MISTYCYZM - to swoiste jednostkowe objawienie Boskie, które może przyjmować różne formy. Może być to doznanie cielesne np. stygmaty lub te widzenie, sen czy też olśnienie. Mistycyzm jest pogrążony tajemnicą i jest do końca zjawiskiem niewytłumaczalnym. Mistycy bardzo często zapisuje swe doznania oraz prawdy, jakie zostały im objawione. Zjawisko to jest znane różnym religiom, jednakże instytucje kościelne niezwykle ostrożnie analizują każdy przypadek mistycyzmu.
KATASTROFIZM- świadomość, że świat zmierza ku nieuchronnej zagładzie. Katastrofizm może przejawiać się jako wewnętrzny kryzys ( utrata poczucia wartości, rozwoju) może też być spowodowany sytuacją kraju lub świata ( np. II Wojna Światowa). Krasiński, jeden z głównych przedstawicieli owego nurtu głosił pogląd, że ludziom brak chęci do dalszego rozwoju jest to rodzaj katastrofizmu zwanego historiozoficznym. Niezwykły pesymizm towarzyszący temu nurtowi jest zupełnym przeciwieństwem romantycznym przekonań o przyszłości. Katastrofizm swe apogeum przeżywać będzie jednak później w latach trzydziestych XX w. gdy nadchodząca wojna stawała się coraz bardziej realna.
MESJANIZM - religijno- społeczny pogląd opierający się na wierzeniach w nadejście Mesjasza. Według przekonań ma on zgładzić grzechy ludzkości i zaprowadzi do szczęścia wiecznego. W literaturze jest to pogląd, który cechuje osoby jednostkowe bądź cały naród jako posłanników, którzy działają w imię ludzkości. Mesjanizmem w literaturze polskiej określa się pogląd, iż Polska odgrywa szczególną rolę w dziejach świata. Pogląd ten narodził się w XVII wieku i występował jako element sarmatyzmu. W okresie romantyzmu zaczął odgrywać znaczącą rolę, gdyż był to okres głębokiej wiary w rolę i znaczenie Polski.
ROMANTYZM - zapoczątkował w Europie pod koniec XVIII w. Rok 1789 ( Wielka Rewolucja Francuska) jest umowną datą powstania romantyzmu. Natomiast rok 1848 ( Wiosna Ludów) to data kończąca omawianą epokę. Początek romantyzmu w Polsce przypada na rok 1822, kiedy został wydany pierwszy tom " Poezji" Adama Mickiewicza. Koniec romantyzmu w Polsce przypada na czas wybuchu Powstania Styczniowego w 1863r.
ROMANTYZM - charakteryzuje się odrębnym stylem, który stał się typowy dla przedstawicieli tego gatunku literackiego. Cechy romantycznego stylu to: pojawienie się w utworach literackich mowy potocznej ( pospolite wyrazy, regionalizmy), powiązanie ze sztuką i twórczością ludową, używanie słów anachronicznych a także egzotyzm ( orientalizm). Stosując te środki romantycy uzyskali wysoki stopień obrazu poetyckiego.
WERTERYZM - pojecie, które cechuje człowieka pragnącego być postrzeganym jako osoba wyjątkowo wrażliwa. Pragnieniem takiej postaci jest ukazanie swej wyjątkowości jak coś ponad pospolite życie, ale jednocześnie jest on skazany na wieczne cierpienie oraz samotność.
Metafizyka - dyscyplina wiedzy zajmująca się badaniem bytu (jako bytu samego w sobie), rozważająca jego istotę i ostateczne przyczyny
Krasiński przypisywał Bogu rolę nadrzędną, nieobca była mu idea prowidencjalizmu według której Stwórca steruje losami ludzi i świata. Bóg realizuje Sobie tylko wiadomy plan, czyniąc ludzkość wykonawcami tego planu. Wszystko podlega woli Opatrzności i Jej opiece.
MISTYCYZM - to swoiste jednostkowe objawienie Boskie, które może przyjmować różne formy. Może być to doznanie cielesne np. stygmaty lub te widzenie, sen czy też olśnienie. Mistycyzm jest pogrążony tajemnicą i jest do końca zjawiskiem niewytłumaczalnym. Mistycy bardzo często zapisuje swe doznania oraz prawdy, jakie zostały im objawione. Zjawisko to jest znane różnym religiom, jednakże instytucje kościelne niezwykle ostrożnie analizują każdy przypadek mistycyzmu.
KATASTROFIZM- świadomość, że świat zmierza ku nieuchronnej zagładzie. Katastrofizm może przejawiać się jako wewnętrzny kryzys ( utrata poczucia wartości, rozwoju) może też być spowodowany sytuacją kraju lub świata ( np. II Wojna Światowa). Krasiński, jeden z głównych przedstawicieli owego nurtu głosił pogląd, że ludziom brak chęci do dalszego rozwoju jest to rodzaj katastrofizmu zwanego historiozoficznym. Niezwykły pesymizm towarzyszący temu nurtowi jest zupełnym przeciwieństwem romantycznym przekonań o przyszłości. Katastrofizm swe apogeum przeżywać będzie jednak później w latach trzydziestych XX w. gdy nadchodząca wojna stawała się coraz bardziej realna.
MESJANIZM - religijno- społeczny pogląd opierający się na wierzeniach w nadejście Mesjasza. Według przekonań ma on zgładzić grzechy ludzkości i zaprowadzi do szczęścia wiecznego. W literaturze jest to pogląd, który cechuje osoby jednostkowe bądź cały naród jako posłanników, którzy działają w imię ludzkości. Mesjanizmem w literaturze polskiej określa się pogląd, iż Polska odgrywa szczególną rolę w dziejach świata. Pogląd ten narodził się w XVII wieku i występował jako element sarmatyzmu. W okresie romantyzmu zaczął odgrywać znaczącą rolę, gdyż był to okres głębokiej wiary w rolę i znaczenie Polski.
ROMANTYZM - zapoczątkował w Europie pod koniec XVIII w. Rok 1789 ( Wielka Rewolucja Francuska) jest umowną datą powstania romantyzmu. Natomiast rok 1848 ( Wiosna Ludów) to data kończąca omawianą epokę. Początek romantyzmu w Polsce przypada na rok 1822, kiedy został wydany pierwszy tom " Poezji" Adama Mickiewicza. Koniec romantyzmu w Polsce przypada na czas wybuchu Powstania Styczniowego w 1863r.
ROMANTYZM - charakteryzuje się odrębnym stylem, który stał się typowy dla przedstawicieli tego gatunku literackiego. Cechy romantycznego stylu to: pojawienie się w utworach literackich mowy potocznej ( pospolite wyrazy, regionalizmy), powiązanie ze sztuką i twórczością ludową, używanie słów anachronicznych a także egzotyzm ( orientalizm). Stosując te środki romantycy uzyskali wysoki stopień obrazu poetyckiego.
WERTERYZM - pojecie, które cechuje człowieka pragnącego być postrzeganym jako osoba wyjątkowo wrażliwa. Pragnieniem takiej postaci jest ukazanie swej wyjątkowości jak coś ponad pospolite życie, ale jednocześnie jest on skazany na wieczne cierpienie oraz samotność.
Metafizyka - dyscyplina wiedzy zajmująca się badaniem bytu (jako bytu samego w sobie), rozważająca jego istotę i ostateczne przyczyny
Krasiński przypisywał Bogu rolę nadrzędną, nieobca była mu idea prowidencjalizmu według której Stwórca steruje losami ludzi i świata. Bóg realizuje Sobie tylko wiadomy plan, czyniąc ludzkość wykonawcami tego planu. Wszystko podlega woli Opatrzności i Jej opiece.
MISTYCYZM - to swoiste jednostkowe objawienie Boskie, które może przyjmować różne formy. Może być to doznanie cielesne np. stygmaty lub te widzenie, sen czy też olśnienie. Mistycyzm jest pogrążony tajemnicą i jest do końca zjawiskiem niewytłumaczalnym. Mistycy bardzo często zapisuje swe doznania oraz prawdy, jakie zostały im objawione. Zjawisko to jest znane różnym religiom, jednakże instytucje kościelne niezwykle ostrożnie analizują każdy przypadek mistycyzmu.
KATASTROFIZM- świadomość, że świat zmierza ku nieuchronnej zagładzie. Katastrofizm może przejawiać się jako wewnętrzny kryzys ( utrata poczucia wartości, rozwoju) może też być spowodowany sytuacją kraju lub świata ( np. II Wojna Światowa). Krasiński, jeden z głównych przedstawicieli owego nurtu głosił pogląd, że ludziom brak chęci do dalszego rozwoju jest to rodzaj katastrofizmu zwanego historiozoficznym. Niezwykły pesymizm towarzyszący temu nurtowi jest zupełnym przeciwieństwem romantycznym przekonań o przyszłości. Katastrofizm swe apogeum przeżywać będzie jednak później w latach trzydziestych XX w. gdy nadchodząca wojna stawała się coraz bardziej realna.
MESJANIZM - religijno- społeczny pogląd opierający się na wierzeniach w nadejście Mesjasza. Według przekonań ma on zgładzić grzechy ludzkości i zaprowadzi do szczęścia wiecznego. W literaturze jest to pogląd, który cechuje osoby jednostkowe bądź cały naród jako posłanników, którzy działają w imię ludzkości. Mesjanizmem w literaturze polskiej określa się pogląd, iż Polska odgrywa szczególną rolę w dziejach świata. Pogląd ten narodził się w XVII wieku i występował jako element sarmatyzmu. W okresie romantyzmu zaczął odgrywać znaczącą rolę, gdyż był to okres głębokiej wiary w rolę i znaczenie Polski.
ROMANTYZM - zapoczątkował w Europie pod koniec XVIII w. Rok 1789 ( Wielka Rewolucja Francuska) jest umowną datą powstania romantyzmu. Natomiast rok 1848 ( Wiosna Ludów) to data kończąca omawianą epokę. Początek romantyzmu w Polsce przypada na rok 1822, kiedy został wydany pierwszy tom " Poezji" Adama Mickiewicza. Koniec romantyzmu w Polsce przypada na czas wybuchu Powstania Styczniowego w 1863r.
ROMANTYZM - charakteryzuje się odrębnym stylem, który stał się typowy dla przedstawicieli tego gatunku literackiego. Cechy romantycznego stylu to: pojawienie się w utworach literackich mowy potocznej ( pospolite wyrazy, regionalizmy), powiązanie ze sztuką i twórczością ludową, używanie słów anachronicznych a także egzotyzm ( orientalizm). Stosując te środki romantycy uzyskali wysoki stopień obrazu poetyckiego.
WERTERYZM - pojecie, które cechuje człowieka pragnącego być postrzeganym jako osoba wyjątkowo wrażliwa. Pragnieniem takiej postaci jest ukazanie swej wyjątkowości jak coś ponad pospolite życie, ale jednocześnie jest on skazany na wieczne cierpienie oraz samotność.
Metafizyka - dyscyplina wiedzy zajmująca się badaniem bytu (jako bytu samego w sobie), rozważająca jego istotę i ostateczne przyczyny
Krasiński przypisywał Bogu rolę nadrzędną, nieobca była mu idea prowidencjalizmu według której Stwórca steruje losami ludzi i świata. Bóg realizuje Sobie tylko wiadomy plan, czyniąc ludzkość wykonawcami tego planu. Wszystko podlega woli Opatrzności i Jej opiece.