WYDZIAŁ WOJSK ZMECHANIZOWANYCH
KATEDRA TAKTYKI
ZATWIERDZAM
PLAN - KONSPEKT
TEMAT 4/8: Przemieszczanie i rozmieszczanie kompanii i batalionu
zmechanizowanego na polu walki.
OPRACOWAŁ
WROCŁAW
TEMAT 4/8: PRZEMIESZCZANIE I ROZMIESZCZANIE KOMPANII I
BATALIONU ZMECHANIZOWANEGO NA POLU WALKI.
CEL: w wyniku opanowania treści tematu słuchacz potrafi:
objaśnić podstawowe pojęcia marszu i postoju;
określić możliwość i normy taktyczne w marszu i na postoju;
opisać ugrupowanie marszowe;
opisać ugrupowanie bojowe na postoju i ubezpieczeniu postoju;
określić właściwości dowodzenia w czasie wykonywania marszu i postoju.
ZAGADNIENIA:
Miejsce, rola i zadania kompanii zmechanizowanej w ubezpieczeniu marszowym, postoju i ubezpieczeniu rejonu odpoczynku sił głównych.
Sposoby przemieszczania pododdziałów i zadania osób funkcyjnych.
Specyfika pracy dowódcy kompani w zakresie planowania i organizowania ubezpieczeń marszowych i postoju.
Działanie kompani w marszu ubezpieczonym oraz w ubezpieczeniu postoju i odpoczynku.
CZAS: 2 x 40 min.
FORMA: Wykład.
MIEJSCE: Sala wykładowa.
LITERATURA:
Regulamin działań taktycznych cz.I
Regulamin działań cz. II
Użycie batalionu piechoty czołgów na współczesnym polu walki.
Nr bibl. D-20.
Tymczasowe normy operacyjno-taktyczne oraz wybrane wskaźniki dotyczące możliwości bojowych rodzajów sił zbrojnych.
Słownik podstawowych terminów wojskowych. Nr bibl. 12238.
Pododdziały zmechanizowane w działaniach taktycznych.
Wrocław 1996.
ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE:
wykładowcy:
konspekt do zajęć;
literatura do tematu;
dziennik wykładowcy;
foliogramy;
wskaźnik, kolorowa kreda.
słuchaczy:
notatki;
przybory do pisania.
WYTYCZNE DO ZAJĘĆ:
organizacyjne:
w przeddzień zajęć dać wytyczne laborantowi KT w zakresie przygotowania sali do wykładu;
przed zajęciami sprawdzić przygotowanie sali do zajęć oraz sprawność urządzeń audiowizualnych;
na początku zajęć sprawdzić przygotowanie grupy do zajęć oraz znajomość wybranych znaków taktycznych według procedur NATO.
metodyczne:
zajęcia prowadzić formą wykładu monograficznego;
w czasie trwania wykładu uwagę zwrócić na uwypuklenie zadań, warunków działania, ugrupowania bojowego oraz właściwości pracy dowódcy kompani nad organizacją marszu i ubezpieczeniu postoju;
do ilustracji przekazywanych treści wyświetlić opracowane foliogramy.
PRZEBIEG ZAJĘĆ
CZĘŚĆ WSTĘPNA
przyjąć meldunek od dowódcy grupy o jej gotowości do zajęć;
podać temat i cele zajęć;
podać literaturę do tematu;
przekazać słuchaczom założenia organizacyjne zajęć;
przeprowadzić sprawdzian wiadomości.
WPROWADZENIE DO TEMATU
Na dzisiejszym wykładzie zostanie Wam niezbędny zasób wiedzy dotyczący zasad organizacji marszu i postoju przez kompanie oraz batalion. Nabyte wiadomości będą Wam potrzebne do rozwiązywania problemów w czekających Was ćwiczeniach.
W manewrowych działaniach bojowych znacznie wzrosła rola przemieszczeń pododdziałów, a w szczególności marszów. Marsz, przesunięcie i przewóz są kategoriami taktycznymi.
W literaturze wojskowej występuje szereg pojęć dotyczących bezpośrednio lub pośrednio ruchu wojsk:
przesunięcie to każdy ruch wojsk bez względu na to, przy pomocy jakich środków transportowych się odbywa;
przegrupowanie to zmiana istniejącego rozmieszczenia sił i środków na określonych kierunkach (w wybranych rejonach) drogą przesunięć wojsk (pododdziałów), z jednego rejonu (rubieży) w inne, w celu stworzenia nowego ugrupowania;
manewr pododdziałami to zorganizowane przemieszczanie na polu walki (przed walką lub w czasie jej trwania) w celu zajęcia dogodniejszego położenia w stosunku do przeciwnika oraz uzyskania i właściwego wykorzystania przewagi sytuacji.
Przedstawione powyżej pojęcia dotyczące ruchu wojsk, niezależnie od środków transportowych do niego wykorzystywanych ogólnie określa się przemieszczaniem.
Przemieszczanie to wszelkie ruchy wojsk (pododdziałów) w skali taktycznej, dokonywane w celu utworzenia w innym rejonie zamierzonego ugrupowania bojowego lub koncentracji sił i środków. Obejmuje marsze, przewozy lub przerzuty. Pododdziały mogą przemieszczać się na własnych środkach transportowych (wykonywać marsz), mogą być przewożone transportem kolejowym, wodnym (morskim, śródlądowym) lub na przyczepach niskopodwoziowych, jak również mogą być przerzucane transportem powietrznym. Przemieszczanie może także odbywać się sposobem kombinowanym, przy wykorzystaniu różnych jego form.
Bez względu na sposób przemieszczania pododdziału powinien on osiągnąć wyznaczony rejon (rubież) w ustalonym terminie i w gotowości do wykonania zadania bojowego.
Marsz to zorganizowane przemieszczanie pododdziałów w kolumnach na własnych środkach transportowych, po istniejących drogach i doraźnie przygotowanych drogach na przełaj.
Celem marszu jest doprowadzenie pododdziałów do wyznaczonego rejonu lub na wyznaczoną rubież w ustalonym czasie i z zachowaniem zdolności do wykonania zadań bojowych.
Dodatnią stroną marszu jest przede wszystkim ciągłe zachowanie zdolności bojowej pododdziałów, możliwości ich szybkiego rozwinięcia i wejścia do walki. Podczas marszu istnieje również możliwość wykonania manewru, w celu obejścia rejonów zniszczeń, zapór itp. Marsz powinien być wykonywany w sposób rozśrodkowany, skrycie i szybko, z zasady w nocy lub w innych warunkach ograniczonej widoczności. W razie potrzeby, zwłaszcza w czasie prowadzenia działań bojowych oraz na tyłach wojsk własnych, marsz może być wykonywany także w dzień.
Marsz może być wykonywany w przewidywaniu wejścia do walki lub bez zagrożenia spotkaniem z przeciwnikiem naziemnym.
Marsz pododdziałów może się odbywać:
przed wybuchem wojny;
w początkowym okresie wojny, w ramach przesunięcia wojsk;
w toku trwania działań wojennych.
Marsze mogą być wykonywane na różne odległości i trwać od jednej do kilku dób.
Najdogodniejsze warunki do wykonania marszu istnieją przed wybuchem wojny. W tej sytuacji ruch pododdziałów będzie koordynowany zgodnie z przyjętym planem przemieszczania. Do zabezpieczenia marszu będą angażowane siły i środki OTK, policji, będzie on przebiegał z uwzględnieniem minimalnego wysiłku ludzi i zużycia środków materiałowych oraz sprzętu bojowego. Skomplikowane warunki istnieć będą podczas wykonywania marszu w początkowym okresie wojny. Przeciwnik niezależnie od odległości od linii styczności wojsk, może oddziaływać na maszerujące pododdziały lotnictwem i innymi środkami konwencjonalnymi, jak również grupami dywersyjno-rozpoznawczymi. Przewidywany brak ciągłej linii frontu zwiększy zagrożenie napotkania naziemnych zgrupowań uderzeniowych przeciwnika, działania desantów powietrznych itp. Szczególnie duże zagrożenie oddziaływaniem przeciwnika istnieć będzie w czasie przekraczania przeszkód wodnych.
W wyniku oddziaływania środków przeciwnika mogą powstać trudności w utrzymaniu tempa marszu w związku z koniecznością wykonania obejść zniszczonych obiektów drogowych, rejonów zniszczeń i zatopień. W wielu wypadkach pododdziały większymi siłami i środkami będą musiały odbudowywać przeprawy, likwidować skutki uderzeń, jak również odpierać uderzenia przeciwnika powietrznego i naziemnego.
CZĘŚĆ GŁÓWNA
ZAGADNIENIE 1.
Miejsce, rola i zadania kompanii zmechanizowanej w ubezpieczeniu marszowym, postoju i ubezpieczeniu rejonu odpoczynku sił głównych.
Ugrupowanie marszowe to uszykowanie pododdziału (pojazdów, żołnierzy) do przemieszczenia w formie marszu. Powinno ono zapewnić szybkie, sprawne i terminowe wykonanie marszu, rozwinięcie w ugrupowanie przedbojowe (bojowe) oraz utrzymanie dowodzenia, jak również najmniejszą wrażliwość na uderzenia środkami rażenia przeciwnika, oszczędność sił ludzkich i pojazdów.
Ugrupowanie marszowe pododdziału składa się z następujących elementów: ubezpieczenia marszowego (jeżeli się go wysyła), kolumny sił głównych, kolumny (pojazdów) zabezpieczenia logistycznego.
W celu zapewnienia ciągłości ruchu kolumn, uniemożliwienia przenikania elementów rozpoznawczych przeciwnika oraz stworzenia warunków wejścia do walki wyznacza się ubezpieczenia marszowe. Ubezpieczenie od czoła zapewniają awangardy, szpice czołowe, patrole czołowe i drużyny patrolowe. szpice (patrole) boczne ubezpieczają skrzydła; natomiast ariergardy, szpice (patrole) tylne - tyły kolumn.
Kompania maszeruje w składzie sił głównych batalionu lub jako szpica czołowa, boczna albo tylna. Odległość szpicy czołowej (SzCz) od sił głównych powinna wynosić 5 - 10 km (szpicy czołowej oddziału maszerującego za oddziałem czołowym - do 3 km), szpicy bocznej i tylnej - do 5 km.
Pluton maszeruje w składzie kompanii lub ubezpiecza kolumnę jako patrol czołowy (boczny, tylny) wysyłany na odległość od sił głównych 3 - 5 km.
Drużyna może działać, jako drużyna (wóz) patrolowa, stanowiąc ubezpieczenie bezpośrednie sił głównych lub innych elementów ubezpieczeń
Podczas postojów (odpoczynku) pododdział ubezpieczający marsz zajmuje dogodną rubież, organizuje obserwację i utrzymuje gotowość do natychmiastowego odparcia ataku przeciwnika i marszowych, wysyłana jest na odległość wzrokową (0,4 - 1,5 km).zabezpieczenia wejścia do walki sił głównych.
W zależności od kierunku marszu organizuje się następujące elementy ubezpieczenia:
marsz do frontu
Lp |
Nazwa elementu ubezpieczenia |
Skład bojowy |
Wystawiający |
Odległość działania |
1. |
AWANGARDA |
Wzmocniony bz; bcz |
Brygada |
20-30 km od sił głównych Brygady |
2. |
SZPICA (czołowa, boczna, tylna) |
Wzmocniona kz; kcz; wzmocniony plp; plcz |
AWANGARDA |
5-10 km od awangardy lub ubezpieczanych wojsk. Sz.B. do 5 km, Sz.Cz. do 3 km za brygadą |
3. |
PATROL (czołowy,boczny, tylny) |
Do wzmocnionego plutonu |
SZPICA |
Do 3 km od sił głównych szpicy |
4. |
DRUŻYNA PATROLOWA (cz., b., t.) |
Drp na BWP (czołg) |
PATROL lub SZPICA |
Odległość wzrokowa |
marsz od frontu
Lp |
Nazwa elementu ubezpieczenia |
Skład bojowy |
Wystawiający |
Odległość działania |
1. |
ARIERGARDA |
Wzmocniony bz, bcz |
brygada |
20-30 km do sił głównych brygady |
2. |
SZPICA (b., t.) |
Wzmocniona kz (kcz) |
ARIERGARDA, batalion, brygada |
5-10 km od sił głównych ariergardy lub ubezp. wojsk; Sz.B. tylko do 5 km |
3. |
PATROL (b., t.) |
Do wzm. plutonu |
SZPICA |
3 km do szpicy tylnej (bocznej) |
4. |
DRUŻYNA PATROLOWA (CZOŁG PATROLOWY) |
Drp na BWP (czołg) |
PATROL, SZPICA |
Odległość wzrokowa |
marsz wzdłuż frontu (rokadowy)
Lp |
Nazwa elementu ubezpieczenia |
Skład bojowy |
Wystawiający |
Odległość działania |
1. |
SZPICA BOCZNA |
Wzmocniona kz (kcz) |
Brygada, batalion |
Do 5 km od ubezp. wojsk |
2. |
PATROL BOCZNY |
Do wzm. pl |
SZPICA BOCZNA |
3 km od sił głównych Sz.B. |
3. |
DRUŻYNA PATROLOWA (CZOŁG PATROLOWY) |
Drp na BWP (czołg) |
PATROL CZOŁOWY |
Odległość czołowa |
KOMPANIA W UBEZPIECZENIU POSTOJU.
Ubezpieczenie postoju organizuje się podczas postoju wojsk w celu uniemożliwienia przeciwnikowi penetracji w rejonie i dokonania niespodziewanego napadu, a w czasie napadu - zatrzymanie go do czasu rozwinięcia się pododdziałów ubezpieczanych.
Ubezpieczenie postoju zazwyczaj stanowią: oddziały czat w składzie wzmocnionej kompani lub czata w składzie wzmocnionego plutonu.
Niekiedy, na ważnych kierunkach, jako oddział czat w dywizji może być wyznaczony batalion. W tym przypadku na czatę z oddziału czat może być wyznaczona kompania.
Oddziałowi czat i czacie podaje się rubież obrony oraz pasy ubezpieczenia i rozpoznania. Pas ubezpieczania wzdłuż frontu może dochodzić do szerokości: dla batalionu - 10 km, dla kompani - 5 km, dla plutonu - 2 km . Odległość ubezpieczenia postoju od ubezpieczanych oddziałów (pododdziałów) powinna zapewnić wykonanie przez nie manewru oraz możliwość zorganizowanego zejścia do walki sił głównych. W zależności od składu ubezpieczeń, odległość ta może wynosić od 5 do 15 km .
Oddział czat zajmuje nakazaną rubież i przygotowuje ją do obrony zamykając czatami najbardziej prawdopodobne kierunki podejścia przeciwnika. W pasie ubezpieczenia przygotowuje się główne i zapasowe punkty oporu. Luki pomiędzy czatami oraz kierunki dogodne do działania czołgów powinny być nieprzerwanie obserwowane i osłaniane ogniem. Na rozkaz dowódcy oddziału czat organizuje się w nich patrolowanie a w przedzie i na skrzydłach wystawia się czujki ( podsłuchy ), placówki. Z przodu i na skrzydłach wysyła się BPR.
Odwód dowódcy oddziału czat rozmieszcza się w głębi, w gotowości do działania na zagrożonym kierunku.
W celu prowadzenia rozpoznania przed frontem oddziałom czat i na jego skrzydłach wysyła się patrole (drużyny lub czołgi patrolowe).
ZAGADNIENIE 2.
Sposoby przemieszczania pododdziałów i zadania osób funkcyjnych.
Pododdział wykonuje marsz na własnych środkach transportowych lub jest przewożony transportem:
kolejowym;
morskim (wodnym śródlądowym);
powietrznym;
kombinowanym.
Wybór sposobów przemieszczenia pododdziału zależy od:
celu, odległości i czasu przeznaczonego na przemieszczenie;
warunków atmosferycznych;
właściwości fizyczno-geograficznych terenu, w którym odbywa się marsz;
pory roku;
stopnia zużycia sprzętu bojowego;
stopnia oddziaływania przeciwnika;
możliwości organizacyjnych.
Głównym sposobem przemieszczeń pododdziałów jest marsz na własnych środkach transportowych.
W zależności od celu marszu i kierunku ruchu pododdziału względem przeciwnika marsze mogą być wykonywane:
w kierunku frontu (dofrontowy);
od frontu do tyłu (odfrontowy);
wzdłuż frontu (rokadowy).
ZAGADNIENIE 3.
Specyfika pracy dowódcy kompanii w zakresie planowania i organizowania ubezpieczeń marszowych i postoju.
Dowódca pododdziału działającego jako element ubezpieczenia marszowego kieruje rozpoznaniem drogi marszu, ubezpieczeniem sił głównych poprzez niszczenie mniejszych grup przeciwnika lub działaniem tego elementu zabezpiecza wprowadzenie do walki sił głównych. Usuwa przeszkody z drogi marszu lub oznacza drogę obejścia. Na bieżąco składa meldunki o warunkach marszu i realizacji zadań wynikających z planu marszu lub potrzeb w toku marszu.
Po otrzymaniu zadania do działania jako szpica czołowa (Sz.Cz.) kolejność pracy dowódcy kompanii jest następująca:
Analizuje zadanie - określa cel działania.
Kalkuluje czas.
Określa zadania przygotowawcze i nakazuje ich wykonanie.
Ocenia sytuację (z mapy).
Określa sposoby (warianty) wykonania zadania.
Wybiera sposób wykonania zadania.
Graficznie przedstawia sposób wykonania zadania na mapie (szkicu).
Składa meldunek przełożonemu o podjętym sposobie działania (na polecenie).
Wydaje rozkaz bojowy.
Organizuje współdziałanie.
Organizuje rozpoznanie.
Organizuje zabezpieczenie bojowe i logistyczne.
Organizuje i nadzoruje przygotowanie do marszu żołnierzy, broni, sprzętu oraz środków materiałowych.
Melduje gotowość do wykonania zadania.
Dowódca kompanii podejmując decyzję wybiera sposób wykonania zadania określając koncepcję użycia ognia i wykonania ruchu w terenie w aspekcie przewidywanego sposobu działania przeciwnika.
W koncepcji marszu określa:
cel;
kierunek i sposób wykonania marszu;
ugrupowanie marszowe;
czas, miejsca postojów i odpoczynków.
W zależności od przyjętego sposobu działania ustala:
zadania bojowe pododdziałów;
główne zadania współdziałania, rozpoznania, zabezpieczenia bojowego oraz logistycznego.
W rozkazie bojowym do działania jako szpica czołowa (Sz.Cz.) dowódca podaje:
Wiadomości o przeciwniku.
Zadanie Sz.Cz.: drogę marszu, miejsce w ugrupowaniu marszowym batalionu (przełożonego), rejony odpoczynków (ześrodkowania) lub rubież, czas przybycia do nakazanego rejonu albo na wyznaczonym rubież i przewidywane zadania, punkt wyjściowy, punkty wyrównania i czas przekroczenia ich, miejsca i czas postojów.
Zdania sił i środków przełożonego działających na rzecz pododdziału oraz zadania sąsiadów.
Sposób wykonania zadania.
Po słowie „ROZKAZUJĘ” - zadania dla pododdziału:
dla patrolu czołowego i drużyn (czołgów) patrolowych
skład, zadania bojowe, czas przekroczenia punktu wyjściowego, punktu wyrównania i sposób składania meldunków o sytuacji;
dla plutonów piechoty (czołgów):
środki wzmocnienia, zadania, miejsce w ugrupowaniu marszowym, sposób otwarcia i prowadzenia ognia do celów powietrznych, a w przewidywaniu wejścia do walki ponadto sposób działania;
dla pododdziałów artylerii i innych środków ogniowych:
zadania do marszu i sposób wejścia do walki, miejsce w ugrupowaniu marszowym i bojowym;
dla innych przydzielonych pododdziałów i środków:
miejsce w ugrupowaniu marszowym i przewidywane zadanie.
Przedsięwzięcia zabezpieczenia logistycznego: miejsce i czas rozwinięcia punktów logistycznych (miejsce i sposób uzupełniania paliw w trakcie marszu); normy zużycia środków materiałowych i bojowych.
Podstawowe terminy i sygnały.
Miejsce SDO i zastępcy.
Dowódca pododdziału wyznaczonego jako oddział czat po otrzymaniu zadania:
Analizuje zadanie - określa cel działania.
Kalkuluje czas.
Określa zadania przygotowawcze i nakazuje ich wykonanie.
Ocenia sytuację (z mapy).
Określa sposoby (warianty) wykonania zadania.
Wybiera sposób wykonania zadania.
Graficznie przedstawia sposób wykonania zadania na mapie.
Składa meldunek przełożonemu o wybranym sposobie działania (na polecenie).
Wprowadza kompanię na wyznaczoną rubież.
Organizuje obserwację i ubezpieczenie.
Przeprowadza rekonesans, w czasie którego:
ocenia sytuację;
dokonuje korekty wcześniej podjętej decyzji z mapy (jeżeli zachodzi taka potrzeba);
wydaje rozkaz bojowy;
organizuje współdziałanie;
organizuje rozpoznanie;
organizuje zabezpieczenie bojowe i logistyczne.
Organizuje i nadzoruje przygotowanie pododdziałów (czat) do walki.
Melduje gotowość do wykonania zadania.
W rozkazie bojowe do działania jako oddział czat dowódca podaje:
Wiadomości o przeciwniku.
Zadanie czaty.
Zadania sił i środków przełożonego działających na rzecz pododdziału oraz zadania sąsiadów.
Sposób wykonania zadania.
Po słowie „ROZKAZUJĘ”:
dla czat:
środki wzmocnienia, rubież obrony, pas ubezpieczenia i rozpoznania, główny i zapasowy punkt oporu, zakres rozbudowy inżynieryjnej, miejsce wystawienia czujek (podsłuchów), sposób działania w przypadku ataku przeciwnika;
odwodowi:
rejon rozmieszczenia;
przydzielonej artylerii:
stanowiska ogniowe, zadania wsparcia walki czat.
Przedsięwzięcia zabezpieczenia logistycznego:
miejsce i czas rozwinięcia punktów logistycznych;
normy zużycia środków bojowych i materiałowych (tylko wtedy gdy podwładni nie otrzymali tych danych wcześniej).
Podstawowe terminy, sygnały, hasło i odzew.
Miejsce SDO oddziału czat i zastępcę.
ZAGADNIENIE 4.
Działanie kompanii w marszu ubezpieczonym oraz w ubezpieczeniu postoju i odpoczynku.
Działanie kompanii jako szpica czołowa
Szpica czołowa w składzie kompanii wysyła patrol czołowy w sile plutonu na odległość do 3 km . Szpica czołowa w nakazanym czasie przekraczania punkt wyjściowy oraz punkty wyrównania i zajmuje po jej sprawdzeniu wyznaczone rejony na drodze marszu.
Uszkodzone pojazdy pozostawia na poboczu a po ich naprawieniu dołączają do przejeżdżającej kolumny, a do kompanii dołączają dopiero podczas postoju (odpoczynku). Marsz wykonuje prawą stroną drogi utrzymując ustalone odległości. Wyprzedzanie innych kolumn bez zezwolenia przełożonego jest zabronione.
W nocy wykonuje marsz wykorzystując przyrządy noktowizyjne lub zaciemnia światła pojazdów. Podczas przekraczania rejonów zalesionych oraz miast, zmniejsza odległości pomiędzy elementami ubezpieczenia (drużynami patrolowymi - patrolem czołowym).
Podczas ataku lotniczego przeciwnika kontynuuje marsz. Walkę prowadzą środki dyżurne a pozostałe w miarę osiągnięcia do prowadzenia ognia.
Tereny skażone stara się obejść szukając drogi obejścia a w przypadku ich braku pokonuje je na wozach bojowych, na zamkniętych włazach (przy małej dawce napromieniowania).
Rejony postojów dokładnie rozpoznaje wysyłając drużyny patrolowe (patrol czołowy).
Zniszczone zaminowane i skażone odcinki dróg oraz uszkodzone przepusty i mosty obchodzi po uprzednim oznaczeniu drogi obejścia.
Po napotkaniu większych sił zajmuje dogodną rubież i ogniem stara się zatrzymać przeciwnika zabezpieczając wejście do walki awangardy i wspólnie niszczy go.
Działanie kompanii jako szpica boczna
wykonuje marsz równolegle do sił głównych, na wysokości jej czoła;
ubezpiecza siły główne przed niespodziewanym atakiem przeciwnika w skrzydło;
podczas postoju i odpoczynku zajmuje rubież, organizuje obserwację, ubezpieczenie i utrzymuje gotowość do natychmiastowego odparcia ataku przeciwnika w gotowości do zabezpieczenia wejścia do walki sił głównych;
pozostałe działanie jest podobne do działania szpicy czołowej.
Działanie kompanii jako szpica tylna
zadanie realizuj poprzez obserwacje i walkę z przeciwnikiem;
utrzymuje bez względu na sytuację nakazane czasy i odległości przejęte do marszu;
nie dopuszcza do wyprzedzania kolumny przez inne pododdziały z marszu dofrontowego;
w czasie uderzenia przeważających sił, które dogoniły kolumnę zajmuje dogodną rubież i niszczy ogniem wszystkich swoich środków zatrzymuje go, po czym wykonuje odskok;
na rozkaz przełożonego może niszczyć mosty, przeprawy i minować drogi;
gdy przeciwnik jest w pościgu w styczności ogniowej, to szpica tylna wykonuje marsz od rubieży do rubieży, z których to zmusza do rozwinięcia, obezwładnia ogniem, po czym szybko zmienia rubież, wycofując się w kierunku marszu kolumn.
Działanie kompanii jako oddziału czat
Na najbardziej prawdopodobnych kierunkach podejścia do pasa ubezpieczenia oddziału czat (plutonowych punktów oporu) i w lukach między nimi przygotowuje się odcinki ześrodkowań ognia wozów bojowych i innych środków oraz niekiedy zasadzki.
Do prowadzenia rozpoznania przeciwnika naziemnego przed siłami ubezpieczanymi oraz przed punktami oporu czat i w lukach między nimi wysyła się okresowo patrole w składzie dwóch - trzech żołnierzy lub drużyny patrolowe. Patrole (drużyny patrolowe) poruszają się skrycie wyznaczoną drogą, prowadząc wnikliwą obserwację terenu. Działających pojedynczo żołnierzy przeciwnika biorą do niewoli lub niszczą. W przypadku wykrycia większych grup przeciwnika dowódca patrolu (drużyny patrolowej) natychmiast melduje o tym przełożonemu i obserwuje ich działanie.
Elementy rozpoznawcze i ubezpieczenia przeciwnika oddział czat (kompania) niszczy ogniem na maksymalnych odległościach w celu zmuszenia go do rozwinięcia się przed pozycją ubezpieczenia i zabezpiecza rozwinięcie oraz wejście do walki ubezpieczanych sił.
Podczas walki dowódca oddziału czat powinien określić siły i skład nacierającego przeciwnika oraz kierunki jego działania, i złożyć niezwłocznie meldunek dowódcy pułku.
Wycofanie oddziału czat z pozycji ubezpieczeń na zapasową następuje na rozkaz dowódcy pułku.
Przez punkt oporu czat wysyła się czujki (podsłuchy), w skład których wchodzi 2-3 żołnierzy. Wystawia się je na określony czas w celu bezpośredniego ubezpieczenia pododdziału.
W zależności od sytuacji, charakter terenu i warunków widoczności czujkę (podsłuch) wystawia się przed pododdziałem lub na jego skrzydle w odległości do 400 km . Zmianę czujki (podsłuch) przeprowadza się co 2-4 godziny. Wystawiający czujkę (podsłuch) skrycie wprowadza jej (jego) skład na stanowisko oraz podaje mu sektory obserwacji, zadania i kierunki, na które należy zwrócić szczególną uwagę, sposób działania w przypadku podejścia przeciwnika a także sygnały, hasło i odzew. Starszy czujki ustala tok służby i utrzymuje łączność z przełożonym. Czujka (podsłuch) pełni służbę skrycie, nikogo nie zatrzymując. O pojawieniu się pojedynczych żołnierzy oraz niewielkich grup przeciwnika natychmiast melduje przełożonemu (dowódcy czaty). W przypadku zaatakowania stanowiska czujka (podsłuch) otwiera ogień a wycofuje się na rozkaz dowódcy czaty.
CZĘŚĆ KOŃCOWA
przypomina temat i treść zagadnień;
wskazuj problemy, które powinny być rozwiązane w trakcie samokształcenia;
udziela odpowiedzi na ewentualnie pytania słuchaczy;
podaje temat i termin kolejnych zajęć.