C. Rogers-Najważnejsze dokonania teoretyczne i praktyczne.

Najważniejsze dokonania teoretyczne:

1.Teoria oparta na doświadczeniu.

Pochopne stosowanie modeli teoretycznych sprawia, że trudniej jest zaufać własnych spostrzeżeniom oraz prowadzi do sytuacji, kiedy terapeuta próbuje wpasować klienta w określoną teorię.

Znaczenie ma nie taka czy inna koncepcja obiektywnej rzeczywistości, ale sposób, w jaki dana osoba tę rzeczywistość postrzega, subiektywne doświadczenie danej osoby jest godne najgłębszego szacunku.

Z chwilą zaakceptowania przez klienta fantazji, że terapeuta wie więcej, utrudnione staje się zaufanie własnym spostrzeżeniom. Zadaniem terapeuty jest wspomaganie klienta w eksploracji i odkrywaniu jego wewnętrznych zasobów.

Ludzie stają się godni zaufania, gdy są głęboko przekonani, że ich subiektywne doświadczenie jest szanowane i coraz lepiej rozumiane.

2.Tendencja do samourzeczywistniania.

Jest to jedyna siła napędowa człowieka, dąży on do spełnienia i osiągnięcia możliwie najwyższego poziomu człowieczeństwa. Tendencję tę ogranicza jedynie środowisko, organizm przejawia ją jako całość, ale części organizmu, które były przedmiotem oddziaływania środowiska, mogą przeszkadzać w samourzeczywistnianiu.

3.Samourzeczywistnianie Ja i pojęcie Ja.

Samourzeczywistnianie ja jest podsystemem tendencji do samourzeczywistniania.

Klienci wypowiadają się w kategoriach Ja i pojawia się niezadowolenie z powodu nieumiejętności ich wyrażania. Pojęcie własnego Ja bywa bardzo płynne, obraz siebie jest zmienny i modyfikowalny. Ja-pojęciowa całość, składająca się ze sposobów postrzegania cech Ja, postrzegania relacji z innymi, różnymi aspektami życia wraz z wartościami przypisywanymi tym spostrzeżeniom.

4.Warunki poczucia własnej wartości:

-Potrzeba uznania-pojawia się u dzieci, jest uniwersalna, jej zaspokojenie zaczyna być ważniejsze niż doświadczenia sprzyjające samourzeczywistnianiu.

-Potrzeba uznania samego siebie-zależy od jakości i konsekwencji uznania, jakim obdarzają nas inni (rodzice). Nieustanna introjekcja cudzych wartości doprowadza do uzewnętrznienia warunków własnej wartości.

5.Umiejscowienie oceny.

Osoby zabiegające o uznanie nie będą miały wielkiego zaufania do własnych sądów; osoby zaburzone zdradzają brak wewnętrznego umiejscowienia oceny: rozpaczliwe poszukiwanie zewnętrznych autorytetów.

6. Osoba w pełni funkcjonująca.

W odpowiednich warunkach jednostka potrafi odkryć, na czym polega jej ból i dlaczego cierpi. Prowadzi to do zrozumienia pełni człowieczeństwa.

Dojrzałe zachowanie-zdolność do realistycznego spostrzegania, przyjmowania odpowiedzialności za swoje zachowania, oceniania doświadczenia w kategoriach dowodów, zmian oceny doświadczenia-jedynie na podstawie dowodów, akceptowania innych jako jedynych w swoim rodzaju istot, wysokiego cenienia siebie i innych.

Osoba w pełni funkcjonująca:

• Otwarta na doświadczenie

• Żyje teraźniejszością

• Zaufanie do własnego organizmu

• Poczucie osobistej wolności

• Swoboda działania sprawczego

Jednostki wykazują tendencję do reorganizacji i odbudowy pojęcia własnego Ja.

7.Warunki konieczne i wystarczające.

1) Spójności-terapeuta występuje w relacji bez maski profesjonalisty. Jest otwarty na wewnętrzne doświadczenia, zachowuje swoją autentyczność. Spójność wymaga gotowości do wyrażania i przeżywania.

2) Akceptacji-uznanie ze strony terapeuty, bez sądów i ocen.

3) Empatii.

8. Inne elementy: mistyczna zgodność terapeuty z własnym Ja.

9. Proces terapeutyczny.

Klienci określają własne zadania i cele. Jeśli zaistnieją warunki konieczne i wystarczające to nastąpi proces.

Najważniejsze dokonania praktyczne.

Na elementach terapii nastawionej na osobę buduje się każda relacja terapeutyczna, a dopiero potem rozpoczyna się prawdziwą terapię.

1.Nawiązywanie kontaktu, słuchanie, rozumienie.

Warunki konieczne i wystarczające to postawy terapeuty wobec klienta. Zadaniem terapeuty jest jak najlepsze rozumienie rzeczywistości klienta.

2.Demistyfikacja terapii: badanie i doświadczanie jej jako relacji między rzeczywistymi ludźmi, a nie prywatny i tajemniczy proces leczenia.

3.Nagrywanie i filmowanie.

Nagrania sesji terapeutycznej dają bezpośredni i żywy obraz postaw człowieka. Umożliwia to poddanie procesu terapeutycznego społecznej kontroli.

4. Rogers i jego sławni klienci:

-Herbert Bryan; podstawowe znaczenia dla Rogersa ma towarzyszenie klientowi, a nie prowadzenie go, terapeuta nie powinien powstrzymywać głębokiego rozpoznawania, przepływu uczuć; empatia-zdolność do odzwierciedlania uczuć, sprawdzanie pewności zrozumienia.

-Gloria

-Jan

5. Prekursor praktyki nastawionej na klienta.

Rogers uwierzył w zdolność klienta do znajdowania własnych odpowiedzi, jeśli tylko zapewni się odpowiednie warunki.

---