Teoret wys ssania- cylinder z nieważkim tłokiem zanurzono w cieczy, miedzy nim, a pow swobodną cieczy nie ma powietrza. Dolna pow tłoka znajduje się na wys lustra cieczy. Do przeniesienia tłoka w górę potrzebne jest przyłożenie pewnej siły, która musi być równa co do modułu ciężarowi słupa cieczy znajdującego się pod tłokiem: F=ρ∗g∗h∗A gdzie h- wys słupa wody pod tłokiem, A- pow tłoka. Na początku ciś bezpośrednio pod tłokiem= Pa , a po podniesieniu tłoka na wys h wynosi p=pa-ρgh, na wys zwierciadła w cylindrze p=pa. Stan graniczny wtedy gdy ciś pod tłokiem będzie p=0 wtedy p=0=pa-ρgh gdzie h= pa/ρg- największa teoret wys ssania dla płynu dosk. Przy cieczy rzeczywistej mamy zjawisko parowania. Będzie ciś, które zależy od ciś pod tłokiem i temp cieczy, stąd p= pa-ρgh-pPAR w granicy otrzymamy 0= pa-pPAR -ρgh h=(pa-pPAR) /ρg⇒czynnik ograniczający wys ssania jest pPAR zależny od ciś i temp. Czas zasysania rozumiemy jako czas napełniania rury ssawnej t= g(V0+10s−2sh)dh/(RT(Q/Δp))dx rów to charak dynamikę procesu zasysania przy czym proces ten jest szybszy im mniejsze V0, s i h oraz im większe Q/Δp. Jeżeli ukł wodno-pianowy wraz z ukł ssawnym nie będzie hermetyczny to równolegle z usuwaniem powietrza przez nieszczelności będzie przenikać do ukł powietrze z zewnątrz stąd rzeczywisty wydatek zmniejszy się QN= QP/Δp/−QN/Δp/ oraz czas zasysania wydłuży się. Wydatek zasysanego powietrza spada ze wzrostem podciś zaś wydatek pow wchodzącego do ukł na skutek nieszczelności rośnie.
Wzrost wys słupa wody(ssania) w rzeczywistości h=(pa-pPAR-ΔpSTR) /ρg należy ograniczyć do wartości ciś, przy którym w danej temp nie nastąpi kawitacja. Przy zasysaniu wody następuje jej przetłoczenie, a ruch wody zawsze wywołuje straty lokalne i liniowe, czyli spadek ciś, w ekstremalnych warunkach pracy możliwa jest kawitacja, największe straty występują na smoku, koszu ssawnym oraz przy wejściu na wirnik. Do hermetycznego zbiornika o V=const podłączamy pompę próżniową i rejestrujemy spadek Δp=f(t), ponieważ proces ten zachodzi przy V=const i T=const, możemy zapisać, że ciś powietrza w układzie zależy jedynie od ilości zawartego w nim powietrza: (p1V1=m1RT1 i p2V2=m2RT2 ⇒ V/RT=const to p1/ p2= m1/ m2 więc Q=C(dp/dt)). Wielkość pochodnej dp/dt można określić drogą aproksymowania wykresu Δp=f(t), a następnie jego zróżniczkowania. Możliwe jest również wykreślenie szeregu stycznych do tego wykresu a następnie określenie tangensa kąta ich nachylenia do osi odciętych który stanowi wartość pochodnej w danym punkcie. Przy czym obojętne jest czy różniczkujemy funkcję określającą przebieg ciś czy podciś. Przyjmujemy, że wydatek pompy próżniowej QP oznaczamy przez „+”, a wydatek powietrza wnikającego do układu QN znakiem „−”.