FMS:
OBRABIARKI NC
Obrabiarka samodzielna; produkcja jednostkowa lub seryjna; ręczna wymiana przedmiotu; intensywna praca operatora
CENTRUM OBRÓBKOWE
Automatyczna wymiana przedmiotów
Automatyczna wymiana narzędzia
Obróbka wielostronna
Pamięć programów technologicznych
Produkcja mało i średnioseryjna; wielokrotna powtarzalność; duża częstość zmian przedmiotów; organizacja warsztatowa.
ASO
Magazyn przedmiotów lub palet
Powiększony magazyn narzędzi
Stanowisko za- i wyładowcze
Przyłączenie do komputera
Automatyczny nadzór
Ograniczenie asortymentu przedmiotów; produkcja średnioseryjna; praca na 3 zmiany; bezobsługowa praca na trzeciej zmianie; bezzwłoczne przezbrajanie obrabiarki
ESO, EGO, ELO
Struktura wieloobrabiarkowa
System transportu przedmiotów
System transportu narzędzi
Automatyczne sterowanie wytwarzaniem w systemie DNC lub nadrzędnego komputera
Wytwarzanie nietaktowne; każda wielkość produkcji; maszyny wzajemnie się uzupełniają i zastępują; elastyczna automatyzacja
1 Opisać EGO
EGO definiowane jest jako zbiór zautomatyzowanych ,elastycznych obrabiarek (najczęściej sterowanych numerycznie), dobranych i ustawionych odpowiednio do przydzielonych ich zadań. W skład EGO mogą wchodzić także urządzenia obsługiwane ręcznie oraz stanowiska uzupełniające np. mycia i suszenia przedmiotów . Cechą charakterystyczną EGO jest zinte -growane sterowanie komputerowe oraz powiązania sieciowe z centralnym komputerem oddziału produkcyjnego przez LAN
2 Różnica pomiędzy EGO a EGW ?
Pomiędzy ESW i ESO nie występują istotne różnice strukturalne ani różnice w systemie sterowania. Różny jest natomiast zakres, tj. rodzaje i liczba wykonywanych operacji
3 Czy w EGO są obrabiarki o takich samych parametrach zastępujące się nawzajem ?
Nie. W ESO jest taka możliwość
4 ASO jest systemem .... maszynowym (w kropki wpisać ilo maszynowym)
ASO jest systemem jednomaszynowym
5 Narysować gniazdo obróbcze
6 ile maszyn jest w aso
7 napisac program dla gniazda z sali 469
Aby wykonać przedmiot, należy przeprowadzić szereg zabiegów obróbczych tokarskich. Przedmiot będzie wytworzony z materiału wyjściowego w postaci wałka. Przebieg procesu obróbki składa
się z następujących operacji:
1. Pobranie materiału z magazynu przedmiotów.
2. Transport materiału do tokarki CNC.
3. Załadunek materiału na tokarce CNC.
4. Wykonanie zabiegu obróbczego I :
a. toczenie powierzchni walcowej
5. Wykonanie zabiegu obróbczego II:
a. toczenie powierzchni walcowej
6. Pobranie przedmiotu obrabianego z tokarki CNC.
7. Transport materiału do frezarki CNC.
8. Wykonanie zabiegu obróbczego III:
a. toczenie wpustu
9. Pobranie przedmiotu obrabianego z frezarki CNC.
10. Odłożenie przedmiotu do magazynu przedmiotowego II.
Obrabiarki sterowane numerycznie:
1 Opisać sterowanie punktowe
Sterowanie punktowe: charakteryzuje się tym, że narzędzie po wykonaniu pracy w punkcie A przedmiotu obrabianego określonym współrzędnymi x1 y1 ma być przemieszczone do punktu B określonego współrzędnymi x2 y2. Nie jest jednak istotne po jakim torze to przemieszczenie nastąpi. Sterowanie takie jest najczęściej stosowane na wiertarkach współrzędnościowych.
Lub
sterownie punktowe dotyczy zasadniczo ruchów przesuwowych i ustawicznych narzędzia względem przedmiotu. Nie obejmuje ono ruchów podstawowych -posuwowych. Sterowanie punktowe ma zapewnić ustawienie narzędzia(albo przedmiotu) w punkcie o współrzędnych zapisanych w programie. Nie jest przy tym istotne , po jakim torze porusza się z jednego punktu do drugiego. Zapis geometryczny następuje poprzez definiowanie punktów. Istotne jest przejście przez określone punkty. Stosowane w robotach, wiertarkach.
2 Różnica pomiędzy obrabiarkami konwencjonalnymi a numerycznymi
W obrabiarkach sterowanych numerycznie wszystkie ruchy zespołów są sterowane przez komputer zgodnie z danymi i instrukcjami podanymi w postaci symbolicznej. Rola operatora może sprowadzać się tylko do zdejmowania i zakładania przedmiotu do obróbki.
W obrabiarkach konwencjonalnych wszystkie operacje wykonywane są przez operatora.
3 Co to jest INTERPOLATOR
Zastosowanie interpolatora jest warunkiem koniecznym jednoczesnego sterowania kilkoma osiami napędowymi ruchu posuwowego. Oznacza to, że w obrabiarkach ze sterowaniem punktowo-odcinkowym, w danym przedziale czasu, tylko jeden napęd (jedna oś) może być sterowana numerycznie. Nie ma możliwości jednoczesnego sterowania np. dwoma napędami ruchu posuwowego, czyli nie ma możliwości wykonania stożka tzw. Posuwem skojarzonym na tokarce ze sterowaniem numerycznym odcinkowym.
4 napisać ile i mniej więcej jakie programy były zastosowane w tym gnieździe na laboratorium - to z FMS-a
Automaty tokarski
1 Charakterystyka automatu tokarskiego poprzecznego ?
Przeznaczony jest do obróbki przedmiotów krótkich, w którym obrabiany materiał jest mocowany we wrzecionie usytuowanym w nieruchomym wrzecienniku
Materiał wejściowy w postaci pręta mocowanego w sprężystym uchwycie
brak pomocniczego wału sterującego,
stosowanie mechanizmu szybkich obrotów w napędzie wału sterującego
automat wyposażony jest w suporty poprzeczne (górny, dolny i tylny) oraz suporty
krzyżowe,
obróbka zewnętrznych powierzchni kształtowych odbywa się za pomocą narzędzi
zamocowanych na suportach poprzecznych,
niezmienna prędkość obrotowa wrzeciona podczas cyklu roboczego
trójwrzecionowa przechylna głowica służąca do wiercenia i gwintowania.
2 toczenie wzdłużne
Wzdłużny - narzędzia wykonują tylko ruchy poprzeczne, natomiast obracający się przedmiot przesuwa się wraz z wrzeciennikiem, co umożliwia między innymi toczenie wzdłużne części o stopniowanych dowolnie średnicach i znacznych długościach.
3 Co to jest "TAKT" ?
Takt - czas dzielący wykonanie dwóch kolejnych elementów, jest on związany z pełnym obrotem wału na którym znajdują się krzywki
4 Definicja automatu tokarskiego
Automaty tokarskie należą do grupy obrabiarek, w której wszystkie ruchy i czynności związane w obróbka przedmiotu odbywa się samoczynnie, bez udziału człowieka. Obróbka ta przebiega nieprzerwanie, cyklicznie aż do momentu wyczerpania zapasu materiału wyjściowego, po czym następuje automatyczne zatrzymanie automatu
Pneumatyka (to było na osobnych kartkach i tam były schematy i rysunki i do nich takie pytania jak ponizej napisalem)
1 Zaprogramować robota
2 Napisać co to za bloczek
3 Przpływ powietrz w zadanym układzie
4 nazwać piktogram
5 na podst schematu stwierdzic jak zachowa sie układ
6 napisac cyklogram dla manipulatora narysowanego na tablicy
Zastosowanie interpolatora jest warunkiem koniecznym jednoczesnego sterowania kilkoma osiami napędowymi ruchu posuwowego. Oznacza to, że w obrabiarkach ze sterowaniem punktowo-odcinkowym, w danym przedziale czasu, tylko jeden napęd (jedna oś) może być sterowana numerycznie. Nie ma możliwości jednoczesnego sterowania np. dwoma napędami ruchu posuwowego, czyli nie ma możliwości wykonania stożka tzw. Posuwem skojarzonym na tokarce ze sterowaniem numerycznym odcinkowym.
Podstawowym zadaniem interpolatora jest takie sterowanie kilkoma napędami jednocześnie, aby sterowany zespół roboczy przemieszczał się z punktu o zadanych współrzędnych do kolejnego punktu o zadanych współrzędnych z zaprogramowaną prędkością posuwu po torze, którego kształt (zarys) zależy od konstrukcji interpolatora. Praktycznie oznacza to, że interpolator ma za zadanie wygenerowanie - na podstawie informacji geometrycznych zawartej w kolejnym bloku programowym - kilku ciągów sygnałów sterujących, które spełniają rolę wartości zadanych przemieszczenia dla wszystkich numerycznie sterowanych napędów. Ponieważ stosowane są wyłącznie napędy sterowane impulsowo, to praca interpolatora musi polegać na generowaniu kilku ciągów impulsów, które częstotliwość zmienia się odpowiednio do zaprogramowanego posuwu (funkcji F) i kształtu toru. Impulsy te są przesyłane do zespołu sterowania napędów wg relacji : jeden impuls oznacza przesuniecie zespołu roboczego odpowiadające działce elementarnej. Tak więc zespół roboczy porusza się ruchem skokowym (w jednym, dwóch lub trzech kierunkach), zakreślając krzywą schodkową odpowiadającą zarysowi przedmiotu obrabianego. Z tego powodu interpolator jest nazywany generatorem funkcji schodkowej.
Interpolatory - niezależne od rozwiązania konstrukcyjnego - realizowane są cyfrowo, co oznacza, że przetwarzanie informacji jest dyskretne. Mogą być budowane w technice sprzętowej lub programowej. Do tej pory dominowały interpolatory sprzętowe, których podstawowymi elementami są liczniki rewersyjne i bramki cyfrowe. Technika sprzętowa ogranicza możliwości tworzenia dowolnych struktur - do liniowych i kołowych.
Interpolator realizowane programowo umożliwiają uzyskiwanie dowolnych torów. Zależy to od funkcji matematycznych, jakie zaimplementowano w mikroprocesorze do opisu toru.
Interpolatory programowe (komputerowe) - komputerowe sterowanie numeryczne umożliwia programowe obliczenia cyfrowe torów interpolowanych. Linia lub powierzchnia o dowolnym zarysie może być aproksymowana wielomianami, których rząd zależy od oczekiwanej dokładności aproksymacji. W interpolatorach realizowanych programowo zarys (kształt) przedmiotu jest aproksymowany wielomianami szczególnej postaci, nazywanych splinami lub krzywymi sklejanymi. Wymaga to zdefiniowania tzw. punktów kontrolnych, przez które muszą przechodzić poszczególne fragmenty splinu, spełniając określone warunki ciągłości i różniczkowalności (jest to tzw. interpolacja splinami) lub też nie muszą (tzw. aproksymacja splinami). Opis krzywych za pomocą splinów interpolujących jest trudniejszy, ponieważ wymagane jest jednoczesne spełnienie warunków przecinania punktów kontrolnych, ciągłości i styczności. Prowadzi to znacznego zwiększenia obliczeń, co wymaga sterowania o znacznie większej mocy obliczeniowej. Jest to jednak metoda dokładniejsza.
Interpolacja programowa w stosunku do sprzętowej ma następujące zalety i wady :
- umożliwia uzyskanie „gładszej”, czyli ciągłej powierzchni obrabianej,
- dokładność powierzchni (toru) interpolowanej nie ulega poprawie jest taka sama,
- wyraźnemu zmniejszeniu ulega objętość programu NC (nawet 80 - 90%)
- interpolacja sprzętowa, jak każde rozwiązanie sprzętowe, jest bardziej zawodne niż programowa,
- przygotowanie programu jest zdecydowanie mniej pracochłonne niż dla sterowania sprzętowego,
- sterowanie numeryczne komputerowe wymaga bardzo dużej mocy obliczeniowej, która pozwala na przeprowadzenie skomplikowanych obliczeń interpolacyjnych w kilku osiach w trybie „on line”; dokładność obróbki jest bezpośrednio zależna od szybkości obliczeń, czyli od mocy obliczeniowej sterowania i efektywności zaimplementowanych algorytmów interpolacyjno-aproksymujacych.