Technologia Informacyjna - laboratorium
Pakiety biurowe

Edytor tekstów

1. Uruchom na komputerze program do edycji tekstów dostępny np. w pakiecie OpenOffice.

2. Utwórz nowy dokument i zamieść w nim układ tekstowy jak poniżej. Zapisz utworzony dokument na dysku U: nadając mu nazwę lab5.doc. Przy edycji użyj właściwych tabulatorów nadając im odpowiednie położenie (odstępy) przy tworzeniu pierwszej linii tekstu. Druga linia po enterze przyjmie automatycznie odstępy dla tabulatorów takie jak w pierwszej linii.

Ten tabulator ustawia napisy wyrównane do lewej krawędzi.

Wyrównuje napisy według prawej krawędzi.

Służy do ustawiania liczb przecinek pod przecinkiem.

Wyśrodkuje napisy według ustalonego punktu tabulacji.

Zaznacz cały napisany tekst, skopiuj do schowka a następnie wklej pod spodem jako kopię.

Wykonaj następnie konwersję kopi tekstu na tabelę jak pokazano poniżej:

3. Wpisz następnie pod tabelą poniższe układy tekstu. Zwróć uwagę na zastosowane rodzaje tabulatorów. Przetestuj następnie zmiany, jakie pojawiają się podczas przesuwania tabulatorów na górnym pasku-linijce (tabulatory: lewy, środkowy, prawy).

4. Przećwicz zestaw kombinacji klawiszy w napisanym dokumencie

(część z nich działa tylko w MicrosoftOffice):

praca z aplikacją
Ctrl-S zapisz na dysku bieżący dokument,
Ctrl-Z cofnij ostatnią operację,
Ctrl-Y przywróć ostatnią operację,
Alt-F4(lewy alt) zamknij bieżącą aplikację (program),
Alt-Tab(lewy alt) zmień aplikację (program) na następną uruchomioną.

kopiowanie
Ctrl-A zaznacz cały dokument,
Ctrl-C zapamiętaj zaznaczony fragment dokumentu,
Ctrl-V wklej zapamiętany fragment dokumentu,
Ctrl-X zapamiętaj zaznaczony fragment dokumentu a usuń z dokumentu.

przydatne skróty z Worda
Ctrl-} zwiększ rozmiar czcionki o jeden punkt (Carl+Shift+ >),
Ctrl-{ zmniejsz rozmiar czcionki o jeden punkt (Carl+Shift+ <),
Ctrl-(-) (Ctrl i szary myślnik) długi myślnik,
Ctrl-Shift-(+) indeks górny albo wyłączenie indeksu górnego,
Ctrl-(=) indeks dolny albo wyłączenie indeksu dolnego,

Shift-Enter tzw. twardy enter - przydatny podczas wyliczania i ręcznego ustawiania zdań,

Alt+lewy przycisk myszki - zaznaczanie dowolnego zakresu tekstu.

Z pomocą edytora równań napisz wzory jak poniżej (zastosuj odpowiednie style dla zmiennych):

Arkusz kalkulacyjny

1. Uruchom na komputerze program arkusza kalkulacyjnego dostępny np. w pakiecie OpenOffice.

2. Nadaj wartości liczbowe odpowiednim komórkom w arkuszu a następnie wykonaj sumowanie tak jak pokazano to na rysunkach poniżej

Oblicz sumę wiersza

Oblicz sumę kolumny

Oblicz sumę z prostokątnego obszaru


Oblicz sumę wybranych komórek

3) Dla wybranych komórek wyznacz inne wartości np. średnią, maksimum, minimum, inne.

4) Dla wprowadzonych danych narysuj wykres słupkowy, kołowy oraz inny wybrany. Zbadaj możliwości jakie udostępnione są przy rysowaniu wykresów. Wykonaj skalowanie wykresu. Następnie przekopiuj wykres do edytora tekstów.

5. Utwórz tabliczkę mnożenia (o wymiarze 10x10) za pomocą odpowiednich formuł:

FORMUŁY W ARKUSZU
tworzenie formuł		Formuły, czyli wzory, rozpoczynamy zawsze od znaku równości. Przykład 1.  =2*(3-5)   =pierwiastek(A234)  - funkcja  =SUMA(D4:D56;F3:F9)  - funkcja Nazwy funkcji piszemy wielką lub małą literą, wszystko jedno. Arkusz zamieni wszystkie małe litery w nazwie funkcji na wielkie.
operatory		Operatory arytmetyczne (znaki działań):  *  znak mnożenia  /  znak dzielenia,  +  znak dodawania,  -  znak odejmowania,  ^  znak potęgowania i  ()  nawiasy (tylko okrągłe!) np. wzór w zapisie matematycznym 3(4^2-7) wygląda w arkuszu następująco:  =3*(4^2-7)
PRZYKŁADY FORMUŁ
ZAOKR		=ZAOKR(liczba;liczbacyfr)  Zaokrągla liczbę do określonej liczby cyfr.  liczba  jest liczbą albo wyrażeniem do zaokrąglenia.  liczba_cyfr  określa liczbę cyfr, do których ma być zaokrąglona liczba. Jeżeli  liczba_cyfr  jest większa od zera, to wyliczona wartość wyrażenia jest zaokrąglona do wybranej liczby cyfr po przecinku. Jeżeli  liczba_cyfr  jest mniejsza od zera, to wyliczona wartość wyrażenia jest zaokrąglona do wybranej liczby cyfr przed przecinkiem. Przykład 2.  =ZAOKR(3,141592;3)  jest równe 3,142  =ZAOKR(3,141592;2)  jest równe 3,14  =ZAOKR(3,141592;0)  jest równe 3  =ZAOKR(3,141592;-1)  jest równe 0
ILE.LICZB		=ILE.LICZB(obszar)  Sprawdza w ilu komórkach z obszaru są wpisane liczby i oddaje nam liczbę tych komórek. Przykład 3.  =ILE.LICZB(D5:G300)  sprawdza w ilu komórkach z bloku D5:G300 są wpisane liczby i oddaje nam liczbę tych komórek.
SUMA		=SUMA(obszar)  oblicza sumę wartości komórek z obszaru. Przykład 4.  =SUMA(A5:A10)  oblicza sumę wartości komórek A5 do A10.
ŚREDNIA		=ŚREDNIA(obszar)  oblicza średnią wartości komórek z obszaru. Przykład 5.  =ŚREDNIA(C5:K10)  wylicza średnią z komórek od C5 do K10.
ILOCZYN		=ILOCZYN(obszar)  oblicza iloczyn wartości komórek z obszaru. Inaczej mówiąc, mnoży wszystkie komórki z podanego obszaru. Przykład 5.  =ILOCZYN(B12:D30)  wylicza iloczyn(wynik mnożenia) z komórek od B12 do D30.
LICZ.JEŻELI		=LICZ.JEŻELI(obszar;warunek)  zlicza komórki z obszaru spełniające warunek. Przykład 6.  =LICZ.JEŻELI(A5:A10;">=0")  podaje liczbę komórek z bloku A5:A10 o wartościach dodatnich lub równych zero.
SUMA.JEŻELI		=SUMA.JEŻELI(obszar1;warunek;obszar2)  sprawdza komórki z obszaru1 spełniające warunek i w tym samym wierszu (kolumnie) sumuje komórkę z obszaru2. Obszar1 i obszar2 powinny wskazywać wiersze (albo kolumny) o tej samej liczbie komórek. Przykład 7.  =SUMA.JEŻELI(B6:B8;"Kowalski";C6:C8)  sprawdza w kolumnie nazwisk, wyszukuje nazwisko Kowalski i sumuje zaliczki wzięte przez pana Kowalskiego.  =SUMA.JEŻELI(obszar1;warunek)  sprawdza komórki z obszaru1 czy spełniają warunek i sumuje wartości komórek spełniających warunek. Przykład 8.  =SUMA.JEŻELI(B6:B8;">230")  oblicza sumę zaliczek z komórek B6:B8 większych od 230.
WYSZUKAJ.POZIOMO		=WYSZUKAJ.POZIOMO(kryterium;macierz;indeks;posortowane)  wyszukuje w  macierzy  w wierszu  indeks  elementu  kryterium  i zwraca znaleziony element. Argument  posortowane  określa czy macierz zawiera elementy posortowane (przyjmuje wartość 0-nie i 1-tak). Przykład 9. Chcemy wpisywać cenę towaru w walucie obcej, następnie nazwę waluty, a arkusz powinien przeliczać cenę na złote według tabeli powyżej. W komórce D8 znajduje się formuła  =WYSZUKAJ.POZIOMO(C8;B4:D5;2;0)*B8  Wzór znajdzie w tabeli B4:D5 w drugim wierszu wartość waluty DM (marki niemieckiej) i wymnoży tę wartość przez cenę w markach, obliczając w ten sposób wartość towaru w złotych. Po zabezpieczeniu wzoru i zaokrągleniu otrzymamy formułę:  =ZAOKR(WYSZUKAJ.POZIOMO(C8;$B$4:$D$5;2;0)*B8;2) , która reaguje na zmianę symbolu waluty i daje się poprawnie kopiować.
WYSZUKAJ.PIONOWO		=WYSZUKAJ.PIONOWO(kryterium;macierz;indeks;posortowane)  wyszukuje w  macierzy  w kolumnie  indeks  elementu  kryterium  i zwraca znaleziony element. Argument  posortowane  określa czy macierz zawiera elementy posortowane (przyjmuje wartość 0-nie i 1-tak).

TECHNOLOGIA INFORMACYJNA

Laboratorium Komputerowe ZPEiI

6

5) Napisz proste pismo wg szablonu, stosując odpowiednie rodzaje tabulatorów przy redagowaniu części dane, miejsce, data, podpis.

Spróbuj następnie utworzyć pole tekstowe w miejscu danych adresata

Pierwszy wiersz liczb 1,2,3... i pierwszą kolumnę wpisujemy bez wyliczania. Następnie należy wpisać taki wzór, aby po przekopiowaniu wypełnił całą tabelkę liczbami, jak w tabliczce mnożenia. We wzorze =$B4*C$3 wstawione są dwa znaki $, zadanie pierwszego to "nie zmieniaj kolumny B", a drugiego "nie zmieniaj wiersza 3" podczas kopiowania wzoru.

5) Napisz proste pismo wg szablonu, stosując odpowiednie rodzaje tabulatorów przy redagowaniu części dane, miejsce, data, podpis.

Spróbuj następnie utworzyć pole tekstowe w miejscu danych adresata i tam umieścić tekst.

---