Tryb mianowania szefów misji:
- monarchie monarcha odpowiedzialny za prawo bierne i czynne legacji
- republika wenecka senat
- USA konstytucja 17 IX 1787 r., prezydent za radą i zgodą senatu
- w Polsce:
a) za czasów wolnych elekcji - stopniowe ograniczanie kompetencji króla
b) czasy Henryka - król za radą i zgodą senatorów, a także ministrów rezydentów
c) Stanisław A. Poniatowski - król powoływał posłów tylko z wyroków sejmowych
d) 1794 r. Rada Najwyższa Narodowa - król nie ma już kompetencji w tym zakresie, ma je Wydział Interesów Zagranicznych
Agrement - pytanie o zgodę.
- zgodnie ze zwyczajami posła można było nie przyjąć.
- zgodę wyrażało ciało przyjmujące, najczęściej władca
- ważny powód odmowy - animozje personalne
- zapytanie, czy osoba będzie mile widziana
- wymóg konsultacji wyłącznie w stosunkach między Stolicą Apostolską, a Cesarzem i Królem Francji
- władca miał obowiązek przyjąć poselstwo nadzwyczajne ad hoc do konkretnego zadania, wobec pozostałych nie było takiego obowiązku
- papież sporządzał listę potencjalnych nuncjuszy, akredytowanych przy Cesarzu i Królu Francji, oni określali tych, których odrzucali. Lista wracała do papieża - najwyższy na liście, nieskreślony, zostawał nuncjuszem. Była to praktyka jednostronna.
W co wyposażony był poseł?
- pełnomocnictwa - plenipotencje (wystawiane były przez władcę wysyłające z kontrasygnatą marszałka lub kanclerza)
- instrukcje - wyjaśnienia (adresowane do władcy przyjmującego)
- listy uwierzytelniające - listy kredencyjne, kredensy (zawierały poza inwokacją prośbę oraz formułę by posłów traktowano jak samego władcę. Było to kurtuazyjne pismo, bez wartości merytorycznych). Bajaz II jako pierwszy ograniczył liczbę wymaganych dokumentów tylko do listów uwierzytelniających.
- listy polecające (wola wysyłającego, adresowane do władcy państwa przyjmującego, obligatoryjnie dołączane do listów uwierzytelniających)
- salwa gwardie - glejt (wymagane w przypadku tranzytu, gdy na terenie państwa przejazdu toczyła się wojna)
- paszporty - prośba o pomoc
prośba do mieszkańców państw, które przemierzał poseł, by udzielali mu pomocy
na terenie państwa wysyłającego - żądanie do obywateli by pomagali posłowi
Tadeusz Burzyński - poseł polski w Londynie w 1770 r.
Brewe, a bulla (dekret papieski, a pełnomocnictwo):
BREWE:
- łac. list, streszczenie
- mniej uroczyste
- zapowiada nuncjusza
BULLA
- łac. pieczęć, dokument
- bardziej uroczyste
- zapowiada legata
Poseł papieski wyposażony był także w inne dokumenty.
Skąd wiedziano jak się zachować?
EUROPA:
- ceremoniał opracowany w formie regulaminu, publikowany
- diariusz ceremonialności w Rzymie, ich tradycje wykorzystały pozostałe miasta
POLSKA
- bazowanie na własnych precedensach
- ceremoniał niejednolity
- improwizacja
- nieporozumienia spowodowane mało wystawnym przyjęciem (posłowie holenderscy pośredniczący między Polakami, a Szwedami 1627 r.)
Ceremoniał - jak przyjmowano posłów.
WSCHÓD + Wenecja:
- tradycja bizantyjska, przepych, rozrzutność, duże oczekiwania wobec skali darów
- dary dla Władcy i urzędników dworskich
ZACHÓD:
- tradycja dworu papieskiego, a następnie francuskiego za panowania Ludwika XIV
- minimalizm, od XVI w. praktyka podarowywania posłom srebrnej/złotej róży przez papieża
OBYCZAJE:
- poseł zobowiązany był powiadomić przyjmującego o fakcie przybycia
- w niektórych państwach posła witała eskorta, która towarzyszyła orszakowi odo miejsca pobytu
- poza granicami miasta w celu podróży poselstwo było witane przez przedstawiciela dworu przyjmującego
- obierano tymczasowo, często fikcyjną siedzibą, poza granicami miasta docelowego pobytu, z której utrzymywano kontakt z odpowiednimi urzędnikami dworu (mistrzem ceremonii, marszałkiem itd.).Stamtąd poseł mógł odbyć tzw. uroczysty wjazd. Eskorta w państwie moskiewskim - pristaw, Turcja - czarosz.
- nowy obyczaj - uroczysty wjazd nie przysługiwał niższym rangom, przepych, popis i złote podkowy, kilkuset osobowy orszak, stale rosnący (miejscowi dygnitarze i ich familie, oddziały gwardii, ich orkiestra), kareta lub rumak, ew. gondola (Wenecja), rzeczywista rezydencja.
- nazajutrz audiencja publiczna:
król siedzi, udaje że wstaje, ale poseł go powstrzymuje. Stoi, wychodzi posłowi naprzeciw
poseł stoi, lub siedzi
złożenie listów uwierzytelniających, początek oficjalnego pełnienia funkcji
mowa poselska, popis erudycji i retoryki
audiencja prywatna w gabinecie
dary
- uczta u władcy (np. Moskwa, Rzym)
- wizyty kurtuazyjne, zgodnie z zasadami precedencji (królowie, następcy tronów, członkowie korpusu dyplomatycznego)
MOWA:
- w trakcie audiencji publicznej w formie zbliżona do listów uwierzytelniających, ale:
frazesy
czasem wymagano wcześniej tekstu wystąpienia
odpowiadał cesarz i papież
car zapytywał kurtuazyjnie o zdrowie, odpowiadał kanclerz, wezyr lub diak poselski
- foux pas
misja Pawła Działyńskiego od Zygmunta III do Elżbiety królowej Anglii z 1597 r. w tonie pouczeń i skarg. Królowa wyszła.
aluzja do królów elekcyjnych (tak niski poziom kultury, to tylko w królestwach elekcyjnych)
CEREMONIAŁWSCHODNI:
- upokarzający dla posłów obcych narodów, np. Turcji, równoczesna uniżoność posłów sułtana na dworów władców europejskich (np. czołganie się na klęczkach, całowanie brzegu królewskiego płaszcza - poseł tatarski wobec Władysława IV)
- długotrwałe oczekiwanie na granicy (np. wysłany przez Stanisława Augusta Tomasz Alexandrowicz czekał prawie rok na wjazd - 1766 r.)
- niekiedy, mimo wielomiesięcznego oczekiwania niedochodziło do audiencji, np. Piotr Zyborowski 1568 r. nie został dopuszczony do sułtana
- rozmowy z wezyrem, kajmakamem, wielkim dragomanem (nazajutrz lub kilka dni po uroczystym wjeździe)
- uczta u wezyra
TURCJA
- najpierw audiencja u wezyra (jeden z najwyższych urzędników dworskich)
zadanie - upokorzyć posła
- niewygodny stołek bez oparcia,
- wezyr witany okrzykami urzędników
- kurtuazyjna rozmowa
- kawa i chłodzący sorbet
-różana woda, aby poseł ładniej pachniał
- specjalne kaftany na audiencję u sułtana
rezydencja:
- wymiana darów, poseł ofiarowywał specjalności swojego kraju, wezyr rewanżował się kosztem owoców (upokorzenie). Jeżeli dary były dostatecznie dobre, poseł mógł liczyć na audiencję u sułtana.
Dragoman - wysoki urzędnik na dworze sułtana, często Europejczyk, odpowiedzialny za przebieg negocjacji.
Kajmakam - mistrz ceremonii.
U SUŁTANA
Kajmakam odpowiedzialny za przebieg wizyty.
Poseł musiał zostawić wszelką broń.
Kapidżi - wprowadzał posła do sali audiencji.
Kapidżi Pasza - mistrz ceremonii.
Kapidżi mieli chronić sułtana przed ewentualnym atakiem ze strony posła.
CO DZIAŁO SIĘ U IWANA GROŹNEGO?
- car wypijał zdrowie władcy wysyłającego
- poseł miał ucałować dłoń cara (jeżeli poseł był katolikiem, car ostentacyjnie mył dłoń)
DWÓR PAPIESKI:
Misje obediencyjne:
Misje w celu złożenia hołdu.
łac. obedientiam praestare - poświadczenie wierności, złożenie papieżowi obediencji, akt oświadczenia posłuszeństwa.
I grupa:
- poselstwa obediencyjne do nowego papieża wszystkie państwa katolickie
II grupa:
- poselstwa od nowych władców
III grupa:
- poselstwa wyjątkowe - poselstwa, które zostały wysłane przez państwo tylko raz, również poselstwo obediencyjne zakonu joannitów
Mniejsze dary niż na wschodzie, raczej symboliczne.
Wiadomości o przybyciu posła do bram miasta.
Oficjalne zawiadomienie o przybyciu, dotyczące papieskiego majordoma i kardynała, którzy wraz z familiami uczestniczyli we wjeździe.
ROLA KARDYNAŁA PROTEKTORA:
- wysyła dworzanina na powitanie i oddaje karocę do dyspozycji
- służył radą, gdzie się zatrzymywać
WINNICA JULIUSZ TRZECIEGO:
- hotel poselski
- służba do rezydencji (urządzenie się + zainteresowanie miejscowych)
- misje były b. wystawne
- misje trwały kilka miesięcy, kosztowne
aranżacje wnętrz - kardynał protektor
nie było uroczystego wjazdu - poseł spotykał się prywatnie z papieżem
kardynał nepot był odpowiedzialny za prezentację (prowadzał posła, skłaniał głowę przed papieżem)
poseł ujrzawszy papież, klękał na jedno kolano, wstawał i zbliżał się do niego, ponownie klękał na dwa kolana i całował stopę papieża. Na klęczkach zaczynał przemówienie. Papież nakazywał wstać i zająć miejsce siedzące. Po audiencji poseł wyrażał chęć odprowadzenia kardynała, ten kurtuazyjnie odmawiał.
UROCZYSTY WJAZD:
- nie przysługiwał rezydentom
- ceremoniarz papieski koordynował przebieg wjazdu, zwłoka była źle widziana
- uczestniczyli: służba, dworzanie, majordomowie. Dobrowolnie; baronowie i szlachta rzymska.
TRZY ETAPY WJAZDU:
- wjazd
- powitanie u bram
- pożegnanie przy rezydencji
- obecność domowników posłów rezydencyjnych innych państw
- popis oratorski przy witaniu szlachty rzymskiej
- zainteresowanie konsystorzem
- spory o pierwszeństwo
- gwardia papieska + orkiestra.
Konsystorz publiczny:
- zarezerwowany dla najwyższych misji (kwestie pokoju, proces zakończenia kanonizacji)
- najważniejszy punkt misji obiediencyjnej
- trzy lokalizacje:
pałac na Lateranie
pałac papieski w Watykanie
pałac św. Marka na Piazza Venezia w Rzymie
- papież miał swobodę wyboru gdzie, ale np. w Pałacu w Watykanie była Sala Królewska i Sala Druga po Wielkiej, między Dwiema Kaplicami
- odbywał się w godzinach południowych - czas trwania od półtorej do trzech godzin
- przebieg:
uczestnicy: obowiązkowa obecność papieża i kolegium kardynalskiego, posłowie - rezydenci, orszak poselski, przyjaciele i stronnicy władcy wysyłającego, publiczność (efekt uroczystego wjazdu) - aż do XIX w. nie mogły uczestniczyć kobiety.
POLSKA
bierne prawo legacji
- funkcja „przystawa” do drugiej połowy XVIII wieku,
- dbanie o bezpieczeństwo, zapewnienie utrzymania i ograniczenie kontaktów z ludnością miejscową;
-wiele nadużyć stąd staranność przy obsadzaniu tej funkcji
- z czasem towarzyszył tylko poselstwom tureckim i tatarskim
-misje wielkie poselskie (króla) i małe
- trudności w podróżowaniu w czasie bezkrólewia
- król przyjmował posłów na stojąco w asyście senatorów, rezydentów i ministrów
- posłów wysyłanych do RP przyjmowano na sejmie
- w czasie bezkrólewia ceremoniałowi przewodniczył INTERREX
-gdy król przyjmował nuncjusza, monarcha miał gołego fiutka - uprzywilejowanie
b) specyfika
- mowa poselska - odpowiadał na nią kanclerz w imieniu króla/prymas w imieniu senatu/marszałek izby poselskiej w imieniu senatu rycerskiego;
- poza pierwszą uzgadnianą z marszałkiem kolejne audencje należało negocjować z podkomorzym koronnym,
C) czynne prawo legacji
- poselstwa wielkie „króla i RP”
- poselstwa mniejsze - sprawowane w imieniu króla
CEREMONIAŁ
- odgrywał kluczową rolę
- by podkreślić wagę władcy starannie go przestrzegano
- jego naruszenie traktowano jako obrazę monarchy wysyłającego poselstwo,
KONWENCJA O STOSUNKACH DYPLOMATYCZNYCH Z 18 kwietnia 1961 r.
(w w ż 24 IV 1964 r.) nie podaje klasyfikacji szefów misji
KLASY SZEFÓW MISJI DYPLOMATYCZNYCH
AMBASADOROWIE I NUNCJUSZE
POSŁOWIE, MINISTROWIE, INTERNUNCJUSZE
CHARGE D'AFFAIRES EN PIED/EN TTRE
AMBASADOR
- tytuł z języka celtyckiego
- w XIII w. rozpowszechnił się we Włoszech
- w XVII w. opanował Europę
- 2 przymiotniki: nadzywczajny/pełnomocny (chodziło o ukrócenie uprzywilejowania misji spcjalnych.
- tylko on ma prawo do grzecznościowego tytułu EKSCELENCJo ( Y ) (poza służbą dyplomatyczną do: biskupa, głowy państwa, prezesa RM, Ew. min sz za dwoma wyjątkami: nie w stosunku do swoich władz tylko zagranicznych i nie do prezydenta USA
SZEF MISJI - art. 5.1
- szef misji może być akredytowany może ustanowić misję kierowaną przez chafrges d'affaires
Bahrajn - reprezentuje ambasada w Kuwejcie, Bangaldesz - konsul honorowy, Buthan - brak stos dypl, najbliższa ambasada w New Delhi
OBYWATELSTWO członkowie personelu dyplomatycznego są obywatelami państwa wysyłającego,
- członkowie personelu mogą być mianowani spośród obywateli państwa przyjmującego jedynie za jego zgodą, która może być cofnięta
CZEMU SŁUŻĄ POWYŻSZE ZAPISY?
Celeste Migliore aktualny nuncjusz w Polsce
Mianowanie ambasadora - ustawa o służbie zagranicznej
Krótka charakterystyka ambasadora tytularnego, ad personam i desygnowanego.
AD PERSONAM
- funkcjonował w PRL, od 2001 r. tytuł nie jest nadawany, dawniej dożywotnie, był przyznawany za zasługi dla Polski, mógł korzystać z lecznicy rządowej
TYTULARNY
- od 2001 r. tylko takiego mamy
DESYGNOWANY - ma nominację, ale nie została dopełniona procedura nominacji
INNI SZEFOWIE PRZEDSTAWICIELSTW:
- wysocy komisarze WN - nazwa miała nawiązywać do tradycji imperium brytyjskiego; większość państw w obrębie WN wysyłając komisarzy daje im listy reprezentacyjne a nie uwierzytelniające (pomiędzy monarchami jednak uwierzytelniające); wg procedencji traktowani na równi z ambasadorami
- sekretarze biur ludowych Libii - od końca lat 70. Traktuje się ich na równi z ambasadorami
QUASI DYPLOMACJIA
- brak wzmianki w KW z 1961 r. - tzw. przedstawicielstwa polityczne
- np. Austria aż do 1955 r. i Gnutgesset nie miała ambasad, strunki między dwoma państwami niemieckimi. Dla przedstawicieli przywileje i immunitety w oparciu o zasadę wzajemności
- biura łącznikowe i izby turystyczne
- przedstawiciel dyplomatyczny = dyplomata - osoba posiadająca określony stopień dyplomatyczny (członkowie personelu dyplomatycznego/ szef misji dyplomatycznej)
- posłowie - powołuje się ich nadal w FR ale nie jako szefów misji ale na stanowisko pracy w ambasadzie
MINOWANIE I AKREDYTACJA
FAZA I
Wymagana jest zgoda państwa przyjmującego
- wysyła się notę z zapytaniem, czy dana osoba będzie mile widzinaa (pytanie o agrement)
- nota może być wysyłana do MSZ Państwa Przyjmującego ale może też być przekazana dyplomacji na PW
- nota powinna być uzupełniona o notę biograficzną kandydata
- nie ma określonego czasu, który potrzebuje PP na ustosunkowanie się wobec noty
- praktyka PL MSZ - zwykle oczekiwanie na agrement trwa ok. 4 tyg. ; brak odpowiedzi w tym czasie uznany jest za decyzję odmowną; jeśli jest odpowiedź to najlepiej na piśmie również w formie noty,
AGREEMENT
- wymagana również przy awansowaniu posła do klasy ambasadora
- wymagana przy awansowaniu charge daffaires
Attache wojskowi, morscy i lotniczy
- pp może wymagać, by ich nazwiska były wcześniej podane celem wyrażenia na nie zgody,(approbation) 7 KW 61
„agrement fakultatywne”
FAZA II
- reguluje ustawodawstwa wewnętrznego państwa wysyłającego
- w Polsce prezydent odpowiada z mianowanie i odwoływanie szefów misji I i II klasy
WNIOSEK MSZ ZGODA PREZESA RM ZGODA PREZYDENTA
FAZA III - AKREDYTACJA
- dowód oficjalnego mianowania
- rodzaj generalnego pełnomocnictwa
- zawiera podpis głowy państwa z kontrasygnatą MSZ
KRZYSZTOF KRAJEWSKI - obecny szef protokołu dyplomatycznego
PORTOKUŁ DYPLOMATYCZNY - odpowiada za kontakty z przybyłymi szefami misji z PW, ale też jest pośrednikiem jeśli chodzi o wszelką korespondencję dyplomacji,
- najmilej widziane redagowanie listów UW. W języku PP, ewentualnie j. uniwersalnym (np. anielski)
- listy odwołujące - wysyła głowa PW
- listy zwalniające - opow.. na listy odwołujące -wystawiane przez głowę PP (aktualnie nie funkcjonują)
Składanie listów uwierzytelniających jest otoczone specjalnym ceremoniałem - NP. maj 2003 Kaczor przyjmuje 5 listów ambasadorów ale tylko Grinin (Federacja R) był akredytowany u nas, reszta w innych państwach, wobec czego nieco lekceważąca nominacja zbiorowa.
RYSUNEK
K - kompania reprezentacyjna Wojska Polskiego
P - poczet sztandarowy
O - orkiestra
PD - szef protokołu dyplomatycznego
A - ambasador
Przyjazd samochodu.
Ambasador w towarzystwie szefa protokołu dyplomatycznego stają na baczność
Samochód opuszczają osoby towarzyszące ambasadorowi - cały czas stoją w tym miejscu, grany jest hymn państwowy
Ambasador zbliża się do kompani reprezentacyjnej Wojska Polskiego, ich dowódca składa raport ambasadorowi
Ambasador podchodzi do pocztu sztandarowego i skinieniem głowy oddaje cześć
Ambasador zwraca się do kompani reprezentacyjnej Wojska Polskiego słowami „czołem żołnierze”. Kompania reprezentacyjna Wojska Polskiego „czołem panie ambasadorze”, najlepiej w języku państwa przyjmującego.
W sieni Pałacu Prezydenckiego adiutant prezydenta przekazuje listy uwierzytelniające, które w czasie ceremonii były u niego zdeponowane.
- o kolejności w marszu decyduje data pojawienia się oficjalnie w państwie przyjmującym i wejście w stosunki z MSZ
- ubiór: garnitur lub strój narodowy, kobiety: suknia przedpołudniowa; strój nieformalny, stonowane bary, ew. strój narodowy, „uniform dyplomatyczny”
CEREMONIA W SALI OBRAZOWEJ ( w przypadku 1 osoby)
Wejście ambasadora
………………………. Flagi
Ministrowie i dyrektorzy
Prezydent
wejście do biblioteki
Szef protokołu dyplomatycznego * * Ambasador
………………….
Małżonka i dyplomaci.
W Sienie Wielkiej Ambasadora wita Dyrektor Biura Spraw Międzynarodowych Kancelarii Prezydenta.
Adiutant zwraca listy.
W Sali Obrazowej fotograf wykonuje zdjęcia ambasadora na tle jego flagi.
Wszyscy zgromadzeni zajmują miejsca.
Wchodzi szef Gabinetu Prezydenta RP i podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta i w MSZ - ustawiają się na prawo od flagi.
Wchodzi prezydent.
Ambasador wita prezydenta ukłonem.
Szef Protokołu Dyplomatycznego przedstawia:
„Ambasador nadzwyczajny i pełnomocny - oficjalna nazwa państwa wysyłającego - Jego (Jej) Ekscelencji Pan (i) -imię i nazwisko”
Ambasador wręcza listy uwierzytelniające i odwołujące poprzednika.
Prezydent przyjmuje je i wita się z ambasadorem.
Prezydent przedstawia osoby towarzyszące.
Ambasador przedstawia osoby towarzyszące.
Audiencja prywatna w Bibliotece (Szef Gabinetu Prezydenta oraz podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta i w MSZ)
Reszta przebywa w Ogrodzie Zimowym na kawie.
Ambasador powraca i przedstawia osoby towarzyszące.
SZEF PROTOKOŁU DYPLOMATYCZNEGO : KRZYSZTOF KRAJEWSKI
L. Kaczyński przyjął na spotkaniu pożegnalnym ambasadora Czech - Bedricha Kapecky'ego - został on odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej (wniosek o nadanie - tylko za zgodą MSZ)
- wyjątkowo można dać Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP (wyższy rangą)
- jeżeli chodzi odznaczenie naszego ambasadora w państwie przyjmującym - zgodę na piśmie musi wyrazić nasz prezydent, ale dotyczy to tylko najważniejszych odznaczeń
Koniec misji ambasadora:
- konieczne jest postanowienie
Marek Jędrys (w 2007 r. ambasador w Wiedniu)
- najpierw raport o likwidacji WSI, zawierający nazwiska polskich dyplomatów (MJ: pomagał plasować osoby na placówkach dyplomatycznych)
- dzień później, wniosek MSZ do prezydenta w sprawie odwołania
- wzmiankowanie w raporcie dyplomaci zostali kolejno wezwani na konsultację, potem odwołani
- po odwołani Jędrysa brak ambasadora w Wiedniu przez ponad rok - normalnie powinno to trwać nie dłużej niż kilka miesięcy
CHARGE D'AFFAIRES
- franc. Sprawujący interesy, obciążony sprawami
- coraz rzadziej spotykany, wszystkie państwa dążą do utrzymywania stosunków na poziomie ambasad
CHARGE D'AFFAIRES EN PIED I EN TITRE
praktyka wyklucza sondowanie kandydatury - przeważnie nie mamy do czynienia z uzyskiwaniem agreement
Mianowanie (reguluje ustawodawstwo wewnętrzne państwa wysyłającego)
- tylko wniosek MSZ (brak udziału premiera, czy prezydenta)
- nie ma listów uwierzytelniających, tylko listy wprowadzające - redagowane w 2 egz., są dowodem oficjalnego mianowani, podpis Ministra Spraw Zagranicznych
- odpowiedzią na listy odwołujące są listy zwalniające
2 wizyty:
- u Szefa Protokołu Dyplomatycznego MSZ państwa przyjmującego
- u Ministra Spraw Zagranicznych
CAHRGE D AFFAIRES AD INTERIM - tymczasowy
- to ktoś najbliższy szefowi misji, osoba z najwyższy rangą spośród członków personelu dyplomatycznego np. radca ds. politycznych
- akredytowany przy M SZ
- jeśli jest to osoba ze zbyt niską rangą - może być pomijana podczas imprezy w obrębie korpusu dyplomatycznego
- nota osobista ambasadora (nazwisko i stopień dyplomaty tymczasowego i powód wyjazdu)
- nota okólna dla CD
- notyfikacja po powrocie wraz z datą przejęcia funkcji lub telegram od ministra do ministra (to w przypadku, gdy ambasador nie jest zdolny do działań -> np. śmierć
CHARGE D ` AFFAIRES JAKO OSOBA BEZ STOPNIA DYLOMATYCZNEGO odpowiedzialna za logistykę, przygotowanie placówki
- KW o nim nie wspomina
- kustosz zarządzający majątkiem,
- nie musi być członkiem personelu dyplomatycznego
FUNKCJE DYPLOMATCZNE
Do XVII
- reprezentacyjna i ceremonialna
- informacyjna
- negocjacyjne - głównie misje specjalne/ tymczasowe
STARA/ NOWA DYPLOMACJA
Różnice
- arystokracja na salonach
- rozbudowany ceremoniał restrykcyjnie przestrzegany
- intrygi i spiski
- szpiegostwo
Art. 3. KW - nauczyć się
Art. 4.1
Jak nie powinno się uprawiać dyplomacji - Kenneth Hillas wiceamb. USA.
Fakty: Hillas z Jesieniem, Jesień - notatka, odnosiła się do podejścia Giertycha do sprawy Iraku, notatka wypłynęła z poprawkami Sikorskiego.