1/. Logika jest to nauka formułująca prawa poprawnego
c) myślenia i wypowiadania myśli.
2/. Poprawne stosowanie zasad logiki prowadzi do:
c) zrozumienia i porozumienia,.
3/. Logika to nauka:
c) zajmująca się różnymi rodzajami wynikania.
4/. Logika w znaczeniu szerokim obejmuje:
c) semiotykę, logikę formalną i metodologię nauk.
5/. Logika formalna obejmuje:,
c) wiele rożnych teorii logicznych.
6/. Metodologia ogólna nauk:
b) dotyczy metod wspólnych wszystkim naukom,.
7/. Nauka jest to uporządkowana wiedza o:
a) przyrodzie, człowieku i społeczeństwie,
8/. Nauka jest to wiedza:
a) uporządkowana,
9/. Nauka w znaczeniu dydaktycznym jest to:
a) proces uczenia się i nauczania,
10/. Nauka w znaczeniu funkcjonalnym jest to:
b) działalność badawcza uczonych (stawianie hipotez, tworzenie pojęć i teorii, wyjaśnianie zjawisk, odkrywanie prawidłowości
11/. Nauka w znaczeniu kulturowym jest to:
b) wytwory działalności badawczej (sytemy wiedzy, idee, teorie, narzędzia i środki badawcze)
12/. Nauka w znaczeniu organizacyjno-instytucjonalnym jest to
d) dziedziny, dyscypliny i specjalizacje naukowe oraz ośrodki badawcze i uczelnie wyższe.
13/. Semiotyka logiczna składa się z takich nauk o języku jak:
b) syntaktyka, semantyka i pragmatyka,
14/. Syntaktyka logiczna zajmuje się:
b) wzajemnymi stosunkami między znakami a rzeczywistością,
15/. Semantyka logiczna zajmuje się:
b) znaczeniem wyrażeń językowych,
16/. Pragmatyka logiczna bada:
a) funkcje znaków językowych i ich wpływu na ludzi,
17/. Z punktu widzenia semiotyki język jest to:
d) uporządkowany system znaków słownych.
18/. Język to uporządkowany system:
a) dźwięków i liter,

19/. Reguły słownikowe języka ustalają, które wyrażenia proste należą do:
b) słownika danego języka,
20/. Reguły znaczeniowe ustalają,
b) znaczenie znaków słownych,

21/ .Reguły syntaktyczne ustalają
c) sposób łączenia wyrażeń prostych w wyrażenia złożone (zdania).
22/. Do funkcji języka nie należy funkcja
b) dystrybucyjna,

23/. Funkcja komunikacyjna języka polega na przekazywaniu informacji o faktach za pomocą:
b) ustalonego systemu znaków,
24/. Wypowiedzi człowieka:
a) są środkiem przedstawiania rzeczywistości,
25/. Funkcja ekspresyjna języka polega na tym, że nasze wypowiedzi
b) wyrażają subiektywne uczucia i myśli,
26/. Dzięki funkcji performatywnej języka dokonujemy
b) aktu zobowiązania do czegoś lub aktu przyrzeczenia czegoś,
27/. Semiotyka logiczna zajmuje się badaniem znaczenia
d) mowy ciała.

28/. Znakiem naturalnym mogą być:
c) jakieś przedmioty bez wyraźnej lub domyślnej umowy.
29/. Znak sztuczny jest to:
b) przedmiot użyty na podstawie przyjętych reguł, które określają znaczenie znaku,
30/. Znakiem może być przedmiot lub czynność, które:
c) odnoszą człowieka do czegoś innego poza znakiem.
31/. Znak jest to przedmiot
b) który dzięki utrwalonemu sposobowi używania go jest sposobem komunikacji
32/. Komunikacji językowej towarzyszy
c) odczytanie, zrozumienie i interpretacja znaku u odbiorcy.

33/. Oznaka jest to zjawisko lub stan rzeczy w świecie, którego spostrzeżenie naprowadza naszą myśl na inne zjawisko lub stan rzeczy, ponieważ znamy
c) zależności między zjawiskami i stanami rzeczy.
34/. Z oznaką jakiegoś zjawiska mamy do czynienia gdy:
c) nie istnieje zamiar komunikacji i reguły znaczeniowe.
35/. Nazwa to wyrażenie, które w zdaniu o postaci "A jest B" może pełnić funkcję:
b) podmiotu lub orzecznika,
36/. Wyróżnia się następującą funkcję semantyczną nazwy
b) denotowania,

37/. Nazwy służą:
b) do określania przeznaczenia przedmiotów
38/. Według psychologicznej (asocjacyjnej) teorii znaczenia znaczeniem wyrażenia np. nazwy jest:
a) wyobrażenie lub myśl jakiejś osoby skojarzona w jej umyśle z brzmieniem , wyglądem lub użyciem nazwy
39/. Według denotacyjnej teorii znaczenia znaczeniem jakiegoś wyrażenia np. nazwy jest
b) zbiór przedmiotów (desygnatów) oznaczonych przez nazwę,
40/. Według konotacyjnej teorii znaczenia znaczeniem wyrażenia np. nazwy jest
c) zbiór cech charakteryzujących przedmioty oznaczane przez daną nazwę.
41/. Według intencjonalnej (fenomenologicznej) teorii znaczenia znaczeniem wyrażenia np. nazwy jest
c)ujmowanie przez nazwę przedmiotu, do którego odnosi się ona z intencją znaczeniową nadaną jej przez człowieka.
42/. Według weryfikacjonistycznej teorii znaczenia z zdania posiadają znaczenie i mają sens:
b) jeżeli możemy podać doświadczalny sposób wykazania prawdziwości zdania
43/. Według pragmatycznej (instrumentalnej) teorii znaczenia znaczeniem wyrażenia np. nazwy lub zdania jest:
a) sposób rozumienia nazwy lub zdania określony przez reguły języka , polegający na prawidłowym sposobie użycia nazwy lub zdania, 44/. Nazwa to wyrażenie, które może pełnić funkcję:
a) podmiotu lub orzecznika w zdaniu podmiotowo-orzecznikowym,
45/. Zakres nazwy to zbiór
b) wszystkich desygnatów danej nazwy,
46/. Desygnaty to przedmioty przez nazwę:
a) oznaczane (denotowane),
47/. Denotacja to stosunek
b) semantyczny (znaku do przedmiotu),
48/. Treść charakterystyczna nazwy [konotacja] to zbiór cech:
b) które posiadają niektóre przedmioty oznaczane przez tę nazwę,
49/. Treść zupełna nazwy jest to zbiór
b) wszystkich cech wspólnych wszystkim desygnatom tej nazwy
50/. Nazwa prosta to nazwa składająca się z:
c) jednego podmiotu.
51/. Nazwa abstrakcyjna to nazwa, która:
b) jest znakiem rzeczy, osoby lub czegoś, co można sobie wyobrazić jako osobę albo rzecz
52/. Nazwa jednostkowa to nazwa, która oznacza:
a) dokładne tylko jedno rzeczywiste indywiduum np. rzecz lub osobę,
53/. Nazwa ogólna to nazwa, która:
b) ma więcej niż jeden desygnat
54/. Nazwa pusta
c) to nazwa bez desygnatów
55/. Nazwa generalna:
a) oznacza przedmiot z uwagi na cechy charakterystyczne, które ten przedmiot posiada,
56/. Nazwą jednoznaczną jest nazwa:
a) "autor Pana Tadeusza",
57/. Nazwą wieloznaczną jest nazwa:
a) dwuznaczna,
58/. Nazwy ogólne i generalne są bardzo wieloznaczne ponieważ posiadają:
a) bogatą treść i szeroki zakres
59/. Nazwy okazjonalne to nazwy o znaczeniu:
a) zmiennym,

60/. Nazwami okazjonalnymi są:
c) zaimki: ja, ty, on, ona, ono, my, wy oni, tu, tam, gdzieś, teraz, przedtem, potem, wczoraj, dzisiaj, jutro, to, ta, jakieś, ileś, coś, ktoś.

61/. W zdaniu : "Ktoś w grupie nastolatków jest pełnoletni" słowem okazjonalnym (o zmiennym znaczeniu) jest słowo:
c) "ktoś",.
62/. Nazwa S jest równoważna zakresowo z nazwą P:
a) jeżeli każdy desygnat nazwy S jest desygnatem nazwy P i odwrotnie,

63/. Zakres nazwy S jest podrzędny względem zakresu nazw P,
c) zakresy nazw wykluczają się.

64/. Definicja jest to określenie:
b) istoty rzeczy lub znaczenia wyrażeń,

65/. Definicja realna to:
b) wskazanie takiego zbioru cech jakiegoś przedmiotu, który przysługuje tylko temu przedmiotowi.
66/. Definicja nominalna podaje
b) znaczenie wyrażenia

67/. Definicja słownikowa to definicja nominalna:, która
c) brzmi: ""Słowo "abażur" znaczy tyle samo co "osłona lampy tłumiąca zbyt jaskrawe światło"".
68/. Błąd definicji "idem per idem" polega na tym, że w definicji określamy znaczenie
c) jednych wyrażeń przy pomocy innych wyrażeń o takim samym lub podobnym znaczeniu.
69/. Błąd definicji "ignotum per ignotum" polega na tym, że informujemy w niej o znaczeniu słów:
b) przy pomocy słów o nieznanym dla nas znaczeniu,
70/. Definicja jest prawidłowa, gdy zakres wyrażenia definiowanego i definiującego są:
b) zamienne.

71/. Definicja jest za szeroka, gdy zakres wyrażenia definiującego jest względem zakresu wyrazu definiowanego:
b) nadrzędny,

72/. Podział logiczny dwuczłonowy ( dychotomiczny) to podział zakresu nazwy ze względu na:
b) sprzeczne

73/. W celu dokonania podziału wartościowego poznawczo należy wybrać jako zasadę podziału
b) cechy istotne,

74/. Klasyfikacja to podział logiczny:
c) polegający na przeprowadzaniu kolejnych podziałów zakresu jakiejś nazwy lub pojęcia.
75/. Przykładem klasyfikacji jest
b) systematyka roślin,

76/. Zdanie w sensie gramatycznym to wypowiedź dwuczłonowa, w której:
a) zawsze występuje podmiot (nazwa) i orzeczenie,
77/. Zdanie w sensie logicznym to zdanie oznajmujące (twierdzące), które może być
c) prawdziwe lub fałszywe.
78/. Znaczeniem zdania w sensie logicznym jest
b) sąd,

79/. Znaczeniem zdania jest każda myśl, która:
b) zdaje sprawę z jakiegoś stanu rzeczy, faktu czy sytuacji
80/. W nauce logiki prawdziwość i fałszywość są cechą:
c) zdań.

81/. Zdania są zbudowane z wyrażeń, które odnoszą się:
b)tylko do stanów rzeczy faktów i sytuacji 82/. Każde zdanie zbudowane zgodnie z regułami składni ma wartość logiczną, co znaczy, że jest:
c) prawdziwe lub fałszywe.
83/. Zdania w sensie logicznym dzielimy na zdania:
a) twierdzące i przeczące

84'/ W zdaniach twierdzących przyjmujemy, że
b) przedmiot posiada określoną cechę,
85/. Zdania ogólne to zdania, które mogą opisywać:
a) wszystkie sytuacje,

86/. W sądach asertorycznych:
a) stwierdza się stan rzeczy,
87/. Sądy problematyczne:
c) stwierdzają możliwość czegoś.

88/. Sądy apodyktyczne stwierdzają:
a) konieczność czegoś

89/. Podstawowym założeniem klasycznej logiki zdań jest założenie:
a) dwuwartościowości

90/. W ujęciu ontologicznym prawda to cecha:
a) ludzi i rzeczy

91/. W ujęciu logicznym:
b) tylko zdania mogą być prawdziwe lub fałszywe,
92/. W ujęciu logiki prawdziwe są myśli i zdania, które są:
a) zgodne z oryginałem,

93/. Kłamstwo występuje wtedy, gdy
b) znamy prawdę ale świadomie mówimy coś niezgodnego z tym, co wiemy i myślimy,
94/. Prawdomówność jest to przede wszystkim:
c) zachowanie etyczne człowieka.
95/. Logika zdań:
c) bada psychologiczne kwestie prawdomówności i kłamstwa.
96/. Koniunkcja jest zdaniem prawdziwym wtedy i tylko wtedy, gdy:
b) oba jej człony są prawdziwe,
97/. Alternatywa nierozłączna jako zdanie złożone z dwóch zdań jest zdaniem prawdziwym wtedy, gdy:
a) przynajmniej jeden z jej składników jest zdaniem prawdziwym,

98/. Alternatywa rozłączna jako zdanie złożone z dwóch zdań jest prawdziwa wtedy, gdy
a) co najwyżej jedno ze zdań składowych jest prawdziwe,
99/. Implikacja jako zdanie złożone jest wtedy zdaniem fałszywym, gdy:
a) pierwsze zdanie będące poprzednikiem jest prawdziwe a drugie zdanie będące następnikiem jest fałszywe,
100/. Jeżeli z poprzednika implikacji wynika następstwo, to:
a) poprzednik nazywamy racją logiczną,
101. Z definicji prawdziwej implikacji wynika, że:
a) jeśli racja jest prawdziwa, to następstwo bywa prawdziwe
102/. Żeby zbadać logiczną poprawność naszych rozumowań
b) tworzymy schematy zdań w języku logiki, tzn. zastępujemy spójniki symbolami spójników a zdania proste zastępujemy symbolami zmiennych zdaniowych
103/. Zasada niesprzeczności ~(p ^ ~ p) mówi, że
b) dwa zdania wobec siebie sprzeczne nie mogą być oba prawdziwe
104/. "Śnieg jest biały" i "śnieg jest czarny" to zdania
b) przeciwne
105/. Prawo wyłączonego środka odnosi się do zdań sprzecznych, i mówi, że
d) "płód jest człowiekiem lub płód nie jest człowiekiem".
106/. Rachunek zdań to teoria wnioskowań:
a) indukcyjnych
107/. Wnioskowanie z prawdziwych przesłanek w oparciu o prawa logiki gwarantuje nam i pozwala na dojście do:
b) prawdziwych wniosków
108/. Jeżeli dokonamy tak podstawień, że przyjęte przez nas przesłanki są prawdziwe, to przechodząc we wnioskowaniu od przesłanek do wniosków w oparciu o prawo logiki o strukturze implikacji dochodzimy:
b) zawsze do prawdziwego wniosku,
109/. Rozumowanie oparte o prawa logiki jest:
a) niezawodnym wnioskowaniem dedukcyjnym

110/. Klasyczny rachunek zdań jako teoria:
a) jest systemem dedukcyjnym, 111/. Logika klasyczna jest logiką:
c) która pokrywa się z dużą ilością wnioskowań stosowanych w matematyce i ma w niej duże zastosowanie.

112/. Nasze rozumowanie powinno według logików kierować się zasadą racji dostatecznej, która mówi, że nie wolno uznawać twierdzeń
c) bez wystarczającego uzasadnienia.

113/. Myśli wyrażone w zdaniach, które chcemy uznawać za prawdziwe, możemy uzasadnić:
a) bezpośrednio przez odwołanie się do doświadczenia,

114/. Rozumowanie jest to:
a) formułowanie wniosków na podstawie przesłanek
115/. Wnioskowanie jest to:
a) subiektywny proces myślowy,
116/. Wynikanie jest to obiektywny stosunek zachodzący między:
a) racją a następstwem

117/. Rozumowanie: "Jeżeli pada deszcz, to jest mokro; i pada deszcz, więc jest mokro" przebiega według schematu:
a) [(p › q) ^ p] › q

118/. Rozumowanie: "Jeżeli pada deszcz, to jest mokro; i nie jest mokro, więc nie pada deszcz" przebiega według schematu:
a) [(p › q) ^ ~ q] › ~ p

119/. Ze zdania "Jeżeli pada deszcz, to jest mokro" zdanie: "Jeżeli nie jest tak, że pada deszcz, to nie jest tak, że jest mokro":
a) wynika logicznie
120/. Znajomość praw logiki jest niezbędna dla tych, którzy pragną wnioskować w taki sposób, aby z przyjętych przez nich za prawdziwe twierdzeń (przesłanek) wynikały także prawdziwe
c) wnioski.
121/. Prawo logiki np. (p › q) › (~ q › ~ p) to funkcja zdaniowa, która przy dokonywaniu podstawień za występujące w niej zmienne zdaniowe daje nam zdanie:
a) prawdziwe

122/. Dedukcja jest to:
a) wyprowadzanie zdań szczegółowych ze zdań ogólnych,
123/. W rozumowaniu "Anna jest wyższa od Barbary, Barbara jest wyższa od Cecylii, zatem, Anna jest wyższa od Cecylii" zdanie "Anna jest wyższa od Cecylii":
a) wynika logicznie z przesłanek
124/. Jeśli dedukcja jest przeprowadzona poprawnie, zaś zbiór przesłanek nie zawiera zdań fałszywych, to wnioski wyciągnięte w wyniku rozumowania dedukcyjnego są w sposób oczywisty:
c) prawdziwe.
125/. Błąd formalny wnioskowania dedukcyjnego polega na
b) mylnym uznaniu, że wniosek wynika logicznie z przesłanek
126/. Logiczna poprawność wniosku płynie z:
a) prawidłowego zastosowania reguł wnioskowania,
127/. Błąd merytoryczny we wnioskowaniu "Każdy łabędź jest biały; więc: Niektóre łabędzie są białe" polega na:
a) uznaniu za prawdziwą przesłanki, która jest fałszywa

128/. Prawdziwość wniosku zachodzi wtedy, gdy jest on zgodny:
z faktami
129/. System dedukcyjny to system twierdzeń:
b) nie zawierający terminów pierwotnych (np. pewien ... jest ..., każdy .... jest........),
131/. Rozumowanie: "Jeśli kot jest gadem, to jest kręgowcem. Kot jest kręgowcem. Więc: kot jest gadem":
a) ma prawdziwe przesłanki,

132/. Wniosek prawidłowy pod względem logiki formalnej
b) może być zgodny z prawdą

133/. Indukcja jest to:
c) proces uogólniania w celu dotarcia do ogólnych prawidłowości o związkach przyczynowych.
134/. Indukcja to wnioskowanie, w którym przesłankami są:
a)zdania szczegółowe stwierdzające poszczególne przypadki danej prawidłowości,

135/. Punktem wyjścia indukcji jest:
c) obserwacja zjawisk.

136/. Punktem dojścia indukcji są
b) uogólnienia i hipotezy

137/. Hipotezy to twierdzenia przy pomocy których, nauka:
b) wyjaśnia badane zjawiska
138/. W procesie badań naukowych hipotezy mogą być poddawane
c) weryfikacji lub falsyfikacji.
139/. Falsyfikacja to wykazanie fałszywości a tym samym obalenie hipotezy polegające na wykazaniu, że przewidziane w hipotezie zjawisko chociaż w jednym poszczególnym przypadku:
b) nie występuje,

140/. Indukcja enumeracyjna zupełna:
a) jest rozumowaniem dedukcyjnym niezawodnym,
141/. Indukcja enumeracyjna niezupełna polega na tym, że każde zdanie stwierdzające jakąś ogólną prawidłowość uznajemy jako wniosek prawdopodobny na podstawie uznanych wcześniej zdań jednostkowych, stwierdzających:
b) tylko niektóre poszczególne przypadki tej prawidłowości
142/. Indukcja eliminacyjna polega na tym, że:
b) szukamy jednostkowych przypadków, które potwierdzałyby wszystkie hipotezy z wyjątkiem jednej

143/. Metoda indukcji eliminacyjnej to:
a) kanony J. S. Milla
144/. Metoda indukcji eliminacyjnej:
b) jest podstawą do tworzenia hipotez i praw, które trzeba następnie poddać metodzie sprawdzania,
145/. Teoria naukowa to:
d) tylko system aksjomatów, reguł dedukcji i twierdzeń pochodnych.
146/. Aksjomaty to twierdzenia:
b) przyjęte na początku bez dowodu
147/. W systemie aksjomatycznym uzasadnianie twierdzeń polega na tym, że:
a) wykazuje się, że przyjęło się dane zdania za prawdzie na zasadzie oczywistości
149/. Wnioskowanie przez analogię jest wnioskowaniem:
b) zawodnym,
150/. Wyjaśnianie jest to:
a) rozumowanie mające na celu wskazanie racji uzasadniającej dla stwierdzonego i uznanego przez nas zdania,
151/. W wyjaśnianie przyczynowe czegoś:
a) podaje wyłącznie przyczyny lub zbiór przyczyn zjawiska
152/. Błędem wyjaśniania przyczynowego jest:
a) zakładanie, że istnieje tylko jedna przyczyna, zamiast dostrzegania wielu czynników powstania jakiegoś zjawiska
154/. Wyjaśnianie strukturalne polega na wskazaniu i opisie:
a) zależności zachodzących między zjawiskami jako częściami w jakiejś większej całości,
155/. Wyjaśnianie genetyczno - historyczne polega na tym, że chcąc wyjaśnić cechy przedmiotu lub zjawiska:
a) podajemy opis tego, jak się on rozwijał z wcześniejszego stadium
156/. Wyjaśnianie teleologiczne polega na wskazaniu i odwołaniu się do:
b) celu wyjaśnianego stanu rzeczy, zdarzenia lub działania
157/. Celem większości nauk jest:
c) przede wszystkim opis relacji, które zachodzą między zjawiskami.
158/. Zbiór dystrybutywny jest to obiekt (przedmiot):
b) posiadający elementy, które nie są realnie niczym połączone, lecz posiadają podobne cechy,
159/. Zbiór kolektywny jest to obiekt (przedmiot)
b) składający się z powiązanych ze sobą częśc
160/. Teoria mnogości zajmuje się:
a) zbiorami w sensie dystrybutywnym.
161/. We wszystkich naukach chodzi o:
a) poszukiwanie i badanie relacji zachodzących międzyróżnymi przedmiotami,
162/. Do formalnych cech relacji nie należy
d) transcendentność.
163/. Do formalnych cech relacji należy:
a) asymetryczność
164/. Wieloznaczność to:
a) użycie niejednoznacznego terminu,
165/. Wyrażenia wieloznaczne to wyrażenia, które
c) można rozumieć w różnych znaczeniach, mówiąc tym samym językiem.
166/. Jeżeli jedno wyrażenie oznacza różne przedmioty, to jest to wyrażenie wieloznaczne pod względem:
b) zakresu
167/. Jeżeli jakieś wyrażenie oznacza wiele cech to mamy do czynienia z wieloznacznością:
b) treści
168/. Niedopowiedzenie to:
a) opuszczenie jakiegoś elementu wypowiedzi np. słów lub zwrotó
169/. Wyrażenia okazjonalne takie jak "ja", "twój", "wy", "tu", "teraz", "zaraz" itd.
to wyrażenia, które:
b) uzyskują przyporządkowanie, gdy są użyte w konkretnej sytuacji
170/. Wypowiedzią niezupełną jest zdanie
c) które staje się fałszywe gdy go nie uzupełnimy,
171/. Ekwiwokacja jest to:
c) używanie w jednej wypowiedzi tego samego słowa w różnych znaczeniach.
172/. Nieostrość znaczenia nazw wiąże się z tym, że:
c) potrafimy podać taki zespół cech, który pozwala w sposób dokładny odróżniać desygnaty danej nazwy od innych przedmiotów.
173/. Do nazw nieostrych należą:
b) "łysina", "szczególne sytuacje", "ważne powody", "płód", "człowiek"

174/. Celem stawiania pytań nie jest:
b) stwierdzanie i opis faktów
175/. Pytania otwarte to wypowiedzi, które
c) wskazują tylko ogólnie temat na jaki pytający chciałby uzyskać informację,
176/. Pytania zamknięte:
a) wyznaczają swoją budową kształt odpowiedzi
177/. Do pytania zamkniętych nie zalicza się pytań
c) otwartych.

178/. Pytania rozstrzygnięcia:
b) wyznaczają dwie możliwe odpowiedzi "tak" i "nie";
179/. Pytanie do rozstrzygnięcia wymaga
b) wyboru: Czy Amerykę odkrył Amerigo Vespuci, czy Vasco da Gama, czy Kolumb
180/. Pytania dopełnienia to pytania, które:
a) domagają się sformułowania odpowiedzi przez odpowiadającego

---