzchowną a głęboką warstwą mięœnia lędŸwiowego

większego (składowa mięœnia biodrowo-lędŸwiowego)

Gałęzie długie splotu lędŸwiowego:

Unerwia gr. przyœrodkową mięœni uda. Mięsień zasłaniacz zew. i skórę dolnej częœci okolicy

przyœrodkowej uda.

Splot krzyżowy - powstaje z gałęzi brzusznych czwartego i piątego nerwu lędŸwiowego, gałęzi

brzusznych wszystkich nerwów rdzeniowych krzyżowych i nerwu guzicznego.

Leży w miednicy mniejszej na pow. przedniej mięœnia gruszkowatego. Wszystkie jego gałęzie długie

(z wyjątkiem nerwu guzicznego) wychodzą z miednicy mniejszej przez otwór kulszowy większy.

Gałęzie długie splotu krzyżowego:

Oddaje także nerw skórny łydki boczny (dla skóry tej okolicy) którego gałąŸ łączy się z nerwem skórnym łydki przyœrodkowym tworząc nerw łydkowy.

Mięœnie szyi:

Unerwienie: Pętla szyjna (splot szyjny)

Unerwienie: Gałęzie krótkie splotu szyjnego i gałęzie splotu ramiennego.

PowięŸ szyi: Składa się z 3 blaszek

- powierzchownej

- przedtchawiczej

- przedkręgowej

Przestrzeń œrodkowa szyi ograniczona od przodu blaszką przedtchawiczną a od tyłu blaszką

przedkręgową zawiera trzewia szyi (krtań, gardło, przełyk, tchawica, gruczoł tarczowy) oraz powrózek

naczyniowo-nerwowy szyi, składającej się z tętnicy szyjnej wspólnej, żyły szyjnej wew. i nerwu

błędnego.

Trójkąt przedni szyi:

Ograniczony jest przez mięœnie mostkowo-obojczykowo-sutkowe i podstawę żuchwy.

Trójkąt boczny szyi:

Ograniczony jest przez brzeg tylny m. mostkowo-obojczykowo-sutkowego, przez obojczyk i brzeg

przedni m. czworobocznego. Przedziela go dolny brzusiec mięœnia łopatkowo-gnykowego, na trójkąt

łopatkowo obojczykowy (dno dołu nadobojczykowego większego) i łopatkowo-czworoboczny.

KRTAŃ - leży mięszy 3 a 6 kręgiem szyjnym w przestrzeni œrodkowej szyi.

Budowa krtani:

Dolny brzeg chrząstki tarczowatej łączy się z brzegiem górnym chrząstki pierœcieniowatej więzadłem pierœcienno-tarczowym. Brzeg górny chrząstki tarczowatej wraz z rogami górnymi łączy się z koœcią gnykową błoną tarczowo-gnykową wzmocnioną przez więzadła tarczowo-gnykowe poœrodkowe i boczne.

Błona włóknisto-sprężysta krtani łączy między sobą chrząstki kratni i nadaje jamie krtani ostateczny kształt. Składa się z 2 częœci: górnej - błony czworokątnej i dolnej - stożka sprężystego.

Błona czworokątna - brzegiem górnym wytwarza fałd błony œluzowej ograniczający wejœcie do krtani (fałd nalewkowo-nagłoœniowy) brzeg dolny tworzy więzadło przedsionkowe (podłoże dla fałdu przedsionkowego).

Brzeg górny stożka sprężystego tworzy więzadła głosowe wchodzące w skład wargi głosowej.

Mięœnie krtani:

Jama krtani: Składa się z przedsionka, jamy poœredniej i jamy podgłoœniowej.

Przedsionek krtani rozpoczyna się wejœciem do krtani a kończy na poziomie szpary przedsionka.

Wejœcie do krtani znajduję się w przedniej œcianie częœci krtaniowej gardła i ograniczone jest brzegiem górnym chrząstki nagłoœniowej, fałdem nalewkowo-nagłoœniowym oraz fałdem bądŸ wcięciem międzynalewkowym.

Szpara przedsionka to przestrzeń ograniczona obustronnie fałdami przedsionkowymi (są to fałdy błony œluzowej zawierające więzadła przedsionkowe).

Jama poœrednia krtani zawarta jest między szparą przedsionka a szparą głoœni.

Szpara głoœni to przestrzeń zawarta między wargami (fałdami) głosowymi (cz. międzybłoniasta - głosowa szpary głoœni) oraz między przyœrodkowymi pow, chrząstek nalewkowatych (cz. międzychrząstkowa - oddechowa)

Głoœnia to właœciwy narząd wytwarzania dŸwięków składający się z warg głosowych.

Warga głosowa składa się z mięœnia głosowego i więzadła głosowego przykrytych przez błonę œluzową. Przyœrodkowy ostry fałd błony œluzowej warg głosowych to fałd głosowy (struna głosowa).

Jama poœrednia krtani bocznie uwypukla się jako kieszonka krtaniowa.

Jama podgłoœniowa - rozciąga się pomiędzy szparą głoœni a brzegiem dolnym chrząstki pierœcieniowatej (zakończenie krtani).

Unaczynienie krtani: pochodzi od tętnicy tarczowej górnej odchodzącej od tętnicy szyjnej zew. (tętnica krtaniowa górna i gałąŸ pierœcienno-tarczowa) oraz tętnicy tarczowej dolnej - oddaje słabą tętnicę krtaniową dolną.

Mięœnie klatki piersiowej

W obrębie przepony wyróżnia się :

Naczynia œcian klatki piersiowej

Przeponę unaczyniają tętnice przeponowe górna i dolna (od aorty), tętnica osierdziowo-przeponowa i mięœniowo-przeponowa (od tętnicy piersiowej wew.)

Œródpiersie to przestrzeń zawarta pomiędzy mostkiem a kręgosłupem piersiowym, bocznie ograniczona przez płuca, objęte opłucną , leżąca powyżej przepony.

Zawiera serce w worku osierdziowym, grasicę, aortę, tchawicę z oskrzelami głównymi, przełyk oraz nerwy błędne i przejœciowe.

Serce

Leży w jamie klatki piersiowej - w œródpiersiu przednim (œrodkowym).

Serce w przybliżeniu ma kształt stożka. Jego wierzchołek - to koniuszek serca, zaœ podstawę tworzą przedsionki wraz z naczyniami wychodzącymi z komór (tętnice, pień płucny, aorta) oraz uchodzącymi do serca (żyły główne: górna i dolna, żyły płucne). Naczynia te na podstawie serca tworzą tzw. koronę serca.

Na pow. serca wyróżnia się:

Przedsionek prawy - ma formę szeœcianu

Prawa komora - ma kształt stożka

W jej obrębie wyróżnia się drogę napływu (od ujœcia przedsionkowo-komorowego do wierzchołka komory) i drogę odpływu (od wierzchołka komory do ujœcia pnia płucnego - stożek tętniczy prawy).

W obrębie komory prawej występują mięœnie brodawkowate przedni, tylny i przyœrodkowy i beleczki mięœniowe. Stożek tętniczy posiada gładkie œciany i kończy się w ujœciu pnia płucnego.

Ujœcie pnia płucnego (ujœcie tętnicze prawe) - leży na podstawie komory prawej i stanowi przedłużenie stożka tętniczego prawego. Objęte jest pierœcieniem włóknistym, do którego przyczepiają się płatami półksiężycowate zastawki pnia płucnego.

Zastawka ta zbudowana jest z 3 płatków półksiężycowatych (przedniego i dwóch tylnych). Pniem płucnym krew płynie do płuc po czym wraca (już utlenowana) żyłami płucnymi lewymi i prawymi (górną i dolną). Żyły te uchodzą na górnej œcianie przedsionka lewego.

Przedsionek lewy

Komora lewa - posiada œcianę 2 razy grubszą od komory prawej. W podstawie komory lewej znajduje się ujœcie aorty, w którym leży zastawka aorty zbudowana z 3 płatków półksiężycowatych (2 przednich prawego i lewego oraz tylnego). Pomiędzy œcianą aorty a płatkiem półksiężycowatym zastawki aorty, znajduje się zatoka aorty. Trzy zatoki aorty tworzą początkowy fragment aorty wstępującej zwany opuszką aorty.

Prawa i lewa częœć serca oddzielone są przegrodą serca. W jej obrębie wyróżnia się przegrodę międzyprzedsionkową i międzykomorową (ta ostatnia posiada częœć błoniastą i częœć mięœniową)

Warstwowa budowa serca - od zewnątrz

Szkielet serca składa się z pierœcieni włóknistych obejmujących ujœcia żylne i tętnicze serca oraz z trójkątów włóknistych prawego i lewego.

Mięsień sercowy - tworzy osobną mięœniówkę przedsionków i komór (połączony jedynie układem bodŸco-przewodzącym).

Układ bodŸco-przewodzący - składa się z częœci zatokowo-przedsionkowej (węzła zatokowo-przedsionkowego) oraz z częœci przedsionkowo-komorowej (pęczka przedsionkowo-komorowego i węzła przedsionkowo-komorowego.

Unaczynienie serca:

Splot sercowy powstaje z włókien układu autonomicznego (włókien współczulnych częœci

szyjnej i piersiowej pnia współczulnego i włókien nerwu błędnego).

Osierdzie obejmuje serce od zewnątrz i składa się z powierzchownie leżącego osierdzia włóknistego i leżącego głębiej osierdzia surowiczego.

Osierdzie surowicze składa się z blaszki œciennej (zrasta się z osierdziem włóknistym) i blaszki trzewnej (nasierdzia) oddzielonych od siebie szczelinowatą przestrzenią - jamą osierdzia.

Blaszka œcienna i trzewna przechodzą w siebie nawzajem na dużych naczyniach serca.

Tchawica

Tchawica - przewód chrzęstno-błoniasty rozpoczynający się na poziomie 6 kręgu szyjnego jako przedłużenie krtani, a kończący się na poziomie 4 kręgu piersiowego rozgałęzieniem tchawicy.

Tchawica leży w częœci szyjnej i piersiowej. Częœć szyjna leży w przestrzeni œrodkowej szyi (do przodu od przełyku). Częœć piersiowa leży w jamie klatki piersiowej (w œródpiersiu tylnym) do przodu od przełyku.

W skład œciany tchawicy wchodzi 16-20 podkowiastych chrząstek tchawicy. Chrząstki te objęte są od zewnątrz i wewnątrz błoną włóknistą, która wytwarza pomiędzy nimi więzadła obrączkowe. W tylnej œcianie tchawicy brak jest elementów chrzęstnych, zaœ wyraŸne włókna mięœniowe tworzą mięsień tchawiczny.

Rozgałęzienie tchawicy przedłuża się w oskrzela główne, prawe i lewe. Oskrzela główne dzielą się na oskrzela płatowe (po stronie prawej płatowe górne, œrodkowe i dolne, po lewej górne i dolne).

Płuca

Płuca leżą w jamie klatki piersiowej, mają kształt stożka którego podstawa spoczywa na przeponie, a szczyt skierowany jest do otworu górnego klatki piersiowej. Na każdym płucu wyróżnia się pow. żebrową (boczną) i œródpiersiową (przyœrodkową).

Na pow. œródpiersiowej znajduje się wnęka płuca przez którą wchodzą i wychodzą z płuca składniki korzenia płuca.

Korzeń płuca składa się z oskrzeli głównych i płatowych, tętnicy płucnej i żył płucnych, naczyń oskrzelowych (tętnice oskrzelowe to gałęzie aorty piersiowej i tętnicy piersiowej wewnętrznej), splotu płucnego przedniego i tylnego i naczyń chłonnych.

W obrębie płuca prawego wyróżnia się szczelinę skoœną (oddziela płat górny od dolnego i œrodkowy od dolnego) oraz szczelinę poziomą (oddziela płat œrodkowy od górnego).

Opłucna - obejmuje płuca od zewnątrz i posiada opłucną œcienną (wyœciela œciany klatki piersiowej i obejmuje pow. œródpiersiową płuca) i opłucną trzewną (obejmuje miąższ płucny bezpoœrednio). Pomiędzy obiema blaszkami opłucnej znajduje się przestrzeń - jama opłucna.

Blaszki te przechodzą w siebie nawzajem wytwarzając kreskę płuca leżącą wokół wnęki płuca i w obrębie więzadła płucnego.

Jama brzuszna i brzuch

Mięœnie gr. bocznej i przednie brzucha:

Unerwienie: Nerwy międzyżebrowe dolne i niektóre gałęzie n. biodrowo-podbrzusznego i nerwy biodrowo-pachwinowe.

W obrębie kresy białej znajduje się pierœcień pępkowy.

Kanał pachwinowy - łączy pierœcień pachwinowy głęboki (znajduje się na pow. tylnej przedniej œciany brzucha, bocznie od naczyń nadbrzusznych dolnych, w dole pachwinowym bocznym) z pierœcieniem pachwinowym powierzchownym w dolnej i przyœrodkowej częœci m. skoœnego zew. brzucha.

U mężczyzn kanał pachwinowy zawiera powrózek nasienny, u kobiet więzadło obłe macicy.

Kanał pachwinowy może być drogą dla przepuklin pachwinowych skoœnych.

Otrzewna:

Obie te blaszki przechodzą w siebie nawzajem tworząc krezki otrzewnej.

Pomiędzy blaszką œcienną a trzewną otrzewnej znajduje się przestrzeń - jama otrzewnej.

Narząd wewnątrzotrzewnowy to taki, który w przeważającej częœci pokryty jest otrzewną trzewną, np. wątroba, żołądek czy jelito cienkie.

Narząd zewnątrzotrzewnowy pokryty jest otrzewną jedynie w częœci np. trzustka, odbytnica.

Torba sieciowa - to największy zachyłek jamy otrzewnej leżący do tyłu od żołądka ograniczony od tyłu przez: nadnercze lewe, górną częœć nerki lewej, trzustkę, okrężnicę poprzeczną i jej krezkę. Łączy się ona z częœcią główną torby sieciowej poprzez otwór sieciowy.

Sieć mniejsza to zdwojenie otrzewnej łączące wnękę wątroby z przełykiem (więzadło wątrobowo-przełykowe) z krzywizną mniejszą żołądka (więzadło wątrobowo-żołądkowe) i z częœcią górną dwunastnicy (więzadło żołądkowo-dwunastnicze).

W obrębie więzadła wątrobowo-dwunastniczego przebiegają:

Sieć większa stanowi fragment otrzewnej zwisający z krzywizny większej żołądka i jak fartuchem pokrywa pętle jelit.

Przełyk

Rozpoczyna się na poziomie 6-7 kręgu szyjnego jako przedłużenie częœci krtaniowej gardła. W przełyku wyróżnia się:

Œciana przełyku składa się licząc od wewnątrz z:

Mięœnie w górnej 1/3 częœci są poprzecznie prążkowane w dolnej występują mięœnie gładkie. Umięœnienie œrodkowej częœci przełyku jest mieszane.

Przełyk unaczyniają tętnica tarczowa dolna (cz. szyjna), gałęzie przełykowe aorty piersiowej i tętnica

żołądkowa lewa.

Unerwienie pochodzi od gałęzi pnia współczulnego i nerwu błędnego.

Żołądek

Leży w okolicy podżebrowej lewej i w nadpępczu, wewnątrzotrzewnowo.

Budowa

Œciana przednia i tylna, które łączą się po str. prawej krzywizną mniejszą żołądka, po lewej krzywizną większą. Na krzywiŸnie mniejszej żołądka w jej częœci górnej wyróżnia się cz. wpustową (wpust - ujœcie przełyku), powyżej wpustu znajduje się œlepo zakończony fragment żołądka - dno. Poniżej ku dołowi zstępuje największa częœć żołądka - trzon, który kolanem żołądka przechodzi w częœć wstępującą - cz. odŸwiernikowa (odŸwiernik).

Krzywizna mniejsza żołądka łączy się z pow. przednią wątroby, więzadłem wątrobowo-żołądkowym (współtworzy sieć mniejszą).

Z krzywizny większej żołądka ku dołowi zwisa sieć większa. Od tej krzywizny do wnęki œledziony przebiega więzadło żołądkowo-œledzionowe, a powyżej w okolicy dna żołądka odchodzi więzadło żołądkowo-przeponowe.

Budowa œciany żołądka (od str. zew.):

Unaczynienie:

Tętnica żołądkowa lewa (gałąŸ pnia trzewnego)i tętnica żołądkowa prawa (gałąŸ tętnicy wątrobowej właœciwej) zespalające się na krzywiŸnie mniejszej żołądka.

Tętnica żołądkowo-sieciowa lewa (gałąŸ tętnicy œledzionowej) i tętnica żołądkowo-sieciowa prawa (gałąŸ tętnicy żołądkowo-dwunastniczej) przebiegają wzdłuż krzywizny większej żołądka i zespalają się ze sobą.

Unerwienie:

Żołądek unerwiony jest przez sploty żołądkowe przedni i tylny, zawierających gałęzie pni błędnych i splotu trzewnego.

Jelito cienkie

Składa się z trzech częœci:

Jelito cienkie ma długoœć ok. 5-6m. i tworzy pętle jelitowe.

Dwunastnica - 25-30cm, leży na tylnej œcianie brzucha na poziomie od 1 do 3 kręgu lędŸwiowego. Leży zewnątrzotrzewnowo z wyjątkiem cz. górnej - opuszki. Kształtem przypomina podkowę, która obejmuje głowę trzustki.

W dwunastnicy wyróżnia się cz. górną (leży wewnątrzotrzewnowo - do niej przyczepia się więzadło wątrobowo-dwunastnicze zawierające przewód żółciowy wspólny, żyłę wrotną i tętnicę wątrobową właœciwą).

Cz. zstępująca - pozioma i wstępująca leżą zewnątrzotrzewnowo.

Dwunastnica kończy się zgięciem dwunastniczo-czczym, którym przedłuża się w jelito czcze.

Do częœci zstępującej dwunastnicy (w połowie jej długoœci) uchodzi przewód żółciowy wspólny i przewód trzustkowy - zwykle uchodzą wspólnie na tzw. brodawce większej dwunastnicy.

Brodawka mniejsza dwunastnicy leży nieco powyżej brodawki większej i również w częœci zstępującej, uchodzi na niej przewód trzustkowy dodatkowy.

Jelito czcze - rozpoczyna się zgięciem dwunastniczo-czczym i w jelito kręte przechodzi bez wyraŸnej granicy. Leży wewnątrzotrzewnowo, podobnie jak jelito kręte. Obie te częœci jelita cienkiego łączą się z tylna œcianą brzucha zdwojeniem otrzewnej tworzącym kreskę jelita cienkiego.

Jelito kręte - kończy się uchodząc do jelita grubego na granicy pomiędzy jelitem œlepym a okrężnicą wstępującą. Ujœcie to posiada zastawkę krętniczo-kątniczą zapobiegającą cofaniu się treœci pokarmowych do jelita krętego.

Unaczynienie:

Dwunastnica unaczyniona jest przez tętnice trzustkowo-dwunastnicze odchodzące od tętnicy żołądkowo-dwunastniczej i kreskowej górnej.

Jelito czcze i kręte otrzymuje liczne gałęzie z lewego obwodu tętnicy kreskowej górnej, dochodzące do pętli jelita drogą jego kreski.

Unerwienie:

Splot kreskowy górny.

Jelito grube

Składa się z 3 odcinków:

Jelito œlepe - leży w prawym dole biodrowym, wewnątrzotrzewnowo i zwykle nie posiada krezki. Od jelita œlepego odchodzi œlepo zakończony wyrostek robaczkowy.

Wyrostek robaczkowy leży wewnątrzotrzewnowo, posiada krezkę, w której przebiega tętnica wyrostka robaczkowego.

Okrężnica składa się z 4 odcinków:

Charakterystyczne cechy okrężnicy to:

Odbytnica

Ostatni odcinek jelita grubego. Rozpoczyna się jako przedłużenie esicy a kończy odbytem.

Składa się z 2 częœci: miednicznej i odbytowej.

Częœć miedniczna leży w miednicy mniejszej powyżej mięœnia dŸwigacza odbytu, tworzy krzywiznę wypukłoœcią skierowaną do tyłu - krzywizna krzyżowa. Jej dolny odc., rozdęty, wytwarza tzw. bańkę odbytnicy. Błona œluzowa tej częœci wytwarza tzw. fałdy poprzeczne.

Częœć odbytowa - kanał odbytu leży poniżej mięœnia dŸwigacza odbytu (ok.3cm długoœci), bezpoœrednio kończy się odbytem. W częœci tej znajdują się słupy odbytu, połączone fałdami półksiężycowatymi, ograniczające wspólnie tzw. zatoki odbytu. Pod błoną œluzową tej częœci odbytnicy znajduje się obfity splot żylny odbytniczy wew.

Na zew. kanał odbytu obejmuje silny mięsień zwieracz odbytu zew.

Unaczynienie:

Tętnica kreskowa górna i dolna - nieparzyste gałęzie aorty brzusznej.

Unerwienie:

Współczulnie - pień współczulny

Przywspółczulnie - nerw błędny i częœć krzyżowa układu przywspółczulnego.

Wątroba

Wzdłuż szczeliny więzadła żylnego i wnęki wątroby przyczepia się sieć mniejsza. W obrębie częœci tylnej pow. przeponowej, blaszki więzadła sierpowatego i sieci mniejszej wytwarzają leżące poprzecznie więzadło wieńcowe wątroby. Bocznie z obu jego blaszek powstają więzadła trójkątne prawe i lewe. Przyczep więzadła wieńcowego obejmuje pow. wątroby nie pokrytą otrzewną - pole nagie.

Wnęka wątroby to miejsce gdzie do miąższu wątroby wchodzi:

Wchodzą tędy przewody wątrobowe prawy i lewy stanowiące początkowy odcinek dróg żółciowych zewnątrzwątrobowych.

Wątrobę odżywia krew tętnicza poprzez tętnicę wątrobową właœciwą - gałąŸ tętnicy wątrobowej wspólnej.

Wątroba unerwiana jest przez splot wątrobowy - od splotu trzewnego.

Żyła wrotna powstaje do tyłu od trzustki z połączenia żyły kreskowej górnej i dolnej oraz żyły œledzionowej. Przebiega do wnęki wątroby w więzadle wątrobowo-dwunastniczym, dzieli się na gałąŸ prawą i lewą . Tworzy sieć dziwną żylno-żylną (na końcach układu żyły wrotnej znajdują się zaczynie włosowate żylne).

Prowadzi krew z jelit, trzustki, żołądka do wątroby - unaczynienie czynnoœciowe.

Drogi żółciowe

Rozpoczynają się w wątrobie pomiędzy kom. wątroby tworząc kanaliki żółciowe, łączą się one w przewodziki międzyzrazikowe, a póŸniej z ich połączeń powstają przewodziki żółciowe. (drogi żółciowe wewnątrzwątrobowe)

Przewodziki żółciowe w obrębie wnęki wątroby łączą się ze sobą i powstają z ich połączenia przewód wątrobowy prawy i lewy. Po wyjœciu przez wnękę wątroby przewody te łączą się w przewód wątrobowy wspólny. Po odejœciu od przewodu wątrobowego wspólnego przewodu pęcherzykowego przedłuża się on w przewód żółciowy wspólny.

Pęcherzyk żółciowy:

Trzustka

Leży w nadbrzuszy na tylnej œcianie brzucha zewnątrzotrzewnowo na poziomie 1-2 kręgu lędŸwiowego pomiędzy dwunastnicą a œledzioną.

Składa się z częœci prawej połączonej z dwunastnicą - głowa trzustki, która przedłuża się na lewo w trzon kończący się we wnęce œledziony ogonem.

Sok trzustkowy odprowadzany jest przez przewód trzustkowy i przewód trzustkowy dodatkowy. Przewód trzustkowy przebiega wzdłuż osi trzustki i kończy się uchodząc zwykle wspólnie z przewodem żółciowym wspólnym w częœci zstępującej dwunastnicy na brodawce większej dwunastnicy.

Przewód trzustkowy dodatkowy - zbiera sok trzustkowy z głowy trzustki i kończy się uchodzącna brodawce mniejszej dwunastnicy.

W trzustce wytwarzane są hormony, np. insulina.

Œledziona

Leży w lewym podżebrzu i układa się wzdłuż 10 żebra. Powierzchnią przeponową sąsiaduje z przeponą a pow. trzewną z żołądkiem, nerką lewą i pętlami jelit oraz z ogonem trzustki. Posiada koniec przedni i tylny oraz brzeg górny i dolny. Pow. trzewną przedziela wnęka œledziony przez którą wchodzą do miąższu tętnica œledzionowa i nerwowy splot œledzionowy oraz naczynia chłonne, wychodzi żyła œledzionowa. Leży wewnątrzotrzewnowo (w œledzionie dochodzi do rozpadu erytrocytów)

Notatki nie skończone brakuje chyba nerwow i naczyn

Nerki

Nerki leżą na tylnej œcianie brzucha w przestrzeni zaotrzewnowej, na poziomie dwóch ostatnich kręgów piersiowych i trzech górnych lędŸwiowych.

Od zewnątrz nerka objęta jest przez osłonki (torebki)

Nerka kształtem przypomina fasolkę, posiada 2 powierzchnie: przednią i tylną. Powierzchnie te przechodzą w siebie nawzajem tzw. brzegami, bocznym i przyœrodkowym, na którym znajduje się wnęka nerki, która prowadzi do zatoki nerkowej.

Przez wnękę nerki przechodzą:

Elementy te składają się na korzeń nerki

Miąższ nerki składa się z obwodowo położonej kory nerki wysyłającej słupy nerkowe w kierunku zatoki nerki. Obejmuje ona tzw. piramidy nerkowe utworzone przez rdzeń nerki. Piramidy nerkowe wierzchołkami (brodawkami) nerkowymi skierowane są do zatoki nerkowej. Każda z brodawek nerkowych objęta jest kielichem nerkowym mniejszym zwanym szyjka brodawki.

Na brodawce nerkowej znajdują się ujœcia przewodów brodawkowych, którymi mocz wypływa do kielichów nerkowych mniejszych.

Unaczynienie:

Unerwienie:

Drogi odprowadzające mocz:

We wnęce nerki miedniczka nerkowa zwęża się przechodząc w moczowód.

Moczowód

To przewód długoœci ok. 30cm łączący miedniczkę nerkowa z pęcherzem moczowym

W przebiegu moczowodu wyróżnia się częœć brzuszną i miedniczną

Pęcherz moczowy

Opróżniony leży w miednicy mniejszej do tyłu od spojenia łonowego, do przodu od macicy i pochwy u kobiety, od odbytnicy u mężczyzny.

Budowa zależy od stopnia wypełnienia moczowego (silnie wypełniony pęcherz moczowy może sięgać aż do pępka i posiada œcianę przednią i tylną). Przednio-górna częœć pęcherza to szczyt pęcherza, który ku tyłowo przechodzi w trzon pęcherza, a ten przedłuża się w dno pęcherza - œcianę tylno-dolną. Leży zewnątrzotrzewnowo.

Więzadła pęcherza:

Na dnie pęcherza ujœcia moczowodów i ujœcie wewnętrzne cewki moczowej (ujœcie pęcherza) wyznaczają granicę trójkąta pęcherzowego.

Budowa warstwowa:

Błona mięœniowa œciany pęcherza tworzy mięsień wypieracz moczu. Fragment mięœniówki pęcherza obejmujący ujœcie wew. cewki moczowej tworzy tzw. zwieracz wewnętrzny cewki moczowej (gładki zwieracz pęcherza).

Unaczynienie:

Unerwienie:

Układ płciowy męski

Jądro - gruczoł płciowy męski. Leży w mosznie

Moszna - stanowi uwypuklenie przedniej œciany brzucha i zachowuje warstwowy układ tej œciany.

Z warstwy przedniej œciany brzucha powstają tzw. osłonki jądra obejmujące jądro i powrózek nasienny.

Pochodną otrzewnej jest bezpoœrednio obejmująca jądro osłonka pochwowa. Wyróżnia się w niej blaszkę trzewna i œcienną ograniczające przestrzeń zwaną jamą surowiczą moszny.

Powrózek nasienny składa się z:

Jądro - w obrębie jądra wyróżnia się pow. przyœrodkową i boczną, oraz brzegi przedni i tylny i końce górny i dolny.

Miąższ jadra obejmuje błona biaława wysyłająca do wewnątrz tzw. przegródki jądra. Przegródki te oddzielają fragmenty miąższu zwane zrazikami albo płacikami jądra. W skład zrazika jądra wchodzą cewki nasienne kręte (2-4), które ku tyłowi łączą się w cewki nasienne proste. W tylnej częœci jądra cewki proste wytwarzają tzw. sieć jądra. Z sieci jądra plemniki transportowane są przez przewody odprowadzające jądra do głowy najądrza.

Jądro unerwiają i unaczyniają składowe powrózka nasiennego.

Najądrze - układa się wzdłuż tylnego brzegu jądra, pokrywa też jego koniec górny. Składa się z głowy, trzonu i ogona (od góry do dołu). Głowę najądrza budują przewodziki odprowadzające jądra. Trzon i ogon zbudowane są z pojedynczego przewodu najądrza (4m)

Unaczynienie i unerwienie jak jądro

Nasieniowód - rozpoczyna się jako przedłużenie ogona najądrza w zgięciu pierwszym.w jego przebiegu wyróżnia się częœć zewnątrz- i wewnątrzbrzuszną.

Częœć zewnątrz brzuszna - leży w worku mosznowym wzdłuż tylnego brzegu jądra (odc. jądrowy). Następnie kieruje się do pierœcienia pachwinowego powierzchownego jako jeden ze składników powrózka nasiennego (częœć powrózkowa), po czym przez kanał pachwinowy (częœć pachwinowa) wchodzi do jamy brzusznej (częœć wewnątrzbrzuszna albo miedniczna).

W odcinku wewnątrzbrzusznym zagina się (zgięcie drugie) po czym przebiega na bocznej œcianie miednicy mniejszej, a następnie zagina się przyœrodkowo kierując na tylna œcianę pęcherza moczowego gdzie tworzy poszerzenie - bańkę nasieniowodu.

Bańka nasieniowodu - łączy się z przewodem wyprowadzającym pęcherzyka nasiennego tworząc przewód wytryskowy (unerwienie - splot nasieniowodowy)

Pęcherzyki nasienne - leżą na tylnej œcianie pęcherza moczowego, skoœnie, poniżej i bocznie od baniek nasieniowodu. Zbudowane są z tkanki gruczołowej, której wydzielina stanowi składową nasienia. Odprowadzana jest ona przez przewód wyprowadzający (wydzielający) łączący się z końcowym odcinkiem bańki nasieniowodu w przewód wytryskowy.

Przewód wytryskowy - powstaje j.w., przebiega skoœnie przez gruczoł krokowy i kończy się na wzgórku nasiennym w odc. sterczowym cewki moczowej.

Gruczoły opuszkowo-cewkowe - leżą w przeponie moczowo-płciowej i odprowadzają wydzielinę (składowa nasienia) do dołu opuszki odcinka gąbczastego cewki moczowej poprzez przewody wyprowadzające.

Prącie - zbudowane jest z 2 ciał jamistych i ciała gąbczastego. Tylny fragment prącia to nasada albo korzeń prącia, przedłużająca się do przodu w trzon, a kończąca się żołędziem prącia. Tylne końce ciał jamistych tworzą tzw. odnogi prącia przyczepiające się do gałęzi dolnych koœci łonowych i gałęzi koœci kulszowych. Tylne zakończenia ciała gąbczastego to tzw. opuszka prącia, która do przodu przedłuża się w ciało gąbczaste kończące się z przodu żołędziem.

Unaczynienie:

Unerwienie:

Układ płciowy żeński

Jajnik

Gruczoł płciowy żeński, leży w miednicy mniejszej poniżej kresy granicznej na bocznej jej œcianie, w tzw. dołku jajnikowym (jest to zagłębienie pomiędzy tętnicą biodrową wew. i zew.).

Leży wewnątrzotrzewnowo, objęty tylną blaszką więzadła szerokiego macicy. Wytwarza ona tzw. krezkę jajnika.

W obrębie jajnika wyróżnia się pow. boczną i przyœrodkową, łączą się one z przodu brzegiem przednim - krezkowym, z tyłu brzegiem tylnym.

W obrębie jajnika wyróżnia się koniec górny - jajowodowy i dolny - maciczny.

Jajnik obejmuje błona biaława, pod nią znajduje się miąższ jajnika utworzony przez powierzchniowo położoną korę, w której znajdują się pęcherzyki jajnikowe w różnych fazach wzrostu.

Wzdłuż brzegu krezkowego jajnika znajduje się wnęka (miejsce wejœcia i wyjœcia naczyń i nerwów), która przedłuża się w tzw. rdzeń jajnika.

Więzadła jajnika:

Unaczynienie pochodzi z dwóch Ÿródeł:

Tętnicy jajnikowej (gałąŸ aorty brzusznej)

Gałęzi jajnikowej tętnicy macicznej

Unerwienie:

Jajowód

Przewód długoœci 15-20cm rozpoczynający się ujœciem brzusznym a kończący się ujœciem macicznym.

Leży w miednicy mniejszej, wewnątrzotrzewnowo, objęty górną częœcią więzadła szerokiego macicy - tzw. krezka jajowodu.

Jajowód rozpoczyna się lejkiem w obrębie którego (wokół ujœcia brzusznego) znajdują się strzępki jajowodu. Lejek jajowodu przedłuża się w bańkę jajowodu (najdłuższa częœć).

Kolejny fragment to cieœń jajowodu przedłużająca się w œcianie macicy - częœć maciczna (œródœcienna), która kończy się ujœciem macicznym.

Unaczynienie i unerwienie: jak jajnik

Jajnik i jajowód tworzą tzw. przydatki macicy.

Macica

Leży w miednicy mniejszej, wewnątrzotrzewnowo (objęta dolną cz. więzadła szerokiego, tzw. krezką macicy) do tyłu od pęcherza moczowego do przodu od odbytnicy.

Prawidłowe położenie macicy to przodopochylenie i przodozgięcie. Na macizy wyróżnia się pow. przednią - pęcherzową i tylna - jelitową. Przestrzeń między macicą a odbytnicą to tzw. zagłębienie odbytniczo-maciczne.

Macica składa się z trzonu, dna ( fragment macicy położony powyżej ujœcia jajowodów), ku dołowi trzon macicy poprzez cieœń przechodzi w szyjkę macicy.

Przyczep pochwy wydziela w szyjce macicy częœć pochwową i nadpochwową.

W obrębie trzonu macicy znajduje się jama macicy, która ku dołowi przedłuża się w kanał szyjki macicy, kończący się ujœciem zew. na częœci pochwowej.

Od zew. macicę pokrywa omacicze (otrzewna macicy), mięsień macicy, błona œluzowa macicy (endometrium).

Macica utrzymuje swoje właœciwe położenie dzięki układowi podporowemu (mięœnie dna miednicy - przepony moczowo-płciowej) i układowi wieszadłowemu (więzadło macicy)

Więzadła macicy:

Unaczynienie:

Tętnica maciczna oddaje tętnicę pochwową (zstępującą), która zaopatruje szyjkę macicy i górną cz. pochwy.

Unerwienie:

Silny splot maciczno-pochwowy.

Pochwa

Narząd długoœci ok. 8cm. Górny koniec pochwy przyczepiający się do szyjki macicy tworzy tzw. sklepienia pochwy.

Na przedniej i tylnej œcianie pochwy znajdują się poprzecznie przebiegające marszczki pochwowe tworzące tzw. słupy marszczek przedni i tylne.

Pochwa kończy się ujœciem pochwy do przedsionka pochwy.

Ujœcie pochwy objęte jest błoną dziewiczą.

Narządy płciowe zewnętrzne - srom niewieœci

Przedsionek pochwy

Przestrzeń ograniczona przez wargi sromowe mniejsze łączące się z tyłu wędzidełkiem warg sromowych a z przodu wędzidełkiem łechtaczki. W przedniej częœci przedsionka pochwy znajduje się brodawka cewkowa na której leży ujœcie zew. cewki moczowej.

Wargi sromowe większe

Obejmują przestrzeń zwaną szpara sromu, są to wały skórne łączące się z przodu spoidłem warg sromowych przednim, z tyłu tylnym.

U podst. Warg sromowych większych leży obustronnie skupisko splotów żylnych objętych błoną białawą - tzw. opuszka przedsionka.

Gruczoły przedsionkowe większe

Leżą bocznie od tylnej częœci przedsionka pochwy. Ich przewód odprowadzający kończy się ujœciem w przedsionku pochwy.

Łechtaczka

Zbudowana jest z parzystych ciał jamistych. Odnogami łechtaczki przyczepiają się one do gałęzi dolnych koœci łonowej, po czym łączą się w pojedynczy trzon łechtaczki, który zagina się tworząc kolano, zaœ kończy się on żołędziem łechtaczki.

Unaczynienie:

Oddaje także:

Unerwienie:



Wyszukiwarka