Na starej mapie krajobraz utopijny

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1993

Twardo dmuchają na zimne Zefiry pucułowate,	d g A d (g A) d g A d
Szumią i trzeszczą na wietrze odwieczne puszcze i bory,	g B^7 A B^7 A A^7
Jeży się sierść rzek i jezior, jak pchła wskakuje w nią statek	d g A d (g A) d g A d
Mijając wioski i miasta kruche, jak stary miedzioryt.	g B^7 A g A^7 d
Tu konny z dłonią u czoła, tam chłop pochylony nad radłem,	F B F C F
Tu gruda ostrzem ruszona, tam wzgórza w ruchu perspektyw;	B g B^7 A^7 B^7 A A^7
Nad szorstką skórą pustkowi wiją się wstęgi jedwabne	d g A d (g A) d g A d
Z nazwami mitycznych krain, które wędrowca urzekły.	g B^7 A g A^7 d
Dróg, by tam trafić - nic nie ułatwia	A d
W przestrzeniach burz i w czasów kipieli,	E^7 A C^7
Ale istnieje przecież Sarmatia,	F g A g
Istnieje gdzieś Terra Felix.	d B^7 A^7 d (A)
Trzech mieszczan pośrodku mostu wstrzymała senna dysputa,	d g A d (g A) d g A d
Za nimi w prostym rysunku - zbór, cerkiew, kościół i spichlerz.	g B^7 A B^7 A A^7
Nurt w pieczy ma ich zasobność na ciężkich od beczek szkutach,	d g A d (g A) d g A d
Uczciwszy potrzeby ciała - miło o duszy pomyśleć.	g B^7 A g A^7 d
Hen, gdzie szlak wodny zakręca, wśród pól zbóż brzemieniem ugiętych	F B F C F
Bocian klekocze skowronkom o afrykańskich podróżach.	B g B^7 A^7 B^7 A A^7
Słucha od czasów pogańskich tych samych plotek Dąb Święty	d g A d (g A) d g A d
I nimfę w leśnym jeziorze strzeże przed wzrokiem intruza.	g B^7 A g A^7 d
Dróg, by tam trafić - nic nie ułatwia	A d
W przestrzeniach burz i w czasów kipieli,	E^7 A C^7
Ale istnieje przecież Sarmatia,	F g A g
Istnieje gdzieś Terra Felix.	d B^7 A^7 d (A)
W pochodzie rubasznych obłoków krążą Zodiaku pierścienie:	d g A d (g A) d g A d
Przed Panną, Lwem, Bykiem, Wagą - bramy otwarte na oścież.	g B^7 A B^7 A A^7
Na wieżach zamków co noc o przyszłość się troszczą uczeni,	d g A d (g A) d g A d
A w gronie doradców - władca o teraźniejszość się troszczy.	g B^7 A g A^7 d
Ceni przyjemność i pracę, szanuje rąk ludzkich twory,	F B F C F
Nęcą go księgi tajemnic, cieszy go ład i dostatek.	B g B^7 A^7 B^7 A A^7
Ale codziennie spogląda na mapy starej miedzioryt,	d g A d (g A) d g A d
Gdzie wciąż dmuchają na zimne Zefiry pucułowate.	g B^7 A g A^7 d
Ta Terra Felix, Sarmatia warta	A d
Wiecznych podróży, pióra i lutni,	E^7 A C^7
Istnieje przecież - wsparta na barkach	F g A g
Bóstwa o rysach okrutnych.	d B^7 A^7 d (A)

---