Bariery dla rozwoju sportu osób niepełnosprawnych
W dzisiejszych czasach niepełnosprawność zaczyna traktować się jako ograniczenie środowiska względem człowieka. Wyrazem tych ograniczeń są bariery, czyli „przeszkody”, które utrudniają osobom niepełnosprawnym funkcjonowanie w środowisku i społeczeństwie. Wyróżnia się następujące rodzaje barier ():
Bariery architektoniczne
Dotyczą one mieszkania osoby niepełnosprawnej, np. niedostosowana toaleta, łazienka, progi, drzwi oraz urządzenia gospodarstwa domowego. Następnie inwalida napotyka na trudności w budynku mieszkalnym, np. brak poręczy, schody, brak windy. Wymienione przeszkody mogą również wystąpić w urzędach administracji publicznej (m.in. placówki służby zdrowia, oświaty i nauki, obiektach sportowych, kulturalnych).
Bariery urbanistyczne
Na bariery te osoby niepełnosprawne napotykają na ulicy (np. krawężniki, przejścia podziemne oraz nadziemne, mała liczba i czasem niekorzystnie rozmieszczone miejsca dla pojazdów inwalidzkich na parkingach). Nowe przeszkody tworzy się również przy nieumiejętnej likwidacji już istniejących barier (np. ścinając krawężniki bez zostawienia krawędzi wyczuwalnej laską przez osoby niewidome) lub stawianie przeszkód przy tworzeniu ogólnego systemu zabezpieczeń (np. niskie słupki ustawione na wejściach dla pieszych). Problem barier urbanistycznych i architektonicznych częściowo regulują przepisy tj. prawo budowlane.
Bariery transportowe
Dotyczą komunikacji miejskiej i pozamiejskiej. Bariery te stwarzają: tramwaje, autobusy, które są trudnodostępne, szczególnie dla wózków inwalidzkich (wysokie stopnie, ciasne wejścia), a także dworce kolejowe, pociągi. Częściowym rozwiązaniem tych problemów są samochody inwalidzkie. Problemem jest natomiast koszt nabycia takiego pojazdu. Częściowym rozwiązaniem jest program pomocy osobom niepełnosprawnym - Program „Pegaz”, który został wprowadzony przez PFRON.
Bariery sprzętowe
Polegają na niedostosowaniu sprzętu do potrzeb inwalidów. Zastosowanie nowych technologii zwiększa niezawodność oraz trwałość sprzętu ortopedycznego i pomocniczego, a także ułatwia jego eksploatację. Problemem jest natomiast kwestia finansowa takiego sprzętu oraz brak jego finansowania. Jednak kłopoty nie kończą się z chwilą zakupu odpowiedniego sprzętu. Kolejną barierą są przepisy dotyczące jego zaopatrzenia i napraw. Od 1999 roku bezpłatne naprawy są limitowane i możliwe dopiero po spełnieniu wszystkich biurokratycznych wymogów.
Bariery komunikacyjne
Barierą komunikacyjną jest utrudniony kontakt ze społeczeństwem oraz z otoczeniem, który może być skutkiem takich schorzeń jak: zaburzenia mowy, słuchu, wzroku, choroby psychiczne, upośledzenia umysłowe, uszkodzenia OUN (np. MPD).
Bariery psychiczne
Przyczyną ich powstawania są wewnętrzne opory osób niepełnosprawnych przed pokazywaniem społeczeństwu swojego kalectwa. Aby eliminować te opory ważne jest kształtowanie właściwych postaw społecznych wobec inwalidów oraz ich edukowanie. Ogromną rolę odgrywa tu odpowiednie leczenie, rehabilitacja, zaopatrzenie w sprzęt ortopedyczny i pomocniczy. Elementy te zwiększają sprawność, co pozwala na kształtowanie pozytywnej postawy psychicznej.
Bariery społeczne
Bariery społeczne to bariery zewnętrzne, których przyczyną jest np. niechęć społeczeństwa do widoku kalectwa, niewiedza oraz brak wiary w możliwości osób niepełnosprawnych. Do barier tych zalicza się również postawa unikania osób kalekich.
Bariery informacyjne
Bariery te wiążą się z ograniczonym dostępem lub brakiem informacji o sprawach mających istotne znaczenie dla danego inwalidy.
Bariery legislacyjne
Do barier legislacyjnych należy szereg przepisów, które ograniczają funkcjonowanie osób niepełnosprawnych. Istnieją one w sferze: kształcenia, pracy, a także uprawiania sportu i turystyki. Zwykle ograniczenia te są wynikiem troski o bezpieczeństwo oraz obawy o możliwości inwalidów. Z problemem tym w Polsce próbuje walczyć między innymi TWK oraz inne organizacje społeczne.
Bariery finansowe
Wiążą się z wieloma wymienionymi rodzajami barier. Inwalidzi ponoszą dodatkowe koszty, które związane są z wydatkami wynikającymi z niepełnosprawności. Wydatki te są ponoszone podczas rehabilitacji, nauki, pracy, wypoczynku oraz podczas czynności dnia codziennego. Jest to bardzo obciążające dla budżetu osoby niepełnosprawnej i jej rodziny. Brak środków finansowych utrudnia likwidację barier architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, komunikacyjnych.