METODYKA - egzamin, metodyka nauczania języka polskiego, Egzamin z metodyki III rok


METODYKA - egzamin

Po co uczyć? - cele nauczania

Czego uczyć? - materiał

Jak uczyć? - metody

Cel edukacji - zamierzony wynik osiągany przez uczniów w trakcie uczenia, wyznaczany z jednej strony przez oficjalną politykę oświatową, z drugiej przez nauczyciela kierującego procesem nauczania.

Polityka oświatowa wyznacza cele społeczne edukacji (zależą od charakteru społeczeństwa i panującego w nim systemu edukacyjnego) Ich osiąganie ma zapewnić grupie warunki harmonijnego rozwoju możliwego przez kształtowanie kwalifikacji umysłowych, społecznych, moralnych, zawodowych, służących dobru ogólnemu.

Cele jednostkowe - wyznaczają możliwości, zdolności, potrzeby i zainteresowania każdego ucznia traktowanego indywidualnie.

Cele społeczne i jednostkowe powinny być harmonijnie zespolone.

Klasyfikacja celów nauczania:

0x08 graphic
0x08 graphic
Cele

ogólne szczegółowe

Cele ogólne - wskazują kierunki dążeń, które będą realizowane wieloetapowo, w ciągu kilku lat (na poziomie sp, gimnazjum, liceum)

0x08 graphic
0x08 graphic
Cele ogólne

długoterminowe krótkoterminowe

Cele ogólne długoterminowe - określane przez dokumenty ministerialne (podstawa programowa). Są ściśle związane z polityką oświatową państwa.

Cele ogólne krótkoterminowe - zawarte w programach nauczania, rozkładach materiału. Formułowane przez autorów programów i nauczycieli realizujących wybrane programy w praktyce. Wiążą się z administracyjną sferą pracy szkoły.

Cele szczegółowe - wyznaczają planowany tok poszczególnych lekcji. Osiągnięcie założonego celu szczegółowego umożliwia przejście do kolejnego etapu nauczania (kolejnej lekcji)

0x08 graphic
0x08 graphic
podstawa programowa długoterminowe cele ogólne

0x08 graphic
0x08 graphic
program nauczania

0x08 graphic
krótkoterminowe cele ogólne

0x08 graphic
rozkład materiału

0x08 graphic
konspekt lekcji cele szczegółowe

Do celu ogólnego długoterminowego można dochodzić różnymi drogami

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
Cele

poznawcze kształcące wychowawcze

C. poznawcze - dotyczą wiedzy zdobywanej i poszerzanej w toku edukacji (wiedza przyswajana - znajomość faktów, definicji reguł; wiedza rozumiana -uczeń potrafi zdefiniować własnymi słowami, podąć przykłady)

C. kształcące - związane z umiejętnościami wykorzystania zdobytej wiedzy w praktyce.

Musi istnieć ścisły związek między c. poznawczymi, a kształcącymi „droga od wiem do umiem” ;)

C. wychowawcze - wynikają z etycznego wymiaru edukacji. Odnoszą się do estetyki, etyki, aksjologii. Dzięki nim uczeń odkrywa samego siebie, buduje poczucie własnej wartości, otwiera się na drugiego człowieka

Operacjonalizacja celów - wyrażenie celu w postaci zadań, których rozwiązanie bądź nierozwiązanie jest możliwe do sprawdzenia i oceny pod względem ilościowym i jakościowym.

Cele operacyjne - stanowią konkretny opis zachowań ucznia. (np. uczeń: pisze, wymienia, wylicza)

Użycie wyrazów o otwartym wyniku końcowym (np. uczeń: rozumie) uniemożliwia operacjonalizację celów!!!

Na cel operacyjny składają się:

Cele nieoperacyjne = cele wychowawcze (wskazują uogólnione wzorce zachowania, akcentują pożądane postawy, wiążą się z wartościowaniem świata) (np. uczeń dostrzega antyczną koncepcję człowieka)

Reguły, które należy uwzględnić przy formułowaniu celów:

Uczeń powinien znać cele! Stwarza to szansę na jego aktywny udział w procesie edukacji.

Zasady, o których trzeba pamiętać przy formułowaniu celów:

Propozycje zadań

  1. Co to jest cel edukacji?

  2. Przedstaw klasyfikację celów nauczania.

  3. Na czym polega operacjonalizacja celów? Podaj 3 przykłady celów operacyjnych.

  4. Podaj zasady, o których warto pamiętać przy formułowaniu celów.

Cele ogólne - wskazują kierunki dążeń

Taksonomia celów - hierarchizacja celów (wyższe kategorie mieszczą w sobie kategorie niższe, a więc osiągnięcie celu wyższego mówi nam, że cel niższy też został osiągnięty)

Taksonomia celów nauczania (poznawczych) ABC

I wiadomości a) zapamiętanie np. uczeń mówi definicję trenu

b) zrozumienie np. uczeń mówi, co to jest tren własnymi słowami

II umiejętności c) zastosowanie wiadomości w sytuacjach typowych np. uczeń analizuje tren poznany na lekcji

d) zastosowanie wiadomości w sytuacjach nowych, problemowych np. uczeń analizuje tren innego autora

Taksonomia celów wychowania

I Działania a)uczestnictwo w działaniu (wychowanek tylko uczestniczy)

b) podejmowanie działań (sam rozpoczyna jakieś działanie)

II Postawy c)nastawienie na działania (konsekwentnie wykonuje dany rodzaj działania)

d) system działań (reguluje określony typ działalności za pomocą harmonijnie uporządkowanego zbioru zasad postępowania)

Błędy w zakresie operacjonalizacji ogólnych celów kształcenia:

wymagania programowe - zamierzone osiągnięcia uczniów, uzupełniają cele ogólne, określając jak daleko trzeba pójść w wyznaczonym kierunku, stanowią pomost między c. ogólnymi a uczniem. Gdy wymagania nie są sformułowane, cele są nierealistyczne!!!

Tego rodzaju konkretyzacja nie jest potrzebna, gdy cele nauczania są zdefiniowane operacyjnie.

Hierarchia wymagań - układ, w którym spełnienie wyższych wymagań jest uwarunkowane spełnieniem niższych wymagań.

Wymagania podstawowe - ustalają znaczenie dostatecznego opanowania danego zakresu programowego. Ich spełnienie uprawnia ucznia do otrzymania oceny dostatecznej.

Wymagania podstawowe + wymagania rozszerzające = wymagania rozszerzające

Spełnienie wymagań rozszerzających uprawnia do oceny dobrej.

Wymagania rozszerzające + wymagania dopełniające =wymagania pełne

Spełnienie wymagań pełnych uprawnia do oceny bardzo dobrej

Błędy w formułowaniu wymagań programowych:

a)nadmierne w. podstawowe

b) wypełnienie w. rozszerzających luźnym materiałem

c) niedostatek probemowości w w. dopełniających

Treśc kształcenia - pojęcie syntetyzujące cele, materiał i wymagania przedmiotowe

Podstawą planowania zajęc dydaktycznych jest program nauczania rozumiany tu szeroko jako ogół dokumentów wyznaczających treśc, nauczania (podr. dla uczniów i nauczycieli, zeszyty cwiczeń, środki dydaktyczne).

Planowanie zajęc dydaktycznych

I planowanie kierunkowe, zasięg: rok szkolny, semestr; aspekty: cele poznawcze, cele motywacyjne, materiał kształcenia

II planowanie wynikowe, zasięg: dział programowy, duża jednostka tematyczna, aspekty: materiał kształcenia, wymagania programowe

III panowanie metodyczne: zasięg: lekcja, cykl lekcji, aspekty: wymagania programowe, tok zajęc

Błędy w planowaniu zajęc dydaktycznych:

Przykładowe zadania:

  1. Przedstaw taksonomię celów poznawczych wraz z przykładami (to na pewno, bo to było ;))

  2. Wymień i krótko opisz rodzaje wymagań.

  3. Wymień i krótko opisz rodzaje planowania zajęc dydaktycznych.

  4. Jakie błędy są często popełniane przy operacjomalizacji celów?

Ważne zadanie współczesnej szkoły - Uczyć, jak się uczyć - nabywanie przez uczniów sprawności w samodzielnym zdobywaniu informacji o otaczającym świecie, ich porównywaniu, wartościowaniu, samodzielnej ocenie wartości dóbr kultury, sprawności w zakresie ocenianiu działań swoich i innych oraz ich efektów, sprawności w porozumiewaniu się z drugim człowiekiem.

Podstawowe więc zadania stojące przed szkołą to:

Nauczenie:

mówienia,

pisania,

działania,

słuchania,

czytania

Rozwój nauki i przyrost wiedzy w językoznastwie i literaturoznastwie (podstawie j. polskiego)

Przykład dezintegrującego oddziaływania przyrostu wiedzy na poziomie kształcenia podstawowego:

Autorka jest przeciwko tradycyjnemu traktowaniu gramatyki jako zbioru reguł i pojęc. Zamiast tego postuluje, aby:

Chodzi o umiejętnośc tworzenia poprawnych gramatycznie i funkcjonalnie wypowiedzi!!!

Kompetencja komunikacyjna - wiedza na temat użycia języka w kontekście społecznym.

Istotnym zadaniem edukacji językowej jest uświadamianie uczniom różnych ról społecznych i odpowiadającego im języka.

Należy stwarzac w edukacji polonistycznej naturalne sytuacje wypowiedzi, kiedy to uczeń relacjonuje wydarzenia z życia, przekazuje własne wrażenia, ocenia książki, filmy, składa sprawozdania ze zbierania informacji z różnych źródeł, próbuje ocenic ich wartośc!

Polisemicznośc kultury

Obecnie dziecko wzrasta wśród innych znaków i nowych obrazów: telewizyjnych, filmowych, ilustracji, plakatów, komiksów, map, reklam. Inicjacja kulturowa przestała więc być tylko inicjacją literacką.

Próbą odpowiedzi jest włączanie do nauczania j. polskiego zagadnień teatru, filmu, radia często w związku z lekturami (problem adaptacji) Należy z nich korzystac, ale z umiarem, tworzyc na ich podstawie naturalne sytuacje skłaniające do wypowiedzi.

Jak bronic literatury?

Cele koronne j. polskiego:

  1. pomoc w :

Treścią nauczania j. polskiego w sp nie jest materiał językowy, literacki, kulturowy, ale praca nad umiejętnościami, aby ten materiał stał się budulce osobowości.

Artykuł kończy się wypowiedziami dzieci na temat tego: po co j. polski jest w szkole?

Np. - żeby dzieci nie klęły, gdy brakuje im słów

Przykładowe pytania:

W sumie to nie wiem co by z tego mogło być :p o gramatyce jest dokładniej w innych artykułach....

  1. Wymień koronne cele j. polskiego.

  2. W jaki sposób bronić literatury?

W dydaktyce j. polskiego teoria zabawy - naturalny punkt wyjścia dla wprowadzenia w obszar literatury

Cechy zabawy:

;) działanie dobrowolne, podejmowane z chęcią,

;) ma charakter fikcyjny, pozostaje poza zwykłym życiem, bawiący się jest jednocześnie sobą i kimś innym,

;)realizuje się w obrębie własnego czasu i własnej, określonej przestrzeni,

;)przebiega w ustalonym porządku, wg reguł przyjętych przez uczestników,

;) jest czynnością bezinteresowną i bezproduktywną, nie łączy się z osiąganiem korzyści materialnych

;) towarzyszy jej poczucie niezwykłości, tajemnicy

paidia, ludus - sposoby bawienia się

4 typy zabaw wg Cailloisa:

Propozycje autora - zabawa w tekście

Płaszczyzną porozumienia między autorem-nadawcą, a dziecięcym odbiorcą bywa odwołanie do kontekstu zabawy wykorzystywanego w różny sposób.

Może to być:

Propozycje nauczyciela - zabawa z tekstem

Konkursy - kto najlepiej zna lekturę? (uczniowie w grupach układają pytania dotyczące lektury, odtwarzają znajomość tekstu)

zabawy manipulacyjne - porządkowanie fragmentów tekstu, układanie ciągów fabularnych

tworzenie książeczek obrazkowych. Uczniowie ilustrują fragmenty dłuższego tekstu i je tytułują, następnie opowiadają - motywują wybór ujęcia

układanie historyjek obrazkowych, tworzenie ciągów przyczynowo-skutkowych. Nauczyciel proponuje bohatera literackiego, a dzieci w formie rysunków przedstawiają go w wymyślonych sytuacjach

wypełnianie pustych miejsc narracyjnych. Uczniowie otrzymują tekst z usuniętymi fragmentami fabuły, które muszę uzupełnic

Typy interpretacji tekstu:

  1. faktyczna - dziecko utożsamia świat przedstawiony ze światem rzeczywistym, wszystko traktuje dosłownie

  2. baśniowa - dziecko wie, że świat przedstawiony w utworze to fikcja, jednak nie czuje potrzeby odkrycia jego sensów

  3. refleksyjna - dziecko dostrzega „drugie dno” ale tylko wybranych elementów

  4. symboliczna - najtrudniejsza, uczeń potrafi odczytać sens tekstu, nastawione jest na odbiór symbolu.

Przykładowe formy pracy związane z rozumieniem tekstu:

inscenizacje

improwizacje - wcielanie się w postać bohatera, monolog wewnętrzny

improwizacje dialogu bohaterów

improwizacje - wcielanie się w rolę, autoprezentacja - zgadnij kim jestem?

gorące krzesło - pytania do..., wywiad z....., spotkanie autorskie z ...........

sąd nad bohaterami (ocenianie postępowania, wartościowanie)

improwizacje pantomimiczne (ożywianie, personifikowanie)

Zabawa jest tylko techniką, narzędziem pracy, ma ułatwić rozumienie tekstu, nie stanowi jednak celu sama w sobie!!! Nie należy „zabawić się na śmierć” ! ;)

Przykładowe pytania:

  1. Wypisz propozycje zabaw z tekstem i opisz jedną z nich.

  2. Wymień i opisz typy interpretacji tekstu.

Niekorzystne strony oceniania to m. in.:

Ewaluacja w procesie edukacji - wszelkie, systematyczne działania związane z badaniem (diagnozowaniem, kontrolowaniem i ocenianiem) osiągnięć dzieci i młodzieży, ale także badaniem wyników pracy nauczyciela i szkoły zmierzające do podniesienia skuteczności nauczania.

Wyniki uczniów informacja dla nauczyciela, w jakim stopniu jego praca jest efektywna, co musi w niej zmienić, udoskonalić.

W takiej perspektywie szkoła występuje jako organizacja ucząca i ucząca się, dążąca do podniesienia jakości swej pracy.

Ewaluacja:

Dostarczone w procesie ewaluacji informacje powinny rozwijać u ucznia:

Główne cele ewaluacji:

  1. dostarczanie informacji, diagnozowanie stanu postępów uczniów,

  2. wspieranie procesu uczenia się (np. aktywizowanie ucznia)

  3. wartościowanie efektywności nauczania (motywowanie nauczyciela do podwyższania skuteczności działań dydaktycznych)

  4. prognozowanie (ocenianie potencjału ucznia, projektowanie dalszej drogi kształcenia)

  5. wdrażanie ucznia do samooceny, poznawanie kryteriów wg których można oceniać innych

Błędy nauczycieli w zakresie oceniania:

Każda kontrola powinna przynosić uczniowi informacje o tym:

W komentarzu uczeń powinien znaleźć rady:

Wprowadzona w 1999r. reforma szkolnictwa stworzyła nowy system oceniania - system egzaminów zewnętrznych organizowanych przez Okręgowe Komisje Egzaminacyjne (OKE)

Standardy wymagań egzaminacyjnych - norma obowiązująca wszystkich uczniów

Trzeb pamiętać, żeby ocenianie wenątrzszkolne nie zostało całkowicie podporządkowane wymaganiom egzaminów zewnętrznych!!! (testową formą nie da się sprawdzić np. kreatywności)

Ocenianie:

  1. wewnątrzszkolne (ocenia: nauczyciel, inni uczniowie, też samoocena; oceniane są nie tylko wiadomości i umiejętności, ale także pracowitość ucznia, jego indywidualne postępy; uczeń oceniany jest w ciągu całego roku szkolnego - odp. ustne, kartkówki, spr, itp., ; wymagania określa nauczyciel na podstawie programu nauczania; szkoła opracowuje system oceniania (stopnie, punkty, ocena opisowa); cele: dostarcza uczniowi informacji o postępach, trudnościach, specjalnych uzdolnieniach, motywuje go do pracy)

  2. zewnętrzne (ocenia: egzaminator okręgowej komisji egzaminacyjnej; oceniane są wiadomości i umiej. zapisane w standardach wymagań egzaminacyjnych, możliwe do sprawdzenia na egzaminie pismenym; podczas egzaminu pisemnego kończącego dany szczebel edukacji; wymagania określone w standardach wymagań egzaminacyjnych; wyniki przedstawione w skali punktowej; cele: informacje o wiedzy i umiejętnościach ucznia w porównaniu do innych uczniów)

Nauczyciele uczący tego samego przedmiotu powinni opracować przedmiotowy system nauczania uwzględniający:

System musi być jawny, dostępny uczniom i rodzicom!!!

Nauczyciele opracowujący przedmiotowy system oceniania powinni uwzględnić kilka zasad:

- zasadę systematyczności kontroli,

Ocenianie osiągnięć uczniów - proces ustalania i komunikowania ocen szkolnych

Ocena - informacja o wyniku kształcenia wraz z komentarzem dotyczącym tego wyniku.

Każda poprawiona praca powinna być opatrzona komentarzem! Nie można pisać komentarzy lapidarnych np. „Bzdury!” ;D, „Zadanie świadczy o twoim lenistwie” :P

Reguły, które warto przestrzegać przy formułowaniu komentarzy:

życzliwy ton np. Jasiu......

próba podkreślenia zalet pracy

unikac ogólnych stwierdzeń, pisac konkretnie jakie są braki, jakie błędy popełnił

po przeczytaniu komentarza uczeń powinien wiedziec, co ma zrobic, żeby następna praca była lepsza

pisac w sposób zrozumiały!

Zasady, które powinny towarzyszyc ocenianiu odpowiedzi ustnych:

pokazc, że słuchamy z życzliwością,

ograniczyc do minimum przerywanie i korygowanie wypowiedzi,

zastanowic się nad sensem pytania na każdej lekcji (lepiej co jakiś czas poświęcic na pytanie uczniów całą lekcję)

zaplanowac udział w lekci osób niepytanych

Przykładowe pytania:

  1. Co to jest ewaluacja i jakie są jej typy?

  2. Jakie są cele ewaluacji?

  3. Scharakteryzuj ocenianie wewnątrzszkolne oraz ocenianie zewnętrzne.

  4. O czym należy pamiętać formułując komentarze do ocen?

Zasady pracy w grupie:

;) - najefektywniej pracuje się w kilku 4-5 osobowych zespołach,

;) - niech wybiorą w sposób demokratyczny szefa, sekretarza, sprawozdawcę i osobę odpowiedzialną za czas,

;) - powinni zaznajomić się z podziałem obowiązków,

;) - szef ma kierować pracą grupy, ale nie przewodzić, dba o to, żeby wszyscy pracowali nad zadaniem i nie poświęcali uwagi kwestią ubocznym,

;) - sekretarz notuje ciekawe pomysły,

;) - sprawozdawca - przedstawia rezultaty pracy np. przed klasą,

;) - każdy członek zespołu stara się pracować intensywnie, słucha innych, czeka na swoją kolej w wypowiadaniu się

Zasady dla nauczyciela:

Charakterystyka zespołów:

Z. NIEDOJRZAŁY - etap wyjściowy

Z. EKSPERYMENTUJĄCY - etap niższy

Z. ZINTEGROWANY - etap wyższy

Z. DOJRZAŁY - etap najwyższy

Przegląd ważniejszych metod aktywizujących

metoda projektów (projekt - duży cykl zajęć i zaplanowanych bardzo precyzyjnie działań)

Działania te mają:

Bardzo ważnym założeniem tej metody jest interdyscyplinarność - integrowanie wiedzy z różnych przedmiotów oceniania.

Najczęściej projekt realizowany jest w dłuższym czasie (kilka tygodni, semestr, rok) przez klasę, kilka klas, czasem jednego ucznia.

Metoda projektu umożliwia kształtowanie:

Zalety metody projektów:

Etapy pracy nad projektem:

A Inicjacja

B podział na grupy

C rozważenie tematów

D przydział tematów

E realizacja projektu

F prezentacja

G ocena projektu

Proponowane projekty:

Np. AIDS dżuma XX wieku

gra dydaktyczna (gra - typ aktywności obejmujący interakcje między pojedynczymi ludźmi lub grupami, dążącymi do realizacji postawionych celów, wyznaczonych regułami lub gra to celowo zorganizowana sytuacja dydaktyczna, w czasie której uczestnicy konkurują ze sobą w ramach przyjętych zasad)

Główne cechy gry:

Organizując grę, trzeba wziąć pod uwagę:

-szczegółowy scenariusz dopasowany do celów dydaktycznych,

- plan czasowy działań,

Korzyści z gier:

mapa pojęciowa - bardziej technika pracy niż metoda. Polega na opracowaniu jakiegoś problemu za pomocą plakatów, rysunków, znaków. Pozwala na zbadanie pewnej struktury przez ukazanie związków i relacji między różnymi typami zjawisk czy pojęć.

Technika ta rozwija u uczniów umiejętności:

Dyskusja dydaktyczna

Odmiany:

Składanka ekspercka (puzzle) - istnieje wiele odmian, najważniejszym założeniem jest obecność eksperta lub grupy ekspertów w jakiejś sprawie.

1. Każda grupa opracowuje częśc tematu lub 1 aspekt, stając się ekspertem od jakiegoś zagadnienia.

2.Utworzenie nowych grup z przedstawicielami grup poprzednich w celu zbadania całości problemu. Każdy przedstawia wiedzę nabytą w grupie wyjściowej.

  1. Powrót do grup początkowych i sprawdzenie czy wszyscy nauczyli się wszystkiego

Propozycje zadań:

  1. Wymień metody aktywizujące i opisz wybraną z nich.

  2. Wymień zasady pracy w grupie, o których powinien pamiętać nauczyciel.

Przemyślany kształt podr decyduje o skuteczności przekazywania wiedzy, ale także o rozwoju umiejętności uczenia się, budzeniu zainteresowań, formowaniu postaw

W podejściu do kryteriów oceny podr warto przyjąć kilka zasad:

Merytoryczne kryteria oceny:

  1. udział oraz wzajemny stosunek i hierarchia różnych elementów wiedzy o przedmiocie:

  1. inf. Proste-faktograficzne o znaczących wydarzeniach, faktach kulturalnych itp.

  2. wiadomości o procesach rozwojowych np. przemiany cywilizacyjne

  3. wyeksponowanie pojęć kluczowych dla zrozumienia przedmiotu

  4. odsłanianie świata wartości związanych z kręgiem cywilizacji

  1. Dominujące strategie przekazywania wiedzy:

  1. dedukcyjny i encyklopedyczny przekaz inf.

  2. Problemowa strategia wykładu wprowadzającego w metodę badania i interpretacji zjawisk

  3. Propozycje praktyki działania, motywującego potrzebę określonej wiedzy o przedmiocie

  1. Zgodność zawartej w podr wiedzy z aktualnym stanem badań naukowych

Ocena podr z punktu widzenia jego treści naukowych jest dla recenzentów pierwszoplanowym zadaniem! Jednakże nie może to być jedyne kryterium! Należy też zwrócić uwagę na klarowność i przystępność przekazu, siłę motywacyjną, zdolność sterowania procesem uczenia się.

Dydaktyczne kryteria oceny:

  1. Zgodność treści podr z podstawami programowymi nauczanie przedmiotu

  2. Wyobrażenie ucznia jako adresata podr

  3. Funkcja kierowania pracą umysłową ucznia oraz wprowadzania w technikę uczenia się i samokształcenia

  4. Samokształceniowe aspekty podr np.:

Edytorskie kryteria oceny

  1. Koncepcja wiązania i rozdzielania podstawowych trzonów konstrukcji podr:

  1. podr składające się z oddzielnych woluminów np.

  1. podr łączne, wiążące różne treści i informacje o przedmiocie

  1. Współdziałanie rozwiązań typograficznych z koncepcją dydaktyczną podr w funkcjonalnym przekazie treści kształcenia:

  1. różnicowanie inf ważnych krojem czcionek, pogrubieniem itp.

  2. operowanie kolorowym tłem, symbolami graficznymi,

  3. sygnalizowanie kolejnych problemów za pomocą żywej paginy, numeracji akapitów itp.

  1. System orientacyjny podr, ułatwiający poszukiwanie informacji:

a)wstępy informujące o układzie treści,

b) indeksy alfabetyczne autorów, dzieł, słowniki pojęć, notki biograficzne,

  1. powtarzalność układu inf w kolejnych rozdziałach

  1. Funkcjonalność materiału ilustracyjnego

  1. odpowiedni dobór materiałów ikonicznych

  2. bezpośrednia, dobra korespondencja ilustracji z odpowiednimi akapitami tekstu,

  3. czytelność i wysoka jakość estetyczna ilustracji

Przykładowe zadania:

1. Jakie kryteria należy wziąć pod uwagę przy wyborze podręcznika?



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Programy nauczania języka polskiego dla klasy I III gimnazjum
ZAGADNIENIA NA EGZAMIN Z METODYKI (1), metodyka nauczania języka polskiego, Egzamin z metodyki III r
Uryga - Godziny polskiego, metodyka nauczania języka polskiego, Egzamin z metodyki III rok
egzamin O osobowości i wzoru polonisty, metodyka nauczania języka polskiego, Egzamin z metodyki III
program nauczania wykładnią koncepcji pedagogicznej Kwiatkowska Ratajczak, metodyka nauczania języka
egzamin W stronę kompetencji. Zadania języka polskiego w szkole podstawowej, metodyka nauczania języ
Kontrola i ocena, metodyka nauczania języka polskiego, Egzamin z metodyki III rok
Autor, metodyka nauczania języka polskiego, Egzamin z metodyki III rok
Głowiński 2 str, Polonistycznie, Metodyka nauczania języka polskiego i literatury
A.Janus-Sitarz 3 str, Polonistycznie, Metodyka nauczania języka polskiego i literatury
METODY AKTYWNE W NAUCZANIU JĘZYKA POLSKIEGO
Nauczanie języka polskiego w klasie 3-4 szkoły specjalnej. I. Muszyńska, Metodyka z lekką
Drama na lekcjach polskiego w szkole średniej, Polonistycznie, Metodyka nauczania języka polskiego i
Prezenacja koncepcji, Metodyka nauczania języka polskiego( podstawówka i gimnazjum)
Metodyka nauczania języka polskiego(1), Filologia polska, Dydaktyka
METODY AKTYWNE W NAUCZANIU JĘZYKA POLSKIEGO, dydaktyka(1)
Głowiński 2 str, Polonistycznie, Metodyka nauczania języka polskiego i literatury
metodyka nauczania jezyka polskiego Kopia
Z. Uryga Godziny polskiego, Nauczanie języka polskiego w gimnazjum

więcej podobnych podstron