licz scyn, I


I. Wiadomości wstępne.

1) Własności promieni .

Naturalne ciała promieniotwórcze wysyłają promienie , i γ Promienie  są strumieniem podwójnie zjonizowanych atomów helu (He++) niosących po dwa elementarne ładunki dodatnie (2e+).Promienie  są strumieniem swobodnych elektronów wyrzucanych
z jądra, a γ stanowią strumień promieniowania elektromagnetycznego o długości fali γ rzędu
10-13 m.

Charakterystyczną cechą cząstek  jest ich zdolność jonizacji atomów każdego środowiska, przez które cząstki te przechodzą. Zasięg R cząstek  danego pierwiastka promieniotwórczego w danym środowisku jest stały. Zasięg cząstki  otrzymuje się przez ekstrapolację prostego odcinka końcowej części krzywej Bragga do jonizacji zerowej.

Przy końcu krzywej jonizacji widać typowe dla cząstki  narastanie zdolności jonizacyjnej, która w maksimum jest około 2,5 razy większa niż na początku krzywej. Po osiągnięciu maksimum zdolność jonizacyjna szybko opada. Brak wzoru łączącego zasięg cząstek  z ich energią (prędkością). Istnieje natomiast podane przez Geigera proste prawo empiryczne łączące średni zasięg R cząstek  z ich prędkością , mianowicie:

R=a2

gdzie a = 9,6 10-24, jeżeli R wyrażone jest w m, zaś  w m/s.

Między stałą rozpadu  a zasięgiem R cząstek  istnieje następujący związek empiryczny, znany jako prawo Geigera-Nuttalla.

Log R = A log  + B

gdzie A jest wspólną stałą dla wszystkich rodzin promieniotwórczych, B zaś stałą mającą inną wartość dla każdej rodziny promieniotwórczej .

Rozpatrzmy szczególny przypadek, gdy cząstki  o dużej energii, np. cząstki  toru C'
o energii 8,8 MeV, są rozproszone na jądrach uranu, który sam jest pierwiastkiem promieniotwórczym i emituje cząstki  o energii ponad dwa razy mniejszej (4,1 MeV).

Cząstki  emitowane przez jądro uranu mają na zewnątrz jądra energię kinetyczną 4 MeV. Cząstki  o takiej energii, rozpraszane na jądrach uranu, mogłyby zbliżyć się do jądra na odległość R1= 610-14 m, ponieważ dla tej odległości energia potencjalna cząstek  w polu kulombowskim jądra wynosi właśnie E = 4 MeV. Obszar o promieniu r < 610-14m jest więc dla tych cząstek obszarem niedozwolonym. Oznaczamy przez Eenergię całkowitą, czyli sumę energii kinetycznej Ek i potencjalnej Uo , jaką posiadają cząstki  wewnątrz jądra uranu przed emisją w rozpadzie . Zjawisko przenikania cząstek  o energii 4 MeV w czasie rozpadu kolumbowskiej bariery potencjału, którą wg praw klasycznych mogłyby pokonać cząstki
 o energii 9 MeV i dostawania się do obszaru dozwolonego energetycznie, tzn. na odległość około 610-14 m od jądra nazywamy tzw. efektem tunelowym.

2) Oddziaływanie cząstek  z materią.

Cząstki naładowane przechodząc przez materię doznają zderzeń z atomami,
tj. z elektronami i jądrami atomów, w rezultacie czego zostają rozproszone i tracą część swojej energii kinetycznej. Istotną rolę odgrywają dwa rodzaje zderzeń niesprężystych:

a) zderzenia niesprężyste z zewnętrznymi elektronami atomów, powodujące jonizację atomów (tzw. hamowanie jonizacyjne),

b) zderzenia niesprężyste z jądrami połączone z wypromieniowaniem energii (tzw. promieniowanie hamowania).

Przy zderzeniu cząstek ciężkich (cząstek ) z elektronami atomu straty energii na jedno zderzenie są małe. Również zderzenie cząstki  z jądrem prowadzi do małych odchyleń, a zatem straty na wypromieniowanie są małe.

Przy przejściu przez dany ośrodek naładowana cząstka  traci część swojej energii kinetycznej na wzbudzenie i jonizację atomów ośrodka. Straty energii wynikające ze zderzeń cząstki  z jądrem są do znikomo małe w porównaniu ze stratami energii przekazywanej elektronom. Wynika stąd że, straty energii kinetycznej cząstki  w zderzeniu z jądrami są do zaniedbania. Dla dużych parametrów zderzenia energia przekazana elektronom jest mała
i zaczyna być porównywalna z energią wiązania elektronów w atomie.

Według Bethego strata energii cząstki na jednostce drogi (nazywana czasem zdolnością hamującą ośrodka) wyraża się wzorem

gdzie n oznacza liczbę atomów w 1 cm3 absorbenta, Ze-ładunek jądra, I-średnią energię jonizacji, (c-prędkość światła, v-prędkość cząstki), m-masę elektronu, o-stałą dielektryczną ośrodka. Wyraz

nazywa się współczynnikiem hamowania. Strata energii cząstki na jednostce drogi jest
w przybliżeniu funkcją wyrazu

Oznacza to, że strata energii cząstki nie zależy osobno od pędu p, a osobno od masy M cząstki, lecz od stosunku pędu do masy (albo energii do masy), przy czym ta zależność jest dla wszystkich cząstek jednakowa.

Zasięg cząstek  wysyłanych przez naturalne pierwiastki promieniotwórcze wyraża się wzorem

R oznacza tu zasięg protonów w powietrzu w warunkach normalnych.

3) Zasada działania licznika scyntylacyjnego.

W liczniku tym wykorzystany jest aktywowany ekran siarczku cynku bombardowany pojedynczymi cząstkami wysyłający błyski świetlne zwane scyntylacjami. Posłużyły one po raz pierwszy do badań nad rozpraszaniem cząstek . W badaniach tych liczono pojedyncze scyntylacje, obserwując ekran siarczku pod mikroskopem, później zastosowano fotopowielacz do detekcji scyntylacji. Fotopowielacz zawiera fotokatodę oraz około 10 elektrod, zwanych dynodami. Między fotokatodę i ostatnią dynodę przykłada się napięcie rzędu 1000V, które jest rozdzielane na poszczególne dynody za pomocą dzielnika napięć tak, że napięcie pomiędzy sąsiednimi dynodami jest rzędu 100V.

Cząstka przechodząca przez scyntylator traci energię na jonizację, wzbudzenie i częściowo na dysocjację cząsteczek scyntylatora. Część f tej energii zamienia się na energię emitowanych przez scyntylator fotonów. Liczba fotonów wynosi n = fE/, gdzie  jest średnią energią fotonu. Jedynie część fotonów osiąga fotokatodę, te które docierają do niej wybijają z niej elektrony, przy czym  to wydajność tego procesu. Z całkowitej liczby powstałej fotoelektronów tylko część p (p-współczynnik zbierania fotoelektronów) dociera do pierwszej dynody. Stosunek liczby wybitych z dynody elektronów do liczby elektronów padających na dynodę nazywamy współczynnikiem emisji wtórnej i oznaczamy literą σ. Fotopowielacz o m-dynodach (m stopniowy) ma współczynnik wzmocnienia M = σm. Liczba elektronów, które osiągają anodę fotopowielacza, wynosi Świecenie scyntylatora wywołane cząstką padającą spada wg. prawa eksponencjalnego tak, że liczba fotonów wysłana w czasie t po przejściu cząstki wynosi

gdzie  jest czasem zaniku fluorescencji.

II. Schemat blokowy układu pomiarowego.

0x01 graphic

gdzie:

1.zasilacz wysokiego napięcia (wkładka ZWN-21)

2.przelicznik elektronowy (wkładka P-44 l)

3.licznik scyntylacyjny.

III. Tabele pomiarowe i charakterystyki.

1) Badanie charakterystyki licznika w przedziale napięć 660-1000V.

U[V]

Tło

238U+Tło

238U

m.o[imp]

z.o[imp/s]

m.[imp]

z.[imp/s]

m.-m.o [imp]

z.-z.o [imp/s]

660

0

0

62731

1254,62

1254,62

1254,62

675

0

0

135974

2719,48

2719,48

2719,48

690

0

0

215867

4317,34

4317,34

4317,34

705

0

0

304283

6085,66

6085,66

6085,66

720

0

0

396489

7929,78

7929,78

7929,78

735

0

0

473280

9465,6

9465,6

9465,6

750

0

0

543981

10879,62

10879,62

10879,62

765

0

0

608631

12172,62

12172,62

12172,62

780

0

0

661563

13231,26

13231,26

13231,26

795

0

0

711275

14225,5

14225,5

14225,5

810

1

0,02

747615

14952,3

747614

14952,28

825

1

0,02

783059

15661,18

783058

15661,16

840

1

0,02

811051

16221,02

811050

16221,0

855

1

0,02

839733

16794,66

839732

16794,64

870

1

0,02

870833

17416,66

870832

17416,64

885

1

0,02

907714

18154,28

907713

18154,26

900

1

0,02

947369

18947,38

947368

18947,36

915

1

0,02

1003178

20063,56

1003177

20063,54

930

1

0,02

1065478

21309,56

1065477

21309,54

945

1

0,02

1146343

22926,86

1146342

22926,84

960

1

0,02

1247799

24955,98

1247798

24955,96

975

1

0,02

1359809

27196,18

1359808

27196,16

990

1

0,02

1486818

29736,36

1486817

29736,34

1000

1

0,02

1579592

31591,84

1579591

31591,82

2) Pomiar zasięgu cząstek  w powietrzu.

X

Tło

238U+tło

238U

mo

zo

m.

Z

m-mo

z-zo

[cm]

[imp.]

[imp./s]

[imp.]

[imp/s]

[imp.]

[imp/s]

0

0

0

825529

16510,58

825529

16510,58

0,05

0

0

600107

12002,14

600107

12002,14

0,1

0

0

589584

11791,68

589584

11791,68

0,15

0

0

496668

9933,36

496668

9933,36

0,2

0

0

426682

8533,64

426682

8533,64

0,25

0

0

416868

8337,36

416868

8337,36

0,3

0

0

390401

7808,02

390401

7808,02

0,35

0

0

331631

6632,62

331631

6632,62

0,4

0

0

2923373

5847,46

2923373

5847,46

0,45

0

0

271146

5422,92

271146

5422,92

0,5

0

0

241788

4835,76

241788

4835,76

0,55

0

0

89340

1786,8

89340

1786,8

1

0

0

25709

514,18

25709

514,18

1,5

0

0

3041

60,82

3041

60,82

2

0

0

91

1,82

91

1,82

2,5

0

0

6

0,12

6

0,12

3

0

0

5

0,1

5

0,1

3,5

0

0

4

0,08

4

0,08

4

0

0

0

0

0

0

0x01 graphic

0x01 graphic



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
FUNKCJA EXCEL (JEZELI, LICZ, SU Nieznany
PRZEGR 1, Sprawdzi˙ pod wzgl˙dem cieplno-wilgotno˙ciowym przegrod˙ budowlan˙ pionow˙ o nast˙puj˙cym
pk licz nat 5
licz scyn1, Wprowadzenie teoretyczne
pan wołodyjowski, 37, Oddzia˙ Czeremis˙w kilkana˙cie koni licz˙cy szed˙ w mili naprz˙d, by drog˙ opa
Licz do 6
lekcja 24 Licz najbardziej za siebie
MSP7 licz
Licz gm, LABORATORIUM FIZYKI
LICZ 8
tab licz
Nie licz baranów, S E N T E N C J E, E- MAILE OD PANA BOGA
licz do - bajka, dla dzieci i o dzieciach
Protokol transmisji danych licz Nieznany
Licz i Koloruj, Nauka Liczenia
Charakterystyki statyczne pneumatycznych elementow licz cych
Nie licz lat i dni
Licz
PROJEKT CAMELOT 2012 ROK budoj tunele zbieraj zywnosc nie licz na pomoc rzadu

więcej podobnych podstron