Klasyfikacja kosztów
Klasyfikacja kosztów jest podziałem kosztów globalnych na odrębne składniki, oraz łączenie tych składników w odpowiednie grupy. Klasyfikacja kosztów przeprowadzana jest według określonych kryteriów klasyfikacyjnych. Kryteria te określają zasady podziału i syntezy kosztów. Wybór kryterium klasyfikacji kosztów zależny jest od rodzaju i potrzeb rachunku ekonomicznego. Z tego też powodu przeprowadzana jest klasyfikacja kosztów ze względu na potrzeby: wyceny zapasów i pomiaru zysku, podejmowania decyzji i planowania, oraz kontroli. Najbardziej istotne znaczenie praktyczne w jednostkach gospodarczych mają następujące przekroje klasyfikacyjne kosztów:
Układ kosztów rodzajowy - jest on uszeregowaniem kosztów rodzajowych, które dla danego przedsiębiorstwa stanowią elementy procesu pracy. Standardowy układ rodzajowy kosztów przedstawia się w następujący sposób:
zużycie materiałów i energii
usługi obce
podatki i opłaty
wynagrodzenia
świadczenia na rzecz pracowników
amortyzacja
pozostałe koszty
Układ rodzajowy kosztów pozwala na grupowanie kosztów według ekonomicznej treść elementów nakładów środków produkcji, potrzebnych do obliczeń produkcji dodanej. Przez wyróżnienie pracy uprzedmiotowionej i pracy „żywej” otrzymuje się podział kosztów na dwie grupy:
koszty materialne
koszty niematerialne
Podział kosztów według rodzajów stwarza możliwość kontroli wielkości zużycia poszczególnych środków produkcji w związku z prowadzeniem działalności produkcyjnej. Rodzajowy układ kosztów ułatwia badanie wewnętrznej struktury kosztów. Stanowi on podstawę w planowaniu kosztów.
Układ kosztów kalkulacyjny - szereguje on różne pozycje kosztów ze względu na ich związek z technologią i organizacją produkcji. Podstawa układu kalkulacyjnego kosztów jest podział ogółu kosztów ze względu na możliwość ich przyporządkowania obiektom odniesienia, które stanowią jednostki kalkulacji. Zgodnie z tym kryterium koszty dzieli się na:
koszty bezpośrednie
koszty pośrednie
Liczba i treść pozycji układu kosztów zależy od rodzaju produkcji, sposobu planowania i kontroli kosztów, oraz możliwości i złożoności obliczeń poszczególnych pozycji kosztów. Typowy układ kalkulacyjny kosztów przedstawia się w następująco:
materiały bezpośrednie
paliwo i energia technologiczna
koszty zakupu
płace bezpośrednie
koszty bezpośrednie
koszty wydziałowe
koszty ogólnego zarządu
straty na brakach
koszty sprzedaży
Układ kalkulacyjny kosztów ma podstawowe znaczenie przy ustalaniu jednostkowych kosztów własnych wyrobu. Określa on bowiem ich strukturę.
Koszty stałe - jest to kategoria kosztów wyróżniona ze względu na sposób reagowania kosztów na zmiany wielkości produkcji. Kosztami stałymi są takie pozycje kosztów, które nie są zależne od wielkości produkcji. Wahania wielkości produkcji nie mają wpływu na poziom tych kosztów. Kosztami stałymi są np.: amortyzacja środków trwałych, niektóre elementy kosztów ogólnego zarządu, takie jak: koszty zarządzania przedsiębiorstwem, koszty utrzymania budynków, czynsze i opłaty dzierżawne; oraz niektóre elementy kosztów wydziałowych, takie jak ogólne koszty funkcjonowania działu.
Wśród kosztów stałych wyróżnia się :
koszty stałe bezwzględnie
koszty stałe względnie
Koszty zmienne - to kategoria kosztów wyrażona ze względu na sposób reagowania kosztów na zmiany wielkości produkcji. Kosztami zmiennymi są te elementy, których poziom może być przedstawiony jako rosnąca funkcja wielkości produkcji. Miarą stopnia reagowania poziomu kosztów na zmiany wielkości produkcji jest współczynnik elastyczności kosztów względem wielkości produkcji. Typowymi przykładami kosztów zmiennych są: koszty materiałów bezpośrednich, koszt robocizny bezpośredniej i koszt paliwa technologicznego. Zmiany poziomu kosztów mogą mieć różny charakter.
Wyróżnia się cztery odmienne typy zmienności kosztów:
koszty zmienne proporcjonalnie
koszty zmienne progresywnie
koszty zmienne degresywnie
koszty zmienne regresywnie
Koszty zakresów działalności - są to koszty ponoszone w przedsiębiorstwie w związku z prowadzeniem różnej działalności: operacyjnej, inwestycyjnej, finansowej i związanej z funduszami specjalnymi
Wyróżniane są:
koszty działalności operacyjnej
koszty działalności inwestycyjnej
koszty operacji finansowych
koszty działalności związanych z funduszami specjalnymi
Koszty miejsc powstania - to koszty zgrupowane na podstawie danych o miejscu lub przyczynie ich poniesienia. Zgodnie ze specyfiką miejsc powstawania kosztów wyróżnia się koszty następujących przedsiębiorstwa i funkcji:
koszty wydziałów podstawowych
koszty wydziałów pomocniczych
koszty ogólnego zarządu
koszty zakupu materiałów
koszt sprzedaży produktów
Koszty wspólne dla kilku miejsc powstania rozlicza się na poszczególne miejsca, proporcjonalnie do wielkości charakteryzujących zużycie określonego czynnika przez poszczególne miejsca powstania.
Koszty istotne - są kategorią kosztów wyróżnioną ze względu na znaczenie przy podejmowaniu decyzji. Kosztami istotnymi są koszty których wysokość ulega zmianie w wyniku podjętej decyzji. W krótkich okresach nie wszystkie koszty są istotne dla podejmowania decyzji. Mogą natomiast okazać się kosztami istotnymi w długich okresach.
Koszty nieistotne - są przeciwieństwem kosztów istotnych. Jest to kategoria kosztów wyróżniona ze względu na znaczenie przy podejmowani decyzji. Kosztami nieistotnymi są koszty, które nie będą objęte przez podejmowane decyzje.
Koszty kontrolowane - jest to kategoria wyróżniona w zależności od tego, czy mogą być one kontrolowane przez zarządcę. Kosztami kontrolowanymi są koszty będące przedmiotem racjonalnej regulacji przez zarządzającego, którego odpowiedzialność została zidentyfikowana.
Koszty niekontrolowane - kategoria ta wyróżniona jest w zależności od tego, czy mogą one być kontrolowane przez zarządzającego. Kosztami niekontrolowanymi są koszty, na których kształtowanie się zarządzający nie ma wpływu.
Koszty inżynierskie - to element kosztów, których prawidłowa i niezbędna do poniesienia wysokość może być oszacowana. Wysokość tych kosztów może być wyznaczona dla danej specyfikacji produktu na podstawie przyjętych limitów zużycia środków produkcji dotyczących jednostki produktu. Kosztami inżynierskimi są np. koszty materiałów bezpośrednich, oraz koszty robocizny bezpośredniej.
Koszty swobodne - są przeciwieństwem kosztów inżynierskich. Są to te elementy kosztów, których wysokość może być kształtowana według uznania zarządzającego. Koszty swobodne mogą być kształtowane w dowolnej wysokości, w granicach limitów przyznanych zarządzaniu. W większości przedsiębiorstw kategoria ta obejmuje koszty działalności administracji, koszty działalności marketingowej, oraz wiele składników kosztów ogólno produkcyjnych .
Koszty ciągnione - to elementy kosztów, które są nieuchronną konsekwencją uprzednio podjętych decyzji. Kosztami ciągnionymi są np. koszty amortyzacji, oraz wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na zasadach kontraktu. W krótkich okresach wysokość kosztów nie może ulec zmianie, może być zmieniona jedynie przez zmiany ustaleń
Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl