Międzynarodowa Organizacja Pracy powstała jako odpowiedź na wyzwania, które stanęły przed społecznością międzynarodową w zakresie pracy. Praca dla każdego, warunki pracy, bezpieczeństwo w pracy, edukacja powszechna, ubezpieczenia społeczne, wolność zrzeszania się oraz likwidacja wszelkich patologii w pracy to główne obszary aktywności MOP.
Powstanie MOP
Pod koniec I Wojny Światowej na wniosek związków zawodowych w kilku krajach, Konferencja Pokojowa ustanowiła w 1919 r. Komisję Pracy. Po dziesięciu tygodniach pracy Komisja Pracy przyjęła dokument opracowany na podstawie brytyjskiego projektu, który 11 kwietnia 1919 r. stał się XIII Rozdziałem Traktatu Wersalskiego. Z poprawkami pozostaje on do dnia dzisiejszego dokumentem według którego pracuje MOP.
W roku 1944 w Filadelfii Międzynarodowa Konferencja Pracy przyjęła Deklarację, obecnie aneks do Konstytucji, która zawiera znacznie dalej idące stwierdzenie. Ogłasza ona, że wszyscy ludzie mają prawo "dążyć do postępu materialnego i rozwoju umysłowego w warunkach wolności i godności, bezpieczeństwa gospodarczego i z równymi szansami". A dalej mówi, że "ubóstwo, gdziekolwiek istnieje, stanowi niebezpieczeństwo dla dobrobytu wszystkich".
Lata początkowe
Pierwsza Międzynarodowa Konferencja Pracy odbyła się w Waszyngtonie w październiku 1919 r. Wybrany został wówczas pierwszy Dyrektor nowego Międzynarodowego Biura Pracy, Albert Thomas z Francji.
Pomiędzy dwoma Wojnami Światowymi MOP była autonomiczną częścią Ligi Narodów. Najbardziej pilnymi problemami owego czasu, których dotyczyły pierwsze decyzje MOP, były ośmiogodzinny dzień pracy walka przeciwko bezrobociu, ochrona macierzyństwa oraz warunki pracy kobiet i młodzieży.
Podczas II Wojny Światowej MOP przeniósł czasowo swoją siedzibę do Montrealu w Kanadzie. Międzynarodowa Konferencja Pracy, która odbyła się w Filadelfi w 1944 r. po pięcioletniej przerwie, ponownie zdefiniowała Cele i zadania Organizacji
Rozwój powojenny
W 1946 r. MOP stała się pierwszą wyspecjalizowaną agencją związaną z Narodami Zjednoczonymi. Od tego właśnie czasu wyrósł system ścisłego współdziałania międzynarodowych organizacji, które usiłują pokonać poważne nierówności i brak równowagi pomiędzy różnymi regionami świata.
MOP pozostaje organizacją ustanawiającą standardy, ale dzisiaj kładzie się nacisk na programy operacyjne i pracę edukacyjną w najszerszym znaczeniu tego słowa. Doprowadziło to do utworzenia Międzynarodowego Instytutu Badań nad Pracą Genewa, Międzynarodowego Centrum Szkoleniowego Tauryna a także Światowego Programu na Rzecz Zatrudnienia.
Struktura
Organy MOP:
-Konferencja Ogólna (Międzynarodowa Konferencja Pracy)
- Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy
-Międzynarodowe Biuro Pracy
Międzynarodowa Konferencja Pracy wybiera Radę Administracyjną; przyjmuje budżet MOP, finansowany ze składek krajów członkowskich; ustanawia międzynarodowe standardy pracy; stanowi światowe forum do dyskusji problemów społecznych i problemów pracy.
Międzynarodowe standardy pracy
Do podstawowych zadań MOP należy:
poprawa warunków życia i pracy poprzez ustanowienie wszechstronnego kodeksu prawa i praktyki.
tworzenie międzynarodowego prawa pracy, w formie konwencji i zaleceń, które zawierają minimalne standardy w zakresie podstawowych praw pracowniczych, takich jak: wolność związkowa, prawo do organizowania się, prawo do rokowań zbiorowych, zakaz pracy przymusowej i obowiązkowej, równouprawnienie w pracy i wykonywaniu zawodu;
oferowanie współpracy technicznej, w tym promowanie międzynarodowych standardów pracy oraz udzielanie pomocy państwom członkowskim w dostosowaniu prawa krajowego do postanowień konwencji i zaleceń MOP oraz w realizacji założeń Agendy na Rzecz Godnej Pracy;
promowanie rozwoju niezależnych organizacji pracodawców i pracowników, a także szkolenie członków tych organizacji.
Konwencje MOP obejmują szeroki obszar problemów społecznych, włączając w to problemy podstawowych praw człowieka ( takich jak wolność stowarzyszeń, zniesienie pracy przymusowej i likwidacja dyskryminacji przy zatrudnieniu), minimalnej płacy, administracji pracy, stosunków pracy, polityki zatrudnienia, warunków pracy, zabezpieczenia socjalnego, bhp oraz zatrudnienia na morzu. Szereg porozumień dotyczy pracujących kobiet.
Konwencje i Zalecenia tworzą Międzynarodowy Kodeks Pracy. Wprowadzają one zastosowanie znacznej liczby zasad wyrażonych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka oraz Paktach Praw Człowieka Narodów Zjednoczonych przez włączenie ich do porozumień o światowym zasięgu. Stanowią one również wspólny zasób zgromadzonego doświadczenia, który jest udostępniony krajom na każdym etapie rozwoju.
Techniczna współpraca jest skoncentrowana na następujących głównych zagadnieniach:
zatrudnienie i rozwój;
określenie krajowej polityki i strategii;
planowanie siły roboczej;
specjalne roboty publiczne wymagające intensywnej pracy;
złagodzenie nędzy na wsi;
wybór technologii;
rozwój drobnej wytwórczości;
pomoc w formułowaniu polityki i systemów szkoleniowych;
zarządzanie szkoleniami;
zawodowe szkolenie przemysłowe, rolnicze i handlowe oraz rozwój metodyki nauczania oraz materiały. Poświęca się specjalną uwagę na rehabilitację zawodową niepełnosprawnych oraz szkolenie kobiet i młodzieży pozaszkolnej;
działalność sektorowa, obejmująca w szczególności rozwój spółdzielczości pracy i szkolenie dla przemysłu hotelowego i turystycznego;
warunki pracy i środowisko pracy;
bhp;
warunki pracy i życia;
stosunki pracy (włączając administrację pracy);
bezpieczeństwo socjalne;
nauczanie pracowników i pomoc organizacjom pracodawców.
A obecna konstytucja składa się z wstępu, 4 rozdziałów ( organizacja, działalność, przepisy ogólne, różne przypisy) z których łącznie jest 40 artykułów + załączniki.
