Waldemar Witkowski gr.3
IDENTYFIKACJA TWORZYW SZTUCZNYCH
Ze względu na szerokie zastosowanie tworzyw sztucznych, jak i ich różnorodność, należało stworzyć kilka prostych metod pozwalających określić z dużą dokładnością rodzaj materiału, bez angażowania specjalistycznego sprzętu laboratoryjnego. Powstała do tego celu tablica opisująca reakcję materiału na działanie określonych czynników w różnych próbach takich jak:
Próba pływania (określająca gęstość. Czy jest większa czy mniejsza od wody).
Badanie w otwartym płomieniu (sprawdzamy czy się pali, jakim płomieniem, czy kopci, zapach, włóknotwórczość, czy topi się lub kapie.
Ogrzewanie w probówce.
Próby organoleptyczne (oparte na wzroku, słuchu, dotyku).
Widelec jednorazowy
posiada barwę
miękki
pali się po wyjęciu z ognia
włóknotwórczy
kopci
tonie w wodzie
zawiesina w dymie
POLISTYREN
Rurka
posiada kolor
twarda
tonie w wodzie
niepalna
tłusta w dotyku
TEFLON (PTFE)
Wykładzina
posiada kolor
miękka
płomień zielonkawy
po wyjęciu z płomienia gaśnie
kopci
tonie w wodzie
POLICHLOREKWINYLU (PCV)
Opakowanie płynu nie żrącego
przezroczysty
miękki
niebieski płomień
nie kopci
płonące kropelki
pływa po wodzie
POLIPROPYLEN (PP)
Styropian
posiada kolor
miękki
kopci
strzelający płomień
włóknotwórczy
płonące kropelki
POLIETYLEN (PE)
Wnioski:
Badania z pewnością nie były bardzo dokładne. Ze względu na różnorodność zapachów w pracowni, brak wody destylowanej (co mogło spowodować niedokładność próby pływania), używanie świeczki zamiast palnika gazowego i błąd obserwatora na pewno doprowadziły do wypaczenia wyników. Jednak charakterystyczność badanych materiałów spowodowała, że bez trudu określiliśmy rodzaj materiału. Obrazuje to przydatność tej metody ze względu na dokładność jak i znikomy koszt jej przeprowadzenia.