ELEKTROTERAPIA PRZECIWBÓLOWA, PRZECIWZAPALNA, PRZEKRWIENNA, PRZECIWOBRZĘKOWA (zasady)

1. Stymulację przeciwbólową należy prowadzić w taki sposób aby:

1. doprowadzić do uwrażliwienia włókien Aβ

2. doprowadzić do uwrażliwienia włókna Aβ, Aδ i C

3. stymulować włókna Aβ i nie uwrażliwiać włókien Aδ i C

2. Stymulację nadrzędnych mechanizmów przeciwbólowych, zlokalizowanych w mózgu, prowadzi się:

1. w bólach przewlekłych stosując częstotliwość 1 -10 Hz

2. w bólach podostrych stosując częstotliwość 1 -10 Hz

3. w bólach przewlekłych stosując częstotliwość 50 - 150 Hz

3. Stymulację przeciwbólową należy prowadzić w taki sposób aby:

1. stymulować włókna Aβ i nie uwrażliwiać włókien Aδ

2. spowodować uwrażliwienie włóken Aβ

3. stymulować włókna Aδ i nie uwrażliwiać włókien Aβ

4. Intensywne wydzielanie endorfin w tkankach i w układzie nerwowym występuje podczas stymulacji:

1. w bólach podostrych przy częstotliwości 100 - 150 Hz

2. w bólach przewlekłych przy częstotliwości 100 - 150 Hz

3. w bólach przewlekłych przy częstotliwości 1 -10 Hz

5. Stymulację przeciwbólową należy prowadzić w taki sposób aby:

1. spowodować uwrażliwienie włóken Aβ

2. stymulować włókna Aδ i nie uwrażliwiać włókien Aβ

3. stymulować włókna Aβ i nie uwrażliwiać włókien Aδ

6. Intensywne pobudzanie interneuronów w istocie galaretowatej rdzenia występuje podczas stymulacji:

1. w bólach podostrych przy częstotliwości 1 - 20 Hz

2. w bólach przewlekłych przy częstotliwości 1 - 5 Hz

3. w bólach ostrych przy częstotliwości 100 - 200 Hz

Aby wywołać syntezę endorfin należy użyć prądu impulsowego o częstotliwości:

1. 1-4 Hz

2. 50-60 Hz

3. 90-100 Hz

Aby wywołać hamowanie bólu na poziomie rdzenia kręgowego, należy użyć prądu o częstotliwości:

1. 1-4 Hz

2. 50-60 Hz

3. 90-100 Hz

W przypadku bólu ostrego stosuje się elektrostymulację, podczas której dochodzi do hamowania przewodzenia impulsów włóknami:

1. typu Aβ (beta)

2. typu Aδ (delta)

3. typu Aγ (gamma)

Intensywne pobudzanie zstępujących mechanizmów przeciwbólowych następuje:

1. w wyniku łagodnej stymulacji czuciowej, poniżej progu ruchowego

2. w wyniku intensywnej stymulacji czuciowej lub ruchowej, ale nie mogą pojawiać się przykre odczucia bólowe

3. w wyniku intensywnej stymulacji czuciowej lub ruchowej, podczas której mogą występować nawet przykre odczucia bólowe

Polimodalne receptory czuciowe:

1. są wrażliwe na bodźce mechaniczne i termiczne

2. są wrażliwe na bodźce mechaniczne, termiczne i chemiczne

3. są wrażliwe na bodźce termiczne i chemiczne

W przypadku bólu ostrego stosuje się elektrostymulację, podczas której dochodzi do pobudzania przewodzenia impulsów włóknami:

1. typu Aβ (beta)

2. typu Aδ (delta)

3. typu C

Zjawisko uwrażliwienia:

1. dotyczy tylko czuciowych włókien nerwowych i polega na zwiększeniu ich wrażliwości na działający bodziec

2. dotyczy tylko czuciowych włókien nerwowych i polega na zmniejszeniu ich wrażliwości na działający bodziec

3. dotyczy tylko bólowych włókien nerwowych i polega na zwiększeniu ich wrażliwości na działający bodziec

W terapii przeciwbólowej intensywna stymulacja elektryczna powyżej progu bólowego:

1. czasem jest wskazana ponieważ intensywnie pobudza układy endorfinowe

2. jest przeciwwskazana ponieważ prowadzi do uwrażliwienia włókien bólowych

3. czasem jest wskazana ponieważ może prowadzić do zmniejszenia wrażliwości włókien bólowych

W przypadku bólu ostrego wykonuje się:

1. stymulację pobudzającą włókna czuciowe Aβ w celu hamowania przewodnictwa bólowego na poziomie rdzenia kręgowego

2. stymulację pobudzającą włókna czuciowe Aδ w celu hamowania przewodnictwa bólowego na poziomie rdzenia kręgowego

3. stymulację pobudzającą włókna czuciowe Aβ w celu hamowania przewodnictwa bólowego na poziomie międzymózgowia

W bólach przewlekłych wykonuje się elektrostymulację o intensywności:

1. powyżej progu pobudliwości nerwowych włókien ruchowym i można nawet nieznacznie przekroczyć próg bólu

2. powyżej progu pobudliwości nerwowych włókien czuciowych i tuż poniżej progu bólu

3. powyżej progu pobudliwości nerwowych włókien ruchowym ale nie można przekroczyć progu bólu

W celu wywołania efektów przekrwiennych w tkankach na niewielkiej głębokości (np. przewlekłe zapalenie okołostawowe nadgarstka) najlepiej zastosować:

1. impulsy prostokątne (TENS) o czasie trwania 50 μs i częstotliwości 10 Hz

2. podwójne impulsy wysokonapięciowe o czasie trwania 100 μs i częstotliwości 50 Hz

3. diadynamiczny prąd MF

Zjawisko uwrażliwienia:

1. dotyczy włókien czuciowych Aβ i jest korzystnym objawem stymulacji przeciwbólowej

2. dotyczy włókien czuciowych Aδ i jest korzystnym objawem stymulacji przeciwbólowej

3. dotyczy włókien czuciowych Aδ i C, i jest niekorzystnym objawem stymulacji przeciwbólowej

W celu wywołania efektów przekrwiennych w tkankach na dużej głębokości u pacjenta otyłego należy zastosować:

1. prąd Bernarda MF i CP, poprzedzone prądem DF

2. prąd o częstotliwości nośnej 8000 Hz zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 20 - 50 Hz

3. prąd o częstotliwości nośnej 20 - 50 Hz, zmodulowany amplitudowo do modułów o częstotliwości 4000 Hz

W przypadku bólu przewlekłego wykonuje się:

1. stymulację o częstotliwości 80 - 200 Hz w celu pobudzenia ponadrdzeniowych mechanizmów przeciwbólowych

2. stymulację o częstotliwości 1 - 30 Hz w celu pobudzenia ponadrdzeniowych mechanizmów przeciwbólowych

3. stymulację o częstotliwości 1 - 5 Hz w celu pobudzenia rdzeniowych mechanizmów przeciwbólowych

Efekty przekrwienie w tkankach podczas stymulacji na poziomie czuciowym zachodzą przy częstotliwości prądu:

1. 1 - 25 Hz

2. 25 - 50 Hz

3. 50 - 100 Hz

3

---