sprawozdanko - wapno, SPRAWOZDANIE


SPRAWOZDANIE

SPOIWA WAPIENNE

Opracowali:

Ewa Pawlik

Anna Pietrzak

Adrian Orziński

Michał Palus

Tomasz Owczarek

  1. Wstęp

Spoiwa wapienne to materiały wiążące, które zalicza się do spoiw powietrznych. Oparte jest na tlenku wapnia CaO. Ze względu na różne surowce używane do ich otrzymania, można podzielić je na trzy grupy:

W budownictwie wapno występuje pod różnorodnymi postaciami, takimi jak:

    1. wapno palone (niegaszone) - tlenek wapnia CaO, który otrzymywany jest w procesie wypalania kamienia wapiennego lub wapieni dolomitycznych. Wypalanie jest reakcją wymagającą doprowadzenia ciepła, przebiega według następującego równania: CaCO3 + ciepło  CaO + CO2. Wykorzystywane jest jako spoiwo, w celu osuszania zawilgoconych gruntów oraz do stabilizacji i wzmacniania gruntów.

    2. wapno gaszone (lasowane) - wodorotlenek wapnia Ca(OH)2, otrzymywany w procesie gaszenia (lasowania), według endotermicznej reakcji: CaO + H20 ↔ Ca(OH)2 + ciepło

    3. ciasto wapienne - masa plastyczna, otrzymywana z wapna gaszonego, przechowywana w dołach

    4. wapno hydratyzowane (suchogaszone) - suchy proszek, otrzymywany przemysłowo poprzez gaszenie małą ilością wody. Stosowany do przygotowania zapraw, jako składnik asfaltowych mieszanego do nawierzchni drogowych

    5. mleko wapienne - zawiesina otrzymywana z ciasta wapiennego rozcieńczonego wodą. Jest wykorzystywana jako dodatek do zapraw wapienno-cementowych oraz do malowania ścian.

    6. wapno pokarbidowe - gęste ciasto o jasnoszarej barwie. Produkt uboczny podczas produkcji acetylenu z karbidu. Stosowane w zakresie podobnym co wapno zwykłe.

    7. wapno hydrauliczne - otrzymywane z wapieni marglistych, poprzez wypalenie, zgaszenie na sucho oraz zmielenie. Używane jako surowiec do produkcji zapraw zastępujących zaprawy cementowo - wapienne do tynków zewnętrznych, zapraw murarskich, betonów oraz farb wapiennych.

Przebieg doświadczeń i obliczenia

A. WYZNACZENIE STOPNIA ZMIELENIA

Celem doświadczenia było wyznaczenie stopnia zmielenia próbki wapna. Odważone 10 g zostało przesiane przez sita o boku kwadratowego oczka 0,2 i 0,09 mm, następnie zaważyliśmy pozostałości z sit.

Badanie 1.:

Pozostałość na sicie 0,2 mm

0,19 g

Odsiew na sicie 0,09 mm

0,74 g

Badanie 2.:

Pozostałość na sicie 0,2 mm

0,20 g

Odsiew na sicie 0,09 mm

0,69 g

Badanie 3.:

Pozostałość na sicie 0,2 mm

0,18 g

Odsiew na sicie 0,09 mm

0,73 g

0x01 graphic

0x01 graphic

B. WYZNACZANIE GĘSTOŚCI NASYPOWEJ

Celem drugiego doświadczenia było wyznaczenie gęstości pozornej wapna. Próbka przesiana przez sito została wsypana do nasadki aparatu do badania gęstości nasypowej. Po otworzeniu klapki odcinającej przez 2 minuty proszek przesypywał się do naczynia cylindrycznego. Znając masę zawartości naczynia, mogliśmy wyznaczyć gęstość nasypową.

Nr badania

Masa naczynia z wapnem [kg]

1

0,532

2

0,489

3

0,605

masa naczynia - b = 0,112 kg

0x01 graphic

D. WYDAJNOŚĆ

Kolejnym zadaniem było wyznaczenie wydajności. 320 ml wody o temperaturze 20 °C wlaliśmy do pojemnika do gaszenia, a następnie wsypaliśmy 200 g wapna. Po rozpoczęciu gaszenia zamknęliśmy pojemnik. Po upływie odpowiedniego czasu, zdjęliśmy pokrywę i zmierzyliśmy wysokość ciasta.

Nr

pomiaru

Wysokość [mm]

1

57

2

56

3

56

4

56

średnia

56,25

2 mm - wydajność 1 dm3 na 10 kg

56,25 mm - wydajność x

x = 28,125 dm3 na 10 kg

E. REAKTYWNOŚĆ

Celem następnego doświadczenia było wyznaczenie reaktywności próbki wapna. Do naczynia Dewara, wypełnionego 20 g destylowanej wody wsypaliśmy 10 g wapna. Mierzyliśmy temperatury co 15 s, aż do momentu zaobserwowania temperatury maksymalnej.

T0 = 45 °C Tmax' = 77,75 °C

t [s]

T [°C]

15

45

20

47

25

51

30

54

35

58

50

68

65

73

80

76

95

77

110

77,75

125

77,5

140

77

155

76,5

170

75,5

0x01 graphic

Tu = (0,8 * Tmax') + (0,2 * T0) = 71,2 °C

tu = 56,5s

Tmax = (1,1 * Tmax') - 2 = 83,53 °C

Wnioski



Wyszukiwarka