Kierunek: Pielęgniarstwo Licencjat II rok
Rok akademicki 2009/2010
Grupa 4
SPRAWOZDANIE Z PROCESU PIELEGNOWANIA DZIECKA W ODDZIALE PEDIATRYCZNYM
Pielęgniarska ocena stanu bio - psycho - społ. dziecka
Dane o dziecku: Imię i nazwisko (inicjały): N. S.
Data urodzenia: 29. 12. 1998 r.
Wiek: 12 lat
Płeć: dziewczynka
Wzrost: 141cm
Waga: 35 kg
Dane o rodzinie: Dziewczynka posiada rodzinę pełną, jej rodzice pracują we własnym gospodarstwie rolnym w Lidzbarku Warmińskim. Pacjentka jest dzieckiem najmłodszym, posiada czwórkę rodzeństwa - trzech braci i dwie siostry, z czego najstarszy brat wyprowadził się już z domu i ma własna rodzinę. Dziewczynka z rodzeństwa powinna mieć jeszcze dwójkę bliźniaków, jednak zmarły one po porodzie. Warunki mieszkaniowe są dobre, rodzina ma własny dom z budynkami gospodarskimi, dziewczynka ma własny pokój. Sytuacja materialna również jest dobra, jednak zależna od pór roku. Utrzymują się ze zwierząt gospodarskich i sprzedaży np. mleka oraz ze sprzedaży zboża.
Stan zdrowia członków rodziny: Nikt w domu nie cierpi na choroby przewlekłe, jednak rodzice palą.
Przebieg ciąży: Ciąża była znoszona dobrze, bez dolegliwości, matka nie chorowała w tym czasie, jednak doszło do porodu rozwiązanego cięciem cesarskim w szóstym miesiącu, z powodów nie znanych dla matki.
Stan noworodka: Z pomiarów dziecka matka pamięta jedynie masę dziewczynki, która wynosiła 1000g. Noworodek przez 2,5 miesiąca przebywał w inkubatorze, jej stan był zwykle dobry.
Odżywianie dziecka: Po wyjściu z inkubatora była karmiona mieszankami nie zawierającymi białka mleka - laktozy, gdyż dziewczynka ma skazę białkową.
Profilaktyka u dziecka: Szczepiona była według kalendarza szczepień
Rozwój dziecka: Jako, że dziewczynka była wcześniakiem, jej rozwój psychomotoryczny był opóźniony. Zaczęła chodzić w 14 miesiącu a pierwsze słowa pojawiły się w 18 miesiącu
Przebyte choroby dziecka: Przebyła świnkę i ospę wietrzną
Czynniki ryzyka chorób: Dziewczynka ma w domu kontakt ze zwierzętami (koty, psy, zwierzęta gospodarskie), jednak nie ma uczulenia na sierść czy inne alergeny
Dane o chorobie dziecka: Od ponad roku dziewczynka zgłaszała bóle głowy, nudności, osłabienia. Rodzice zgłaszali to u lekarza rodzinnego, który przepisywał leki p/bólowe, zalecał częste przebywanie na świeżym powietrzu i częste jedzenie posiłków. W ubiegłym roku doszło u dziewczynki do utraty świadomości podczas zjeżdżania na zjeżdżalni w trakcie tzw.: „Dni rodziny” - była wtedy blada, wiotka, „leciała” przez ręce. Po pierwszym omdleniu została skierowana do szpitala, gdzie stwierdzono, że dziewczynka jest niedotleniona i niedożywiona
Hospitalizacja dziecka: Data przyjęcia - 15. 01. 2010 r. o godzinie 9:51
Powód: zasłabnięcie i omdlenie z utratą przytomności (omdlenie po wysiłku fizycznym na lekcji w-fu)
Rozpoznanie lekarskie: omdlenie i zapaść
Badania diagnostyczne: 15.01. 2010 - EKG i EEG
19.01.2010 - Holter EKG, zdjęcie 20. 01. 2010
21. 01. 2010 - rezonans magnetyczny
Leki: jedynie p/bólowe
Aktualne dane dotyczące stanu somatycznego i psych - społecznego dziecka:
Stan ogólny dziecka: Dziecko wie, gdzie się znajduje, jednak z powodu długiego pobytu nie wie, jaki jest dzień tygodnia - każdy dzień jest dla niej taki sam. Jest troszkę senna, sama mówi, że to dlatego, że w szpitalu nie może się wyspać z powodu głośno zachowujących się dzieci przebywających w tej samej sali
Jej ułożenie ciała jest dowolne, porusza się sprawnie, nie ma ograniczonych ruchów.
Dziewczynka jest szczuplutka, jednak tkanka tłuszczowa jest rozłożona równomiernie.
Skóra, przydatki i błony śluzowe: Skóra jest jasna, ciepła i elastyczna, czysta, kolor blady, bez wypieków, brak obrzęków, zmian na skórze, świądu, gardło blade.
Ocena funkcji narządów:
Układ krążenia - RR: 94/52 mm Hg
Tętno: 94 uderzeń/min. , miarowe, dobrze wyczuwalne
Układ oddechowy - ilość oddechów: 17; nie kaszle, nie zgłasza duszności
Układ moczowo - płciowy - miesiączka: brak
podczas oddawania moczu nie czuje bólu
Układ pokarmowy - sposób żywienia: dieta bezmleczna; dziewczynka nie chce za bardzo jeść z powodu braku chęci i powodów bólowych (skarży się na bóle brzucha), nie wymiotuje, nie ma biegunek i zaparć
Układ nerwowy - jest świadoma, nie występują u niej drgawki, śpi spokojnie, ma bóle głowy ale nie gorączkuje, ma prawidłowe czucie powierzchowne (odczuwa dotyk, ból i temperaturę)
Układ kostno - stawowo - mięśniowy - budowa proporcjonalna, stawy ruchome, nie ma porażonych mięśni i niedowładów, nie zgłasza bólu mięśni i stawów, może stać, chodzić i siedzieć samodzielnie
Narządy zmysłów - słuch prawidłowy
wzrok prawidłowy, nie nosi okularów i soczewek
Reakcje dziecka na chorobę, hospitalizację, na zabiegi diagnostyczne, leczenie i rehabilitację: Dziewczynka jest znudzona pobytem w szpitalu i chce wracać do domu. Jest otwarta, kontaktowa, lubi spędzać czas z innymi dziećmi. Nie boi się zabiegów i personelu medycznego, na zabiegi i badania chodzi bez oporów, by tylko wypisano ją do domu
Wiedza rodziny, dziecka o chorobie, terapii i rehabilitacji: Rodzina wie, co się dzieje z dzieckiem, jednak nie wie, z jakiego dokładnie powodu choruje. Są informowani o wszelkiego rodzaju zabiegach i badaniach.
Udział rodziny w opiece nad dzieckiem: Codziennie około godziny 11: 00 do dziewczynki przyjeżdża mama, która rozmawia z córką i przebywa ciągle w jej otoczeniu. Jest zmartwiona stanem dziewczynki i denerwuje się czekając aż wróci ona z badań.
Zadania pielęgniarki wynikające z funkcji terapeutycznej (diagnostyka i leczenie) i z funkcji rehabilitacyjnej:
Do celów pielęgnowania dziewczynki należy pomoc w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Z uwagi na znacznie szczupłą sylwetkę pacjentki w pierwszej kolejności podjęto działania mające na celu doprowadzenie do regularnego spożywania posiłków. Podjęto takie działania jak: wyprowadzanie chorej na posiłki i kontrolowanie ich spożywania. W sprawie higieny osobistej należy dopilnować, by dziewczynka nie zaniedbywała mycia się i pielęgnowania stanu jamy ustnej.
Ponadto pielęgniarka powinna utrzymywać bliższy i częstszy kontakt z pacjentką, by ta nie czuła się osamotniona w swoich dolegliwościach i by nie czuła lęku przed przeprowadzanymi zabiegami i badaniami. Jako, że dziewczynka sama chętnie nawiązuje kontakt, sytuacja jest ułatwiona. Trzeba jednak podtrzymywać tę otwartość, dzięki czemu dojdzie do odpowiedniej współpracy pomiędzy pacjentką a zespołem medycznym.
W przypadku wystąpienia bólu głowy lub brzucha, na który uskarża się chora, należy podać jej łagodne środki p/bólowe, zapewnić spokój i cicha atmosferę na sali, w której przebywa dziewczynka.
U pacjentki często dochodzi do omdleń, z tego tez powodu nie powinno się jej pozostawiać na dłuższy czas bez opieki lub obecności osób trzecich, np. pacjentów przebywających w otoczeniu dziewczynki. Trzeba utrzymywać w sali odpowiedni mikroklimat, aby nie było tam zbyt sucho i duszno - należy wietrzyć pomieszczenie i kontrolować temperaturę, która powinna wynosić nie więcej jak 25 stopni. Należy także usunąć z otoczenia dziecka niebezpieczne przedmioty, aby w razie omdlenia nie doszło do uszkodzenia ciała i urazu.
Pielęgniarka powinna nauczyć dziewczynkę prawidłowego, powolnego wstawania z łóżka czy pozycji kucznej, aby nie doszło do nagłego wzrostu ciśnienia i omdlenia. Należy mierzyć tętno i ciśnienie krwi i oceniać kolor skóry dziewczynki (wypieki, bladość).
Ponadto do zadań pielęgniarki należy w ramach możliwości przekazanie rodzinie przebywającej z dziewczynką swojej własnej wiedzy i materiałów edukacyjnych, dzięki którym łatwiej przyjdzie im zrozumieć, na czym polegają poszczególne badania i zabiegi. Ważna jest rozmowa, wsparcie emocjonalne i przygotowanie rodziny do obserwacji dziewczynki i jej usprawniania. Istotne jest podtrzymywanie dobrego kontaktu z bliskimi pacjentki, aby możliwa była korzystna współpraca mająca na celu dobro dziecka oraz uzyskania informacji, które mogą mieć istotne znaczenie w procesie pielęgnowania i leczeniu. Dodatkowo należy tłumaczyć dziewczynce powagę prowadzonych zabiegów leczniczych i istotę badań, aby wykazywała ona chęć współpracy, nie bała się np. wkłuć i miała świadomość, że jest to niezbędne by mogła ona powrócić do zdrowia.
Proces pielęgnowania dziecka
Diagnozy pielęgniarskie, przyczyny, cechy charakterystyczne |
Cel działań |
Plan działań pielęgniarskich obejmujący sferę biologiczną i psychospołeczną dziecka |
Realizacja działań opiekuńczych, wychowawczych, promowania zdrowia i profilaktycznych |
Przyczyny: podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe; zaburzenia regulacji funkcjonowania układu nerwowego Cechy: zaburzenia czuciowe i widzenia; zaburzenia funkcji życiowych
Przyczyny: Brak informacji na temat choroby, leczenia i profilaktyki zaburzeń Cechy: rodzina wyraża potrzebę wiedzy
Przyczyny: podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe; zaburzenia regulacji funkcjonowania układu nerwowego; niedotlenienie organizmu; nagła pionizacja ciała; spożywanie niewielkiej ilości pokarmów; nadmierny wysiłek fizyczny Cechy: zaburzenia czuciowe i widzenia; zaburzenia funkcji życiowych; blada skóra; zgłaszane zawroty głowy
Przyczyny: zdenerwowanie i stres; niedotlenienie organizmu; niewielka ilość zjadanych pokarmów; zaburzenia neurologiczne; kurczenie się naczyń mózgu i skurcze mięśni żołądka; hałas; niewyspanie Cechy: sygnalizowanie odczuć bólowych; rozdrażnienie; płacz
|
1. Dziecko nie dozna urazu i uszkodzenia ciała
2. Rodzina uzyska informacje o postępowaniu diagnostycznym i profilaktyce i będzie przygotowana do opieki nad dzieckiem
3. U dziecka nie dojdzie do zasłabnięcia i utraty przytomności
4. U dziecka nie wystąpią bóle głowy i brzucha |
1. - usunięcie niebezpiecznych przedmiotów z otoczenia dziecka - układanie głowy dziecka w pozycji półwysokiej - ocena funkcji i parametrów życiowych -ocena stanu neurologicznego - zapewnienie spokoju i odpoczynku - ocena koloru skóry -zapewnienie opieki
2. - ocena wiedzy na temat choroby dziecka - ocena zainteresowania rodziców opieką - przygotowanie rodziców do obserwacji, pielęgnacji i usprawniania dziecka - wsparcie emocjonalne rodziny -przekazanie rodzicom materiałów edukacyjnych - zmniejszenie niepokoju związanego z hospitalizacją
3. - układanie głowy dziecka w pozycji półwysokiej - ocena funkcji i parametrów życiowych - zapewnienie spokoju i odpoczynku - ocena koloru skóry - usunięcie niebezpiecznych przedmiotów z otoczenia dziecka - częste wietrzenie sali -utrzymanie odpowiedniego mikroklimatu w sali (temperatura i wilgotność) - niedopuszczenie do nagłej pionizacji dziecka (powolne podnoszenie się) - umiejętne wstawanie z łóżka ( ułożenie się na boku, spuszczanie nóg na podłogę a na końcu delikatne uniesienie tułowia)
4. - podawanie leków p/bólowych, kropli żołądkowych itd. - mierzenie temperatury - układanie dziecka w pozycji na boku w celu złagodzenia bólu brzucha -zapewnienie spokoju i ciszy - propozycja drzemki w celu zrelaksowania i odpoczynku |
1. - mierzenie tętna, ciśnienia krwi - usunięcie z otoczenia dziewczynki niebezpiecznych przedmiotów lub przesunięcie ich na odpowiednią odległość (min. odsunięcie krzeseł, szafek) - nie pozostawianie dziewczynki bez opieki - obserwacja stanu dziewczynki
2. - rozmowa z matką dziewczynki i wytłumaczenie jak wygląda EEG oraz rezonans magnetyczny - wsparcie emocjonalne dziewczynki i matki - uspokajanie dziewczynki przed wykonaniem rezonansu magnetycznego
3 . - mierzenie tętna, ciśnienia krwi - nie pozostawianie dziewczynki bez opieki - obserwacja stanu dziewczynki - obserwacja koloru skóry dziewczynki - uświadomienie dziewczynki, że nie powinna nagle wstawać z pozycji leżącej lub kucznej - nauczenie dziewczynki odpowiedniego wstawania z łóżka
4. - podanie dziewczynce kropli żołądkowych - polecenie ułożenia się dziewczynki na boku na łóżku z podkurczonymi nogami - zapewnienie pacjentce cichej atmosfery w sali i zaproponowanie krótkiej drzemki |
Ocena skuteczności podejmowanych działań pielęgniarskich:
Dzięki podjętym działaniom pielęgniarskim w dniu pełnionego dyżuru u dziewczynki nie doszło do omdlenia z utratą przytomności oraz uszkodzenia ciała na wskutek upadku.
Ponadto rozmowa z matka dziewczynki pomogła jej zrozumieć na czym polega badanie, któremu zostanie poddana jej córka, a wsparcie emocjonalne, które otrzymała umożliwiło uspokojenie się jej na czas trwania rezonansu.
Nawiązanie kontaktu z dziewczynką i przedstawienie jej istoty niebolesnych badań diagnostycznych pozwoliło na to, że pacjentka chodziła ze studentami na zlecone zabiegi i badania bez lęku oraz wykazywała chęć współpracy, by możliwe było jak najszybsze wypisanie jej ze szpitala do domu.
Dopilnowanie, by dziewczynka dokładnie się umyła i wyczyściła jamę ustną umożliwiło utrzymanie jej ciała w odpowiedniej czystości i podkreśliło wagę dbania o higienę osobistą.
Podanie kropli żołądkowych i zaproponowanie krótkiej drzemki w cichym pomieszczeniu sali pozwoliło dziewczynce odpocząć, zrelaksować się i zniwelowało ból brzucha oraz senność, która dokucza pacjentce.